Chapitre
[34]	εὐθέως δ´ οἱ μὲν ἐπὶ	τῆς	ἀγορᾶς ἐσήμαινον οἱ δὲ κατ´
[11]	δὲ καὶ τὴν ἐν Σικελίᾳ	τῆς	Ἀθηναίων δυνάμεως φθορὰν προειπεῖν αὐτὸν
[34]	τῶν φίλων συναθροίζεσθαι περὶ τὸ	τῆς	Ἀθηνᾶς ἱερὸν ἐπορευόμην πρὸς αὐτούς,
[21]	ἀκριβῶς, ἀλλ´ ἔστιν ὅπη ψαύει	τῆς	ἀληθείας καὶ τὸ μυθῶδες. (πρότερον
[12]	φίλε, γέλως σοι τοῦ ἀνθρώπου	τῆς	ἀπειρίας ἐπέλθοι, οὕτω σκόπει, μὴ
[7]	τὸ μήκει διπλάσιον παρέχεται) Πλάτωνα	τῆς	ἀπορίας ἐπεκαλοῦντο βοηθόν. ὁ δὲ
[15]	λόγῳ παρέσχε· τὸ δὲ πᾶν	τῆς	ἀσκήσεως κράτος, ὦ φίλε, ταῖς
[32]	τὸν ἄνθρωπον ἵεντο δρόμῳ διὰ	τῆς	αὐλῆς ἐπὶ τὸν θάλαμον. ὁ
[17]	ἐνυπνίου μάλα δυσχεροῦς καὶ ἀτόπου.	τῆς	γὰρ ἄλλης νυκτὸς ᾤμην αὐτοῦ
[22]	Λάχεσις, περὶ ἣν ἡ καμπὴ	τῆς	γενέσεως. αἱ μὲν γὰρ ἄλλαι
[22]	προσνηχομένας, αἷς εἰς καιρὸν ἡ	τῆς	γενέσεως τελευτὴ συνέπεσε, πλὴν ὅσαι
[24]	μὲν πελαγίους ἔτι καὶ πρόσω	τῆς	γῆς φερομένους οἱ ἐπὶ γῆς
[22]	ὑποκεχύσθαι τοῖς χρώμασι διαλάμπουσαν διὰ	τῆς	γλαυκότητος ἐπιμιγνυμένοις· καὶ τῶν νήσων
[18]	τὸν χαλινὸν ἑσπέρας αἰτησαμένης αὐτοῦ	τῆς	γυναικός. ἀγανακτοῦντος δ´ ἐμοῦ καὶ
[25]	τὸν Ἀρχίαν δεξάμενος καὶ περὶ	τῆς	γυναικός, ἧς ἐπιθυμῶν ἐτύγχανεν, εἰς
[22]	παραγενομένη, μέχρι οὗ τὸ σῶμα	τῆς	γυναικὸς προδούσης λαβόντες οἱ ἐχθροὶ
[2]	τὸν νοῦν οἷς ἔπραττον ἐκεῖνοι.	τῆς	δ´ ἡμέρας ἐκείνης, ἐν ᾗ
[6]	τῆς κλίνης καθεζόμενον οὐ κατατετευχότα	τῆς	δεήσεως, οἶμαι, μάλα σύννουν καὶ
[9]	ἴσως ἐστὶν ὥσπερ ἐκ χαλινοῦ	τῆς	δεισιδαιμονίας πρὸς τὸ συμφέρον ἀντεπισπάσαι
[1]	ὃν χρόνον βραχὺ μῆκός ἐστι	τῆς	διηγήσεως, ἐπεὶ σὺ καὶ τοὺς
[1]	ἂν ὑμῖν μέτριος ἀρχὴ γένοιτο	τῆς	διηγήσεως πρὸς ἃς ἴστε πράξεις;
[1]	βελτίστου θανάτου τυχόντ´ εὐθὺς ἀπὸ	τῆς	δίκης τῆς περὶ αὐτοῦ γενομένης,
[15]	ξένου φέρε τοίνυν πρῶτον ἐπὶ	τῆς	ἐγκρατείας τὸ τῶν αἰσχρῶν καὶ
[33]	γυναῖκες. ἡμεῖς δὲ τὰς θύρας	τῆς	εἱρκτῆς κατασχίσαντες ἐκαλοῦμεν ὀνομαστὶ πρῶτον
[33]	δεσμωτήριον. ἐκκαλέσας δὲ τὸν ἐπὶ	τῆς	εἱρκτῆς ὁ Φυλλίδας Ἀρχίας’ ἔφη
[1]	τῷ τὴν Καδμείαν καταλαβεῖν καὶ	τῆς	εἰς Ὄλυνθον στρατηγίας ἀπέστησαν, Λυσανορίδαν
[13]	δὴ Γοργίας ὁ Λεοντῖνος ἐκ	τῆς	Ἑλλάδος ἀναπλέων εἰς Σικελίαν ἀπήγγελλε
[24]	καὶ συνεξορμῶσιν, ὅταν ἐγγὺς ἤδη	τῆς	ἐλπίδος ἁμιλλωμένους καὶ ψαύοντας ὁρῶσιν.
[7]	γράμματα, τοὺς δὲ τύπους εἶναι	τῆς	ἐπὶ Πρωτεῖ βασιλεύοντι γραμματικῆς, ἣν
[31]	μὲν οὖν τῶν στεφάνων καὶ	τῆς	ἐσθῆτος ὄψις παραλογιζομένη τὴν ἐπιδημίαν
[1]	Ἀρχίνου παῖδες, οἱ δ´ ἄλλοι	τῆς	ἑταιρίας καὶ αὐτοὶ τῆς ἡμετέρας
[34]	προυφασίζοντο Λυσανορίδαν περιμένειν· γὰρ ἡ	τῆς	ἡμέρας ἐκείνης. διὸ καὶ τοῦτον
[17]	βίου προῃρήμεθα, Φυλλίδα, πολὺ τὸ	τῆς	ἡμέρας μῆκος ἔτι, καὶ τὴν
[1]	ἄλλοι τῆς ἑταιρίας καὶ αὐτοὶ	τῆς	ἡμετέρας πάντες· ὥστε σοι θέατρον
[22]	τῇ σχεδὸν ὑποφερομένης. εἶναι δὲ	τῆς	θαλάσσης πῆ μὲν πολὺ βάθος
[32]	φωτὶ καθορώμενος ὑπὸ τούτων ἅμα	τῆς	θύρας ἀνοιγομένης παίει τὸν Κηφισόδωρον
[27]	οἰκίσκῳ τινὶ σφαγιαζομένου πολὺς ἦν	τῆς	θύρας ἀραγμός, καὶ μετὰ μικρὸν
[18]	εἶδεν ἡμᾶς προσέχοντας αὐτῷ, ἀπὸ	τῆς	θύρας ἡσυχῆ προσῆγε. τοῦ δ´
[11]	θατέρῳ προσελθὸν ἔλυσε τὴν ἀπορίαν	τῆς	ἰσότητος ἀναιρεθείσης, ὥστε κίνησιν γίγνεσθαι
[4]	καὶ Λυσανορίδαν τὸν Σπαρτιάτην ἀπὸ	τῆς	Καδμείας ὥσπερ εἰς ταὐτὸν ἡμῖν
[1]	ὡς εἶχον αἱ Θῆβαι πρὸ	τῆς	καθόδου τῶν φυγάδων ἐπιστάμεθα. καὶ
[25]	ἡμέραν ἔφη πάνυ σαφῶς εἰδέναι	τῆς	καθόδου τῶν φυγάδων καὶ συντετάχθαι
[22]	εἴτ´ ὀνειροπολεῖ· πλὴν δόξαι γε	τῆς	κεφαλῆς ἅμα ψόφῳ προσπεσόντι πληγείσης
[20]	πρὸς τὴν (πρᾶξιν. οὐδ´ ὁ	τῆς	κινήσεως καὶ συνεντάσεως καὶ παραστάσεως
[22]	λιγυρῶς εἶναι γὰρ ὁμολογουμένην τῇ	τῆς	κινήσεως λειότητι τὴν πραότητα τῆς
[6]	εἰσελθόντες ἠσπαζόμεθα τὸν Σιμμίαν ἐπὶ	τῆς	κλίνης καθεζόμενον οὐ κατατετευχότα τῆς
[31]	παρακειμένοις ἐκπώμασιν ὁ Λυσίθεος ἀπὸ	τῆς	κλίνης χαμαὶ καταβαλὼν ἀνεῖλε. τὸν
[11]	καὶ περιττὴν ἐσχηκέναι δύναμιν, οὐχὶ	τῆς	κοινῆς μόριόν τι ἀνάγκης τὸν
[5]	μεγάλην ἀφορίαν καὶ τὴν ἐπίβασιν	τῆς	λίμνης οὐκ ἀπὸ ταὐτομάτου γενέσθαι
[25]	τὸν Ἀμφίθεον προανέλωσιν, εὐθὺς ἀπὸ	τῆς	Λυσανορίδου προπομπῆς τὸν Ἀρχίαν δεξάμενος
[11]	ἣν ἐκεῖνος ἦγε τρεπομένους ἀπὸ	τῆς	μάχης. ταῦτα δ´ οἶμαι καὶ
[29]	ἐμὲ κεκλημένον, ἤδη βαρεῖς ὑπὸ	τῆς	μέθης ὄντες καὶ συνεκλελυμένοι τοῖς
[16]	χρὴ ταῦτα πράσσειν. προϊούσης δὲ	τῆς	νυκτὸς εἶδον μὲν οὐδέν, ἀκοῦσαι
[2]	ὁ Σιμμίας πολὺν χρόνον ἐπὶ	τῆς	ξένης γεγονὼς καὶ πεπλανημένος ἐν
[4]	διε λάλει πολὺν χρόνον ἐκνεύσας	τῆς	ὁδοῦ μικρὸν ὑπὸ τὸ Ἄμφιον,
[19]	εἰς τὸν πότον, Χάρων δὲ	τῆς	οἰκίας ἐγὼ δὲ καὶ Θεόκριτος
[6]	βάρος αὐτὸ καὶ τὴν σκληρότητα	τῆς	ὁμιλίας δυσχεραίνων ἐχθρός ἐστι τῶν
[18]	ὑπὲρ τῶν φυγάδων, ὡς ἀπὸ	τῆς	ὄψεως ταύτης· εἴ γε φῶς
[15]	γένοιτ´ ἂν δικαιοτέρα χρημάτων λῆψις	τῆς	παρὰ τοῦ δικαίως διδόντος; οὐκ
[3]	μέγιστον ὑποδύεται κίνδυνον ἑκουσίως ὑπὲρ	τῆς	πατρίδος. Ἐπαμεινώνδας δὲ Βοιωτῶν ἁπάντων
[1]	τυχόντ´ εὐθὺς ἀπὸ τῆς δίκης	τῆς	περὶ αὐτοῦ γενομένης, Γοργίδου πάντα
[24]	ἀγῶνας εὖ καὶ προθύμως (ψυχὴ	τῆς	περιόδου συμπεραινομένης κινδυνεύουσα καὶ φιλοτιμουμένη
[17]	αὐτῆς ἔνδοθεν, ὡς τὰ πλεῖστα	τῆς	πόλεως φλέγεσθαι τὴν δὲ Καδμείαν
[4]	Ἀρχίαν πολεμαρχοῦσι γραμματεύων ἥξειν καὶ	τῆς	πράξεως μετέχων, λαβόμενός μου τῆς
[29]	ὡς δεινοῦ μηδενὸς ὄντος ἀλλὰ	τῆς	πράξεως ὁδῷ βαδιζούσης. ὁ γὰρ
[8]	δὲ γενναίας καὶ καλῆς ἀφιγμένον	τῆς	προαιρέσεως ἀποστειλάντων ἐξ Ἰταλίας τῶν
[22]	τεινομένην τέως καὶ πλείονα γίγνεσθαι	τῆς	πρότερον ὥσπερ ἱστίον ἐκπεταννύμενον, ἔπειτα
[25]	προῆγεν ἀναστὰς εἰς τὸ ἐπικάμπειον	τῆς	στοᾶς. καὶ ἡμεῖς περισχόντες αὐτὸν
[22]	δευτέροις ἑκατὸν ἑβδομήκοντα ἑπτά. καὶ	τῆς	Στυγὸς ἐπιφερομένης αἱ ψυχαὶ βοῶσι
[27]	τοῦ Χάρωνος, τίς ἡ σπουδὴ	τῆς	τηνικαῦτα μεταπέμψεως αὐτοῦ καὶ μή
[2]	ἀνύποπτον οὐκ ὄντας ἀλλοτρίους παντάπασι	τῆς	τοιαύτης διατριβῆς. καὶ γὰρ ὁ
[9]	διδάσκειν εἰς θεοὺς ἐπαναχωρεῖ περὶ	τῆς	τῶν πράξεων ἀρχῆς ὡς τοῦ
[19]	δὲ τούτου Φυλλίδας μὲν ᾤχετο	τῆς	ὑποδοχῆς ἐπιμελησόμενος καὶ τὸν Ἀρχίαν
[17]	Ἱπποσθενείδας, ἐὰν ἀνεὶς τὴν τραχύτητα	τῆς	φωνῆς ἀνδρὸς ἡλικιώτου καὶ πολιὰς
[22]	νῦν δ´ ἄπιθι. παυσαμένης δὲ	τῆς	φωνῆς βούλεσθαι μὲν αὑτὸν ὁ
[22]	τῆς κινήσεως λειότητι τὴν πραότητα	τῆς	φωνῆς ἐκείνης ἐκ πασῶν συνηρμοσμένης.
[4]	τῆς πράξεως μετέχων, λαβόμενός μου	τῆς	χειρὸς ὥσπερ εἰώθει φανερῶς ἔσκωπτεν
[22]	οὐ μεγάλας ἐκβολὰς λαμβάνουσαν, καὶ	τῆς	χρόας τὸ μὲν ἄκρατον καὶ
[22]	ἄρτημα κορυφαῖον, ὀρθουμένης περὶ αὐτὸ	τῆς	ψυχῆς ἀνέχον ὅσον ὑπακούει καὶ
[20]	πληγῇ γὰρ ἡ φωνὴ προσέοικε	τῆς	ψυχῆς δι´ ὤτων βίᾳ τὸν
[22]	σύνδεσμον οἷα χαλινὸν τῷ ἀλόγῳ	τῆς	ψυχῆς ἐμβεβλημένον, ὅταν ἀντισπάσῃ, τὴν
[22]	ἀλγηδόνα καὶ πληγὴν οὖσαν ἔνδοθεν	τῆς	ψυχῆς ὑπὸ τοῦ κρατοῦντος καὶ
[33]	Ἀμφίθεον. ὁ δ´ ὁρῶν καὶ	τῆς	ὥρας τὴν ἀτοπίαν καὶ τὸ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/08/2005