HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τέχνης 2
τέως 1
τῇ 34
τὴν 170
τηνικαῦτα 4
τῆς 83
Τί 1

Fréquences [« »]
135 πρὸς
159 τὸ
165 τὸν
170 τὴν
178 τῶν
223 δὲ
669 καὶ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Plutarque, Oeuvres morales, Le démon de Socrate

τὴν

Chapitre

[34]   καὶ παρεκάλουν βοηθεῖν ἐλθόντας εἰς τὴν ἀγοράν, ἅμα πάντες εὐθὺς ἐπὶ

[34]   τεθορυβημένως ἐπιχεομένων, ἡμᾶς δὲ περὶ τὴν ἀγορὰν ἀφορῶντες, οὐδενὸς μέρους ἡσυχάζοντος,

[10]   γὰρ οἵαν Ὅμηρος Ὀδυσσεῖ πεποίηκε τὴν Ἀθηνᾶν ἐν πάντεσσι πόνοισι παρισταμένην,

[1]   ἀντ´ ἐκείνου πέμψαντες ἐγκρατέστερον ἐφρούρουν τὴν ἄκραν, ἠκούσαμεν· ἔγνωμεν δὲ καὶ

[34]   κρείττους λεγομένους, εἰωθότας δὲ περὶ τὴν ἄκραν κάτω νυκτερεύειν, οἱ δ´

[9]   πεπνῦσθαι καὶ λόγῳ νήφοντι μετιέναι τὴν ἀλήθειαν. ~Εἶεν’ εἶπεν ὁ Θεόκριτος,

[32]   θάλαμον. ὁ δ´ εὐθὺς ἐπὶ τὴν ἀλήθειαν ἐξενεχθεὶς τῇ ὑπονοίᾳ καὶ

[7]   Ἕλλησιν ὀλιγωροῦσι παιδείας οἷον ἐφυβρίζοντα τὴν ἀμαθίαν ἡμῶν καὶ κελεύοντα γεωμετρίας

[10]   Σύμβολον Σωκράτης καὶ τὴν οἰκίαν τὴν Ἀνδοκίδου βαδίζων ἅμα τι διερωτῶν

[20]   όντων ἀσπίσι χαλκαῖς ἁλίσκονται διὰ τὴν ἀντήχησιν, ὅταν ἐκ βάθους ἀναφερόμεναι

[9]   ὡς τοῦ λόγου καταφρονοῦσα, καὶ τὴν ἀπόδειξιν ᾗ δοκεῖ διαφέρειν ἀτιμάσασα

[11]   ἐναντίων λογισμῶν θατέρῳ προσελθὸν ἔλυσε τὴν ἀπορίαν τῆς ἰσότητος ἀναιρεθείσης, ὥστε

[24]   εὐμενεῖς ὄντες καὶ συμφιλοτιμούμενοι πρὸς τὴν ἀρετὴν ἐγκελεύονται καὶ συνεξορμῶσιν, ὅταν

[15]   ἱκανῶς ἐγγυμνάσασθαι τῇ πενίᾳ πρὸς τὴν ἀρετὴν ἐκείνην. ~Ταῦτα τοῦ ἀδελφοῦ

[16]   αἴτιος οὑτοσὶ Πολύμνις ἐξ ἀρχῆς τὴν ἀρίστην τροφὴν ἐν φιλοσοφίᾳ τοῖς

[5]   ὁ γὰρ ἀπαλλαττόμενος τὸν παραλαμβάνοντα τὴν ἀρχὴν μόνος ἄγων μόνον ἔδειξε

[14]   ἦπου καταχρυσώσομεν τὰ ὅπλα καὶ τὴν ἀσπίδα πορφύρᾳ συμμεμιγμένῃ πρὸς χρυσίον,

[4]   ἡσυχίας ἀγαπῶντας ἄν τις διδῷ τὴν ἀσφάλειαν. οὕτως’ ἔφην ποιήσομεν. ἀλλὰ

[33]   δ´ ὁρῶν καὶ τῆς ὥρας τὴν ἀτοπίαν καὶ τὸ μὴ καθεστηκότα

[27]   ὑπηρέτας τοῦ Ἀρχίου δύο κόπτειν τὴν αὔλειον ἀπεσταλμένους σπουδῇ πρὸς Χάρωνα

[32]   οἱ περὶ Πελοπίδαν τοῦ Λεοντίδου τὴν αὔλειον ἡσυχῆ προσελθόντες καὶ πρὸς

[17]   πολεμίους δράσαντες ἀλλ´ ὅσον διαταράξαντες. τὴν γὰρ πόλιν πρὸς ἡμῶν τίθεμαι,

[23]   ἐλθὼν Ἀθήναζε τρίτῳ μηνὶ κατὰ τὴν γενομένην φωνὴν ἐτελεύτησεν, ἡμεῖς δὲ

[22]   πλεῖστον ἀνακοπτομένην κοχλάζειν καὶ ἀπολευκαίνεσθαι τὴν γλαυκότητα. ταῦτα μὲν οὖν ὁρᾶν

[15]   εἶναι νομίζω τὴν μὲν αἰσχρὰν τὴν δ´ ἀστείαν. ἆρ´ οὖν’ ἔφη

[22]   πρώτην Μονὰς κατὰ τὸ ἀόρατον, τὴν δὲ δευτέραν τῇ τρίτῃ Νοῦς

[17]   τὰ πλεῖστα τῆς πόλεως φλέγεσθαι τὴν δὲ Καδμείαν καπνῷ μόνῳ περιέχεσθαι

[34]   ἀπέκτειναν εὐθὺς ἐν Κορίνθῳ λαβόντες, τὴν δὲ Καδμείαν ὑπόσπονδον παραδόντες ἡμῖν

[17]   γὰρ πόλιν πρὸς ἡμῶν τίθεμαι, τὴν δὲ Καδμείαν ὥσπερ ἐστὶ πρὸς

[17]   συναγωνιῶντας εὔχεσθαι καὶ κύκλῳ παρεῖναι, τὴν δὲ μυκᾶσθαι καὶ ἀφιέναι φωνάς

[22]   τῇ τρίτῃ Νοῦς καθ´ ἥλιον, τὴν δὲ τρίτην πρὸς τετάρτην Φύσις

[22]   μικρόν· ἄλλων γὰρ θεῶν ἐκεῖνα· τὴν δὲ Φερσεφόνης μοῖραν, ἣν ἡμεῖς

[16]   φίλων κεκηδεῦσθαι τὸ Λύσιδος σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν ἤδη κεκριμένην ἀφεῖσθαι

[32]   ὁ ἀνὴρ καὶ τῷ Πελοπίδᾳ τὴν δεξιὰν ἐνέβαλε καὶ τοὺς ἄλλους

[10]   συχνὸν χρόνον, εἶτ´ ἀναστρέψας ἐπορεύετο τὴν διὰ τῶν κιβωτοποιῶν καὶ τοὺς

[15]   πρὸς τὰς ἀδικίας οὐδὲ θορυβεῖ τὴν διάνοιαν, ἀλλ´ εὐκόλως χρῆται πρὸς

[7]   ἐν Δήλῳ βωμόν. οὔτε δὲ τὴν διάνοιαν ἐκεῖνοι συμβάλλειν δυνάμενοι καὶ

[29]   μικρὸν ὥσπερ ἐκ πληγῆς ἀναφέρων τὴν διάνοιαν ἐλογιζόμην λόγον εἶναι τὴν

[1]   πράξεις ὁμοίως τῷ μὲν ἀργοτέρῳ τὴν διάνοιαν ἐξαρκεῖν πρὸς ἱστορίαν, εἰ

[15]   δὲ καὶ βλαβεραῖς οἷόν τε τὴν διάνοιαν ἠρεμεῖν μὴ πολλάκις ἐν

[24]   τῶν βασιλέων καὶ τῶν στρατηγῶν τὴν διάνοιαν οἱ μὲν ἐκτὸς αἰσθάνονται

[20]   τῶν χρειῶν εἰσακοῦσαι καὶ παρασχεῖν τὴν διάνοιαν οὐ δύνανται τοῖς δηλουμένοις.

[1]   θέατρον εὔνουν καὶ οἰκεῖον ἔχειν τὴν διήγησιν. (ΚΑΦΕΙΣΙΑΣ) Εὖ λέγεις. ἀλλὰ

[1]   Πίνδαρον τὸ δεῦρ´ ἐλθεῖν ἐπὶ τὴν διήγησιν· τὸ δὲ πρεσβείας ἀφιγμένους

[12]   καὶ ἡμεῖς τῶν μαντικῶν ἑκάστου τὴν δύναμιν ἀγνοοῦντες, ᾗ συμβάλλει πρὸς

[14]   γὰρ εἰς γαστέρα δήπου καταχρησόμεθα τὴν δωρεὰν εὐωχοῦντες αὑτοὺς πολυτελέστερον, ὥσπερ

[22]   ὁρᾶν αὑτὸν ἐν Τροφωνίου παρὰ τὴν εἴσοδον, οὗπερ ἐξ ἀρχῆς κατεκλίθη,

[15]   τίς ἄν’ ἔφη λόγος ἀπείργοι τὴν ἐκ καλῶν καὶ δικαίων κτῆσιν,

[24]   συμπεραινομένης κινδυνεύουσα καὶ φιλοτιμουμένη περὶ τὴν ἔκβασιν ἱδρῶτι πολλῷ τοῖς ἄνω

[34]   ἀγοράν, ἅμα πάντες εὐθὺς ἐπὶ τὴν ἐλευθερίαν ἐκήρυττον τοὺς πολίτας. τοῖς

[20]   τὸ γὰρ αἴτιον οὐ συνορῶσι, τὴν ἐν αὐτοῖς ἀναρμοστίαν καὶ ταραχήν,

[11]   τὸ καλόν. ἀκούω δὲ καὶ τὴν ἐν Σικελίᾳ τῆς Ἀθηναίων δυνάμεως

[9]   εἶναι σχηματισμός, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὴν ἐπαγγελίαν ἐναντίος, εἰ πᾶν ἐπαγγειλαμένη

[22]   μεταμέλειαν ἐπάγειν ταῖς ἁμαρτίαις καὶ τὴν ἐπὶ ταῖς ἡδοναῖς, ὅσαι παράνομοι

[15]   τὸν ἀντίπαλον ἅμιλλαν, ἄσκησιν δὲ τὴν ἐπὶ τοῦτο διὰ τῶν γυμνασίων

[5]   δὲ τὴν μεγάλην ἀφορίαν καὶ τὴν ἐπίβασιν τῆς λίμνης οὐκ ἀπὸ

[31]   Φυλλίδα; τούτου μὲν οὖν ἐξέκρουσε τὴν (ἐπιβο( υ) λὴν ἅμα τὸ

[30]   ἔοικεν, ἐξαγγέλλουσα τὴν κάθοδον καὶ τὴν ἐπιβουλὴν τῶν φυγάδων καὶ τὴν

[31]   καὶ τῆς ἐσθῆτος ὄψις παραλογιζομένη τὴν ἐπιδημίαν ἡμῶν σιγὴν ἐποίησεν· ἐπεὶ

[30]   τῶν γυναικῶν ἀνεπτοημένος ἐδέξατο μὲν τὴν ἐπιστολήν, τοῦ δὲ γραμματοφόρου φήσαντος

[22]   ἐστι καὶ θεοκλυτούμενον γένος· ὧν τὴν Ἑρμοδώρου τοῦ Κλαζομενίου ψυχὴν ἀκήκοας

[17]   τῆς ἡμέρας μῆκος ἔτι, καὶ τὴν ἑσπέραν μὴ περιμένωμεν ἀλλ´ ἤδη

[22]   περιφερομένη (καὶ) τοῦ φωτός, ἀφορίζει τὴν ἐσχάτην μερίδα τῶν ὅλων. τέσσαρες

[10]   Εὐθύφρονος ἐχόμενος, νεανίσκοι δέ τινες τὴν εὐθεῖαν βαδίζοντες ὡς δὴ τὸ

[20]   δὲ τοῦ κρείττονος νοῦς ἄγει τὴν εὐφυᾶ ψυχὴν ἐπιθιγγάνων τῷ νοηθέντι

[23]   τὸν ξένον ἡμῖν παρακλητέον ἐπὶ τὴν ζήτησιν· οἰκεία γὰρ πάνυ καὶ

[25]   τὴν πρᾶξιν. ὁ δὲ καὶ τὴν ἡμέραν ἔφη πάνυ σαφῶς εἰδέναι

[4]   ἐπυνθάνετο περὶ τῶν φυγάδων, εἰ τὴν ἡμέραν φυλάττουσιν. ἐμοῦ δὲ φήσαντος

[22]   τοῦ περιέχοντος καὶ μέγιστον ἐγκεκλίσθαι τὴν θάλασσαν ὀλίγῳ τῶν ὀκτὼ μερῶν

[32]   μοχλὸν ἀφεῖλε καὶ μικρὸν ἐνέδωκε τὴν θύραν, ἐμπεσόντες ἀθρόοι καὶ ἀνατρέψαντες

[17]   γὰρ προῄδειν καὶ προύλεγον ὑμῖν τὴν Ἱπποσθενείδου μαλακίαν δεόμενος μὴ ἀνακοινοῦσθαι

[34]   ἀφεστώτων. οἱ μὲν οὖν λακωνίζοντες τὴν Καδμείαν ἔφευγον ἐπισπασάμενοι καὶ τοὺς

[1]   Φοιβίδαν μὲν ἐζημίωσαν ἐπὶ τῷ τὴν Καδμείαν καταλαβεῖν καὶ τῆς εἰς

[1]   Φοιβίδαν πείσαντες ἐν σπονδαῖς καταλαβεῖν τὴν Καδμείαν τοὺς μὲν ἐξέβαλον τῶν

[1]   ὥστε σοι λείπεται τὰ περὶ τὴν κάθοδον αὐτὴν τῶν φίλων καὶ

[17]   κατατεῖναι σήμερον, ὅτε τῶν πρὸς τὴν κάθοδον αὐτοῖς τὰ πλεῖστα καὶ

[17]   μηδ´ ἀγνοούντων τῶν ἐχθρῶν παντάπασι τὴν κάθοδον; διὰ τί γὰρ Θεσπιεῦσι

[27]   οἱ πλεῖστοι κωλῦσαι μὲν ἐπιχειρήσαντα τὴν κάθοδον διὰ τοῦ Χλίδωνος, ἐπεὶ

[30]   καὶ ξένον, ὡς ἔοικεν, ἐξαγγέλλουσα τὴν κάθοδον καὶ τὴν ἐπιβουλὴν τῶν

[27]   λέγοντος τὸ μὲν φρόνημα καὶ τὴν καλοκἀγαθίαν ἐθαυμάζομεν, πρὸς δὲ τὴν

[1]   κάθοδον αὐτὴν τῶν φίλων καὶ τὴν κατάλυσιν τῶν τυράννων διηγεῖσθαι. ~(ΚΑΦΕΙΣΙΑΣ)

[22]   ὁ φθεγγόμενος εἴη· σφόδρα δὲ τὴν κεφαλὴν αὖθις ἀλγήσας, καθάπερ βίᾳ

[32]   ὁ ἡμέτερος λαβὼν μὲν εἰς τὴν κεφαλὴν οὐ μέγα τραῦμα δοὺς

[22]   ἀνώμαλον ἕλκοντας, οὐ δυναμένους καταστῆσαι τὴν κίνησιν ἐπ´ εὐθείας. λέγειν δὲ

[22]   τῆς ψυχῆς ἐμβεβλημένον, ὅταν ἀντισπάσῃ, τὴν λεγομένην μεταμέλειαν ἐπάγειν ταῖς ἁμαρτίαις

[16]   οὖν ἔγνωμεν ἐκ τῶν ὀνείρων τὴν Λύσιδος τελευτήν (δια– γιγνώσκομεν δὲ

[16]   ἑσπέρας ἤδη χοὰς ἐχεόμην ἀνακαλούμενος τὴν Λύσιδος ψυχὴν κατελθεῖν ἀποθεσπίσουσαν ὡς

[5]   διὰ φιλοσοφίαν συγγενόμενος. Ἁλιάρτιοι δὲ τὴν μεγάλην ἀφορίαν καὶ τὴν ἐπίβασιν

[28]   Χάρωνος ὑπ´ Ἀρχίου μετάπεμψιν ᾐτιᾶτο τὴν μέλλησιν ἡμῶν καὶ παρώξυνεν εὐθὺς

[15]   τε καὶ κτῆσιν εἶναι νομίζω τὴν μὲν αἰσχρὰν τὴν δ´ ἀστείαν.

[22]   φωνὴν ἡδεῖαν ἱέντος. ἀναβλέψας δὲ τὴν μὲν γῆν οὐδαμοῦ καθορᾶν, νήσους

[30]   τοίνυν εἰς αὔριον’ ἔφη. καὶ τὴν μὲν ἐπιστολὴν ὑπέθηκεν ὑπὸ τὸ

[14]   μάτων· σοῦ δ´, ὦ ξένε, τὴν μὲν προθυμίαν (καλὴ γὰρ καὶ

[29]   τὴν διάνοιαν ἐλογιζόμην λόγον εἶναι τὴν μήνυσιν οὐ βέβαιον, οὐδ´ ὑπὸ

[12]   ὁρῶν ὀλίγα πλήθει καὶ φαῦλα τὴν μορφὴν ἀπιστοίη ἄνδρα γραμματικὸν ἐκ

[20]   τὴν ψυχὴν τοῦ ἀκροωμένου περαίνει τὴν νόησιν. ὥστε θαυμάζειν οὐκ ἄξιον,

[3]   τοὺς πολλούς, ἀλλὰ ταύτην ὡρμήκαμεν τὴν ὁδόν, (ἐᾶν αὑτὸν κελεύει φόνου

[27]   ἀφίκετο μετὰ τῶν ἄλλων εἰς τὴν οἰκίαν, ἀλλ´ ὅλως ἐδόκει πονηρὸς

[29]   οὐδενός· οὐ γὰρ ἂν ἀγνοεῖν τὴν οἰκίαν αὐτούς, εἴ τις εἰδὼς

[14]   εἶπεν ὦ πάτερ, ταύτῃ μόνον τὴν οἰκίαν ἐδεδίειν ἁλώσιμον ὑπὸ χρημάτων

[30]   τὴν ἐπιβουλὴν τῶν φυγάδων καὶ τὴν οἰκίαν, εἰς ἣν παρεληλύθεισαν, καὶ

[2]   πεμφθῆναι ταῦτά τε προερῶν καὶ τὴν οἰκίαν ἐν ᾗ κρυβήσονται παρελθόντες,

[10]   πρὸς τὸ Σύμβολον Σωκράτης καὶ τὴν οἰκίαν τὴν Ἀνδοκίδου βαδίζων ἅμα

[17]   γὰρ ἄλλης νυκτὸς ᾤμην αὐτοῦ τὴν οἰκίαν ὠδίνειν ὥσπερ κύουσαν, αὐτὸν

[19]   τῷ κεκωλῦσθαι δυσχεραίνοντες πάλιν διὰ τὴν ὀξύτητα τοῦ καιροῦ καὶ τὸ

[11]   ἤδη πράσσοντος ἐπέχειν καὶ κωλύειν τὴν ὁρμήν. ἀλλ´ ἐκεῖνό μοι δοκεῖ

[20]   βαλέσθαι καὶ πρὸς αὐτὸ κινῆσαι τὴν ὁρμὴν ὅλος ἀναστὰς καὶ συνταθεὶς

[20]   βιάζεσθαι μηδὲ παράγειν ἀλλ´ ἐφιέναι τὴν ὁρμὴν τοῦ παιδός, εὐχόμενον ὑπὲρ

[17]   Χάρων τῷ Ἱπποσθενείδᾳ πάνυ σκληρῶς τὴν ὄψιν ἐνερείσας ὦ μοχθηρέ’ εἶπεν

[4]   ἔσκωπτεν εἰς τὰ γυμνάσια καὶ τὴν πάλην, εἶτα πόρρω τῶν ἄλλων

[11]   οἷς συνέβη μετ´ αὐτοῦ παρὰ τὴν Πάρνηθα φεύγουσιν ὑπὸ τῶν ἡμετέρων

[31]   μὴ τοῖς τυράννοις βοηθεῖν ἀλλὰ τὴν πατρίδα συνελευθεροῦν ἱερὸν ὄντα καὶ

[14]   πενίαν) οὐδ´ ὡς βαφὴν ἀνίησι τὴν πάτριον πενίαν, ἀλλὰ καίπερ ὢν

[14]   ὁπηνίκα δ´ οὗτος οὐ προδίδωσι (τὴν πενίαν) οὐδ´ ὡς βαφὴν ἀνίησι

[14]   ἔφη ποιοῦμεν, ὦ Καφισία; προϊέμεθα τὴν πενίαν τοῖς χρήμασι καὶ σιωπῶμεν;

[15]   ἐνταῦθα καὶ ὁ φόβος ἀπείργει τὴν πλεονεξίαν τοῦ ἀδικεῖν) ἀλλ´ ὁ

[17]   οἰόμενος ἀνατρέψῃς καὶ ἡμᾶς καὶ τὴν πόλιν, ἀλλ´ ἔασον ἀσφαλῶς, εἴπερ

[3]   καὶ αἵματος ἐμφυλίου καὶ σφαγῆς τὴν πόλιν ἐλευθεροῦσι συναγωνιεῖσθαι προθύμως. ἐπεὶ

[26]   τὰ πρόσωπα συγκεκαλυμμένοις ἀδεῶς διελθεῖν τὴν πόλιν· ἐνίοις δ´ ἐπήστραψε δεξιὸν

[3]   ἀποθήσεσθαι τὰ ξίφη, πρὶν ἐμπλῆσαι τὴν πόλιν ὅλην φόνων καὶ διαφθεῖραι

[33]   καὶ συμβάλλουσιν ἡμῖν ἔξωθεν παρὰ τὴν πολύστυλον. ἀσπασάμενοι δ´ ἀλλήλους καὶ

[18]   ἁρματηλατῶν ἐπιστάτης καὶ διὰ Μέλωνα τὴν πρᾶξιν ἀπ´ ἀρχῆς συνειδώς. κἀγὼ

[11]   εἴτ´ ἔμπροσθεν ὁρμᾶν αὐτὸν ἐπὶ τὴν πρᾶξιν, εἰ δ´ ἐξ ἀριστερᾶς,

[19]   καὶ τῶν θεῶν παρακαλούντων ἐπὶ τὴν πρᾶξιν. Ἐκ δὲ τούτου Φυλλίδας

[17]   μὴ ἀνακοινοῦσθαι μηδὲ παραλαμβάνειν εἰς τὴν πρᾶξιν’ ἐκπλαγέντων δὲ τὸν λόγον

[25]   δ´ ἔφραζε καὶ συνετάττετο πρὸς τὴν πρᾶξιν. ἑωρῶμεν δὲ καὶ τοὺς

[30]   οἴκαδε καὶ διασκευάζοντος ἡμᾶς ἐπὶ τὴν πρᾶξιν ἧκεν ἐνθένδε παρ´ ὑμῶν

[1]   ἡμᾶς ὑπολαμβάνων εἶναι δίελθέ τε τὴν πρᾶξιν ἡμῖν ἀπ´ ἀρχῆς ὡς

[17]   οἴει μετέχειν τῶν ἀπορρήτων εἰς τὴν πρᾶξιν ἡμῖν; ἐγὼ μέν’ εἶπεν

[30]   καὶ παρασκευαῖς καὶ καθάπερ δρᾶμα τὴν πρᾶξιν ἡμῶν ἀπ´ ἀρχῆς διαποικίλλουσα

[25]   περισχόντες αὐτὸν ἐπεχειροῦμεν παρακαλεῖν ἐπὶ τὴν πρᾶξιν. ὁ δὲ καὶ τὴν

[17]   ταῦτα σημεῖα τοῦ μὴ λανθάνειν τὴν πρᾶξιν; οὐ κράτιστον ἐπισχεῖν χρόνον

[20]   μέρεσιν οἷον ἐπτερωμένος φέρεται πρὸς τὴν (πρᾶξιν. οὐδ´ ὁ τῆς κινήσεως

[29]   οὐδ´ ὑπὸ τῶν συνειδότων ἐξενηνέχθαι τὴν πρᾶξιν οὐδενός· οὐ γὰρ ἂν

[27]   τὸ δεινόν, ἐξενηνοχέναι πιθανὸν ὄντα τὴν πρᾶξιν ὑπὸ δέους· οὐ γὰρ

[18]   οὐδενὸς οὕτως οὐδέποτε θαρρῆσαι πρὸς τὴν πρᾶξιν, ὦ Ἱπποσθενείδα, παρέστη, καίπερ

[22]   ὁμολογουμένην τῇ τῆς κινήσεως λειότητι τὴν πραότητα τῆς φωνῆς ἐκείνης ἐκ

[17]   θεῶν, ἔφη Φυλλίδα, ταῦτα μηδὲ τὴν προπέτειαν εὐτολμίαν οἰόμενος ἀνατρέψῃς καὶ

[22]   συνδεῖ δὲ τῇ μὲν δευτέρᾳ τὴν πρώτην Μονὰς κατὰ τὸ ἀόρατον,

[17]   μᾶλλον ἀκούσας σήμερον ὡς εἰς τὴν σὴν οἰκίαν οἱ φυγάδες καταίρειν

[2]   τῶν πραττομένων μετέχοντες εἰώθειμεν εἰς τὴν Σιμμίου συνιόντες οἰκίαν ἔκ τινος

[6]   ἀδικεῖσθαι, τὸ βάρος αὐτὸ καὶ τὴν σκληρότητα τῆς ὁμιλίας δυσχεραίνων ἐχθρός

[17]   ὅπλων τοσούτων πολεμίων περιεχόντων καὶ τὴν Σπαρτιατῶν φρουρὰν ἀπώσασθαι δυσὶ νεκροῖς

[22]   δὲ δαιμόνων ἐπιχθονίων οὖσα φεύγει τὴν Στύγα μικρὸν ὑπερφέρουσα, λαμβάνεται δ´

[25]   Θεάνορος ἐπιμελησόμεθα διαλύσαντες ὅταν δοκῇ τὴν συνουσίαν. κἀγώ ταῦτ´’ ἔφην πράττωμεν·

[5]   τῇ Καδμείᾳ τὸ δόρυ καὶ τὴν σφραγῖδα παραλαμβάνουσιν οὔτ´ εἰδότες οὐδὲν

[13]   δαιμόνιον ἤδη τεθνηκότος ἐναργῶς προϋπέφαινε τὴν τελευτήν, καὶ τὰς παρ´ ὑμῖν,

[7]   ἐκεῖνοι συμβάλλειν δυνάμενοι καὶ περὶ τὴν τοῦ βωμοῦ κατασκευὴν γελοῖα πάσχοντες

[17]   δεινόν’ ὁ Ἱπποσθενείδας, ἐὰν ἀνεὶς τὴν τραχύτητα τῆς φωνῆς ἀνδρὸς ἡλικιώτου

[1]   μὲν τέλους πολλὰ κοινὰ πρὸς τὴν τύχην ἔχοντος, τοὺς δ´ ἐν

[15]   ἀθλητικῆς ἔργον μὲν ἂν εἴποις τὴν ὑπὲρ τοῦ στεφάνου πρὸς τὸν

[4]   φήσαντος οὐκοῦν’ εἶπεν ὀρθῶς ἐγὼ τὴν ὑποδοχὴν παρεσκεύακα σήμερον ὡς δεξόμενος

[27]   τὴν καλοκἀγαθίαν ἐθαυμάζομεν, πρὸς δὲ τὴν ὑποψίαν ἠγανακτοῦμεν καὶ ἀπάγειν ἐκελεύομεν

[28]   ἂν ἠγάσω τοῦ παιδὸς αὐτοῦ τὴν φαιδρότητα καὶ τὸ ἀδεὲς πρὸς

[14]   καὶ σιωπῶμεν; ἥκιστ´’ ἔφην ἐγώ τὴν φίλην καὶ ἀγαθὴν κουροτρόφον‘ ἀλλ´

[15]   καὶ θησαυροῦ φανέντος ἐπιπηδῶσαν ἀποστήσαντι τὴν φιλοπλουτίαν οὐκ ἐπανίσταται πρὸς τὰς

[16]   οἷον ἐξ ὑπαρχῆς ἀναθεώμενος αὐτοῦ τὴν φύσιν καὶ τὸ εἶδος. ~Ἐν

[20]   εἴρηται φέγγος. καίτοι τὸ περὶ τὴν φωνὴν γιγνόμενον ἔστιν ᾗ παραμυθεῖται

[33]   ἕκαστος ἐπιτηδείως εἶχεν· οἱ δὲ τὴν φωνὴν γνωρίζοντες ἀνεπήδων ἐκ τῶν

[22]   κίνησιν ἐπ´ εὐθείας. λέγειν δὲ τὴν φωνὴν τοὺς μὲν εὐθεῖαν καὶ

[13]   ὁ παραιτούμενος καὶ ὑποφεύγων ἀδικεῖ τὴν χάριν εἰς ὃ ἔσπευκε μὴ

[28]   θώρακα σιδηροῦν ὑπενδεδυμένος καὶ πυθόμενος τὴν Χάρωνος ὑπ´ Ἀρχίου μετάπεμψιν ᾐτιᾶτο

[3]   ~Ἐμοῦ δ´ ὁ μάντις Θεόκριτος τὴν χεῖρα πιέσας σφόδρα καὶ πρὸς

[31]   ὁ Μέλων ὥρμησε διὰ μέσου τὴν χεῖρα τῇ λαβῇ τοῦ ξίφους

[20]   καὶ κείμενος, ἅμα δὲ τῷ τὴν ψυχὴν ἐν νῷ τι βαλέσθαι

[15]   λαβοῦσαι πολλάκις ἕλκουσι καὶ ταπεινοῦσι τὴν ψυχὴν ἐρρωμενέστερον τῶν ἀναγκαίων. ἔθει

[20]   τὸ ἦθος καὶ νήνεμον ἔχουσι τὴν ψυχήν, οὓς δὴ καὶ ἱεροὺς

[20]   ὅλου λόγος καὶ φωνὴ πρὸς τὴν ψυχὴν τοῦ ἀκροωμένου περαίνει τὴν

[20]   ὅταν καθεύδωσι, μόλις ἐπήκοον ἔχουσι τὴν ψυχὴν τῶν κρειττόνων καὶ πεπνιγμένοι

[22]   πληγείσης τὰς ῥαφὰς διαστάσας μεθιέναι τὴν ψυχήν. ὡς δ´ ἀναχωροῦσα κατεμίγνυτο

Chapitre
[34]	καὶ παρεκάλουν βοηθεῖν ἐλθόντας εἰς	τὴν	ἀγοράν, ἅμα πάντες εὐθὺς ἐπὶ
[34]	τεθορυβημένως ἐπιχεομένων, ἡμᾶς δὲ περὶ	τὴν	ἀγορὰν ἀφορῶντες, οὐδενὸς μέρους ἡσυχάζοντος,
[10]	γὰρ οἵαν Ὅμηρος Ὀδυσσεῖ πεποίηκε	τὴν	Ἀθηνᾶν ἐν πάντεσσι πόνοισι παρισταμένην,
[1]	ἀντ´ ἐκείνου πέμψαντες ἐγκρατέστερον ἐφρούρουν	τὴν	ἄκραν, ἠκούσαμεν· ἔγνωμεν δὲ καὶ
[34]	κρείττους λεγομένους, εἰωθότας δὲ περὶ	τὴν	ἄκραν κάτω νυκτερεύειν, οἱ δ´
[9]	πεπνῦσθαι καὶ λόγῳ νήφοντι μετιέναι	τὴν	ἀλήθειαν. ~Εἶεν’ εἶπεν ὁ Θεόκριτος,
[32]	θάλαμον. ὁ δ´ εὐθὺς ἐπὶ	τὴν	ἀλήθειαν ἐξενεχθεὶς τῇ ὑπονοίᾳ καὶ
[7]	Ἕλλησιν ὀλιγωροῦσι παιδείας οἷον ἐφυβρίζοντα	τὴν	ἀμαθίαν ἡμῶν καὶ κελεύοντα γεωμετρίας
[10]	Σύμβολον Σωκράτης καὶ τὴν οἰκίαν	τὴν	Ἀνδοκίδου βαδίζων ἅμα τι διερωτῶν
[20]	όντων ἀσπίσι χαλκαῖς ἁλίσκονται διὰ	τὴν	ἀντήχησιν, ὅταν ἐκ βάθους ἀναφερόμεναι
[9]	ὡς τοῦ λόγου καταφρονοῦσα, καὶ	τὴν	ἀπόδειξιν ᾗ δοκεῖ διαφέρειν ἀτιμάσασα
[11]	ἐναντίων λογισμῶν θατέρῳ προσελθὸν ἔλυσε	τὴν	ἀπορίαν τῆς ἰσότητος ἀναιρεθείσης, ὥστε
[24]	εὐμενεῖς ὄντες καὶ συμφιλοτιμούμενοι πρὸς	τὴν	ἀρετὴν ἐγκελεύονται καὶ συνεξορμῶσιν, ὅταν
[15]	ἱκανῶς ἐγγυμνάσασθαι τῇ πενίᾳ πρὸς	τὴν	ἀρετὴν ἐκείνην. ~Ταῦτα τοῦ ἀδελφοῦ
[16]	αἴτιος οὑτοσὶ Πολύμνις ἐξ ἀρχῆς	τὴν	ἀρίστην τροφὴν ἐν φιλοσοφίᾳ τοῖς
[5]	ὁ γὰρ ἀπαλλαττόμενος τὸν παραλαμβάνοντα	τὴν	ἀρχὴν μόνος ἄγων μόνον ἔδειξε
[14]	ἦπου καταχρυσώσομεν τὰ ὅπλα καὶ	τὴν	ἀσπίδα πορφύρᾳ συμμεμιγμένῃ πρὸς χρυσίον,
[4]	ἡσυχίας ἀγαπῶντας ἄν τις διδῷ	τὴν	ἀσφάλειαν. οὕτως’ ἔφην ποιήσομεν. ἀλλὰ
[33]	δ´ ὁρῶν καὶ τῆς ὥρας	τὴν	ἀτοπίαν καὶ τὸ μὴ καθεστηκότα
[27]	ὑπηρέτας τοῦ Ἀρχίου δύο κόπτειν	τὴν	αὔλειον ἀπεσταλμένους σπουδῇ πρὸς Χάρωνα
[32]	οἱ περὶ Πελοπίδαν τοῦ Λεοντίδου	τὴν	αὔλειον ἡσυχῆ προσελθόντες καὶ πρὸς
[17]	πολεμίους δράσαντες ἀλλ´ ὅσον διαταράξαντες.	τὴν	γὰρ πόλιν πρὸς ἡμῶν τίθεμαι,
[23]	ἐλθὼν Ἀθήναζε τρίτῳ μηνὶ κατὰ	τὴν	γενομένην φωνὴν ἐτελεύτησεν, ἡμεῖς δὲ
[22]	πλεῖστον ἀνακοπτομένην κοχλάζειν καὶ ἀπολευκαίνεσθαι	τὴν	γλαυκότητα. ταῦτα μὲν οὖν ὁρᾶν
[15]	εἶναι νομίζω τὴν μὲν αἰσχρὰν	τὴν	δ´ ἀστείαν. ἆρ´ οὖν’ ἔφη
[22]	πρώτην Μονὰς κατὰ τὸ ἀόρατον,	τὴν	δὲ δευτέραν τῇ τρίτῃ Νοῦς
[17]	τὰ πλεῖστα τῆς πόλεως φλέγεσθαι	τὴν	δὲ Καδμείαν καπνῷ μόνῳ περιέχεσθαι
[34]	ἀπέκτειναν εὐθὺς ἐν Κορίνθῳ λαβόντες,	τὴν	δὲ Καδμείαν ὑπόσπονδον παραδόντες ἡμῖν
[17]	γὰρ πόλιν πρὸς ἡμῶν τίθεμαι,	τὴν	δὲ Καδμείαν ὥσπερ ἐστὶ πρὸς
[17]	συναγωνιῶντας εὔχεσθαι καὶ κύκλῳ παρεῖναι,	τὴν	δὲ μυκᾶσθαι καὶ ἀφιέναι φωνάς
[22]	τῇ τρίτῃ Νοῦς καθ´ ἥλιον,	τὴν	δὲ τρίτην πρὸς τετάρτην Φύσις
[22]	μικρόν· ἄλλων γὰρ θεῶν ἐκεῖνα·	τὴν	δὲ Φερσεφόνης μοῖραν, ἣν ἡμεῖς
[16]	φίλων κεκηδεῦσθαι τὸ Λύσιδος σῶμα,	τὴν	δὲ ψυχὴν ἤδη κεκριμένην ἀφεῖσθαι
[32]	ὁ ἀνὴρ καὶ τῷ Πελοπίδᾳ	τὴν	δεξιὰν ἐνέβαλε καὶ τοὺς ἄλλους
[10]	συχνὸν χρόνον, εἶτ´ ἀναστρέψας ἐπορεύετο	τὴν	διὰ τῶν κιβωτοποιῶν καὶ τοὺς
[15]	πρὸς τὰς ἀδικίας οὐδὲ θορυβεῖ	τὴν	διάνοιαν, ἀλλ´ εὐκόλως χρῆται πρὸς
[7]	ἐν Δήλῳ βωμόν. οὔτε δὲ	τὴν	διάνοιαν ἐκεῖνοι συμβάλλειν δυνάμενοι καὶ
[29]	μικρὸν ὥσπερ ἐκ πληγῆς ἀναφέρων	τὴν	διάνοιαν ἐλογιζόμην λόγον εἶναι τὴν
[1]	πράξεις ὁμοίως τῷ μὲν ἀργοτέρῳ	τὴν	διάνοιαν ἐξαρκεῖν πρὸς ἱστορίαν, εἰ
[15]	δὲ καὶ βλαβεραῖς οἷόν τε	τὴν	διάνοιαν ἠρεμεῖν μὴ πολλάκις ἐν
[24]	τῶν βασιλέων καὶ τῶν στρατηγῶν	τὴν	διάνοιαν οἱ μὲν ἐκτὸς αἰσθάνονται
[20]	τῶν χρειῶν εἰσακοῦσαι καὶ παρασχεῖν	τὴν	διάνοιαν οὐ δύνανται τοῖς δηλουμένοις.
[1]	θέατρον εὔνουν καὶ οἰκεῖον ἔχειν	τὴν	διήγησιν. (ΚΑΦΕΙΣΙΑΣ) Εὖ λέγεις. ἀλλὰ
[1]	Πίνδαρον τὸ δεῦρ´ ἐλθεῖν ἐπὶ	τὴν	διήγησιν· τὸ δὲ πρεσβείας ἀφιγμένους
[12]	καὶ ἡμεῖς τῶν μαντικῶν ἑκάστου	τὴν	δύναμιν ἀγνοοῦντες, ᾗ συμβάλλει πρὸς
[14]	γὰρ εἰς γαστέρα δήπου καταχρησόμεθα	τὴν	δωρεὰν εὐωχοῦντες αὑτοὺς πολυτελέστερον, ὥσπερ
[22]	ὁρᾶν αὑτὸν ἐν Τροφωνίου παρὰ	τὴν	εἴσοδον, οὗπερ ἐξ ἀρχῆς κατεκλίθη,
[15]	τίς ἄν’ ἔφη λόγος ἀπείργοι	τὴν	ἐκ καλῶν καὶ δικαίων κτῆσιν,
[24]	συμπεραινομένης κινδυνεύουσα καὶ φιλοτιμουμένη περὶ	τὴν	ἔκβασιν ἱδρῶτι πολλῷ τοῖς ἄνω
[34]	ἀγοράν, ἅμα πάντες εὐθὺς ἐπὶ	τὴν	ἐλευθερίαν ἐκήρυττον τοὺς πολίτας. τοῖς
[20]	τὸ γὰρ αἴτιον οὐ συνορῶσι,	τὴν	ἐν αὐτοῖς ἀναρμοστίαν καὶ ταραχήν,
[11]	τὸ καλόν. ἀκούω δὲ καὶ	τὴν	ἐν Σικελίᾳ τῆς Ἀθηναίων δυνάμεως
[9]	εἶναι σχηματισμός, ἀλλὰ καὶ πρὸς	τὴν	ἐπαγγελίαν ἐναντίος, εἰ πᾶν ἐπαγγειλαμένη
[22]	μεταμέλειαν ἐπάγειν ταῖς ἁμαρτίαις καὶ	τὴν	ἐπὶ ταῖς ἡδοναῖς, ὅσαι παράνομοι
[15]	τὸν ἀντίπαλον ἅμιλλαν, ἄσκησιν δὲ	τὴν	ἐπὶ τοῦτο διὰ τῶν γυμνασίων
[5]	δὲ τὴν μεγάλην ἀφορίαν καὶ	τὴν	ἐπίβασιν τῆς λίμνης οὐκ ἀπὸ
[31]	Φυλλίδα; τούτου μὲν οὖν ἐξέκρουσε	τὴν	(ἐπιβο( υ) λὴν ἅμα τὸ
[30]	ἔοικεν, ἐξαγγέλλουσα τὴν κάθοδον καὶ	τὴν	ἐπιβουλὴν τῶν φυγάδων καὶ τὴν
[31]	καὶ τῆς ἐσθῆτος ὄψις παραλογιζομένη	τὴν	ἐπιδημίαν ἡμῶν σιγὴν ἐποίησεν· ἐπεὶ
[30]	τῶν γυναικῶν ἀνεπτοημένος ἐδέξατο μὲν	τὴν	ἐπιστολήν, τοῦ δὲ γραμματοφόρου φήσαντος
[22]	ἐστι καὶ θεοκλυτούμενον γένος· ὧν	τὴν	Ἑρμοδώρου τοῦ Κλαζομενίου ψυχὴν ἀκήκοας
[17]	τῆς ἡμέρας μῆκος ἔτι, καὶ	τὴν	ἑσπέραν μὴ περιμένωμεν ἀλλ´ ἤδη
[22]	περιφερομένη (καὶ) τοῦ φωτός, ἀφορίζει	τὴν	ἐσχάτην μερίδα τῶν ὅλων. τέσσαρες
[10]	Εὐθύφρονος ἐχόμενος, νεανίσκοι δέ τινες	τὴν	εὐθεῖαν βαδίζοντες ὡς δὴ τὸ
[20]	δὲ τοῦ κρείττονος νοῦς ἄγει	τὴν	εὐφυᾶ ψυχὴν ἐπιθιγγάνων τῷ νοηθέντι
[23]	τὸν ξένον ἡμῖν παρακλητέον ἐπὶ	τὴν	ζήτησιν· οἰκεία γὰρ πάνυ καὶ
[25]	τὴν πρᾶξιν. ὁ δὲ καὶ	τὴν	ἡμέραν ἔφη πάνυ σαφῶς εἰδέναι
[4]	ἐπυνθάνετο περὶ τῶν φυγάδων, εἰ	τὴν	ἡμέραν φυλάττουσιν. ἐμοῦ δὲ φήσαντος
[22]	τοῦ περιέχοντος καὶ μέγιστον ἐγκεκλίσθαι	τὴν	θάλασσαν ὀλίγῳ τῶν ὀκτὼ μερῶν
[32]	μοχλὸν ἀφεῖλε καὶ μικρὸν ἐνέδωκε	τὴν	θύραν, ἐμπεσόντες ἀθρόοι καὶ ἀνατρέψαντες
[17]	γὰρ προῄδειν καὶ προύλεγον ὑμῖν	τὴν	Ἱπποσθενείδου μαλακίαν δεόμενος μὴ ἀνακοινοῦσθαι
[34]	ἀφεστώτων. οἱ μὲν οὖν λακωνίζοντες	τὴν	Καδμείαν ἔφευγον ἐπισπασάμενοι καὶ τοὺς
[1]	Φοιβίδαν μὲν ἐζημίωσαν ἐπὶ τῷ	τὴν	Καδμείαν καταλαβεῖν καὶ τῆς εἰς
[1]	Φοιβίδαν πείσαντες ἐν σπονδαῖς καταλαβεῖν	τὴν	Καδμείαν τοὺς μὲν ἐξέβαλον τῶν
[1]	ὥστε σοι λείπεται τὰ περὶ	τὴν	κάθοδον αὐτὴν τῶν φίλων καὶ
[17]	κατατεῖναι σήμερον, ὅτε τῶν πρὸς	τὴν	κάθοδον αὐτοῖς τὰ πλεῖστα καὶ
[17]	μηδ´ ἀγνοούντων τῶν ἐχθρῶν παντάπασι	τὴν	κάθοδον; διὰ τί γὰρ Θεσπιεῦσι
[27]	οἱ πλεῖστοι κωλῦσαι μὲν ἐπιχειρήσαντα	τὴν	κάθοδον διὰ τοῦ Χλίδωνος, ἐπεὶ
[30]	καὶ ξένον, ὡς ἔοικεν, ἐξαγγέλλουσα	τὴν	κάθοδον καὶ τὴν ἐπιβουλὴν τῶν
[27]	λέγοντος τὸ μὲν φρόνημα καὶ	τὴν	καλοκἀγαθίαν ἐθαυμάζομεν, πρὸς δὲ τὴν
[1]	κάθοδον αὐτὴν τῶν φίλων καὶ	τὴν	κατάλυσιν τῶν τυράννων διηγεῖσθαι. ~(ΚΑΦΕΙΣΙΑΣ)
[22]	ὁ φθεγγόμενος εἴη· σφόδρα δὲ	τὴν	κεφαλὴν αὖθις ἀλγήσας, καθάπερ βίᾳ
[32]	ὁ ἡμέτερος λαβὼν μὲν εἰς	τὴν	κεφαλὴν οὐ μέγα τραῦμα δοὺς
[22]	ἀνώμαλον ἕλκοντας, οὐ δυναμένους καταστῆσαι	τὴν	κίνησιν ἐπ´ εὐθείας. λέγειν δὲ
[22]	τῆς ψυχῆς ἐμβεβλημένον, ὅταν ἀντισπάσῃ,	τὴν	λεγομένην μεταμέλειαν ἐπάγειν ταῖς ἁμαρτίαις
[16]	οὖν ἔγνωμεν ἐκ τῶν ὀνείρων	τὴν	Λύσιδος τελευτήν (δια– γιγνώσκομεν δὲ
[16]	ἑσπέρας ἤδη χοὰς ἐχεόμην ἀνακαλούμενος	τὴν	Λύσιδος ψυχὴν κατελθεῖν ἀποθεσπίσουσαν ὡς
[5]	διὰ φιλοσοφίαν συγγενόμενος. Ἁλιάρτιοι δὲ	τὴν	μεγάλην ἀφορίαν καὶ τὴν ἐπίβασιν
[28]	Χάρωνος ὑπ´ Ἀρχίου μετάπεμψιν ᾐτιᾶτο	τὴν	μέλλησιν ἡμῶν καὶ παρώξυνεν εὐθὺς
[15]	τε καὶ κτῆσιν εἶναι νομίζω	τὴν	μὲν αἰσχρὰν τὴν δ´ ἀστείαν.
[22]	φωνὴν ἡδεῖαν ἱέντος. ἀναβλέψας δὲ	τὴν	μὲν γῆν οὐδαμοῦ καθορᾶν, νήσους
[30]	τοίνυν εἰς αὔριον’ ἔφη. καὶ	τὴν	μὲν ἐπιστολὴν ὑπέθηκεν ὑπὸ τὸ
[14]	μάτων· σοῦ δ´, ὦ ξένε,	τὴν	μὲν προθυμίαν (καλὴ γὰρ καὶ
[29]	τὴν διάνοιαν ἐλογιζόμην λόγον εἶναι	τὴν	μήνυσιν οὐ βέβαιον, οὐδ´ ὑπὸ
[12]	ὁρῶν ὀλίγα πλήθει καὶ φαῦλα	τὴν	μορφὴν ἀπιστοίη ἄνδρα γραμματικὸν ἐκ
[20]	τὴν ψυχὴν τοῦ ἀκροωμένου περαίνει	τὴν	νόησιν. ὥστε θαυμάζειν οὐκ ἄξιον,
[3]	τοὺς πολλούς, ἀλλὰ ταύτην ὡρμήκαμεν	τὴν	ὁδόν, (ἐᾶν αὑτὸν κελεύει φόνου
[27]	ἀφίκετο μετὰ τῶν ἄλλων εἰς	τὴν	οἰκίαν, ἀλλ´ ὅλως ἐδόκει πονηρὸς
[29]	οὐδενός· οὐ γὰρ ἂν ἀγνοεῖν	τὴν	οἰκίαν αὐτούς, εἴ τις εἰδὼς
[14]	εἶπεν ὦ πάτερ, ταύτῃ μόνον	τὴν	οἰκίαν ἐδεδίειν ἁλώσιμον ὑπὸ χρημάτων
[30]	τὴν ἐπιβουλὴν τῶν φυγάδων καὶ	τὴν	οἰκίαν, εἰς ἣν παρεληλύθεισαν, καὶ
[2]	πεμφθῆναι ταῦτά τε προερῶν καὶ	τὴν	οἰκίαν ἐν ᾗ κρυβήσονται παρελθόντες,
[10]	πρὸς τὸ Σύμβολον Σωκράτης καὶ	τὴν	οἰκίαν τὴν Ἀνδοκίδου βαδίζων ἅμα
[17]	γὰρ ἄλλης νυκτὸς ᾤμην αὐτοῦ	τὴν	οἰκίαν ὠδίνειν ὥσπερ κύουσαν, αὐτὸν
[19]	τῷ κεκωλῦσθαι δυσχεραίνοντες πάλιν διὰ	τὴν	ὀξύτητα τοῦ καιροῦ καὶ τὸ
[11]	ἤδη πράσσοντος ἐπέχειν καὶ κωλύειν	τὴν	ὁρμήν. ἀλλ´ ἐκεῖνό μοι δοκεῖ
[20]	βαλέσθαι καὶ πρὸς αὐτὸ κινῆσαι	τὴν	ὁρμὴν ὅλος ἀναστὰς καὶ συνταθεὶς
[20]	βιάζεσθαι μηδὲ παράγειν ἀλλ´ ἐφιέναι	τὴν	ὁρμὴν τοῦ παιδός, εὐχόμενον ὑπὲρ
[17]	Χάρων τῷ Ἱπποσθενείδᾳ πάνυ σκληρῶς	τὴν	ὄψιν ἐνερείσας ὦ μοχθηρέ’ εἶπεν
[4]	ἔσκωπτεν εἰς τὰ γυμνάσια καὶ	τὴν	πάλην, εἶτα πόρρω τῶν ἄλλων
[11]	οἷς συνέβη μετ´ αὐτοῦ παρὰ	τὴν	Πάρνηθα φεύγουσιν ὑπὸ τῶν ἡμετέρων
[31]	μὴ τοῖς τυράννοις βοηθεῖν ἀλλὰ	τὴν	πατρίδα συνελευθεροῦν ἱερὸν ὄντα καὶ
[14]	πενίαν) οὐδ´ ὡς βαφὴν ἀνίησι	τὴν	πάτριον πενίαν, ἀλλὰ καίπερ ὢν
[14]	ὁπηνίκα δ´ οὗτος οὐ προδίδωσι	(τὴν	πενίαν) οὐδ´ ὡς βαφὴν ἀνίησι
[14]	ἔφη ποιοῦμεν, ὦ Καφισία; προϊέμεθα	τὴν	πενίαν τοῖς χρήμασι καὶ σιωπῶμεν;
[15]	ἐνταῦθα καὶ ὁ φόβος ἀπείργει	τὴν	πλεονεξίαν τοῦ ἀδικεῖν) ἀλλ´ ὁ
[17]	οἰόμενος ἀνατρέψῃς καὶ ἡμᾶς καὶ	τὴν	πόλιν, ἀλλ´ ἔασον ἀσφαλῶς, εἴπερ
[3]	καὶ αἵματος ἐμφυλίου καὶ σφαγῆς	τὴν	πόλιν ἐλευθεροῦσι συναγωνιεῖσθαι προθύμως. ἐπεὶ
[26]	τὰ πρόσωπα συγκεκαλυμμένοις ἀδεῶς διελθεῖν	τὴν	πόλιν· ἐνίοις δ´ ἐπήστραψε δεξιὸν
[3]	ἀποθήσεσθαι τὰ ξίφη, πρὶν ἐμπλῆσαι	τὴν	πόλιν ὅλην φόνων καὶ διαφθεῖραι
[33]	καὶ συμβάλλουσιν ἡμῖν ἔξωθεν παρὰ	τὴν	πολύστυλον. ἀσπασάμενοι δ´ ἀλλήλους καὶ
[18]	ἁρματηλατῶν ἐπιστάτης καὶ διὰ Μέλωνα	τὴν	πρᾶξιν ἀπ´ ἀρχῆς συνειδώς. κἀγὼ
[11]	εἴτ´ ἔμπροσθεν ὁρμᾶν αὐτὸν ἐπὶ	τὴν	πρᾶξιν, εἰ δ´ ἐξ ἀριστερᾶς,
[19]	καὶ τῶν θεῶν παρακαλούντων ἐπὶ	τὴν	πρᾶξιν. Ἐκ δὲ τούτου Φυλλίδας
[17]	μὴ ἀνακοινοῦσθαι μηδὲ παραλαμβάνειν εἰς	τὴν	πρᾶξιν’ ἐκπλαγέντων δὲ τὸν λόγον
[25]	δ´ ἔφραζε καὶ συνετάττετο πρὸς	τὴν	πρᾶξιν. ἑωρῶμεν δὲ καὶ τοὺς
[30]	οἴκαδε καὶ διασκευάζοντος ἡμᾶς ἐπὶ	τὴν	πρᾶξιν ἧκεν ἐνθένδε παρ´ ὑμῶν
[1]	ἡμᾶς ὑπολαμβάνων εἶναι δίελθέ τε	τὴν	πρᾶξιν ἡμῖν ἀπ´ ἀρχῆς ὡς
[17]	οἴει μετέχειν τῶν ἀπορρήτων εἰς	τὴν	πρᾶξιν ἡμῖν; ἐγὼ μέν’ εἶπεν
[30]	καὶ παρασκευαῖς καὶ καθάπερ δρᾶμα	τὴν	πρᾶξιν ἡμῶν ἀπ´ ἀρχῆς διαποικίλλουσα
[25]	περισχόντες αὐτὸν ἐπεχειροῦμεν παρακαλεῖν ἐπὶ	τὴν	πρᾶξιν. ὁ δὲ καὶ τὴν
[17]	ταῦτα σημεῖα τοῦ μὴ λανθάνειν	τὴν	πρᾶξιν; οὐ κράτιστον ἐπισχεῖν χρόνον
[20]	μέρεσιν οἷον ἐπτερωμένος φέρεται πρὸς	τὴν	(πρᾶξιν. οὐδ´ ὁ τῆς κινήσεως
[29]	οὐδ´ ὑπὸ τῶν συνειδότων ἐξενηνέχθαι	τὴν	πρᾶξιν οὐδενός· οὐ γὰρ ἂν
[27]	τὸ δεινόν, ἐξενηνοχέναι πιθανὸν ὄντα	τὴν	πρᾶξιν ὑπὸ δέους· οὐ γὰρ
[18]	οὐδενὸς οὕτως οὐδέποτε θαρρῆσαι πρὸς	τὴν	πρᾶξιν, ὦ Ἱπποσθενείδα, παρέστη, καίπερ
[22]	ὁμολογουμένην τῇ τῆς κινήσεως λειότητι	τὴν	πραότητα τῆς φωνῆς ἐκείνης ἐκ
[17]	θεῶν, ἔφη Φυλλίδα, ταῦτα μηδὲ	τὴν	προπέτειαν εὐτολμίαν οἰόμενος ἀνατρέψῃς καὶ
[22]	συνδεῖ δὲ τῇ μὲν δευτέρᾳ	τὴν	πρώτην Μονὰς κατὰ τὸ ἀόρατον,
[17]	μᾶλλον ἀκούσας σήμερον ὡς εἰς	τὴν	σὴν οἰκίαν οἱ φυγάδες καταίρειν
[2]	τῶν πραττομένων μετέχοντες εἰώθειμεν εἰς	τὴν	Σιμμίου συνιόντες οἰκίαν ἔκ τινος
[6]	ἀδικεῖσθαι, τὸ βάρος αὐτὸ καὶ	τὴν	σκληρότητα τῆς ὁμιλίας δυσχεραίνων ἐχθρός
[17]	ὅπλων τοσούτων πολεμίων περιεχόντων καὶ	τὴν	Σπαρτιατῶν φρουρὰν ἀπώσασθαι δυσὶ νεκροῖς
[22]	δὲ δαιμόνων ἐπιχθονίων οὖσα φεύγει	τὴν	Στύγα μικρὸν ὑπερφέρουσα, λαμβάνεται δ´
[25]	Θεάνορος ἐπιμελησόμεθα διαλύσαντες ὅταν δοκῇ	τὴν	συνουσίαν. κἀγώ ταῦτ´’ ἔφην πράττωμεν·
[5]	τῇ Καδμείᾳ τὸ δόρυ καὶ	τὴν	σφραγῖδα παραλαμβάνουσιν οὔτ´ εἰδότες οὐδὲν
[13]	δαιμόνιον ἤδη τεθνηκότος ἐναργῶς προϋπέφαινε	τὴν	τελευτήν, καὶ τὰς παρ´ ὑμῖν,
[7]	ἐκεῖνοι συμβάλλειν δυνάμενοι καὶ περὶ	τὴν	τοῦ βωμοῦ κατασκευὴν γελοῖα πάσχοντες
[17]	δεινόν’ ὁ Ἱπποσθενείδας, ἐὰν ἀνεὶς	τὴν	τραχύτητα τῆς φωνῆς ἀνδρὸς ἡλικιώτου
[1]	μὲν τέλους πολλὰ κοινὰ πρὸς	τὴν	τύχην ἔχοντος, τοὺς δ´ ἐν
[15]	ἀθλητικῆς ἔργον μὲν ἂν εἴποις	τὴν	ὑπὲρ τοῦ στεφάνου πρὸς τὸν
[4]	φήσαντος οὐκοῦν’ εἶπεν ὀρθῶς ἐγὼ	τὴν	ὑποδοχὴν παρεσκεύακα σήμερον ὡς δεξόμενος
[27]	τὴν καλοκἀγαθίαν ἐθαυμάζομεν, πρὸς δὲ	τὴν	ὑποψίαν ἠγανακτοῦμεν καὶ ἀπάγειν ἐκελεύομεν
[28]	ἂν ἠγάσω τοῦ παιδὸς αὐτοῦ	τὴν	φαιδρότητα καὶ τὸ ἀδεὲς πρὸς
[14]	καὶ σιωπῶμεν; ἥκιστ´’ ἔφην ἐγώ	τὴν	φίλην καὶ ἀγαθὴν κουροτρόφον‘ ἀλλ´
[15]	καὶ θησαυροῦ φανέντος ἐπιπηδῶσαν ἀποστήσαντι	τὴν	φιλοπλουτίαν οὐκ ἐπανίσταται πρὸς τὰς
[16]	οἷον ἐξ ὑπαρχῆς ἀναθεώμενος αὐτοῦ	τὴν	φύσιν καὶ τὸ εἶδος. ~Ἐν
[20]	εἴρηται φέγγος. καίτοι τὸ περὶ	τὴν	φωνὴν γιγνόμενον ἔστιν ᾗ παραμυθεῖται
[33]	ἕκαστος ἐπιτηδείως εἶχεν· οἱ δὲ	τὴν	φωνὴν γνωρίζοντες ἀνεπήδων ἐκ τῶν
[22]	κίνησιν ἐπ´ εὐθείας. λέγειν δὲ	τὴν	φωνὴν τοὺς μὲν εὐθεῖαν καὶ
[13]	ὁ παραιτούμενος καὶ ὑποφεύγων ἀδικεῖ	τὴν	χάριν εἰς ὃ ἔσπευκε μὴ
[28]	θώρακα σιδηροῦν ὑπενδεδυμένος καὶ πυθόμενος	τὴν	Χάρωνος ὑπ´ Ἀρχίου μετάπεμψιν ᾐτιᾶτο
[3]	~Ἐμοῦ δ´ ὁ μάντις Θεόκριτος	τὴν	χεῖρα πιέσας σφόδρα καὶ πρὸς
[31]	ὁ Μέλων ὥρμησε διὰ μέσου	τὴν	χεῖρα τῇ λαβῇ τοῦ ξίφους
[20]	καὶ κείμενος, ἅμα δὲ τῷ	τὴν	ψυχὴν ἐν νῷ τι βαλέσθαι
[15]	λαβοῦσαι πολλάκις ἕλκουσι καὶ ταπεινοῦσι	τὴν	ψυχὴν ἐρρωμενέστερον τῶν ἀναγκαίων. ἔθει
[20]	τὸ ἦθος καὶ νήνεμον ἔχουσι	τὴν	ψυχήν, οὓς δὴ καὶ ἱεροὺς
[20]	ὅλου λόγος καὶ φωνὴ πρὸς	τὴν	ψυχὴν τοῦ ἀκροωμένου περαίνει τὴν
[20]	ὅταν καθεύδωσι, μόλις ἐπήκοον ἔχουσι	τὴν	ψυχὴν τῶν κρειττόνων καὶ πεπνιγμένοι
[22]	πληγείσης τὰς ῥαφὰς διαστάσας μεθιέναι	τὴν	ψυχήν. ὡς δ´ ἀναχωροῦσα κατεμίγνυτο

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 24/08/2005