Chapitre
[27]	φείσησθ´ ἡμῶν· τὸ δὲ λοιπόν,	ὦ	ἄνδρες ἀγαθοί, πρὸς τὸ συμπεσὸν
[27]	διαφέροντα τῶν ὁμηλίκων, οὗτος, εἶπεν	ὦ	ἄνδρες, ἐμοὶ μόνος ἐστὶ καὶ
[29]	δ´‘ ἔφην οὐδὲν ἀκήκοα τοιοῦτον,	ὦ	Ἀρχία· σκέψομαι δὲ τὸν λόγον,
[27]	υἱὸν ἐλθεῖν κάλλιστον ὄντα Θηβαίων,	ὦ	Ἀρχίδαμε, παῖδα καὶ φιλοπονώτατον περὶ
[2]	μὴν ἐκείναις γε ταῖς ἡμέραις,	ὦ	Ἀρχίδαμε, πάντες οἱ τῶν πραττομένων
[28]	δικαίων. ~Δάκρυα πολλοῖς ἐπῆλθεν ἡμῶν,	ὦ	Ἀρχίδαμε, πρὸς τοὺς λόγους τἀνδρός,
[1]	βοιωτίζειν. (ΚΑΦΕΙΣΙΑΣ) Ἀλλ´ ἔδει μέν,	ὦ	Ἀρχίδαμε, σοῦ δι´ εὔνοιαν οὕτω
[4]	τούτῳ δὲ Φυλλίδας, ὃν οἶσθ´,	ὦ	Ἀρχίδαμε, τότε τοῖς περὶ τὸν
[30]	μετὰ γυναικῶν. ἡ δὲ χείρων,	ὦ	Ἀρχίδαμε, τύχη καὶ τὰς τῶν
[10]	ὁ Θεόκριτος, τὸ δὲ δαιμόνιον,	ὦ	βέλτιστε, τὸ Σωκράτους ψεῦδος ἢ
[9]	ὁ Θεόκριτος τί γάρ, εἶπεν	ὦ	Γαλαξίδωρε; καὶ σὲ Μέλητος πέπεικεν,
[11]	ἀλλὰ μήν’ ἔφη καὶ αὐτός,	ὦ	Γαλαξίδωρε, Μεγαρικοῦ τινος ἤκουσα, Τερψίωνος
[15]	γένοιτο. δυεῖν ἄρα φίλων, εἶπεν	ὦ	Ἐπαμεινώνδα, εἰ θατέρῳ δοτέον, θατέρῳ
[15]	ἐκ καλῶν καὶ δικαίων κτῆσιν,	ὦ	Ἐπαμεινώνδα; μᾶλλον δὲ (πραότερον γὰρ
[13]	ἀδελφὸν ἡμῶν καλέσας εἶεν, εἶπεν	ὦ	Ἐπαμεινώνδα, τίνα χρὴ τὸν ξένον
[13]	ξένος οὐκοῦν’ ἔφη σὺ κωλύεις,	ὦ	Ἐπαμεινώνδα, τῶν ἔργων τὸ κάλλιστον.
[6]	ἀποβλέψας δὲ πρὸς ἅπαντας ἡμᾶς	ὦ	Ἡράκλεις, εἶπεν ἀγρίων καὶ βαρβάρων
[9]	εἰπὼν ἐσιώπησεν. ~ὁ δὲ Γαλαξίδωρος,	ὦ	Ἡράκλεις, εἶπεν ὡς ἔργον ἐστὶν
[23]	πυθέσθαι καὶ προσανακρῖναι σαφέστερον. Ἀπέχεις,	ὦ	Θεόκριτε, μετὰ τοῦ λόγου τὸν
[21]	εἰκότως γ´, εἶπεν ὁ Σιμμίας	ὦ	Θεόκριτε· νέος γὰρ ὢν κομιδῇ
[18]	οὐδέποτε θαρρῆσαι πρὸς τὴν πρᾶξιν,	ὦ	Ἱπποσθενείδα, παρέστη, καίπερ ἱεροῖς ἀεὶ
[17]	Φυλλίδας παροξυνόμενος εἰπέ μοι, φησίν	ὦ	Ἱπποσθενείδα, πόσους οἴει μετέχειν τῶν
[18]	ἆρ´ οὐ Χλίδωνα λέγεις, εἶπον	ὦ	Ἱπποσθενείδα, τὸν κέλητι τὰ Ἡράκλε
[17]	πρασσομένων συνειδώς, ἔστι σοι, φησίν	ὦ	Ἱπποσθενείδα, Χάρων ἑταῖρος ἐμοὶ δ´
[18]	ὁ Ἱπποσθενείδας οὐκ οἶδ´, εἶπεν	ὦ	Καφισία (δεῖ γὰρ ὑμῖν τἀληθῆ
[17]	ἐμοὶ μὲν οὐδέν’ ἔφη καινόν,	ὦ	Καφισία· καὶ γὰρ προῄδειν καὶ
[1]	ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΙΟΥ. ~(ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ) Ζωγράφου τινός,	ὦ	Καφισία, μέμνημαί ποτε περὶ τῶν
[14]	πρὸς ἐμέ πῶς’ ἔφη ποιοῦμεν,	ὦ	Καφισία; προϊέμεθα τὴν πενίαν τοῖς
[6]	δὲ ξένον ἴστε τὸν ἀφιγμένον,	ὦ	Καφισία, πρὸς ὑμᾶς ὅστις ἐστίν;
[25]	εἰς ἐμέ σοὶ μέν, εἶπεν	ὦ	Καφισία, σχεδὸν ὥρα βαδίζειν εἰς
[1]	ἃς ἴστε πράξεις; (ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ) Ἡμεῖς,	ὦ	Καφισία, σχεδὸν ὡς εἶχον αἱ
[1]	λόγους προσπεριβαλέσθαι κελεύεις. (ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ) Ἀγνοεῖς,	ὦ	Καφισία, τοὺς ἄνδρας; ἦ μὴν
[3]	Χάρωνα βλέψας προερχόμενον οὗτος, εἶπεν	ὦ	Καφισία, φιλόσοφος οὐκ ἔστιν οὐδὲ
[17]	πάνυ σκληρῶς τὴν ὄψιν ἐνερείσας	ὦ	μοχθηρέ’ εἶπεν ἄνθρωπε, τί δέδρακας
[22]	ταῦτα δ´ εἴσῃ‘ φάναι σαφέστερον,	ὦ	νεανία, τρίτῳ μηνί· νῦν δ´
[14]	διὰ χρη| μάτων· σοῦ δ´,	ὦ	ξένε, τὴν μὲν προθυμίαν (καλὴ
[23]	τοιοῦ– τον’ ἔφη τὸ ἦθος,	ὦ	ξένε, τὸ τούτου, σιωπηλὸν καὶ
[16]	τούτων αὐτοὶ διαλύεσθε πρὸς αὑτούς,	ὦ	ξένε· τὸν δὲ Λῦσιν ἡμῖν,
[27]	ἐχθροῖς, ἀλλὰ τόλμα παρ´ ἡλικίαν,	ὦ	παῖ, γευόμενος ἄθλων ἀναγκαίων καὶ
[14]	πλοῦτον. ἄπαγ´, εἶπεν ὁ πατήρ	ὦ	παῖ· μηδέποτε τοιαύτην ἐπίδοιμι μετακόσμησιν
[14]	ὁ Ἀθηναῖος, διαποικιλοῦμεν; σοὶ δ´,	ὦ	πάτερ, Μιλησίαν χλανίδα τῇ δὲ
[14]	λόγος. καὶ μὴν ἐγώ, εἶπεν	ὦ	πάτερ, ταύτῃ μόνον τὴν οἰκίαν
[12]	μέτειμι γὰρ ἤδη πρὸς σέ,	ὦ	Πολύμνι, θαυμάζοντα Σωκράτους ἀνδρὸς ἀτυφίᾳ
[13]	τελευτήν, καὶ τὰς παρ´ ὑμῖν,	ὦ	Πολύμνι, θεραπείας καὶ διαίτας τοῦ
[3]	οὕτω χρησόμενος. κἀγὼ πρὸς αὐτόν	ὦ	προθυμότατε’ εἶπον Θεόκριτε, τὰ δεδογμένα
[12]	~Τί οὖν, ὁ Φειδόλαος εἶπεν	ὦ	Σιμμία; Γαλαξίδωρον ἐάσωμεν παίζοντα καταβάλλειν
[7]	δ´ ὑπὲρ ὧν ἀρτίως ἠποροῦμεν,	ὦ	Σιμμία, γραμμάτων, εἴ τι γιγνώσκεις
[9]	διὸ καὶ Σωκράτης ὁ ὑμέτερος,	ὦ	Σιμμία, δοκεῖ μοι φιλοσοφώτερον χαρακτῆρα
[10]	τὸν μάντιν ἥκομεν, ἔτυχε μέν,	ὦ	Σιμμία, μέμνησαι γάρ, ἄνω πρὸς
[13]	καὶ ὁ Ἐπαμεινώνδας Θεάνωρ, εἶπεν	ὦ	Σιμμία, ὄνομα μὲν τῷ ἀνδρί,
[16]	Θεάνωρ ἐπιμειδιάσας ἔοικεν’ ἔφη Λῦσις,	ὦ	Σιμμία, φιλοχωρεῖν οὐδενὸς τῶν καλῶν
[22]	τινα πρὸς αὐτὸν οὐχ ὁρώμενον	ὦ	Τίμαρχε, τί ποθεῖς πυθέσθαι; φράσαι
[22]	μὲν οὖν ἀποσβέννυσθαι δοκοῦντας ἀστέρας,	ὦ	Τίμαρχε, φάναι τὰς εἰς σῶμα
[24]	καὶ φωνῇ βοηθοῦντες ἀνασῴζουσιν, οὗτος,	ὦ	τοῦ δαιμονίου ὁ τρόπος· ἡμᾶς
[7]	οἶδ´’ ἔφη τὸν πίνακα τοῦτον,	ὦ	Φειδόλαε, γράμματα δὲ πολλὰ παρ´
[21]	πρὸς τὸν βίον. ~Ἡμῖν μέν,	ὦ	Φειδόλαε, καὶ ζῶντος Σωκράτους καὶ
[5]	ἀπέρχονται χωρισθέντες. ἐγὼ δέτ μέν,	ὦ	Φειδόλαε, καλῶς ἐξευρήσειν αὐτοὺς νομίζω·
[12]	ἱστορικῶν τούτων ἕκαστον, ἡδὺς ἄν,	ὦ	φίλε, γέλως σοι τοῦ ἀνθρώπου
[15]	οὖν’ εἶπεν. ἔστιν οὖν τις,	ὦ	φίλε, καὶ δικαιοσύνῃ πρὸς φιλοπλουτίαν
[11]	τύφου γὰρ ἂν ἦν τινος,	ὦ	φίλε, κενοῦ καὶ κόμπου τὸ
[15]	Καφισίας ἐρασταὶ τῶν ἀνθρώπων ὄντες,	ὦ	φίλε Σιμμία, παραιτούμεθα τὸν ξένον
[15]	δὲ πᾶν τῆς ἀσκήσεως κράτος,	ὦ	φίλε, ταῖς ἐπεισοδίοις καὶ περιτταῖς
[4]	εὐχείρωτον. ἄριστα μὲν οὖν, εἶπον	ὦ	Φυλλίδα, καὶ πειράθητι πάντας ἢ
[17]	προσώπῳ. κἀμοῦ μή τι καινότερον,	ὦ	Φυλλίδα, προσπέπτωκεν; εἰπόντος ἐμοὶ μὲν
[33]	ιδόμενος τὸ πλάσμα πότ´, ἔλεγεν	ὦ	Φυλλίδα, τηνικαῦτα μετεπέμψαντο δεσμώτην οἱ
[31]	ἀντισπάσας ἀνεβόησεν οὐ Μέλων οὗτος,	ὦ	Φυλλίδα; τούτου μὲν οὖν ἐξέκρουσε
[29]	οὖν‘ ὁ Φυλλίδας εἶπε μηδέν,	ὦ	Χάρων, ἀδιερεύνητον μηδ´ ἄπυστον ὑπὲρ
[29]	εἰπόντος δὲ τοῦ Ἀρχίου φυγάδας,	ὦ	Χάρων, ἀκούομεν ἐν τῇ πόλει
[17]	καὶ τὸ σοὶ πλείστης δεόμενον,	ὦ	Χάρων, εὐλαβείας, ἐχθὲς ἐξ ἀγροῦ
[17]	ἐπιπολάζειν. ἡ μὲν οὖν ὄψις,	ὦ	Χάρων, ἣν ὁ ἄνθρωπος διεξῆλθε,
[27]	οὐδ´ εὖ βεβουλεῦσθαι δοκεῖς ἡμῖν,	ὦ	Χάρων, μὴ μεταστησάμενος εἰς οἰκίαν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/08/2005