Chapitre |
[6] |
Λεοντίδης
ἐξῄει
μετὰ
τῶν
φίλων,
|
ἡμεῖς |
δ´
εἰσελθόντες
ἠσπαζόμεθα
τὸν
Σιμμίαν |
[25] |
καὶ
μὴ
ἀπολείπειν
τοὺς
συνήθεις,
|
ἡμεῖς |
δὲ
Θεάνορος
ἐπιμελησόμεθα
διαλύσαντες
ὅταν |
[7] |
τῶν
δικαίων
τὰ
ὅπλα
καταθέντας.
|
ἡμεῖς |
δὲ
καὶ
τότε
λέγειν
καλῶς |
[25] |
αὖθις
ὡς
τοὺς
περὶ
Σιμμίαν,
|
ἡμεῖς
|
δὲ
καταβάντες
εἰς
τὸ
γυμνάσιον |
[1] |
μαραινόμενον
παρὰ
Σωκράτη
τὸν
ὑμέτερον,
|
ἡμεῖς |
δὲ
παρὰ
Λῦσιν
τὸν
ἱερὸν |
[23] |
κατὰ
τὴν
γενομένην
φωνὴν
ἐτελεύτησεν,
|
ἡμεῖς |
δὲ
Σωκράτει
θαυμάζοντες
ἀπηγγέλλομεν,
ἐμέμψατο |
[33] |
καὶ
προσέπτυσαν
οὐκ
ὀλίγαι
γυναῖκες.
|
ἡμεῖς |
δὲ
τὰς
θύρας
τῆς
εἱρκτῆς
|
[22] |
τὴν
δὲ
Φερσεφόνης
μοῖραν,
ἣν
|
ἡμεῖς |
διέπομεν,
τῶν
τεττάρων
μίαν
οὖσαν |
[3] |
εἶπον
Θεόκριτε,
τὰ
δεδογμένα
πράττομεν
|
ἡμεῖς· |
Ἐπαμεινώνδας
δὲ
μὴ
πείθων,
ὡς |
[31] |
τὸν
πότον
ἐλπίδος
διαπαιδαγωγησάσης
προσμίξαντες
|
ἡμεῖς |
καὶ
διὰ
τῶν
οἰκετῶν
εὐθὺς
|
[31] |
καταβαλὼν
ἀνεῖλε.
τὸν
δὲ
Καβίριχον
|
ἡμεῖς |
κατεπραΰνομεν
ἀξιοῦντες
μὴ
τοῖς
τυράννοις
|
[4] |
ὥσπερ
εἰς
ταὐτὸν
ἡμῖν
σπεύδοντας.
|
ἡμεῖς |
μὲν
οὖν
ἐπέσχομεν,
ὁ
δ´ |
[26] |
τάχιον
εἰς
τὰς
οἰκίας
ἀνακεχωρηκότων
|
ἡμεῖς |
μὲν
τοὺς
περὶ
Δαμοκλείδαν
καὶ
|
[25] |
τὸ
ἐπικάμπειον
τῆς
στοᾶς.
καὶ
|
ἡμεῖς |
περισχόντες
αὐτὸν
ἐπεχειροῦμεν
παρακαλεῖν
ἐπὶ |
[31] |
θεραπόντων
ὀλίγους
τολμήσαντας
ἀμύνασθαι
διεφθείραμεν
|
ἡμεῖς, |
τοὺς
δ´
ἡσυχίαν
ἄγοντας
εἰς |
[24] |
καὶ
Ὅμηρος
ἣν
λέγομεν
διαφορὰν
|
ἡμεῖς· |
τῶν
γὰρ
μάντεων
οἰωνοπόλους
τινὰς |
[12] |
ἐπέλθοι,
οὕτω
σκόπει,
μὴ
καὶ
|
ἡμεῖς |
τῶν
μαντικῶν
ἑκάστου
τὴν
δύναμιν |