Chapitre |
[15] |
οὐ
καλῶς
δίδωσιν;
ὡμολόγησεν.
ὁ
|
δ´ |
ἅ
τις
καλῶς
δίδωσι
δεξάμενος |
[28] |
πρὸς
τοὺς
λόγους
τἀνδρός,
αὐτὸς
|
δ´ |
ἄδακρυς
καὶ
ἄτεγκτος
ἐγχειρίσας
Πελοπίδᾳ |
[14] |
τοῦ
Λύσιδος
πολὺν
χρόνον,
ὁ
|
δ´ |
ἀδελφὸς
ὑπομειδιῶν
ὥσπερ
εἰώθει
πρὸς |
[13] |
αὐτοῦ
παρὰ
τὸν
Σιμμίαν
τοῦ
|
δ´ |
ἀδελφοῦ
παρ´
ἐμὲ
τῶν
δ´ |
[4] |
ἀλλ´
οὐ
ῥᾴδιον,
ἔφη
μᾶλλον
|
δ´ |
ἀδύνατον·
ὁ
γὰρ
Ἀρχίας
ἐλπίζων |
[22] |
ἡ
ψυχὴ
τοῦ
σώματος,
ὑπείκουσα
|
δ´ |
ἀεὶ
καὶ
χαλῶσα
τῷ
δαίμονι |
[16] |
μέγας
ἀνήρ
ἐστιν
Ἐπαμεινώνδας,
τούτου
|
δ´ |
αἴτιος
οὑτοσὶ
Πολύμνις
ἐξ
ἀρχῆς |
[20] |
τινὶ
λέγοντας
ἀλαζόνας
ἡγουμένῳ,
τοῖς
|
δ´ |
ἀκοῦσαί
τινος
φωνῆς
φάσκουσι
προσέχοντι |
[20] |
ἐκ
βάθους
ἀναφερόμεναι
προσπέσωσι,
τὰ
|
δ´ |
ἄλλ´
ἀδήλως
διεκθέουσαι
λανθάνουσιν,
οὕτως |
[20] |
Διὶ
Ἀγοραίῳ
καὶ
Μούσαις,
τὰ
|
δ´ |
ἄλλα
μὴ
πολυπραγμονεῖν
περὶ
Σωκράτους, |
[33] |
ἔξωθεν
παρὰ
τὴν
πολύστυλον.
ἀσπασάμενοι
|
δ´
|
ἀλλήλους
καὶ
συλλαλήσαντες
ἐχωροῦμεν
ἐπὶ |
[1] |
οὗτοι
δ´
Ἀρχίνου
παῖδες,
οἱ
|
δ´ |
ἄλλοι
τῆς
ἑταιρίας
καὶ
αὐτοὶ |
[24] |
ἀλλ´
ἀφίησι
τῷ
προθυμουμένῳ·
προθυμεῖται
|
δ´
|
ἄλλος
ἄλλην
ἀνασῴζειν
ἐγκελευόμενος,
ἡ |
[26] |
καὶ
Θεόπομπον
ἐντυχόντες
ἀνελαμβάνομεν,
ἄλλοι
|
δ´ |
ἄλλους·
ἐσχίσθησαν
γὰρ
εὐθὺς
ὑπερβάλλοντες
|
[13] |
δ´
ἀδελφοῦ
παρ´
ἐμὲ
τῶν
|
δ´ |
ἄλλων
ὡς
ἕκαστος
ἔτυχε
καὶ |
[24] |
σῴζεσθαι
καὶ
τυγχάνειν
λιμένος.
ἥτις
|
δ´ |
ἂν
ἤδη
διὰ
μυρίων
γενέσεων |
[22] |
ὁ
Ἅιδης
ἀφαρπάζει
περιολισθανούσας,
ἄλλας
|
δ´ |
ἀνακομίζεται
κάτωθεν
ἡ
σελήνη
προσνηχομένας, |
[22] |
διαστάσας
μεθιέναι
τὴν
ψυχήν.
ὡς
|
δ´ |
ἀναχωροῦσα
κατεμίγνυτο
πρὸς
ἀέρα
διαυγῆ
|
[10] |
τοὺς
μὲν
ἀνέτρεψαν
ἐμβαλοῦσαι
τοὺς
|
δ´ |
ἀνεμόλυναν.
ἧκεν
οὖν
καὶ
ὁ |
[33] |
διεπυνθάνοντο
παρὰ
τῶν
ἀπαντώντων,
αἱ
|
δ´ |
ἀνευροῦσαι
πατέρας
ἢ
ἄνδρας
αὑτῶν |
[20] |
τὸ
κινοῦν
ῥοπῆς
γενομένης,
ψυχὴ
|
δ´ |
ἀνθρώπου
μυρίαις
ὁρμαῖς
οἷον
ὕσπληξιν |
[22] |
ἐπαναπλεούσας
μετὰ
τὸν
θάνατον·
οἱ
|
δ´ |
ἄνω
(δια)
φερόμενοι
δαίμονές
εἰσι |
[22] |
ἄγριον
παρεχομέναις
τὸ
ἄλογον·
τοὺς
|
δ´ |
ἄνω
καὶ
κάτω
πολλάκις
ἀνωμάλως |
[34] |
τὴν
ἄκραν
κάτω
νυκτερεύειν,
οἱ
|
δ´ |
ἄνω,
τούτων
μὲν
ἀτάκτως
καὶ |
[32] |
Λεοντίδῃ
παρὰ
Καλλιστράτου
κομίζοντες.
ὡς
|
δ´ |
ἀπαγγείλας
καὶ
κελευσθεὶς
ἀνοῖξαι
τὸν |
[27] |
μὲν
εὐθὺς
ἀνοιγνύναι
προσέταξεν,
αὐτὸς
|
δ´ |
ἀπαντήσας
ἔχων
στέφανον
ὡς
τεθυκὼς
|
[22] |
τὴν
Στύγα
μικρὸν
ὑπερφέρουσα,
λαμβάνεται
|
δ´ |
ἅπαξ
ἐν
μέτροις
δευτέροις
ἑκατὸν |
[27] |
κάθοδον
διὰ
τοῦ
Χλίδωνος,
ἐπεὶ
|
δ´ |
ἀπέτυχε
καὶ
συνῆπτε
τῷ
καιρῷ
|
[34] |
καὶ
συνέρρεον
ἀεὶ
πλείονες.
ὡς
|
δ´ |
ἀπήγγειλα
καθ´
ἕκαστον
αὐτοῖς
τὰ |
[24] |
ὡς
ἀληθῶς
ἀπεργάσασθαι
βουληθῶσιν·
αἱ
|
δ´ |
ἀπηλλαγμέναι
γενέσεως
ψυχαὶ
καὶ
σχολάζουσαι
|
[22] |
ὁρᾶν
τερπόμενος
τῇ
θέᾳ·
κάτω
|
δ´ |
ἀπιδόντι
φαίνεσθαι
χάσμα
μέγα
στρογγύλον |
[22] |
ὦ
νεανία,
τρίτῳ
μηνί·
νῦν
|
δ´ |
ἄπιθι.
παυσαμένης
δὲ
τῆς
φωνῆς |
[32] |
ἀσπασάμενος
ἅμ´
ἵλεως
ἐξέπνευσε.
γενόμενοι
|
δ´ |
ἀπὸ
τούτων
ἐπὶ
τὸν
Ὑπάτην |
[18] |
καὶ
σκευωρουμένη
τὰ
ἔνδον·
ἱκανῶς
|
δ´ |
ἀπολαύσασά
μου
τέλος
ὡμολόγησε
κεχρηκέναι |
[22] |
βάθος
κατὰ
νότον
μάλιστα,
πῆ
|
δ´ |
ἀραιὰ
τενάγη
καὶ
βραχέα,
πολλαχῆ |
[4] |
ἡμεῖς
μὲν
οὖν
ἐπέσχομεν,
ὁ
|
δ´ |
Ἀρχίας
καλέσας
τὸν
Θεόκριτον
καὶ |
[1] |
δὲ
Τιμόθεος
Κόνωνος
υἱός,
οὗτοι
|
δ´ |
Ἀρχίνου
παῖδες,
οἱ
δ´
ἄλλοι |
[16] |
μὲν
γὰρ
ἀτραποὶ
βίων,
ὀλίγαι
|
δ´ |
ἃς
δαίμονες
ἀνθρώπους
ἄγουσιν.
ὁ |
[15] |
τὸ
μὲν
ἔργον
εἶναι
τὸ
|
δ´ |
ἄσκησιν;
ὁμολογήσαντος
δὲ
τοῦ
ξένου |
[15] |
νομίζω
τὴν
μὲν
αἰσχρὰν
τὴν
|
δ´ |
ἀστείαν.
ἆρ´
οὖν’
ἔφη
ὁ |
[22] |
ὅσαι
μιαραὶ
καὶ
ἀκάθαρτοι·
ταύτας
|
δ´ |
ἀστράπτουσα
καὶ
μυκωμένη
φοβερὸν
οὐκ |
[27] |
ὑπηρετῶν
ὅ
τι
βούλοιντο.
λέγει
|
δ´ |
ἅτερος
Ἀρχίας
καὶ
Φίλιππος
ἔπεμψαν |
[11] |
ὑποχωρῆσαι
τῷ
θανάτῳ
πελάζοντι,
χρῆσθαι
|
δ´ |
ἀτρέπτῳ
τῷ
λογισμῷ
πρὸς
τὸ |
[22] |
δὲ
καταδυομένους
εἰς
αὐτό,
τοὺς
|
δ´
|
ᾄττοντας
αὖ
κάτωθεν.
αὐτοὺς
ἄρα‘ |
[12] |
βέλει
ὑπὸ
τοῦ
βαλόντος,
μεμετρῆσθαι
|
δ´ |
αὖ
τὸ
βάρος
ὑπὸ
τοῦ |
[22] |
ἔλαττον,
ὡς
αὐτῷ
κατεφαίνετο·
δύο
|
δ´ |
αὐτὴν
ἔχειν
ἀναστομώσεις
πυρὸς
ἐμβάλλοντας
|
[10] |
εἰς
Ἀθήνας
πρὸς
Κέβητα·
πορευομένοις
|
δ´ |
αὐτοῖς
διὰ
τῶν
ἑρμογλύφων
παρὰ |
[22] |
Τίμαρχε,
τί
ποθεῖς
πυθέσθαι;
φράσαι
|
δ´ |
αὐτὸν
ὅτι
πάντα,
τί
γὰρ |
[11] |
δ´
ἐξ
ἀριστερᾶς,
ἀποτρέπεσθαι·
τῶν
|
δ´ |
αὐτοῦ
πταρμῶν
τὸν
μὲν
ἔτι |
[22] |
βουλομένῳ
σοι
σκοπεῖν
πάρεστιν.
ἐρομένου
|
δ´ |
αὐτοῦ
τίς
ἡ
Στύξ
ἐστιν, |
[20] |
διὸ
μηδ´
αὖθις
ἐρέσθαι,
πολλάκις
|
δ´ |
αὐτῷ
παραγενέσθαι
τοὺς
μὲν
δι´ |
[22] |
ἐκ
πασῶν
συνηρμοσμένης.
διὰ
μέσου
|
δ´ |
αὐτῶν
θάλασσαν
ἢ
λίμνην
ὑποκεχύσθαι
|
[22] |
κατακούοντα
τῶν
ἐκτὸς
εἰσαγγέλλειν.
οἱ
|
δ´ |
ἀφανίσαντες
τὸ
σῶμα
κοιμωμένου
μέχρι |
[24] |
ἑστῶτες
σιωπῇ
θεῶνται
μόνον,
τοὺς
|
δ´ |
ἐγγὺς
ἤδη
παραθέοντες
καὶ
παρεμβαίνοντες
|
[20] |
τὸ
δαιμόνιον
ἀνθρώποις
ἐπιθειάζειν,
εἰ
|
δ´ |
ἐγρηγορότας
καὶ
καθεστῶτας
ἐν
τῷ
|
[24] |
φημι
τῷ
θεῷ
χρῆναι·
θαυμάζω
|
δ´ |
εἰ
τοῖς
ὑπὸ
Σιμμίου
λεγομένοις |
[23] |
καὶ
προσήκουσα
θείοις
ἀνδράσι.
τί
|
δ´’ |
εἶπεν
Ἐπαμεινώνδας
οὐ
συμβάλλεται
γνώμην |
[29] |
οὐ
μετρίως
ἐγὼ
διαταραχθείς
ποῦ
|
δ´‘ |
εἶπον
εἶναι
λέγονται
καὶ
τίνες; |
[6] |
ἐξῄει
μετὰ
τῶν
φίλων,
ἡμεῖς
|
δ´ |
εἰσελθόντες
ἠσπαζόμεθα
τὸν
Σιμμίαν
ἐπὶ |
[22] |
ἐν
τῷ
ταρτάρῳ
τίνουσι.
ταῦτα
|
δ´ |
εἴσῃ‘
φάναι
σαφέστερον,
ὦ
νεανία, |
[22] |
ἐσχάτην
μερίδα
τῶν
ὅλων.
τέσσαρες
|
δ´ |
εἰσὶν
ἀρχαὶ
πάντων,
ζωῆς
μὲν |
[5] |
τὸν
Ἄλεον
ὅστις
ἦν·
ἐπανελθὼν
|
δ´ |
ἐκεῖθεν
οἷός
ἐστι
τὸν
Δίρκης |
[33] |
ἢ
ἄνδρας
αὑτῶν
ἠκολούθουν,
οὐδεὶς
|
δ´ |
ἐκώλυε·
ῥοπὴ
γὰρ
ἦν
μεγάλη
|
[24] |
μέλλον,
ἐν
οἷς
λέγει
τῶν
|
δ´ |
Ἕλενος,
Πριάμοιο
φίλος
παῖς,
ξύνθετο |
[23] |
οὖν
Τιμάρχου
μῦθος
οὗτος·
ἐπεὶ
|
δ´ |
ἐλθὼν
Ἀθήναζε
τρίτῳ
μηνὶ
κατὰ |
[22] |
δὲ
πῆ
μὲν
ἀνεκράθησαν,
πῆ
|
δ´
|
ἔλιπον
ἔξω
τὸ
καθαρώτατον,
οὐκ |
[27] |
ὑπὲρ
ἐλευθερίας
καὶ
ἀρετῆς·
πολλὴ
|
δ´ |
ἐλπὶς
ἔτι
λείπεται,
καί
πού |
[18] |
αἰτησαμένης
αὐτοῦ
τῆς
γυναικός.
ἀγανακτοῦντος
|
δ´ |
ἐμοῦ
καὶ
κακῶς
αὐτὴν
λέγοντος |
[6] |
ἄγνου
καὶ
μυρίκης
χαμεύνας
ἔτι
|
δ´ |
ἐμπύρων
λείψανα
καὶ
χοὰς
γάλακτος· |
[13] |
ἢ
τὰ
λείψανα
τεθνηκότος.
οἱ
|
δ´ |
ἐν
μέσῳ
πόλεμοι
καὶ
στάσεις |
[1] |
πρὸς
τὴν
τύχην
ἔχοντος,
τοὺς
|
δ´ |
ἐν
ταῖς
αἰτίαις
καὶ
τοῖς |
[11] |
διάνοιαν
ἐπισπάσασθαι
πρὸς
πρᾶξιν·
δυεῖν
|
δ´ |
ἐναντίων
λογισμῶν
θατέρῳ
προσελθὸν
ἔλυσε |
[20] |
νοηθέντι
πληγῆς
μὴ
δεομένην,
ἡ
|
δ´ |
ἐνδίδωσιν
αὐτῷ
χαλῶντι
καὶ
συντείνοντι |
[8] |
ἀφίξονται
δεῦρο
πρὸς
ἡμᾶς·
πρὶν
|
δ´ |
ἐντυχεῖν
ἐνηυλίσατο
τῷ
τάφῳ
διανοούμενος
|
[11] |
αὐτὸν
ἐπὶ
τὴν
πρᾶξιν,
εἰ
|
δ´ |
ἐξ
ἀριστερᾶς,
ἀποτρέπεσθαι·
τῶν
δ´ |
[18] |
ἐπαρωμένη
κακὰς
μὲν
ὁδοὺς
(κακὰς
|
δ´ |
ἐπανόδους·
ἃ
νὴ
Δία
πάντα |
[17] |
ὡς
θεραπεύσων
τὸ
σῶμα,
Φυλλίδας
|
δ´ |
ἐπεισελθὼν
μεθ´
Ἱπποσθενείδου
καὶ
κελεύσας
|
[15] |
πρὸς
τὰς
ἀναγκαίας
ἡδονάς,
αἱ
|
δ´ |
ἐπήλυδες,
αἳ
ἕνεκα
κενῶν
δοξῶν, |
[26] |
ἀδεῶς
διελθεῖν
τὴν
πόλιν·
ἐνίοις
|
δ´
|
ἐπήστραψε
δεξιὸν
ἄνευ
βροντῆς
εἰσιοῦσι |
[15] |
τιμιώτερον
ὑπάρχει
καὶ
κάλλιον·
οὑτωσὶ
|
δ´ |
ἐπίσκεψαι
μεθ´
ἡμῶν.
εἰσὶ
δήπουθεν
|
[10] |
τὸν
Εὐθύφρονα
μετὰ
παιδιᾶς.
ἄφνω
|
δ´ |
ἐπιστὰς
καὶ
σιωπήσας
προσέσχεν
αὑτῷ |
[14] |
ὡς
ἐνοχλουμένοις
ὑπ´
αὐτῆς,
ἡ
|
δ´ |
ἐστὶ
ῥᾴστη
φέρειν
ἡμῖν
καὶ |
[13] |
τῶν
Πυθαγορικῶν
στάσει
κρατηθέντων,
τοῖς
|
δ´ |
ἔτι
συνεστῶσιν
ἐν
Μεταποντίῳ
συνεδρεύουσιν |
[32] |
αὐλῆς
ἐπὶ
τὸν
θάλαμον.
ὁ
|
δ´ |
εὐθὺς
ἐπὶ
τὴν
ἀλήθειαν
ἐξενεχθεὶς |
[29] |
λόγους
ψευδεῖς
ἐνοχλήσαντας
ἡμῖν,
νυνὶ
|
δ´‘ |
ἔφην
οὐδὲν
ἀκήκοα
τοιοῦτον,
ὦ |
[25] |
συμπαλαίειν
τὰ
μὲν
ἐπυνθάνετο
τὰ
|
δ´ |
ἔφραζε
καὶ
συνετάττετο
πρὸς
τὴν |
[22] |
ζωῆς
μὲν
ἡ
πρώτη
κινήσεως
|
δ´ |
ἡ
δευτέρα
γενέσεως
δ´
ἡ |
[22] |
γενέσεως
δ´
ἡ
τρίτη
φθορᾶς
|
δ´ |
ἡ
τελευταία·
συνδεῖ
δὲ
τῇ |
[22] |
κινήσεως
δ´
ἡ
δευτέρα
γενέσεως
|
δ´ |
ἡ
τρίτη
φθορᾶς
δ´
ἡ |
[11] |
μὲν
ἔτι
μέλλοντος
βεβαιοῦν
τὸν
|
δ´ |
ἤδη
πράσσοντος
ἐπέχειν
καὶ
κωλύειν |
[2] |
νοῦν
οἷς
ἔπραττον
ἐκεῖνοι.
τῆς
|
δ´ |
ἡμέρας
ἐκείνης,
ἐν
ᾗ
σκότους |
[13] |
τοὺς
φίλους
τὸν
ἆθλον.
ἐπεὶ
|
δ´ |
ἡμῖν
τὸ
Λύσιδος
δαιμόνιον
ἤδη |
[2] |
εἰδότες
εὐθὺς
ἐκεῖ
βαδίζοιεν.
ἀπορουμένων
|
δ´ |
ἡμῶν
καὶ
σκοπούντων
αὐτὸς
ὡμολόγησεν |
[29] |
ἀσφάλειαν
ἐχεγγύων
αὐτῷ
γεγονότων.
~Ὁπλιζομένων
|
δ´ |
ἡμῶν
καὶ
συνταττομένων
αὖθις
ἀφικνεῖται |
[26] |
τῶν
εἰωθότων
αὐτῷ
συνακολασταίνειν.
~Ὀψὲ
|
δ´ |
ἦν
ἤδη
τό
τε
ψῦχος |
[32] |
καὶ
κατ´
ἀλκὴν
διαφέρουσιν.
ἀγὼν
|
δ´ |
ἦν
τῷ
Πελοπίδᾳ
πρὸς
τὸν |
[20] |
Ἐπαμεινώνδᾳ
καιρὸν
λαβόντες
ἐντύχοιμεν.
~Οἱ
|
δ´ |
ἦσαν
ἤδη
πρόσω
ζητήσεως
οὐκ |
[31] |
τολμήσαντας
ἀμύνασθαι
διεφθείραμεν
ἡμεῖς,
τοὺς
|
δ´ |
ἡσυχίαν
ἄγοντας
εἰς
τὸν
ἀνδρῶνα |
[18] |
τῆς
θύρας
ἡσυχῆ
προσῆγε.
τοῦ
|
δ´ |
Ἱπποσθενείδου
νεύσαντος
αὐτῷ
καὶ
λέγειν |
[32] |
δύνασθαι
τοὺς
ἄλλους
προσβοηθεῖν.
τέλος
|
δ´ |
ὁ
ἡμέτερος
λαβὼν
μὲν
εἰς |
[15] |
πενίαν
διδάξας
μὴ
δυσχεραίνειν.
~Ὑπολαβὼν
|
δ´ |
ὁ
Θεάνωρ
ἆρ´
οὖν’
ἔφη |
[18] |
ὥσπερ
ἐστὶ
πρὸς
ἐκείνων.
~Ὑπολαβὼν
|
δ´ |
ὁ
Θεόκριτος
καὶ
κατασχὼν
τὸν |
[9] |
εἰς
τοὺς
σοφιστὰς
ἀποσκεδάσας.
ὑπολαβὼν
|
δ´ |
ὁ
Θεόκριτος
τί
γάρ,
εἶπεν |
[3] |
σπουδῇ
πρὸς
τοὺς
φυγάδας·
~Ἐμοῦ
|
δ´ |
ὁ
μάντις
Θεόκριτος
τὴν
χεῖρα |
[17] |
καὶ
τὸ
εἶδος.
~Ἐν
τούτῳ
|
δ´ |
ὁ
μὲν
ἰατρὸς
προσελθὼν
περιέλυσε
|
[20] |
οὐ
δύνανται
τοῖς
δηλουμένοις.
Σωκράτει
|
δ´ |
ὁ
νοῦς
καθαρὸς
ὢν
καὶ |
[13] |
καλοῖς
καλὰ
δόγματα
βεβαιῶν.
ὑπολαβὼν
|
δ´ |
ὁ
ξένος
οὐκοῦν’
ἔφη
σὺ |
[13] |
ἀτυχήσας
σφάλλεται
δι´
αὑτόν,
ἐνταυθοῖ
|
δ´ |
ὁ
παραιτούμενος
καὶ
ὑποφεύγων
ἀδικεῖ |
[11] |
κίνησιν
γίγνεσθαι
καὶ
ὁρμήν.
ὑπολαβὼν
|
δ´ |
ὁ
πατήρ
ἀλλὰ
μήν’
ἔφη |
[7] |
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ
προβεβλημένον.
ἦν
|
δ´ |
ὁ
χρησμὸς
Δηλίοις
καὶ
τοῖς |
[34] |
τὰ
Ἡράκλεια
σαλπικτὰς
παραλαμβάνων.
εὐθέως
|
δ´
|
οἱ
μὲν
ἐπὶ
τῆς
ἀγορᾶς |
[7] |
Κυζικηνὸν
Ἑλίκωνα
συντελέσειν·
μὴ
τοῦτο
|
δ´ |
οἴεσθαι
χρῆναι
ποθεῖν
τὸν
θεὸν |
[11] |
τρεπομένους
ἀπὸ
τῆς
μάχης.
ταῦτα
|
δ´ |
οἶμαι
καὶ
Σιμμίαν
ἀκηκοέναι.
πολλάκις’ |
[22] |
ὅλας
ψυχὰς
ὁρᾶν
νόμιζε,
τοὺς
|
δ´ |
οἷον
ἀναλάμποντας
πάλιν
καὶ
ἀναφαινομένους
|
[27] |
ἀπάγειν
ἐκελεύομεν
τὸν
παῖδα.
τὸ
|
δ´ |
ὅλον’
εἶπεν
ὁ
Πελοπίδας
οὐδ´ |
[13] |
καὶ
κρατοῦντας
τῶν
Κυλωνείων,
Λῦσις
|
δ´ |
ὅπου
γέγονεν
ἠγνοεῖτο
πολὺν
χρόνον, |
[22] |
τὰ
φαινόμενα
κατ´
ἀνταύγειαν·
οἱ
|
δ´ |
ὀρθῶς
ὑπονοοῦντες,
ὡς
ἐκτὸς
ὄντα |
[33] |
ἄγειν
ἐπ´
αὐτοὺς
Ἀμφίθεον.
ὁ
|
δ´ |
ὁρῶν
καὶ
τῆς
ὥρας
τὴν |
[20] |
νοουμένων
καὶ
εἰκόνας
ὁρῶσιν,
αὐτὰ
|
δ´ |
οὐ
γιγνώσκουσι
πλὴν
οἷς
ἔπεστιν |
[22] |
μὲν
ἄκρατον
καὶ
πελάγιον,
τὸ
|
δ´ |
οὐ
καθαρὸν
ἀλλὰ
συγκεχυμένον
καὶ |
[9] |
καὶ
μεταστῆσαι
τοὺς
πολλούς·
φιλοσοφίᾳ
|
δ´ |
οὐ
μόνον
ἔοικεν
ἀσχήμων
ὁ |
[17] |
ὦ
Ἱπποσθενείδα,
Χάρων
ἑταῖρος
ἐμοὶ
|
δ´
|
οὐ
πάνυ
συνήθης·
ἐὰν
οὖν |
[22] |
ἀλγηδόνας
εἰς
τὸ
ἄλογον.
μίγνυται
|
δ´ |
οὐ
πᾶσα
τὸν
αὐτὸν
τρόπον· |
[3] |
πόλιν
ἐλευθεροῦσι
συναγωνιεῖσθαι
προθύμως.
ἐπεὶ
|
δ´ |
οὐ
πείθει
τοὺς
πολλούς,
ἀλλὰ |
[5] |
πολίτας
ἐγκατελείφθην
ὑπ´
αὐτῶν.
εὑρέθη
|
δ´ |
οὖν
σώματος,
ψέλλιον
δὲ
χαλκοῦν
|
[14] |
ἐν
ταῖς
παλαίστραις
ἀγῶνας·
ὁπηνίκα
|
δ´ |
οὗτος
οὐ
προδίδωσι
(τὴν
πενίαν) |
[18] |
τῶν
ἐν
Θήβαις
κρατίστῳ·
γνώριμος
|
δ´ |
ὑμῖν
ὁ
ἄνθρωπός
ἐστι
τῶν |
[7] |
ἥκῃ
πρὸς
ἡμᾶς,
δεξόμεθα·
νυνὶ
|
δ´ |
ὑπὲρ
ὧν
ἀρτίως
ἠποροῦμεν,
ὦ |
[22] |
δὲ
πλήθει
μὲν
ἀναρίθμους
μεγέθει
|
δ´ |
ὑπερφυεῖς,
οὐκ
ἴσας
δὲ
πάσας |
[12] |
καὶ
πείθεσθαι
μεθ´
ὑμῶν·
τὰ
|
δ´ |
ὑπὸ
σοῦ
λελεγμένα
καὶ
Πολύμνιος |
[29] |
τις
εἰδὼς
ἀκριβῶς
ἐμήνυεν,
ἄλλως
|
δ´ |
ὑποψίαν
ἢ
λόγον
ἄσημον
ἐν |
[14] |
ἐπείρα
διὰ
χρη|
μάτων·
σοῦ
|
δ´, |
ὦ
ξένε,
τὴν
μὲν
προθυμίαν |
[14] |
Νικίας
ὁ
Ἀθηναῖος,
διαποικιλοῦμεν;
σοὶ
|
δ´, |
ὦ
πάτερ,
Μιλησίαν
χλανίδα
τῇ |
[22] |
τῇ
κορυφῇ
τὸ
φῶς·
ἀνατείνουσα
|
δ´, |
ὡς
ὁρᾷς,
ἐκ
τοῦ
Ἅιδου |