Chapitre |
[9] |
γὰρ
ἄκοντες
ὑπὸ
τῶν
παθῶν
|
τούτων |
ἁλίσκονται
δι´
ἀπειρίαν
ἢ
δι´ |
[32] |
ἀλλ´
ἐν
φωτὶ
καθορώμενος
ὑπὸ
|
τούτων |
ἅμα
τῆς
θύρας
ἀνοιγομένης
παίει
|
[12] |
εἰ
νοῦν
ἔχων
ἄνθρωπος
ἐκ
|
τούτων |
(ἂν)
ἀποφαίνεταί
τι
περὶ
τῶν |
[12] |
μορφὴν
ἀπιστοίη
ἄνδρα
γραμματικὸν
ἐκ
|
τούτων |
ἀναλέγεσθαι
πολέμους
μεγάλους,
οἳ
τοῖς
|
[29] |
Χάρων,
ἀδιερεύνητον
μηδ´
ἄπυστον
ὑπὲρ
|
τούτων
|
ἀπολίπῃς·
τί
γὰρ
κωλύει
μηδενὸς |
[16] |
παισὶ
παρασκευασάμενος.
ἀλλὰ
περὶ
μὲν
|
τούτων |
αὐτοὶ
διαλύεσθε
πρὸς
αὑτούς,
ὦ |
[11] |
ἠρέμα
τὸ
Σωκράτους
Ἀθήνησιν
ἐκ
|
τούτων |
δαιμόνιον.
~Τί
οὖν,
ὁ
Φειδόλαος |
[22] |
ποιούσας
μίαν
ἐν
τῷ
περιστρέφεσθαι.
|
τούτων |
δὲ
πρὸς
τὸ
μέσον
μάλιστα |
[21] |
Τιμάρχου
τοῦ
Χαιρωνέως
ἠκούσαμεν
ὑπὲρ
|
τούτων |
διεξιόντος,
οὐκ
οἶδα
μὴ
μύθοις
|
[15] |
τὰ
κάλλιστα
τῇ
ψυχῇ
συνειδώς.
|
τούτων |
ἐγὼ
καὶ
Καφισίας
ἐρασταὶ
τῶν |
[12] |
Σιμμίου
μέν,
ἔφη
Φειδόλαε,
περὶ
|
τούτων, |
εἴ
τι
Σωκράτους
αὐτὸς
λέγοντος |
[15] |
τὰς
ἀποκρίσεις
ἐνδίδου
σαυτὸν
ὑπὲρ
|
τούτων) |
εἰπέ
μοι,
πότερον
ἡγῇ
δόσιν |
[12] |
καὶ
καταλέγειν
ἐκείνῳ
τῶν
ἱστορικῶν
|
τούτων |
ἕκαστον,
ἡδὺς
ἄν,
ὦ
φίλε, |
[32] |
ἵλεως
ἐξέπνευσε.
γενόμενοι
δ´
ἀπὸ
|
τούτων
|
ἐπὶ
τὸν
Ὑπάτην
τρέπονται
καὶ |
[20] |
δὲ
Σωκράτη
μὲν
ἔφη
περὶ
|
τούτων |
ἐρόμενός
ποτε
μὴ
τυχεῖν
ἀποκρίσεως, |
[33] |
δεόμενοι
μὴ
ἀπολειφθῆναι.
λυομένων
δὲ
|
τούτων |
ἤδη
πολλοὶ
προσεφέροντο
τῶν
ἐγγὺς |
[34] |
κάτω
νυκτερεύειν,
οἱ
δ´
ἄνω,
|
τούτων |
μὲν
ἀτάκτως
καὶ
τεθορυβημένως
ἐπιχεομένων, |
[5] |
ἱερεῦσιν,
εἰ
ξυνήσουσιν.
ἀλλὰ
περὶ
|
τούτων |
μὲν
ἴσως
(ἂν
ἔχοι
τι |
[20] |
περίπλεαι
καὶ
βαρὺς
ὁ
ἐκ
|
τούτων |
ὄγκος
ἡσυχάζων
καὶ
κείμενος,
ἅμα |
[31] |
αὐτόν
ἐνταῦθ´’
ἔφη
κεῖσο
μετὰ
|
τούτων, |
οὓς
ἐκολάκευες·
μὴ
γὰρ
ἐν |
[11] |
τῶν
φίλων.
καὶ
πρότερον
ἔτι
|
τούτων |
Πυριλάμπης
ὁ
Ἀντιφῶντος
ἁλοὺς
ἐν |