Alphabétiquement     [«   »]
τῇ 34
τὴν 170
τηνικαῦτα 4
τῆς 83
Τί 1
τί 15
τι 28
Fréquences     [«    »]
73 οὐ
75 τοὺς
80 ὡς
83 τῆς
111 γὰρ
116 τοῦ
128 μὲν
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Plutarque, Oeuvres morales, Le démon de Socrate

τῆς


Chapitre
[34]   εὐθέως δ´ οἱ μὲν ἐπὶ  τῆς   ἀγορᾶς ἐσήμαινον οἱ δὲ κατ´
[11]   δὲ καὶ τὴν ἐν Σικελίᾳ  τῆς   Ἀθηναίων δυνάμεως φθορὰν προειπεῖν αὐτὸν
[34]   τῶν φίλων συναθροίζεσθαι περὶ τὸ  τῆς   Ἀθηνᾶς ἱερὸν ἐπορευόμην πρὸς αὐτούς,
[21]   ἀκριβῶς, ἀλλ´ ἔστιν ὅπη ψαύει  τῆς   ἀληθείας καὶ τὸ μυθῶδες. (πρότερον
[12]   φίλε, γέλως σοι τοῦ ἀνθρώπου  τῆς   ἀπειρίας ἐπέλθοι, οὕτω σκόπει, μὴ
[7]   τὸ μήκει διπλάσιον παρέχεται) Πλάτωνα  τῆς   ἀπορίας ἐπεκαλοῦντο βοηθόν. δὲ
[15]   λόγῳ παρέσχε· τὸ δὲ πᾶν  τῆς   ἀσκήσεως κράτος, φίλε, ταῖς
[32]   τὸν ἄνθρωπον ἵεντο δρόμῳ διὰ  τῆς   αὐλῆς ἐπὶ τὸν θάλαμον.
[17]   ἐνυπνίου μάλα δυσχεροῦς καὶ ἀτόπου.  τῆς   γὰρ ἄλλης νυκτὸς ᾤμην αὐτοῦ
[22]   Λάχεσις, περὶ ἣν καμπὴ  τῆς   γενέσεως. αἱ μὲν γὰρ ἄλλαι
[22]   προσνηχομένας, αἷς εἰς καιρὸν  τῆς   γενέσεως τελευτὴ συνέπεσε, πλὴν ὅσαι
[24]   μὲν πελαγίους ἔτι καὶ πρόσω  τῆς   γῆς φερομένους οἱ ἐπὶ γῆς
[22]   ὑποκεχύσθαι τοῖς χρώμασι διαλάμπουσαν διὰ  τῆς   γλαυκότητος ἐπιμιγνυμένοις· καὶ τῶν νήσων
[18]   τὸν χαλινὸν ἑσπέρας αἰτησαμένης αὐτοῦ  τῆς   γυναικός. ἀγανακτοῦντος δ´ ἐμοῦ καὶ
[25]   τὸν Ἀρχίαν δεξάμενος καὶ περὶ  τῆς   γυναικός, ἧς ἐπιθυμῶν ἐτύγχανεν, εἰς
[22]   παραγενομένη, μέχρι οὗ τὸ σῶμα  τῆς   γυναικὸς προδούσης λαβόντες οἱ ἐχθροὶ
[2]   τὸν νοῦν οἷς ἔπραττον ἐκεῖνοι.  τῆς   δ´ ἡμέρας ἐκείνης, ἐν
[6]   τῆς κλίνης καθεζόμενον οὐ κατατετευχότα  τῆς   δεήσεως, οἶμαι, μάλα σύννουν καὶ
[9]   ἴσως ἐστὶν ὥσπερ ἐκ χαλινοῦ  τῆς   δεισιδαιμονίας πρὸς τὸ συμφέρον ἀντεπισπάσαι
[1]   ὃν χρόνον βραχὺ μῆκός ἐστι  τῆς   διηγήσεως, ἐπεὶ σὺ καὶ τοὺς
[1]   ἂν ὑμῖν μέτριος ἀρχὴ γένοιτο  τῆς   διηγήσεως πρὸς ἃς ἴστε πράξεις;
[1]   βελτίστου θανάτου τυχόντ´ εὐθὺς ἀπὸ  τῆς   δίκης τῆς περὶ αὐτοῦ γενομένης,
[15]   ξένου φέρε τοίνυν πρῶτον ἐπὶ  τῆς   ἐγκρατείας τὸ τῶν αἰσχρῶν καὶ
[33]   γυναῖκες. ἡμεῖς δὲ τὰς θύρας  τῆς   εἱρκτῆς κατασχίσαντες ἐκαλοῦμεν ὀνομαστὶ πρῶτον
[33]   δεσμωτήριον. ἐκκαλέσας δὲ τὸν ἐπὶ  τῆς   εἱρκτῆς Φυλλίδας Ἀρχίας’ ἔφη
[1]   τῷ τὴν Καδμείαν καταλαβεῖν καὶ  τῆς   εἰς Ὄλυνθον στρατηγίας ἀπέστησαν, Λυσανορίδαν
[13]   δὴ Γοργίας Λεοντῖνος ἐκ  τῆς   Ἑλλάδος ἀναπλέων εἰς Σικελίαν ἀπήγγελλε
[24]   καὶ συνεξορμῶσιν, ὅταν ἐγγὺς ἤδη  τῆς   ἐλπίδος ἁμιλλωμένους καὶ ψαύοντας ὁρῶσιν.
[7]   γράμματα, τοὺς δὲ τύπους εἶναι  τῆς   ἐπὶ Πρωτεῖ βασιλεύοντι γραμματικῆς, ἣν
[31]   μὲν οὖν τῶν στεφάνων καὶ  τῆς   ἐσθῆτος ὄψις παραλογιζομένη τὴν ἐπιδημίαν
[1]   Ἀρχίνου παῖδες, οἱ δ´ ἄλλοι  τῆς   ἑταιρίας καὶ αὐτοὶ τῆς ἡμετέρας
[34]   προυφασίζοντο Λυσανορίδαν περιμένειν· γὰρ  τῆς   ἡμέρας ἐκείνης. διὸ καὶ τοῦτον
[17]   βίου προῃρήμεθα, Φυλλίδα, πολὺ τὸ  τῆς   ἡμέρας μῆκος ἔτι, καὶ τὴν
[1]   ἄλλοι τῆς ἑταιρίας καὶ αὐτοὶ  τῆς   ἡμετέρας πάντες· ὥστε σοι θέατρον
[22]   τῇ σχεδὸν ὑποφερομένης. εἶναι δὲ  τῆς   θαλάσσης πῆ μὲν πολὺ βάθος
[32]   φωτὶ καθορώμενος ὑπὸ τούτων ἅμα  τῆς   θύρας ἀνοιγομένης παίει τὸν Κηφισόδωρον
[27]   οἰκίσκῳ τινὶ σφαγιαζομένου πολὺς ἦν  τῆς   θύρας ἀραγμός, καὶ μετὰ μικρὸν
[18]   εἶδεν ἡμᾶς προσέχοντας αὐτῷ, ἀπὸ  τῆς   θύρας ἡσυχῆ προσῆγε. τοῦ δ´
[11]   θατέρῳ προσελθὸν ἔλυσε τὴν ἀπορίαν  τῆς   ἰσότητος ἀναιρεθείσης, ὥστε κίνησιν γίγνεσθαι
[4]   καὶ Λυσανορίδαν τὸν Σπαρτιάτην ἀπὸ  τῆς   Καδμείας ὥσπερ εἰς ταὐτὸν ἡμῖν
[1]   ὡς εἶχον αἱ Θῆβαι πρὸ  τῆς   καθόδου τῶν φυγάδων ἐπιστάμεθα. καὶ
[25]   ἡμέραν ἔφη πάνυ σαφῶς εἰδέναι  τῆς   καθόδου τῶν φυγάδων καὶ συντετάχθαι
[22]   εἴτ´ ὀνειροπολεῖ· πλὴν δόξαι γε  τῆς   κεφαλῆς ἅμα ψόφῳ προσπεσόντι πληγείσης
[20]   πρὸς τὴν (πρᾶξιν. οὐδ´  τῆς   κινήσεως καὶ συνεντάσεως καὶ παραστάσεως
[22]   λιγυρῶς εἶναι γὰρ ὁμολογουμένην τῇ  τῆς   κινήσεως λειότητι τὴν πραότητα τῆς
[6]   εἰσελθόντες ἠσπαζόμεθα τὸν Σιμμίαν ἐπὶ  τῆς   κλίνης καθεζόμενον οὐ κατατετευχότα τῆς
[31]   παρακειμένοις ἐκπώμασιν Λυσίθεος ἀπὸ  τῆς   κλίνης χαμαὶ καταβαλὼν ἀνεῖλε. τὸν
[11]   καὶ περιττὴν ἐσχηκέναι δύναμιν, οὐχὶ  τῆς   κοινῆς μόριόν τι ἀνάγκης τὸν
[5]   μεγάλην ἀφορίαν καὶ τὴν ἐπίβασιν  τῆς   λίμνης οὐκ ἀπὸ ταὐτομάτου γενέσθαι
[25]   τὸν Ἀμφίθεον προανέλωσιν, εὐθὺς ἀπὸ  τῆς   Λυσανορίδου προπομπῆς τὸν Ἀρχίαν δεξάμενος
[11]   ἣν ἐκεῖνος ἦγε τρεπομένους ἀπὸ  τῆς   μάχης. ταῦτα δ´ οἶμαι καὶ
[29]   ἐμὲ κεκλημένον, ἤδη βαρεῖς ὑπὸ  τῆς   μέθης ὄντες καὶ συνεκλελυμένοι τοῖς
[16]   χρὴ ταῦτα πράσσειν. προϊούσης δὲ  τῆς   νυκτὸς εἶδον μὲν οὐδέν, ἀκοῦσαι
[2]   Σιμμίας πολὺν χρόνον ἐπὶ  τῆς   ξένης γεγονὼς καὶ πεπλανημένος ἐν
[4]   διε λάλει πολὺν χρόνον ἐκνεύσας  τῆς   ὁδοῦ μικρὸν ὑπὸ τὸ Ἄμφιον,
[19]   εἰς τὸν πότον, Χάρων δὲ  τῆς   οἰκίας ἐγὼ δὲ καὶ Θεόκριτος
[6]   βάρος αὐτὸ καὶ τὴν σκληρότητα  τῆς   ὁμιλίας δυσχεραίνων ἐχθρός ἐστι τῶν
[18]   ὑπὲρ τῶν φυγάδων, ὡς ἀπὸ  τῆς   ὄψεως ταύτης· εἴ γε φῶς
[15]   γένοιτ´ ἂν δικαιοτέρα χρημάτων λῆψις  τῆς   παρὰ τοῦ δικαίως διδόντος; οὐκ
[3]   μέγιστον ὑποδύεται κίνδυνον ἑκουσίως ὑπὲρ  τῆς   πατρίδος. Ἐπαμεινώνδας δὲ Βοιωτῶν ἁπάντων
[1]   τυχόντ´ εὐθὺς ἀπὸ τῆς δίκης  τῆς   περὶ αὐτοῦ γενομένης, Γοργίδου πάντα
[24]   ἀγῶνας εὖ καὶ προθύμως (ψυχὴ  τῆς   περιόδου συμπεραινομένης κινδυνεύουσα καὶ φιλοτιμουμένη
[17]   αὐτῆς ἔνδοθεν, ὡς τὰ πλεῖστα  τῆς   πόλεως φλέγεσθαι τὴν δὲ Καδμείαν
[4]   Ἀρχίαν πολεμαρχοῦσι γραμματεύων ἥξειν καὶ  τῆς   πράξεως μετέχων, λαβόμενός μου τῆς
[29]   ὡς δεινοῦ μηδενὸς ὄντος ἀλλὰ  τῆς   πράξεως ὁδῷ βαδιζούσης. γὰρ
[8]   δὲ γενναίας καὶ καλῆς ἀφιγμένον  τῆς   προαιρέσεως ἀποστειλάντων ἐξ Ἰταλίας τῶν
[22]   τεινομένην τέως καὶ πλείονα γίγνεσθαι  τῆς   πρότερον ὥσπερ ἱστίον ἐκπεταννύμενον, ἔπειτα
[25]   προῆγεν ἀναστὰς εἰς τὸ ἐπικάμπειον  τῆς   στοᾶς. καὶ ἡμεῖς περισχόντες αὐτὸν
[22]   δευτέροις ἑκατὸν ἑβδομήκοντα ἑπτά. καὶ  τῆς   Στυγὸς ἐπιφερομένης αἱ ψυχαὶ βοῶσι
[27]   τοῦ Χάρωνος, τίς σπουδὴ  τῆς   τηνικαῦτα μεταπέμψεως αὐτοῦ καὶ μή
[2]   ἀνύποπτον οὐκ ὄντας ἀλλοτρίους παντάπασι  τῆς   τοιαύτης διατριβῆς. καὶ γὰρ
[9]   διδάσκειν εἰς θεοὺς ἐπαναχωρεῖ περὶ  τῆς   τῶν πράξεων ἀρχῆς ὡς τοῦ
[19]   δὲ τούτου Φυλλίδας μὲν ᾤχετο  τῆς   ὑποδοχῆς ἐπιμελησόμενος καὶ τὸν Ἀρχίαν
[17]   Ἱπποσθενείδας, ἐὰν ἀνεὶς τὴν τραχύτητα  τῆς   φωνῆς ἀνδρὸς ἡλικιώτου καὶ πολιὰς
[22]   νῦν δ´ ἄπιθι. παυσαμένης δὲ  τῆς   φωνῆς βούλεσθαι μὲν αὑτὸν
[22]   τῆς κινήσεως λειότητι τὴν πραότητα  τῆς   φωνῆς ἐκείνης ἐκ πασῶν συνηρμοσμένης.
[4]   τῆς πράξεως μετέχων, λαβόμενός μου  τῆς   χειρὸς ὥσπερ εἰώθει φανερῶς ἔσκωπτεν
[22]   οὐ μεγάλας ἐκβολὰς λαμβάνουσαν, καὶ  τῆς   χρόας τὸ μὲν ἄκρατον καὶ
[22]   ἄρτημα κορυφαῖον, ὀρθουμένης περὶ αὐτὸ  τῆς   ψυχῆς ἀνέχον ὅσον ὑπακούει καὶ
[20]   πληγῇ γὰρ φωνὴ προσέοικε  τῆς   ψυχῆς δι´ ὤτων βίᾳ τὸν
[22]   σύνδεσμον οἷα χαλινὸν τῷ ἀλόγῳ  τῆς   ψυχῆς ἐμβεβλημένον, ὅταν ἀντισπάσῃ, τὴν
[22]   ἀλγηδόνα καὶ πληγὴν οὖσαν ἔνδοθεν  τῆς   ψυχῆς ὑπὸ τοῦ κρατοῦντος καὶ
[33]   Ἀμφίθεον. δ´ ὁρῶν καὶ  τῆς   ὥρας τὴν ἀτοπίαν καὶ τὸ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 24/08/2005