Alphabétiquement     [«   »]
τότ´ 1
τότε 4
ΤΟΥ 1
τοῦ 116
του 1
τοὐναντίον 2
τούς 1
Fréquences     [«    »]
111 γὰρ
83 τῆς
80 ὡς
116 τοῦ
128 μὲν
131
134 δ´
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Plutarque, Oeuvres morales, Le démon de Socrate

τοῦ


Chapitre
[16]   πρὸς τὴν ἀρετὴν ἐκείνην. ~Ταῦτα  τοῦ   ἀδελφοῦ διελθόντος Σιμμίας δὶς
[15]   φόβος ἀπείργει τὴν πλεονεξίαν  τοῦ   ἀδικεῖν) ἀλλ´ τῶν δικαίων
[7]   ἀπορίας ἐπεκαλοῦντο βοηθόν. δὲ  τοῦ   Αἰγυπτίου μνησθεὶς προσπαίζειν ἔφη τὸν
[22]   ἀνατείνουσα δ´, ὡς ὁρᾷς, ἐκ  τοῦ   Ἅιδου κάτωθεν ψαύει περιφερομένη
[20]   καὶ φωνὴ πρὸς τὴν ψυχὴν  τοῦ   ἀκροωμένου περαίνει τὴν νόησιν. ὥστε
[5]   καὶ τίς ὅλως ὄψις  τοῦ   Ἀλκμήνης τάφου παρ´ ὑμῖν ἀνοιχθέντος,
[13]   ὥρμησε μὲν Ἄρκεσος πόθῳ  τοῦ   ἀνδρὸς αὐτὸς ὡς εἶχε πλεῦσαι,
[13]   Πολύμνι, θεραπείας καὶ διαίτας  τοῦ   ἀνδρὸς οἱ σαφῶς εἰδότες ἀπήγγελλον,
[22]   οἷον ἀκρόπλουν ἐπιψαῦον ἐκ κεφαλῆς  τοῦ   ἀνθρώπου καθάπερ ἐν βυθῷ δεδυκότος
[12]   ἄν, φίλε, γέλως σοι  τοῦ   ἀνθρώπου τῆς ἀπειρίας ἐπέλθοι, οὕτω
[15]   ἠρεμεῖν μὴ πολλάκις ἐν ἐξουσίᾳ  τοῦ   ἀπολαύειν καταφρονήσασαν, οὔτε λήμματα μοχθηρὰ
[27]   μικρὸν ἧκέ τις ἀγγέλλων ὑπηρέτας  τοῦ   Ἀρχίου δύο κόπτειν τὴν αὔλειον
[29]   ἐπὶ τὰς θύρας. εἰπόντος δὲ  τοῦ   Ἀρχίου φυγάδας, Χάρων, ἀκούομεν
[12]   τετρῶσθαι μὴ τῷ βέλει ὑπὸ  τοῦ   βαλόντος, μεμετρῆσθαι δ´ αὖ τὸ
[12]   ἔλεγεν· ὥσπερ εἴ τις ὑπὸ  τοῦ   βέλους φαίη τετρῶσθαι μὴ τῷ
[1]   δὲ καὶ τὸν Ἰσμηνίαν οὐ  τοῦ   βελτίστου θανάτου τυχόντ´ εὐθὺς ἀπὸ
[25]   πρὸς τὸν δῆμον ὡς ἀπὸ  τοῦ   βελτίστου παραινοῦντες. ἐδόκει ταῦθ´ ἡμῖν.
[14]   παῖ· μηδέποτε τοιαύτην ἐπίδοιμι μετακόσμησιν  τοῦ   βίου (ἡμῶν) καὶ μὴν οὐδ´
[17]   τοῖς πολίταις καὶ θυμὸν ὀλιγωροῦντα  τοῦ   βίου προῃρήμεθα, Φυλλίδα, πολὺ τὸ
[10]   πόνοισι παρισταμένην, τοιαύτην ἔοικε Σωκράτει  τοῦ   βίου προποδηγὸν ἐξ ἀρχῆς τινα
[31]   ἐπιβεβληκώς, Καβίριχος κυαμευτὸς ἄρχων  τοῦ   βραχίονος αὐτὸν παραπορευόμενον ἀντισπάσας ἀνεβόησεν
[7]   συμβάλλειν δυνάμενοι καὶ περὶ τὴν  τοῦ   βωμοῦ κατασκευὴν γελοῖα πάσχοντες (ἑκάστης
[30]   καὶ δεινὸν ἀνελπίστου περιπετείας ἀγῶνα.  τοῦ   γὰρ Χάρωνος ὡς ἀνέπεισε τοὺς
[1]   πάθει μεμιγμένου λογισμοῦ. τούτου δὴ  τοῦ   γένους τῶν θεατῶν καὶ ἡμᾶς
[13]   μὲν αὐτοῦ παρὰ τὸν Σιμμίαν  τοῦ   δ´ ἀδελφοῦ παρ´ ἐμὲ τῶν
[18]   ἀπὸ τῆς θύρας ἡσυχῆ προσῆγε.  τοῦ   δ´ Ἱπποσθενείδου νεύσαντος αὐτῷ καὶ
[24]   φωνῇ βοηθοῦντες ἀνασῴζουσιν, οὗτος,  τοῦ   δαιμονίου τρόπος· ἡμᾶς βαπτιζομένους
[21]   καὶ τεθνηκότος οὕτως ἐννοεῖν περὶ  τοῦ   δαιμονίου παρίσταται, τῶν κληδόνας
[22]   συμβόλων ὀξέως καὶ σημείων αἰσθανομένη  τοῦ   δαίμονος. αὗται μὲν οὖν ὀψέ
[24]   σῴζεται, μὴ πειθομένη δέ, ἀπολιπόντος  τοῦ   δαίμονος, οὐκ εὐτυχῶς ἀπαλλάσσει. ~Τούτων
[30]   ἀνεπτοημένος ἐδέξατο μὲν τὴν ἐπιστολήν,  τοῦ   δὲ γραμματοφόρου φήσαντος ὑπὲρ (τῶν)
[22]   κάθηται, τοῦ μὲν πρώτου Ἄτροπος  τοῦ   δὲ δευτέρου Κλωθώ, τοῦ δὲ
[22]   Ἄτροπος τοῦ δὲ δευτέρου Κλωθώ,  τοῦ   δὲ πρὸς σελήνην Λάχεσις, περὶ
[27]   ἀρχόντων. ἐκεῖνοι μὲν οὖν ᾤχοντο,  τοῦ   δὲ Χάρωνος εἰσελθόντος πρὸς ἡμᾶς
[1]   μὴ καὶ νῦν Ἀθηναίοις πέρα  τοῦ   δέοντος ἐδόκουν βοιωτίζειν. (ΚΑΦΕΙΣΙΑΣ) Ἀλλ´
[1]   ἄγοντας, ἄχρι οὗ τὰς ἀποκρίσεις  τοῦ   δήμου λάβωμεν, ἀντιτείνειν καὶ ἀγροικίζεσθαι
[13]   ἧττον δεομένη τοῦ λαμβάνοντος  τοῦ   διδόντος ἐξ ἀμφοῖν τελειοῦται πρὸς
[3]   ἀναίτιον ἐφεστάναι τοῖς καιροῖς μετὰ  τοῦ   δικαίου καὶ τῷ συμφέροντι προσοισόμενον.
[15]   δικαιοτέρα χρημάτων λῆψις τῆς παρὰ  τοῦ   δικαίως διδόντος; οὐκ ἄν’ ἔφη
[10]   πολλοὶ συνανέστρεφον, ἐν οἷς κἀγὼ  τοῦ   Εὐθύφρονος ἐχόμενος, νεανίσκοι δέ τινες
[12]   δ´ αὖ τὸ βάρος ὑπὸ  τοῦ   ζυγοῦ μὴ τῷ ζυγῷ ὑπὸ
[13]   εἶδος ἀλλὰ πραότητα καὶ φιλοφροσύνην  τοῦ   ἤθους ὑποφαίνοντα καὶ σεμνῶς ἀμπεχόμενον
[32]   καὶ διαξιφισμὸς ἐν ταῖς θύραις  τοῦ   θαλάμου στεναῖς οὔσαις καὶ τοῦ
[27]   ἦμεν πεντήκοντα δυεῖν δέοντες, ἤδη  τοῦ   Θεοκρίτου καθ´ ἑαυτὸν ἐν οἰκίσκῳ
[18]   τῶν κρατούντων ἐστίν. ἔτι δὲ  τοῦ   Θεοκρίτου λέγοντος λέγω πρὸς τὸν
[6]   οὔτ´ εἰδότες οὐδὲν οὔτε ~Ταῦτα  τοῦ   Θεοκρίτου λέγοντος Λεοντίδης ἐξῄει
[7]   λῦσαι χρησμὸν αὐτοῖς ἄτοπον ὑπὸ  τοῦ   θεοῦ προβεβλημένον. ἦν δ´
[30]   παρ´ ὑμῶν ἐπιστολὴ παρ´ Ἀρχίου  τοῦ   ἱεροφάντου πρὸς Ἀρχίαν ἐκεῖνον ὄντα
[12]   ζυγοῦ μὴ τῷ ζυγῷ ὑπὸ  τοῦ   ἱστάντος. οὐ γὰρ τοῦ ὀργάνου
[31]   τῶν πολεμίων εὐχόμενος. πεσόντος δὲ  τοῦ   Καβιρίχου τὸ μὲν ἱερὸν δόρυ
[19]   δυσχεραίνοντες πάλιν διὰ τὴν ὀξύτητα  τοῦ   καιροῦ καὶ τὸ τάχος, ὡς
[32]   τοῦ θαλάμου στεναῖς οὔσαις καὶ  τοῦ   Κηφισοδώρου πεπτωκότος ἐν μέσαις αὐταῖς
[22]   θεοκλυτούμενον γένος· ὧν τὴν Ἑρμοδώρου  τοῦ   Κλαζομενίου ψυχὴν ἀκήκοας δήπουθεν, ὡς
[9]   ἧττον τῷ κατατυγχάνειν πολλάκις φέρεται  τοῦ   κρατίστου. διὸ καὶ Σωκράτης
[22]   οὖσαν ἔνδοθεν τῆς ψυχῆς ὑπὸ  τοῦ   κρατοῦντος καὶ ἄρχοντος ἐπιστομιζομένης, μέχρι
[20]   ὅταν ἀλλήλοις ἐντυγχάνωμεν· δὲ  τοῦ   κρείττονος νοῦς ἄγει τὴν εὐφυᾶ
[13]   γὰρ χάρις οὐχ ἧττον δεομένη  τοῦ   λαμβάνοντος τοῦ διδόντος ἐξ
[32]   τρόπον· ἔκοψαν οἱ περὶ Πελοπίδαν  τοῦ   Λεοντίδου τὴν αὔλειον ἡσυχῆ προσελθόντες
[15]   πρὸς τροφὴν καὶ ποτὸν ἀντίβασις  τοῦ   λογισμοῦ, μακρῷ δήπου ῥᾷόν ἐστι
[9]   τῆς τῶν πράξεων ἀρχῆς ὡς  τοῦ   λόγου καταφρονοῦσα, καὶ τὴν ἀπόδειξιν
[15]   αὐτὰς ἀνείρξεσι καὶ κατοχαῖς ὑπὸ  τοῦ   λόγου κολαζομένας. εἰ γὰρ δίψαν
[1]   ἀπ´ ἀρχῆς ὡς ἐπράχθη καὶ  τοῦ   λόγου μετάδος ὃν ἀκούομεν γενέσθαι
[23]   σαφέστερον. Ἀπέχεις, Θεόκριτε, μετὰ  τοῦ   λόγου τὸν μῦθον, ἀλλ´ ὅρα
[14]   μὲν πατὴρ ἐπεδάκρυσε τῇ μνήμῃ  τοῦ   Λύσιδος πολὺν χρόνον, δ´
[23]   τοὺς λόγους εὐλαβές, ἄπληστον δὲ  τοῦ   μανθάνειν καὶ ἀκροᾶσθαι· διὸ καὶ
[22]   Μοῖρα κλειδοῦχος Ἀνάγκης θυγάτηρ κάθηται,  τοῦ   μὲν πρώτου Ἄτροπος τοῦ δὲ
[1]   καθ´ ἕκαστα μᾶλλον εὐφραίνειν, ὡς  τοῦ   μὲν τέλους πολλὰ κοινὰ πρὸς
[17]   διαφθερεῖν. οὐ μεγάλα ταῦτα σημεῖα  τοῦ   μὴ λανθάνειν τὴν πρᾶξιν; οὐ
[5]   ἤδη καὶ συμπεπηγυῖαν, ἐπάνω δὲ  τοῦ   μνήματος ἔκειτο πίναξ χαλκοῦς ἔχων
[28]   ἀδεὲς πρὸς τὸν κίνδυνον, ὥσπερ  τοῦ   Νεοπτολέμου, μήτ´ ὠχριάσαντος μήτ´ ἐκπλαγέντος,
[20]   θείοις καὶ περιττοῖς ἀνδράσι τὸν  τοῦ   νοήσαντος λόγον. ὥσπερ γὰρ αἱ
[15]   τῶν δικαίων καὶ συγκεχωρημένων ὑπὸ  τοῦ   νόμου κερδῶν πολλάκις ἀφιστὰς ἑαυτὸν
[20]   φωνῆς ἐφαπτόμενον αὐτῷ τῷ δηλουμένῳ  τοῦ   νοοῦντος. πληγῇ γὰρ φωνὴ
[14]   ὑπὸ φίλων καὶ οἰκείων. ~Ταῦτα  τοῦ   ξένου λέγοντος μὲν πατὴρ
[15]   τὸ δ´ ἄσκησιν; ὁμολογήσαντος δὲ  τοῦ   ξένου φέρε τοίνυν πρῶτον ἐπὶ
[31]   μέσου τὴν χεῖρα τῇ λαβῇ  τοῦ   ξίφους ἐπιβεβληκώς, Καβίριχος κυαμευτὸς
[22]   εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς καὶ γενέσεως  τοῦ   οἰκείου δαίμονος καὶ τὸ μαντικόν
[12]   ὑπὸ τοῦ ἱστάντος. οὐ γὰρ  τοῦ   ὀργάνου τὸ ἔργον, ἀλλ´ οὗ
[18]   ἐκέλευσας τάχει παντὶ χρησάμενον ἐπὶ  τοῦ   ὄρους ἀπαντῆσαι τοῖς ἀνδράσιν, εἰσῆλθον
[19]   δέ τις ἔσχεν ἄτοπος μεταβολὴ  τοῦ   πάθους. μικρὸν γὰρ ἔμπροσθεν τῷ
[28]   ἔτι δὲ μᾶλλον ἂν ἠγάσω  τοῦ   παιδὸς αὐτοῦ τὴν φαιδρότητα καὶ
[20]   παράγειν ἀλλ´ ἐφιέναι τὴν ὁρμὴν  τοῦ   παιδός, εὐχόμενον ὑπὲρ αὐτοῦ Διὶ
[22]   θάλασσαν ὀλίγῳ τῶν ὀκτὼ μερῶν  τοῦ   παντὸς ἔλαττον, ὡς αὐτῷ κατεφαίνετο·
[28]   ἐκπλαγέντος, ἀλλ´ ἕλκοντος τὸ ξίφος  τοῦ   Πελοπίδου καὶ καταμανθάνοντος. ἐν τούτῳ
[22]   δὲ πρὸς τὸ μέσον μάλιστα  τοῦ   περιέχοντος καὶ μέγιστον ἐγκεκλίσθαι τὴν
[17]   ἐξαναστῆναι προσῆγεν εἴς τινα γωνίαν  τοῦ   περιστύλου, σφόδρα τεταραγμένος ὡς διεφαίνετο
[7]   Αἴγυπτον ἱερεῖς τὰ γράμματα συμβαλεῖν  τοῦ   πίνακος, παρ´ ἡμῶν ἔλαβεν
[15]   ἀδικους μάλα μόλις καὶ χαλεπῶς  τοῦ   πλεονεκτεῖν ἀπεχόμενον. ἀνδρὶ δὲ μὴ
[1]   αὐτὸ καὶ τὸ πέρας πύθοιτο  τοῦ   πράγματος, τὸν δὲ φιλότιμον καὶ
[15]   ἔφη διαφορὰν ὁρᾷς ἀσκήσεως καὶ  τοῦ   πρὸς ἄσκησις ἔργου,
[33]   δὲ γυναῖκες, ὡς ἑκάστη περὶ  τοῦ   προσήκοντος ἤκουσεν, οὐκ ἐμμένουσαι τοῖς
[20]   εὐαφὴς ἦν καὶ λεπτὸς ὑπὸ  τοῦ   προσπεσόντος ὀξέως μεταβαλεῖν· τὸ δὲ
[22]   κατὰ πόρον καὶ διακομίζεσθαι πέραν  τοῦ   ῥεύματος, ἄλλας δὲ πολλὰς ἐφέλκεσθαι
[8]   ὠφελίμως ἀλλήλοις συμφέρεσθαι. ~Μεταξὺ δὲ  τοῦ   Σιμμίου λέγοντος πατὴρ ἡμῶν
[17]   μὲν ἰατρὸς προσελθὼν περιέλυσε  τοῦ   Σιμμίου τὸν ἐπίδεσμον ὡς θεραπεύσων
[13]   ἐφιέμενον; ἀλλ´ ἐκεῖ μὲν  τοῦ   σκοποῦ μένοντος ἀτυχήσας σφάλλεται δι´
[15]   μὲν ἂν εἴποις τὴν ὑπὲρ  τοῦ   στεφάνου πρὸς τὸν ἀντίπαλον ἅμιλλαν,
[10]   ἱμάτια βορβόρου μεστός, ὥστ´ ἀεὶ  τοῦ   Σωκράτους δαιμονίου μεμνῆσθαι μετὰ γέλωτος
[11]   τῶν ἡμετέρων ἱππέων ἀποθανεῖν, ὡς  τοῦ   Σωκράτους δαιμονίου παρακούσαντας ἑτέραν ὁδὸν
[8]   τάφῳ διανοούμενος ἀνελέσθαι τὰ λείψανα  τοῦ   σώματος καὶ κομίζειν εἰς Ἰταλίαν,
[20]   γίγνεται δι´ ἡσυχίαν καὶ γαλήνην  τοῦ   σώματος, ὅταν καθεύδωσι, μόλις ἐπήκοον
[15]   τοῦτο διὰ τῶν γυμνασίων παρασκευὴν  τοῦ   σώματος, οὕτω καὶ ἀρετῆς ὁμολογεῖς
[22]   οὐ γὰρ ἐξέβαινεν ψυχὴ  τοῦ   σώματος, ὑπείκουσα δ´ ἀεὶ καὶ
[16]   ἀκοῦσαι, πότερον ἄρα κινεῖς ἐκ  τοῦ   τάφου καὶ μετοικίζεις εἰς Ἰταλίαν
[5]   ταὐτομάτου γενέσθαι νομίζουσιν, ἀλλὰ μήνιμα  τοῦ   τάφου τοῦτο περιελθεῖν ἀνασχομένους ὀρυττόμενον’
[23]   ἡμᾶς, ὅτι μὴ ζῶντος ἔτι  τοῦ   Τιμάρχου διήλθομεν· αὐτοῦ γὰρ ἂν
[24]   οἱ μεμαθηκότες εὐθὺς ἀπὸ σιγμοῦ  τοῦ   τυχόντος ποππυσμοῦ τὸ προσταττόμενον
[31]   δόρυ Θεόκριτος παρὼν ἀνήρπασεν ἐκ  τοῦ   φόνου, τῶν δὲ θεραπόντων ὀλίγους
[17]   αὐτόματον συμπαρεσκεύασεν. εἰπόντος δὲ ταῦτα  τοῦ   Φυλλίδου πάντες μὲν διεταράχθημεν,
[22]   κάτωθεν ψαύει περιφερομένη (καὶ)  τοῦ   φωτός, ἀφορίζει τὴν ἐσχάτην μερίδα
[21]   αγόντων καταφρονοῦσιν· δὲ Τιμάρχου  τοῦ   Χαιρωνέως ἠκούσαμεν ὑπὲρ τούτων διεξιόντος,
[5]   αὑτῶν οὐδὲν παρεῖχε καίπερ ἐκφανέντα  τοῦ   χαλκοῦ καταπλυθέντος, ἀλλ´ ἴδιός τις
[29]   δὲ τοῖς θεοῖς ἐξίωμεν. ταῦτα  τοῦ   Χάρωνος εἰπόντος εὐχόμεθα τοῖς θεοῖς
[27]   ἀηττήτους τῇ πατρίδι φυλάττοντες. ταῦτα  τοῦ   Χάρωνος λέγοντος τὸ μὲν φρόνημα
[27]   ἥκειν πρὸς αὐτούς. ἐρομένου δὲ  τοῦ   Χάρωνος, τίς σπουδὴ τῆς
[27]   μὲν ἐπιχειρήσαντα τὴν κάθοδον διὰ  τοῦ   Χλίδωνος, ἐπεὶ δ´ ἀπέτυχε καὶ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 24/08/2005