Chapitre
[17]	εἰς τὴν πρᾶξιν ἡμῖν; ἐγὼ	μέν’	εἶπεν οὐκ ἐλάσσους ἢ τριάκοντα
[25]	Ἐπαμεινώνδας ἀποβλέψας εἰς ἐμέ σοὶ	μέν,	εἶπεν ὦ Καφισία, σχεδὸν ὥρα
[1]	οἰκείως ἐχόντων. ὁδὶ	μέν	ἐστιν ἀδελφιδοῦς Θρασυβούλου Λυσιθείδης, ὁδὶ
[12]	πέλας‘ καὶ ὁ Γαλαξίδωρος Σιμμίου	μέν,	ἔφη Φειδόλαε, περὶ τούτων, εἴ
[7]	εἶπεν ὁ Φειδόλαος· ἀλλὰ τοῦτον	μέν,	ὅταν ἥκῃ πρὸς ἡμᾶς, δεξόμεθα·
[15]	οὖν’ ἔφη ὁ Θεάνωρ ὁ	μέν	ὀφείλων διδοὺς ἑκουσίως καὶ προθύμως
[15]	ἔθει δὲ καὶ μελέτῃ πολὺ	μέν	τις ἤδη καὶ τῶν ἐμφύτων
[1]	ἐδόκουν βοιωτίζειν. (ΚΑΦΕΙΣΙΑΣ) Ἀλλ´ ἔδει	μέν,	ὦ Ἀρχίδαμε, σοῦ δι´ εὔνοιαν
[10]	Εὐθύφρονα τὸν μάντιν ἥκομεν, ἔτυχε	μέν,	ὦ Σιμμία, μέμνησαι γάρ, ἄνω
[21]	ἡγεμόνα πρὸς τὸν βίον. ~Ἡμῖν	μέν,	ὦ Φειδόλαε, καὶ ζῶντος Σωκράτους
[5]	σκότος ἀπέρχονται χωρισθέντες. ἐγὼ δέτ	μέν,	ὦ Φειδόλαε, καλῶς ἐξευρήσειν αὐτοὺς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/08/2005