Chapitre |
[33] |
τὸν
Φυλλίδαν,
ἀλλὰ
θερμὸν
ὄντα
|
τῷ |
ἀγῶνι
καὶ
μετέωρον,
(ὑπ(
ε) |
[22] |
μὲν
γὰρ
σύνδεσμον
οἷα
χαλινὸν
|
τῷ |
ἀλόγῳ
τῆς
ψυχῆς
ἐμβεβλημένον,
ὅταν
|
[13] |
εἶπεν
ὦ
Σιμμία,
ὄνομα
μὲν
|
τῷ |
ἀνδρί,
γένος
δὲ
Κροτωνιάτης
τῶν |
[4] |
αὐτὸν
διαπράξασθαι
φυγὴν
ἀντὶ
θανάτου
|
τῷ |
ἀνθρώπῳ.
~Καὶ
ὁ
Θεόκριτος
εἰς |
[5] |
Ἀγησίλαος,
ὡς
ἔφασαν,
ἐξέπεμψεν
ἀντίγραφα
|
τῷ |
βασιλεῖ
δεόμενος
δεῖξαι
τοῖς
ἱερεῦσιν, |
[7] |
τῶν
παλαιῶν
παντοδαποὺς
(χαρακτῆρας
ἀντέγραψε
|
τῷ |
βασιλεῖ
καὶ
πρὸς
ἡμᾶς
ἔφρασεν, |
[12] |
τοῦ
βέλους
φαίη
τετρῶσθαι
μὴ
|
τῷ |
βέλει
ὑπὸ
τοῦ
βαλόντος,
μεμετρῆσθαι |
[20] |
πρὸς
λόγον
ὥσπερ
φῶς
ἀνταύγειαν.
|
τῷ |
γὰρ
ὄντι
τὰς
μὲν
ἀλλήλων
|
[18] |
ἀπολαύσασά
μου
τέλος
ὡμολόγησε
κεχρηκέναι
|
τῷ |
γείτονι
τὸν
χαλινὸν
ἑσπέρας
αἰτησαμένης |
[8] |
τῶν
Πυθαγορικῶν.
ἀφῖκται
δὲ
Λύσιδι
|
τῷ |
γέροντι
χοὰς
χέασθαι
περὶ
τὸν |
[22] |
ὑπείκουσα
δ´
ἀεὶ
καὶ
χαλῶσα
|
τῷ
|
δαίμονι
τὸν
σύνδεσμον
ἐδίδου
περιδρομὴν |
[20] |
δαίμονος
ἄνευ
φωνῆς
ἐφαπτόμενον
αὐτῷ
|
τῷ |
δηλουμένῳ
τοῦ
νοοῦντος.
πληγῇ
γὰρ |
[19] |
πρὸς
τὸν
Σιμμίαν
ἐπανήλθομεν,
ὅπως
|
τῷ |
Ἐπαμεινώνδᾳ
καιρὸν
λαβόντες
ἐντύχοιμεν.
~Οἱ |
[16] |
μὲν
οὖν
Θεάνωρ
ταῦτ´
εἰπὼν
|
τῷ |
Ἐπαμεινώνδᾳ
προσέβλεψεν,
οἷον
ἐξ
ὑπαρχῆς |
[12] |
βάρος
ὑπὸ
τοῦ
ζυγοῦ
μὴ
|
τῷ |
ζυγῷ
ὑπὸ
τοῦ
ἱστάντος.
οὐ |
[11] |
μήτε
καμφθῆναι
λιπαροῦσι
μήθ´
ὑποχωρῆσαι
|
τῷ |
θανάτῳ
πελάζοντι,
χρῆσθαι
δ´
ἀτρέπτῳ |
[15] |
δὲ
(πραότερον
γὰρ
ἡμῖν
ἢ
|
τῷ |
Θετταλῷ
πρὸς
τὰς
ἀποκρίσεις
ἐνδίδου |
[14] |
ἔφη
ὁ
Ἐπαμεινώνδας
Ἰάσωνι
μὲν
|
τῷ
|
Θετταλῶν
ταγῷ
πέμψαντι
δεῦρο
πολὺ |
[24] |
ἱερὸν
καὶ
ἄσυλον
ἀνακεῖσθαί
φημι
|
τῷ |
θεῷ
χρῆναι·
θαυμάζω
δ´
εἰ |
[17] |
μὲν
διεταράχθημεν,
ὁ
δὲ
Χάρων
|
τῷ |
Ἱπποσθενείδᾳ
πάνυ
σκληρῶς
τὴν
ὄψιν |
[27] |
ἐπεὶ
δ´
ἀπέτυχε
καὶ
συνῆπτε
|
τῷ |
καιρῷ
τὸ
δεινόν,
ἐξενηνοχέναι
πιθανὸν |
[9] |
οἷς
ὁ
φαυλότατος
οὐχ
ἧττον
|
τῷ |
κατατυγχάνειν
πολλάκις
φέρεται
τοῦ
κρατίστου. |
[19] |
τοῦ
πάθους.
μικρὸν
γὰρ
ἔμπροσθεν
|
τῷ |
κεκωλῦσθαι
δυσχεραίνοντες
πάλιν
διὰ
τὴν |
[32] |
καταβαλὼν
τὸν
Λεοντίδην
ἐπέσφαξε
θερμῷ
|
τῷ |
Κηφισοδώρῳ·
καὶ
γὰρ
εἶδε
πίπτοντα |
[32] |
οἰκετῶν
ἔφασαν
ἥκειν
Ἀθήνηθεν
γράμματα
|
τῷ |
Λεοντίδῃ
παρὰ
Καλλιστράτου
κομίζοντες.
ὡς |
[11] |
θανάτῳ
πελάζοντι,
χρῆσθαι
δ´
ἀτρέπτῳ
|
τῷ |
λογισμῷ
πρὸς
τὸ
δεινόν,
οὐκ |
[31] |
τὸν
οἶνον
οὐκ
ἦν
εὐπαρακόμιστος
|
τῷ |
λογισμῷ
πρὸς
τὸ
συμφέρον
ἀλλὰ |
[11] |
ἐν
τοῖς
ἀδήλοις
καὶ
ἀτεκμάρτοις
|
τῷ |
λογισμῷ
ῥοπὴν
ἐπάγειν;
ὡς
γὰρ |
[33] |
δὲ
κομίζεις
παράσημον;
ἅμα
δὲ
|
τῷ |
λόγῳ
ξυστὸν
ἱππικὸν
ἔχων
διῆκε |
[15] |
καὶ
τῶν
ἐμφύτων
ἀπαρύσαι
παθῶν
|
τῷ
|
λόγῳ
παρέσχε·
τὸ
δὲ
πᾶν |
[4] |
Ἀρχίας
καλέσας
τὸν
Θεόκριτον
καὶ
|
τῷ |
Λυσανορίδᾳ
προσαγαγὼν
ἰδίᾳ
διε
λάλει |
[1] |
περὶ
τὰς
ἀληθινὰς
πράξεις
ὁμοίως
|
τῷ |
μὲν
ἀργοτέρῳ
τὴν
διάνοιαν
ἐξαρκεῖν |
[20] |
ἄγει
τὴν
εὐφυᾶ
ψυχὴν
ἐπιθιγγάνων
|
τῷ
|
νοηθέντι
πληγῆς
μὴ
δεομένην,
ἡ |
[31] |
δὲ
παραστὰς
ἐκ
δεξιῶν
καὶ
|
τῷ |
ξίφει
πατάξας
αὐτόν
ἐνταῦθ´’
ἔφη |
[33] |
οἱ
δὲ
τοὺς
πόδας
ἐν
|
τῷ |
ξύλῳ
δεδεμένοι
τὰς
χεῖρας
ὀρέγοντες |
[18] |
ὡς
ἐμοῦ
παντάπασιν
ἐκστατικῶς
ἐν
|
τῷ |
παρόντι
καὶ
κακῶς
ἔχοντος.
~Ἡμᾶς |
[20] |
δοθεὶς
ἔτι
παιδὸς
ὄντος
αὐτοῦ
|
τῷ |
πατρὶ
χρησμὸς
ἀπεθέσπισεν·
ἐᾶν
γὰρ |
[32] |
ἀλκὴν
διαφέρουσιν.
ἀγὼν
δ´
ἦν
|
τῷ
|
Πελοπίδᾳ
πρὸς
τὸν
Λεοντίδην
καὶ |
[32] |
εἰς
τὸν
λαγόνα
καὶ
δευτέρῳ
|
τῷ |
Πελοπίδᾳ
συμπεσὼν
μέγα
βοῶν
ἀνεκαλεῖτο |
[32] |
τὸν
ἐχθρὸν
ὁ
ἀνὴρ
καὶ
|
τῷ |
Πελοπίδᾳ
τὴν
δεξιὰν
ἐνέβαλε
καὶ |
[3] |
πατρίδος.
Ἐπαμεινώνδας
δὲ
Βοιωτῶν
ἁπάντων
|
τῷ |
πεπαιδεῦσθαι
πρὸς
ἀρετὴν
ἀξιῶν
διαφέρειν |
[22] |
ἐπιβολὰς
ἕλικα
ποιούσας
μίαν
ἐν
|
τῷ |
περιστρέφεσθαι.
τούτων
δὲ
πρὸς
τὸ |
[16] |
εἰ
μὴ
κακὸς
ἐγὼ
τεκμήρασθαι
|
τῷ |
πλῷ
τὸν
κυβερνήτην.
μυρίαι
μὲν |
[24] |
βοηθεῖν
ὁ
θεὸς
ἀλλ´
ἀφίησι
|
τῷ |
προθυμουμένῳ·
προθυμεῖται
δ´
ἄλλος
ἄλλην |
[29] |
συνταττομένων
αὖθις
ἀφικνεῖται
Χάρων
ἱλαρῷ
|
τῷ |
προσώπῳ
καὶ
μειδιῶν
καὶ
προσβλέπων |
[17] |
περιστύλου,
σφόδρα
τεταραγμένος
ὡς
διεφαίνετο
|
τῷ |
προσώπῳ.
κἀμοῦ
μή
τι
καινότερον, |
[25] |
καὶ
διαλαμβάνων
ἄλλος
ἄλλον
ἐν
|
τῷ |
συμπαλαίειν
τὰ
μὲν
ἐπυνθάνετο
τὰ |
[3] |
καιροῖς
μετὰ
τοῦ
δικαίου
καὶ
|
τῷ |
συμφέροντι
προσοισόμενον.
οὐδὲ
γὰρ
ὅρον |
[20] |
νοῦς
καθαρὸς
ὢν
καὶ
ἀπαθής,
|
τῷ |
σώματι
(μὴ)
μικρὰ
τῶν
ἀναγκαίων
|
[22] |
τὸ
μὲν
οὖν
ὑποβρύχιον
ἐν
|
τῷ |
σώματι
φερόμενον
ψυχὴ
λέγεται·
τὸ |
[18] |
γυνὴ
δοῦναι,
ἀλλὰ
διέτριβεν
ἐν
|
τῷ |
ταμιείῳ
πολὺν
χρόνον
ὡς
ζητοῦσα
|
[22] |
κοιμωμένου
μέχρι
νῦν
δίκην
ἐν
|
τῷ |
ταρτάρῳ
τίνουσι.
ταῦτα
δ´
εἴσῃ‘ |
[8] |
ἡμᾶς·
πρὶν
δ´
ἐντυχεῖν
ἐνηυλίσατο
|
τῷ |
τάφῳ
διανοούμενος
ἀνελέσθαι
τὰ
λείψανα |
[1] |
Λακεδαιμόνιοι
Φοιβίδαν
μὲν
ἐζημίωσαν
ἐπὶ
|
τῷ |
τὴν
Καδμείαν
καταλαβεῖν
καὶ
τῆς |
[20] |
ἡσυχάζων
καὶ
κείμενος,
ἅμα
δὲ
|
τῷ |
τὴν
ψυχὴν
ἐν
νῷ
τι |
[20] |
δ´
ἐγρηγορότας
καὶ
καθεστῶτας
ἐν
|
τῷ
|
φρονεῖν
ὁμοίως
κινοῦσι,
θαυμαστὸν
ἡγοῦνται |
[22] |
ἄλλοτε
χρόαν
ὥσπερ
βαφὴν
ἅμα
|
τῷ |
φωτὶ
ποικιλλομένῳ
κατὰ
τὰς
μεταβολάς. |