Chapitre
[8]	χρυσίον οἴεται δεῖν Ἐπαμεινώνδᾳ τὰς	Λύσιδος	γηροτροφίας ἀποτίνειν καὶ προθυμότατός ἐστιν
[13]	ἆθλον. ἐπεὶ δ´ ἡμῖν τὸ	Λύσιδος	δαιμόνιον ἤδη τεθνηκότος ἐναργῶς προϋπέφαινε
[8]	τὸν τάφον ἐμοὶ δοκεῖ τὸν	Λύσιδος	ἦγεν Ἐπαμεινώνδας πρὸς τὸν Ἰσμηνὸν
[14]	αὐτόθι φίλους ἔχουσι, τὰς δὲ	Λύσιδος	ἡμῖν τροφὰς καὶ ταφὰς αὐτὸς
[6]	φησὶν ἄνθρωπον ὦφθαι παρὰ τὸ	Λύσιδος	μνημεῖον ἐκ νυκτῶν ἀνιστάμενον, ἀκολουθίας
[13]	ταὐτῷ πάντας πλὴν Φιλολάου καὶ	Λύσιδος	νέων ὄντων ἔτι ῥώμῃ καὶ
[14]	πατὴρ ἐπεδάκρυσε τῇ μνήμῃ τοῦ	Λύσιδος	πολὺν χρόνον, ὁ δ´ ἀδελφὸς
[16]	ὑπὸ τῶν φίλων κεκηδεῦσθαι τὸ	Λύσιδος	σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν ἤδη
[16]	ἔγνωμεν ἐκ τῶν ὀνείρων τὴν	Λύσιδος	τελευτήν (δια– γιγνώσκομεν δὲ σημείῳ
[16]	ἤδη χοὰς ἐχεόμην ἀνακαλούμενος τὴν	Λύσιδος	ψυχὴν κατελθεῖν ἀποθεσπίσουσαν ὡς χρὴ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/08/2005