Chapitre |
[1] |
φαῦλον
ἀκούσας
ἐν
εἰκόνι
λελεγμένον.
|
ἔφη |
γὰρ
ἐοικέναι
τοὺς
μὲν
ἰδιώτας |
[15] |
τοῦ
δικαίως
διδόντος;
οὐκ
ἄν’
|
ἔφη |
γένοιτο.
δυεῖν
ἄρα
φίλων,
εἶπεν |
[6] |
ὅ
τι
καινότατον
ἱστορήκοι
τύραννον‘
|
ἔφη |
γέροντα.
καὶ
γὰρ
ᾧ
μηδὲν |
[17] |
ἄνθρωπε,
τί
δέδρακας
ἡμᾶς;
οὐδέν’
|
ἔφη |
δεινόν’
ὁ
Ἱπποσθενείδας,
ἐὰν
ἀνεὶς
|
[15] |
ὡμολόγησεν
ὁ
ξένος.
ἆρ´
οὖν’
|
ἔφη |
διαφορὰν
ὁρᾷς
ἀσκήσεως
καὶ
τοῦ |
[22] |
βούλεσθαι
μὲν
αὑτὸν
ὁ
Τίμαρχος
|
ἔφη |
θεάσασθαι
περιστρέφοντα,
τίς
ὁ
φθεγγόμενος
|
[11] |
~Καὶ
ὁ
Γαλαξίδωρος
οἴει
γάρ,
|
ἔφη |
Θεόκριτε,
τὸ
Σωκράτους
δαιμόνιον
ἰδίαν |
[14] |
(ἡμῶν)
καὶ
μὴν
οὐδ´
ἀργόν’
|
ἔφη
|
καθισόμεθα
φρουροῦντες
οἴκοι
τὸν
πλοῦτον· |
[11] |
δ´
ὁ
πατήρ
ἀλλὰ
μήν’
|
ἔφη |
καὶ
αὐτός,
ὦ
Γαλαξίδωρε,
Μεγαρικοῦ
|
[29] |
ὁδῷ
βαδιζούσης.
ὁ
γὰρ
Ἀρχίας’
|
ἔφη |
καὶ
ὁ
Φίλιππος
ὡς
ἤκουσαν
|
[11] |
Σιμμίαν
ἀκηκοέναι.
πολλάκις’
ὁ
Σιμμίας
|
ἔφη |
καὶ
πολλῶν·
διεβοήθη
γὰρ
οὐκ |
[8] |
καθίσας
παρὰ
τὸν
Σιμμίαν
Ἐπαμεινώνδας’
|
ἔφη |
καὶ
σὲ
καὶ
τούτους
παρακαλεῖ |
[30] |
τὰ
σπουδαῖα
τοίνυν
εἰς
αὔριον’
|
ἔφη. |
καὶ
τὴν
μὲν
ἐπιστολὴν
ὑπέθηκεν |
[33] |
τῆς
εἱρκτῆς
ὁ
Φυλλίδας
Ἀρχίας’
|
ἔφη |
καὶ
Φίλιππος
κελεύουσί
σε
ταχέως |
[5] |
~Καὶ
ὁ
Θεόκριτος
εἰς
καιρόν’
|
ἔφη |
καὶ
ὥσπερ
ἐπίτηδες·
καὶ
γὰρ |
[17] |
προσπέπτωκεν;
εἰπόντος
ἐμοὶ
μὲν
οὐδέν’
|
ἔφη
|
καινόν,
ὦ
Καφισία·
καὶ
γὰρ |
[31] |
τῷ
ξίφει
πατάξας
αὐτόν
ἐνταῦθ´’
|
ἔφη |
κεῖσο
μετὰ
τούτων,
οὓς
ἐκολάκευες· |
[5] |
μικρὸν
διαλιπών
ἀλλ´
οὐδ´
αὐτοῖς’
|
ἔφη |
Λακεδαιμονίοις
ἀμήνιτον
ἔοικεν
εἶναι
τὸ |
[6] |
ἐγώ
τίνα
λέγεις’
καὶ
μήν’
|
ἔφη |
Λεοντίδης
φησὶν
ἄνθρωπον
ὦφθαι
παρὰ |
[15] |
τινα
διωθεῖται.
καὶ
τίς
ἄν’
|
ἔφη |
λόγος
ἀπείργοι
τὴν
ἐκ
καλῶν |
[16] |
καὶ
ὁ
Θεάνωρ
ἐπιμειδιάσας
ἔοικεν’
|
ἔφη |
Λῦσις,
ὦ
Σιμμία,
φιλοχωρεῖν
οὐδενὸς |
[4] |
ἐχθρῶν
συναγαγεῖν.
ἀλλ´
οὐ
ῥᾴδιον,
|
ἔφη |
μᾶλλον
δ´
ἀδύνατον·
ὁ
γὰρ |
[16] |
τρὶς
ἐπινεύσας
τῇ
κεφαλῇ
μέγας’
|
ἔφη |
μέγας
ἀνήρ
ἐστιν
Ἐπαμεινώνδας,
τούτου |
[18] |
ἐπιστρέψας
οὖν
ὁ
Ἱπποσθενείδας
Χλίδων’
|
ἔφη |
νὴ
τὸν
Ἡρακλέα·
φεῦ,
μή |
[8] |
εὐθὺς
ἥκει
πρὸς
ἡμᾶς;
ἐκεῖνον’
|
ἔφη |
νυκτερεύσαντα
περὶ
τὸν
τάφον
ἐμοὶ |
[14] |
μήν;
εἶπεν
ὁ
πατήρ.
οὐκοῦν’
|
ἔφη |
ὁ
Ἐπαμεινώνδας
Ἰάσωνι
μὲν
τῷ
|
[15] |
τὴν
δ´
ἀστείαν.
ἆρ´
οὖν’
|
ἔφη |
ὁ
Θεάνωρ
ὁ
μέν
ὀφείλων |
[25] |
ὁ
δὲ
καὶ
τὴν
ἡμέραν
|
ἔφη |
πάνυ
σαφῶς
εἰδέναι
τῆς
καθόδου |
[5] |
καὶ
ὁ
Φειδόλαος
οὐ
γάρ’
|
ἔφη |
παρέτυχον,
καὶ
πολλὰ
δυσανασχετῶν
καὶ |
[20] |
ἠκούσαμεν·
αὐτὸς
δὲ
Σωκράτη
μὲν
|
ἔφη |
περὶ
τούτων
ἐρόμενός
ποτε
μὴ |
[27] |
καινότερον,
οὐδὲν
ἴσμεν’
ὁ
ὑπηρέτης
|
ἔφη
|
πλέον,
ἀλλὰ
τί
λέγωμεν
αὐτοῖς; |
[27] |
διαταράξω
τινὰς
(ὡς
ἀγόμενος.
οὕτως’
|
ἔφη |
ποίει·
καὶ
γὰρ
ἡμᾶς
δεῖ |
[14] |
ὥσπερ
εἰώθει
πρὸς
ἐμέ
πῶς’
|
ἔφη |
ποιοῦμεν,
ὦ
Καφισία;
προϊέμεθα
τὴν |
[29] |
τυγχάνουσιν.
ἀλλὰ
μὴ
μέλλωμεν,
ἄνδρες,
|
ἔφη, |
προσευξάμενοι
δὲ
τοῖς
θεοῖς
ἐξίωμεν. |
[13] |
ὑπολαβὼν
δ´
ὁ
ξένος
οὐκοῦν’
|
ἔφη |
σὺ
κωλύεις,
ὦ
Ἐπαμεινώνδα,
τῶν |
[9] |
καὶ
πρὸς
Ἀθηναίους
κατηγόρησεν’
οὐδαμῶς’
|
ἔφη |
τά
γε
θεῖα·
φασμάτων
δὲ |
[23] |
ὁ
πατὴρ
μειδιάσας
τοιοῦ–
τον’
|
ἔφη |
τὸ
ἦθος,
ὦ
ξένε,
τὸ |
[15] |
δ´
ὁ
Θεάνωρ
ἆρ´
οὖν’
|
ἔφη |
τὸ
πενίαν
δυσχεραίνειν
ἀγεννές
ἐστι |
[7] |
δὲ
τοῦ
Αἰγυπτίου
μνησθεὶς
προσπαίζειν
|
ἔφη |
τὸν
θεὸν
Ἕλλησιν
ὀλιγωροῦσι
παιδείας |
[24] |
περὶ
τῶν
εἰρημένων.
~Ἐγὼ
τοίνυν’
|
ἔφη |
τὸν
μὲν
Τιμάρχου
λόγον
ὥσπερ
|
[7] |
Σιμμίας
εὐθὺς
ἀναμνησθείς
οὐκ
οἶδ´’
|
ἔφη |
τὸν
πίνακα
τοῦτον,
ὦ
Φειδόλαε, |
[17] |
ἢ
τριάκοντα
γιγνώσκω.
τί
οὖν’
|
ἔφη |
τοσούτων
τὸ
πλῆθος
ὄντων
τὰ |
[18] |
λέγειν
κελεύσαντος
εἰς
ἅπαντας
οἶδ´’
|
ἔφη |
τοὺς
ἄνδρας
ἀκριβῶς,
Ἱπποσθενείδα,
καί |
[13] |
~Καὶ
ὁ
Θεόκριτος
πρότερόν
γ´’
|
ἔφη |
τοὺς
εἰσιόντας
οἵτινές
εἰσιν
ἀποσκεψαμένοις, |
[12] |
καὶ
ὁ
Γαλαξίδωρος
Σιμμίου
μέν,
|
ἔφη |
Φειδόλαε,
περὶ
τούτων,
εἴ
τι |
[17] |
Ἱπποσθενείδας
μὴ
λέγε
πρὸς
θεῶν,
|
ἔφη
|
Φυλλίδα,
ταῦτα
μηδὲ
τὴν
προπέτειαν |