Chapitre
[16]	πρὸς τὴν ἀρετὴν ἐκείνην. ~Ταῦτα	τοῦ	ἀδελφοῦ διελθόντος ὁ Σιμμίας δὶς
[15]	ὁ φόβος ἀπείργει τὴν πλεονεξίαν	τοῦ	ἀδικεῖν) ἀλλ´ ὁ τῶν δικαίων
[7]	ἀπορίας ἐπεκαλοῦντο βοηθόν. ὁ δὲ	τοῦ	Αἰγυπτίου μνησθεὶς προσπαίζειν ἔφη τὸν
[22]	ἀνατείνουσα δ´, ὡς ὁρᾷς, ἐκ	τοῦ	Ἅιδου κάτωθεν ᾗ ψαύει περιφερομένη
[20]	καὶ φωνὴ πρὸς τὴν ψυχὴν	τοῦ	ἀκροωμένου περαίνει τὴν νόησιν. ὥστε
[5]	καὶ τίς ὅλως ἡ ὄψις	τοῦ	Ἀλκμήνης τάφου παρ´ ὑμῖν ἀνοιχθέντος,
[13]	ὥρμησε μὲν ὁ Ἄρκεσος πόθῳ	τοῦ	ἀνδρὸς αὐτὸς ὡς εἶχε πλεῦσαι,
[13]	ὦ Πολύμνι, θεραπείας καὶ διαίτας	τοῦ	ἀνδρὸς οἱ σαφῶς εἰδότες ἀπήγγελλον,
[22]	οἷον ἀκρόπλουν ἐπιψαῦον ἐκ κεφαλῆς	τοῦ	ἀνθρώπου καθάπερ ἐν βυθῷ δεδυκότος
[12]	ἄν, ὦ φίλε, γέλως σοι	τοῦ	ἀνθρώπου τῆς ἀπειρίας ἐπέλθοι, οὕτω
[15]	ἠρεμεῖν μὴ πολλάκις ἐν ἐξουσίᾳ	τοῦ	ἀπολαύειν καταφρονήσασαν, οὔτε λήμματα μοχθηρὰ
[27]	μικρὸν ἧκέ τις ἀγγέλλων ὑπηρέτας	τοῦ	Ἀρχίου δύο κόπτειν τὴν αὔλειον
[29]	ἐπὶ τὰς θύρας. εἰπόντος δὲ	τοῦ	Ἀρχίου φυγάδας, ὦ Χάρων, ἀκούομεν
[12]	τετρῶσθαι μὴ τῷ βέλει ὑπὸ	τοῦ	βαλόντος, μεμετρῆσθαι δ´ αὖ τὸ
[12]	ἔλεγεν· ὥσπερ εἴ τις ὑπὸ	τοῦ	βέλους φαίη τετρῶσθαι μὴ τῷ
[1]	δὲ καὶ τὸν Ἰσμηνίαν οὐ	τοῦ	βελτίστου θανάτου τυχόντ´ εὐθὺς ἀπὸ
[25]	πρὸς τὸν δῆμον ὡς ἀπὸ	τοῦ	βελτίστου παραινοῦντες. ἐδόκει ταῦθ´ ἡμῖν.
[14]	παῖ· μηδέποτε τοιαύτην ἐπίδοιμι μετακόσμησιν	τοῦ	βίου (ἡμῶν) καὶ μὴν οὐδ´
[17]	τοῖς πολίταις καὶ θυμὸν ὀλιγωροῦντα	τοῦ	βίου προῃρήμεθα, Φυλλίδα, πολὺ τὸ
[10]	πόνοισι παρισταμένην, τοιαύτην ἔοικε Σωκράτει	τοῦ	βίου προποδηγὸν ἐξ ἀρχῆς τινα
[31]	ἐπιβεβληκώς, Καβίριχος ὁ κυαμευτὸς ἄρχων	τοῦ	βραχίονος αὐτὸν παραπορευόμενον ἀντισπάσας ἀνεβόησεν
[7]	συμβάλλειν δυνάμενοι καὶ περὶ τὴν	τοῦ	βωμοῦ κατασκευὴν γελοῖα πάσχοντες (ἑκάστης
[30]	καὶ δεινὸν ἀνελπίστου περιπετείας ἀγῶνα.	τοῦ	γὰρ Χάρωνος ὡς ἀνέπεισε τοὺς
[1]	πάθει μεμιγμένου λογισμοῦ. τούτου δὴ	τοῦ	γένους τῶν θεατῶν καὶ ἡμᾶς
[13]	μὲν αὐτοῦ παρὰ τὸν Σιμμίαν	τοῦ	δ´ ἀδελφοῦ παρ´ ἐμὲ τῶν
[18]	ἀπὸ τῆς θύρας ἡσυχῆ προσῆγε.	τοῦ	δ´ Ἱπποσθενείδου νεύσαντος αὐτῷ καὶ
[24]	φωνῇ βοηθοῦντες ἀνασῴζουσιν, οὗτος, ὦ	τοῦ	δαιμονίου ὁ τρόπος· ἡμᾶς βαπτιζομένους
[21]	καὶ τεθνηκότος οὕτως ἐννοεῖν περὶ	τοῦ	δαιμονίου παρίσταται, τῶν κληδόνας ἢ
[22]	συμβόλων ὀξέως καὶ σημείων αἰσθανομένη	τοῦ	δαίμονος. αὗται μὲν οὖν ὀψέ
[24]	σῴζεται, μὴ πειθομένη δέ, ἀπολιπόντος	τοῦ	δαίμονος, οὐκ εὐτυχῶς ἀπαλλάσσει. ~Τούτων
[30]	ἀνεπτοημένος ἐδέξατο μὲν τὴν ἐπιστολήν,	τοῦ	δὲ γραμματοφόρου φήσαντος ὑπὲρ (τῶν)
[22]	κάθηται, τοῦ μὲν πρώτου Ἄτροπος	τοῦ	δὲ δευτέρου Κλωθώ, τοῦ δὲ
[22]	Ἄτροπος τοῦ δὲ δευτέρου Κλωθώ,	τοῦ	δὲ πρὸς σελήνην Λάχεσις, περὶ
[27]	ἀρχόντων. ἐκεῖνοι μὲν οὖν ᾤχοντο,	τοῦ	δὲ Χάρωνος εἰσελθόντος πρὸς ἡμᾶς
[1]	μὴ καὶ νῦν Ἀθηναίοις πέρα	τοῦ	δέοντος ἐδόκουν βοιωτίζειν. (ΚΑΦΕΙΣΙΑΣ) Ἀλλ´
[1]	ἄγοντας, ἄχρι οὗ τὰς ἀποκρίσεις	τοῦ	δήμου λάβωμεν, ἀντιτείνειν καὶ ἀγροικίζεσθαι
[13]	ἧττον δεομένη τοῦ λαμβάνοντος ἢ	τοῦ	διδόντος ἐξ ἀμφοῖν τελειοῦται πρὸς
[3]	ἀναίτιον ἐφεστάναι τοῖς καιροῖς μετὰ	τοῦ	δικαίου καὶ τῷ συμφέροντι προσοισόμενον.
[15]	δικαιοτέρα χρημάτων λῆψις τῆς παρὰ	τοῦ	δικαίως διδόντος; οὐκ ἄν’ ἔφη
[10]	πολλοὶ συνανέστρεφον, ἐν οἷς κἀγὼ	τοῦ	Εὐθύφρονος ἐχόμενος, νεανίσκοι δέ τινες
[12]	δ´ αὖ τὸ βάρος ὑπὸ	τοῦ	ζυγοῦ μὴ τῷ ζυγῷ ὑπὸ
[13]	εἶδος ἀλλὰ πραότητα καὶ φιλοφροσύνην	τοῦ	ἤθους ὑποφαίνοντα καὶ σεμνῶς ἀμπεχόμενον
[32]	καὶ διαξιφισμὸς ἐν ταῖς θύραις	τοῦ	θαλάμου στεναῖς οὔσαις καὶ τοῦ
[27]	ἦμεν πεντήκοντα δυεῖν δέοντες, ἤδη	τοῦ	Θεοκρίτου καθ´ ἑαυτὸν ἐν οἰκίσκῳ
[18]	τῶν κρατούντων ἐστίν. ἔτι δὲ	τοῦ	Θεοκρίτου λέγοντος λέγω πρὸς τὸν
[6]	οὔτ´ εἰδότες οὐδὲν οὔτε ~Ταῦτα	τοῦ	Θεοκρίτου λέγοντος ὁ Λεοντίδης ἐξῄει
[7]	λῦσαι χρησμὸν αὐτοῖς ἄτοπον ὑπὸ	τοῦ	θεοῦ προβεβλημένον. ἦν δ´ ὁ
[30]	παρ´ ὑμῶν ἐπιστολὴ παρ´ Ἀρχίου	τοῦ	ἱεροφάντου πρὸς Ἀρχίαν ἐκεῖνον ὄντα
[12]	ζυγοῦ μὴ τῷ ζυγῷ ὑπὸ	τοῦ	ἱστάντος. οὐ γὰρ τοῦ ὀργάνου
[31]	τῶν πολεμίων εὐχόμενος. πεσόντος δὲ	τοῦ	Καβιρίχου τὸ μὲν ἱερὸν δόρυ
[19]	δυσχεραίνοντες πάλιν διὰ τὴν ὀξύτητα	τοῦ	καιροῦ καὶ τὸ τάχος, ὡς
[32]	τοῦ θαλάμου στεναῖς οὔσαις καὶ	τοῦ	Κηφισοδώρου πεπτωκότος ἐν μέσαις αὐταῖς
[22]	θεοκλυτούμενον γένος· ὧν τὴν Ἑρμοδώρου	τοῦ	Κλαζομενίου ψυχὴν ἀκήκοας δήπουθεν, ὡς
[9]	ἧττον τῷ κατατυγχάνειν πολλάκις φέρεται	τοῦ	κρατίστου. διὸ καὶ Σωκράτης ὁ
[22]	οὖσαν ἔνδοθεν τῆς ψυχῆς ὑπὸ	τοῦ	κρατοῦντος καὶ ἄρχοντος ἐπιστομιζομένης, μέχρι
[20]	ὅταν ἀλλήλοις ἐντυγχάνωμεν· ὁ δὲ	τοῦ	κρείττονος νοῦς ἄγει τὴν εὐφυᾶ
[13]	γὰρ χάρις οὐχ ἧττον δεομένη	τοῦ	λαμβάνοντος ἢ τοῦ διδόντος ἐξ
[32]	τρόπον· ἔκοψαν οἱ περὶ Πελοπίδαν	τοῦ	Λεοντίδου τὴν αὔλειον ἡσυχῆ προσελθόντες
[15]	πρὸς τροφὴν καὶ ποτὸν ἀντίβασις	τοῦ	λογισμοῦ, μακρῷ δήπου ῥᾷόν ἐστι
[9]	τῆς τῶν πράξεων ἀρχῆς ὡς	τοῦ	λόγου καταφρονοῦσα, καὶ τὴν ἀπόδειξιν
[15]	αὐτὰς ἀνείρξεσι καὶ κατοχαῖς ὑπὸ	τοῦ	λόγου κολαζομένας. εἰ γὰρ δίψαν
[1]	ἀπ´ ἀρχῆς ὡς ἐπράχθη καὶ	τοῦ	λόγου μετάδος ὃν ἀκούομεν γενέσθαι
[23]	σαφέστερον. Ἀπέχεις, ὦ Θεόκριτε, μετὰ	τοῦ	λόγου τὸν μῦθον, ἀλλ´ ὅρα
[14]	μὲν πατὴρ ἐπεδάκρυσε τῇ μνήμῃ	τοῦ	Λύσιδος πολὺν χρόνον, ὁ δ´
[23]	τοὺς λόγους εὐλαβές, ἄπληστον δὲ	τοῦ	μανθάνειν καὶ ἀκροᾶσθαι· διὸ καὶ
[22]	Μοῖρα κλειδοῦχος Ἀνάγκης θυγάτηρ κάθηται,	τοῦ	μὲν πρώτου Ἄτροπος τοῦ δὲ
[1]	καθ´ ἕκαστα μᾶλλον εὐφραίνειν, ὡς	τοῦ	μὲν τέλους πολλὰ κοινὰ πρὸς
[17]	διαφθερεῖν. οὐ μεγάλα ταῦτα σημεῖα	τοῦ	μὴ λανθάνειν τὴν πρᾶξιν; οὐ
[5]	ἤδη καὶ συμπεπηγυῖαν, ἐπάνω δὲ	τοῦ	μνήματος ἔκειτο πίναξ χαλκοῦς ἔχων
[28]	ἀδεὲς πρὸς τὸν κίνδυνον, ὥσπερ	τοῦ	Νεοπτολέμου, μήτ´ ὠχριάσαντος μήτ´ ἐκπλαγέντος,
[20]	θείοις καὶ περιττοῖς ἀνδράσι τὸν	τοῦ	νοήσαντος λόγον. ὥσπερ γὰρ αἱ
[15]	τῶν δικαίων καὶ συγκεχωρημένων ὑπὸ	τοῦ	νόμου κερδῶν πολλάκις ἀφιστὰς ἑαυτὸν
[20]	φωνῆς ἐφαπτόμενον αὐτῷ τῷ δηλουμένῳ	τοῦ	νοοῦντος. πληγῇ γὰρ ἡ φωνὴ
[14]	ὑπὸ φίλων καὶ οἰκείων. ~Ταῦτα	τοῦ	ξένου λέγοντος ὁ μὲν πατὴρ
[15]	τὸ δ´ ἄσκησιν; ὁμολογήσαντος δὲ	τοῦ	ξένου φέρε τοίνυν πρῶτον ἐπὶ
[31]	μέσου τὴν χεῖρα τῇ λαβῇ	τοῦ	ξίφους ἐπιβεβληκώς, Καβίριχος ὁ κυαμευτὸς
[22]	εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς καὶ γενέσεως	τοῦ	οἰκείου δαίμονος καὶ τὸ μαντικόν
[12]	ὑπὸ τοῦ ἱστάντος. οὐ γὰρ	τοῦ	ὀργάνου τὸ ἔργον, ἀλλ´ οὗ
[18]	ἐκέλευσας τάχει παντὶ χρησάμενον ἐπὶ	τοῦ	ὄρους ἀπαντῆσαι τοῖς ἀνδράσιν, εἰσῆλθον
[19]	δέ τις ἔσχεν ἄτοπος μεταβολὴ	τοῦ	πάθους. μικρὸν γὰρ ἔμπροσθεν τῷ
[28]	ἔτι δὲ μᾶλλον ἂν ἠγάσω	τοῦ	παιδὸς αὐτοῦ τὴν φαιδρότητα καὶ
[20]	παράγειν ἀλλ´ ἐφιέναι τὴν ὁρμὴν	τοῦ	παιδός, εὐχόμενον ὑπὲρ αὐτοῦ Διὶ
[22]	θάλασσαν ὀλίγῳ τῶν ὀκτὼ μερῶν	τοῦ	παντὸς ἔλαττον, ὡς αὐτῷ κατεφαίνετο·
[28]	ἐκπλαγέντος, ἀλλ´ ἕλκοντος τὸ ξίφος	τοῦ	Πελοπίδου καὶ καταμανθάνοντος. ἐν τούτῳ
[22]	δὲ πρὸς τὸ μέσον μάλιστα	τοῦ	περιέχοντος καὶ μέγιστον ἐγκεκλίσθαι τὴν
[17]	ἐξαναστῆναι προσῆγεν εἴς τινα γωνίαν	τοῦ	περιστύλου, σφόδρα τεταραγμένος ὡς διεφαίνετο
[7]	Αἴγυπτον ἱερεῖς τὰ γράμματα συμβαλεῖν	τοῦ	πίνακος, ἃ παρ´ ἡμῶν ἔλαβεν
[15]	ἀδικους μάλα μόλις καὶ χαλεπῶς	τοῦ	πλεονεκτεῖν ἀπεχόμενον. ἀνδρὶ δὲ μὴ
[1]	αὐτὸ καὶ τὸ πέρας πύθοιτο	τοῦ	πράγματος, τὸν δὲ φιλότιμον καὶ
[15]	ἔφη διαφορὰν ὁρᾷς ἀσκήσεως καὶ	τοῦ	πρὸς ὃ ἡ ἄσκησις ἔργου,
[33]	δὲ γυναῖκες, ὡς ἑκάστη περὶ	τοῦ	προσήκοντος ἤκουσεν, οὐκ ἐμμένουσαι τοῖς
[20]	εὐαφὴς ἦν καὶ λεπτὸς ὑπὸ	τοῦ	προσπεσόντος ὀξέως μεταβαλεῖν· τὸ δὲ
[22]	κατὰ πόρον καὶ διακομίζεσθαι πέραν	τοῦ	ῥεύματος, ἄλλας δὲ πολλὰς ἐφέλκεσθαι
[8]	ὠφελίμως ἀλλήλοις συμφέρεσθαι. ~Μεταξὺ δὲ	τοῦ	Σιμμίου λέγοντος ὁ πατὴρ ἡμῶν
[17]	ὁ μὲν ἰατρὸς προσελθὼν περιέλυσε	τοῦ	Σιμμίου τὸν ἐπίδεσμον ὡς θεραπεύσων
[13]	ἐφιέμενον; ἀλλ´ ἐκεῖ μὲν ὁ	τοῦ	σκοποῦ μένοντος ἀτυχήσας σφάλλεται δι´
[15]	μὲν ἂν εἴποις τὴν ὑπὲρ	τοῦ	στεφάνου πρὸς τὸν ἀντίπαλον ἅμιλλαν,
[10]	ἱμάτια βορβόρου μεστός, ὥστ´ ἀεὶ	τοῦ	Σωκράτους δαιμονίου μεμνῆσθαι μετὰ γέλωτος
[11]	τῶν ἡμετέρων ἱππέων ἀποθανεῖν, ὡς	τοῦ	Σωκράτους δαιμονίου παρακούσαντας ἑτέραν ὁδὸν
[8]	τάφῳ διανοούμενος ἀνελέσθαι τὰ λείψανα	τοῦ	σώματος καὶ κομίζειν εἰς Ἰταλίαν,
[20]	γίγνεται δι´ ἡσυχίαν καὶ γαλήνην	τοῦ	σώματος, ὅταν καθεύδωσι, μόλις ἐπήκοον
[15]	τοῦτο διὰ τῶν γυμνασίων παρασκευὴν	τοῦ	σώματος, οὕτω καὶ ἀρετῆς ὁμολογεῖς
[22]	οὐ γὰρ ἐξέβαινεν ἡ ψυχὴ	τοῦ	σώματος, ὑπείκουσα δ´ ἀεὶ καὶ
[16]	ἀκοῦσαι, πότερον ἄρα κινεῖς ἐκ	τοῦ	τάφου καὶ μετοικίζεις εἰς Ἰταλίαν
[5]	ταὐτομάτου γενέσθαι νομίζουσιν, ἀλλὰ μήνιμα	τοῦ	τάφου τοῦτο περιελθεῖν ἀνασχομένους ὀρυττόμενον’
[23]	ἡμᾶς, ὅτι μὴ ζῶντος ἔτι	τοῦ	Τιμάρχου διήλθομεν· αὐτοῦ γὰρ ἂν
[24]	οἱ μεμαθηκότες εὐθὺς ἀπὸ σιγμοῦ	τοῦ	τυχόντος ἢ ποππυσμοῦ τὸ προσταττόμενον
[31]	δόρυ Θεόκριτος παρὼν ἀνήρπασεν ἐκ	τοῦ	φόνου, τῶν δὲ θεραπόντων ὀλίγους
[17]	αὐτόματον συμπαρεσκεύασεν. εἰπόντος δὲ ταῦτα	τοῦ	Φυλλίδου πάντες μὲν διεταράχθημεν, ὁ
[22]	κάτωθεν ᾗ ψαύει περιφερομένη (καὶ)	τοῦ	φωτός, ἀφορίζει τὴν ἐσχάτην μερίδα
[21]	αγόντων καταφρονοῦσιν· ἃ δὲ Τιμάρχου	τοῦ	Χαιρωνέως ἠκούσαμεν ὑπὲρ τούτων διεξιόντος,
[5]	αὑτῶν οὐδὲν παρεῖχε καίπερ ἐκφανέντα	τοῦ	χαλκοῦ καταπλυθέντος, ἀλλ´ ἴδιός τις
[29]	δὲ τοῖς θεοῖς ἐξίωμεν. ταῦτα	τοῦ	Χάρωνος εἰπόντος εὐχόμεθα τοῖς θεοῖς
[27]	ἀηττήτους τῇ πατρίδι φυλάττοντες. ταῦτα	τοῦ	Χάρωνος λέγοντος τὸ μὲν φρόνημα
[27]	ἥκειν πρὸς αὐτούς. ἐρομένου δὲ	τοῦ	Χάρωνος, τίς ἡ σπουδὴ τῆς
[27]	μὲν ἐπιχειρήσαντα τὴν κάθοδον διὰ	τοῦ	Χλίδωνος, ἐπεὶ δ´ ἀπέτυχε καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/08/2005