HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
ἔθει 1
ἔθεσιν 1
ἔθους 1
εἰ 41
εἴ 10
εἶδε 1
εἶδεν 1

Fréquences [« »]
38 διὰ
36 ἡ
39 ὥσπερ
41 εἰ
42 ἢ
45 ἐπὶ
46 ἔφη

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Plutarque, Oeuvres morales, Le démon de Socrate

εἰ

Chapitre

[15]   κατοχαῖς ὑπὸ τοῦ λόγου κολαζομένας. εἰ γὰρ δίψαν ἐκβιάζεται καὶ πεῖναν

[13]   Ἐπαμεινώνδα, τῶν ἔργων τὸ κάλλιστον. εἰ γὰρ εὖ ποιεῖν φίλους καλόν,

[15]   οὔτε φεύγειν οὔτ´ ἀπωθεῖσθαι δίκαιον· εἰ γὰρ ἡ πενία μὴ δυσχερές,

[18]   τίνα πρὸς τοὺς ἄνδρας ἐξαπέστειλας; εἰ γὰρ οὐ πολὺ προείληφας, διωξόμεθα.

[20]   οἴονται τὸ δαιμόνιον ἀνθρώποις ἐπιθειάζειν, εἰ δ´ ἐγρηγορότας καὶ καθεστῶτας ἐν

[11]   ὁρμᾶν αὐτὸν ἐπὶ τὴν πρᾶξιν, εἰ δ´ ἐξ ἀριστερᾶς, ἀποτρέπεσθαι· τῶν

[28]   βαδίζειν· φθήσεσθαι γὰρ ἐμπεσόντας αὐτοῖς, εἰ δὲ μή, βέλτιον εἶναι προελθόντας

[31]   ἐβόων ἀφεῖναι καὶ σῴζειν ἑαυτόν, εἰ δὲ μή, πεπλήξεσθαι· Θεόπομπος δὲ

[17]   λαβόντες· ἀποκτιννύωμεν, ἀποθνήσκωμεν, ἀφειδῶμεν ἑαυτῶν. εἰ δὲ ταῦτα μὲν οὔτε δρᾶσαι

[5]   Ἀλκμήνης τάφου παρ´ ὑμῖν ἀνοιχθέντος, εἰ δὴ παρεγένου καὶ αὐτός, ὅτε

[29]   σε τούτου χάριν ἐλθεῖν ἐκελεύσαμεν, εἰ δή τι τυγχάνοις σαφέστερον ἀκηκοώς.

[15]   ἄρα φίλων, εἶπεν ὦ Ἐπαμεινώνδα, εἰ θατέρῳ δοτέον, θατέρῳ δήπου ληπτέον·

[16]   ξένε· τὸν δὲ Λῦσιν ἡμῖν, εἰ θέμις ἀκοῦσαι, πότερον ἄρα κινεῖς

[20]   νόησιν. ὥστε θαυμάζειν οὐκ ἄξιον, εἰ καὶ κατὰ (τοῦτο) τὸ νοηθὲν

[31]   εἰδέναι καὶ τὰ τῶν ἑταίρων εἰ καλῶς κεχώρηκεν. ~Ἐπράχθη δὲ κἀκεῖνα

[18]   (δεῖ γὰρ ὑμῖν τἀληθῆ λέγειν) εἰ καταλάβοις ἂν τὸν ἄνθρωπον ἵππῳ

[29]   Ἀρχία· σκέψομαι δὲ τὸν λόγον, εἰ κελεύεις, κἂν πύθωμαί τι φροντίδος

[17]   πολιὰς παραπλησίως ἔχοντος λογισμῶν μετάσχῃς. εἰ μὲν γὰρ εὐψυχίαν φιλοκίνδυνον ἀποδείξασθαι

[1]   Θήβας ἐπὶ τούτῳ κατοκνήσαντος ἐλθεῖν, εἰ μὴ καὶ νῦν Ἀθηναίοις πέρα

[16]   ταὐτῷ δαίμονι πρὸς τὸν βίον, εἰ μὴ κακὸς ἐγὼ τεκμήρασθαι τῷ

[21]   ἀλλὰ δίελθ´ αὐτά· καὶ γὰρ εἰ μὴ λίαν ἀκριβῶς, ἀλλ´ ἔστιν

[15]   ἄτοπον; ἄτοπον’ εἶπεν ὁ Ἐπαμεινώνδας εἰ μὴ λόγῳ τις αὐτὸν ἀλλὰ

[15]   τῶν πέλας μηδὲ λωποδυτεῖν, οὐδ´ εἰ μὴ προδίδωσί τις πατρίδα καὶ

[12]   ἀφελείᾳ μάλιστα δὴ φιλοσοφίαν ἐξανθρωπίσαντος, εἰ μὴ πταρμὸν μηδὲ κληδόνα τὸ

[8]   σώματος καὶ κομίζειν εἰς Ἰταλίαν, εἰ μή τι νύκτωρ ὑπεναντιωθείη δαιμόνιον.

[8]   σὲ καὶ τούτους παρακαλεῖ πάντας, εἰ μή τις ἀσχολία μείζων, ἐνταῦθα

[12]   καὶ κρατεῖν ὀνομάτων, ὥσπερ Σωκράτης, εἰ μὴ τὸ δαιμόνιον ἀλλὰ τὸν

[10]   μετὰ γέλωτος ἡμᾶς σφόδρα θαυμάζοντας, εἰ μηδαμοῦ προλείπει τὸν ἄνδρα μηδ´

[12]   πρὸς τὸ μέλλον, εὐήθως ἀγανακτῶμεν, εἰ νοῦν ἔχων ἄνθρωπος ἐκ τούτων

[5]   βασιλεῖ δεόμενος δεῖξαι τοῖς ἱερεῦσιν, εἰ ξυνήσουσιν. ἀλλὰ περὶ τούτων μὲν

[9]   καὶ πρὸς τὴν ἐπαγγελίαν ἐναντίος, εἰ πᾶν ἐπαγγειλαμένη λόγῳ τἀγαθὸν καὶ

[14]   μὴ νοσοῦσι κομίζων. ὥσπερ οὖν εἰ πολεμεῖσθαι πυθόμενος ἡμᾶς ἔπλευσας (ἡμᾶς)

[1]   διεφάνημεν. ἀλλ´ ὅρα τοὺς παρόντας, εἰ πρὸς ἀκρόασιν ἅμα πράξεων καὶ

[11]   ἀλλ´ ἐκεῖνό μοι δοκεῖ θαυμαστόν, εἰ πταρμῷ χρώμενος οὐ τοῦτο τοῖς

[30]   ἐξέπεμπε συνεχῶς ἐπὶ θύρας σκεψόμενον εἰ τὰ γύναια πρόσεισι. ~Τοιαύτης δὲ

[4]   ἀπαγαγὼν ἐπυνθάνετο περὶ τῶν φυγάδων, εἰ τὴν ἡμέραν φυλάττουσιν. ἐμοῦ δὲ

[18]   ἐκφέρεσθαι παρ´ ἡμῶν, ὥστε κἄν (εἰ) τις ἐπιχειρῇ κατηγορεῖν, περιφώνησιν ἀσαφῆ

[1]   τὴν διάνοιαν ἐξαρκεῖν πρὸς ἱστορίαν, εἰ τὸ κεφάλαιον αὐτὸ καὶ τὸ

[24]   τῷ θεῷ χρῆναι· θαυμάζω δ´ εἰ τοῖς ὑπὸ Σιμμίου λεγομένοις αὐτοῦ

[6]   ἕωθεν δὲ πυνθάνεσθαι τῶν ἀπαντώντων, εἰ τοὺς Πολύμνιος παῖδας ἐνδημοῦντας εὑρήσει.

[27]   θεῶν ἅπασι πρὸς δαιμόνων ἐπισκήπτων· εἰ φανείην ἐγὼ πονηρὸς περὶ ὑμᾶς,

Chapitre
[15]	κατοχαῖς ὑπὸ τοῦ λόγου κολαζομένας.	εἰ	γὰρ δίψαν ἐκβιάζεται καὶ πεῖναν
[13]	Ἐπαμεινώνδα, τῶν ἔργων τὸ κάλλιστον.	εἰ	γὰρ εὖ ποιεῖν φίλους καλόν,
[15]	οὔτε φεύγειν οὔτ´ ἀπωθεῖσθαι δίκαιον·	εἰ	γὰρ ἡ πενία μὴ δυσχερές,
[18]	τίνα πρὸς τοὺς ἄνδρας ἐξαπέστειλας;	εἰ	γὰρ οὐ πολὺ προείληφας, διωξόμεθα.
[20]	οἴονται τὸ δαιμόνιον ἀνθρώποις ἐπιθειάζειν,	εἰ	δ´ ἐγρηγορότας καὶ καθεστῶτας ἐν
[11]	ὁρμᾶν αὐτὸν ἐπὶ τὴν πρᾶξιν,	εἰ	δ´ ἐξ ἀριστερᾶς, ἀποτρέπεσθαι· τῶν
[28]	βαδίζειν· φθήσεσθαι γὰρ ἐμπεσόντας αὐτοῖς,	εἰ	δὲ μή, βέλτιον εἶναι προελθόντας
[31]	ἐβόων ἀφεῖναι καὶ σῴζειν ἑαυτόν,	εἰ	δὲ μή, πεπλήξεσθαι· Θεόπομπος δὲ
[17]	λαβόντες· ἀποκτιννύωμεν, ἀποθνήσκωμεν, ἀφειδῶμεν ἑαυτῶν.	εἰ	δὲ ταῦτα μὲν οὔτε δρᾶσαι
[5]	Ἀλκμήνης τάφου παρ´ ὑμῖν ἀνοιχθέντος,	εἰ	δὴ παρεγένου καὶ αὐτός, ὅτε
[29]	σε τούτου χάριν ἐλθεῖν ἐκελεύσαμεν,	εἰ	δή τι τυγχάνοις σαφέστερον ἀκηκοώς.
[15]	ἄρα φίλων, εἶπεν ὦ Ἐπαμεινώνδα,	εἰ	θατέρῳ δοτέον, θατέρῳ δήπου ληπτέον·
[16]	ξένε· τὸν δὲ Λῦσιν ἡμῖν,	εἰ	θέμις ἀκοῦσαι, πότερον ἄρα κινεῖς
[20]	νόησιν. ὥστε θαυμάζειν οὐκ ἄξιον,	εἰ	καὶ κατὰ (τοῦτο) τὸ νοηθὲν
[31]	εἰδέναι καὶ τὰ τῶν ἑταίρων	εἰ	καλῶς κεχώρηκεν. ~Ἐπράχθη δὲ κἀκεῖνα
[18]	(δεῖ γὰρ ὑμῖν τἀληθῆ λέγειν)	εἰ	καταλάβοις ἂν τὸν ἄνθρωπον ἵππῳ
[29]	Ἀρχία· σκέψομαι δὲ τὸν λόγον,	εἰ	κελεύεις, κἂν πύθωμαί τι φροντίδος
[17]	πολιὰς παραπλησίως ἔχοντος λογισμῶν μετάσχῃς.	εἰ	μὲν γὰρ εὐψυχίαν φιλοκίνδυνον ἀποδείξασθαι
[1]	Θήβας ἐπὶ τούτῳ κατοκνήσαντος ἐλθεῖν,	εἰ	μὴ καὶ νῦν Ἀθηναίοις πέρα
[16]	ταὐτῷ δαίμονι πρὸς τὸν βίον,	εἰ	μὴ κακὸς ἐγὼ τεκμήρασθαι τῷ
[21]	ἀλλὰ δίελθ´ αὐτά· καὶ γὰρ	εἰ	μὴ λίαν ἀκριβῶς, ἀλλ´ ἔστιν
[15]	ἄτοπον; ἄτοπον’ εἶπεν ὁ Ἐπαμεινώνδας	εἰ	μὴ λόγῳ τις αὐτὸν ἀλλὰ
[15]	τῶν πέλας μηδὲ λωποδυτεῖν, οὐδ´	εἰ	μὴ προδίδωσί τις πατρίδα καὶ
[12]	ἀφελείᾳ μάλιστα δὴ φιλοσοφίαν ἐξανθρωπίσαντος,	εἰ	μὴ πταρμὸν μηδὲ κληδόνα τὸ
[8]	σώματος καὶ κομίζειν εἰς Ἰταλίαν,	εἰ	μή τι νύκτωρ ὑπεναντιωθείη δαιμόνιον.
[8]	σὲ καὶ τούτους παρακαλεῖ πάντας,	εἰ	μή τις ἀσχολία μείζων, ἐνταῦθα
[12]	καὶ κρατεῖν ὀνομάτων, ὥσπερ Σωκράτης,	εἰ	μὴ τὸ δαιμόνιον ἀλλὰ τὸν
[10]	μετὰ γέλωτος ἡμᾶς σφόδρα θαυμάζοντας,	εἰ	μηδαμοῦ προλείπει τὸν ἄνδρα μηδ´
[12]	πρὸς τὸ μέλλον, εὐήθως ἀγανακτῶμεν,	εἰ	νοῦν ἔχων ἄνθρωπος ἐκ τούτων
[5]	βασιλεῖ δεόμενος δεῖξαι τοῖς ἱερεῦσιν,	εἰ	ξυνήσουσιν. ἀλλὰ περὶ τούτων μὲν
[9]	καὶ πρὸς τὴν ἐπαγγελίαν ἐναντίος,	εἰ	πᾶν ἐπαγγειλαμένη λόγῳ τἀγαθὸν καὶ
[14]	μὴ νοσοῦσι κομίζων. ὥσπερ οὖν	εἰ	πολεμεῖσθαι πυθόμενος ἡμᾶς ἔπλευσας (ἡμᾶς)
[1]	διεφάνημεν. ἀλλ´ ὅρα τοὺς παρόντας,	εἰ	πρὸς ἀκρόασιν ἅμα πράξεων καὶ
[11]	ἀλλ´ ἐκεῖνό μοι δοκεῖ θαυμαστόν,	εἰ	πταρμῷ χρώμενος οὐ τοῦτο τοῖς
[30]	ἐξέπεμπε συνεχῶς ἐπὶ θύρας σκεψόμενον	εἰ	τὰ γύναια πρόσεισι. ~Τοιαύτης δὲ
[4]	ἀπαγαγὼν ἐπυνθάνετο περὶ τῶν φυγάδων,	εἰ	τὴν ἡμέραν φυλάττουσιν. ἐμοῦ δὲ
[18]	ἐκφέρεσθαι παρ´ ἡμῶν, ὥστε κἄν	(εἰ)	τις ἐπιχειρῇ κατηγορεῖν, περιφώνησιν ἀσαφῆ
[1]	τὴν διάνοιαν ἐξαρκεῖν πρὸς ἱστορίαν,	εἰ	τὸ κεφάλαιον αὐτὸ καὶ τὸ
[24]	τῷ θεῷ χρῆναι· θαυμάζω δ´	εἰ	τοῖς ὑπὸ Σιμμίου λεγομένοις αὐτοῦ
[6]	ἕωθεν δὲ πυνθάνεσθαι τῶν ἀπαντώντων,	εἰ	τοὺς Πολύμνιος παῖδας ἐνδημοῦντας εὑρήσει.
[27]	θεῶν ἅπασι πρὸς δαιμόνων ἐπισκήπτων·	εἰ	φανείην ἐγὼ πονηρὸς περὶ ὑμᾶς,

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 24/08/2005