Chapitre |
[31] |
ὄντα
καὶ
τοῖς
θεοῖς
καθωσιωμένον
|
ὑπὲρ |
αὐτῆς·
ὡς
δὲ
καὶ
διὰ |
[20] |
τὴν
ὁρμὴν
τοῦ
παιδός,
εὐχόμενον
|
ὑπὲρ |
αὐτοῦ
Διὶ
Ἀγοραίῳ
καὶ
Μούσαις, |
[14] |
ἡμῖν
τροφὰς
καὶ
ταφὰς
αὐτὸς
|
ὑπὲρ |
αὑτοῦ
Λῦσις
ἀπέδωκε,
τά
τ´ |
[27] |
μετὰ
πολλῶν
καὶ
ἀγαθῶν
πολιτῶν
|
ὑπὲρ |
ἐλευθερίας
καὶ
ἀρετῆς·
πολλὴ
δ´ |
[24] |
διαφερόντως,
οὕτω
καὶ
ἡμῶν
οἱ
|
ὑπὲρ |
ἡμᾶς
τοὺς
βελτίστους
οἷον
ἐξ |
[31] |
διαλαβὼν
τὸ
δόρυ
καὶ
μετεωρίσας
|
ὑπὲρ |
κεφαλῆς
ἐβόων
ἀφεῖναι
καὶ
σῴζειν |
[22] |
ἔπειτα
κατακούειν
ἀμαυρῶς
ῥοίζου
τινὸς
|
ὑπὲρ |
κεφαλῆς
περιελαυνομένου
φωνὴν
ἡδεῖαν
ἱέντος. |
[4] |
πρᾶγμα
τούτοις
πρὸς
Θεόκριτόν
ἐστιν,
|
ὑπὲρ |
οὗ
διαλέγονται;
καὶ
ὁ
Φυλλίδας |
[32] |
αὐτοῖς
ἀνοιχθεισῶν
φεύγοντα
τὸν
Ὑπάτην
|
ὑπὲρ |
τέγους
τινὸς
εἰς
τοὺς
γείτονας |
[3] |
τὸν
μέγιστον
ὑποδύεται
κίνδυνον
ἑκουσίως
|
ὑπὲρ |
τῆς
πατρίδος.
Ἐπαμεινώνδας
δὲ
Βοιωτῶν |
[15] |
ἔργον
μὲν
ἂν
εἴποις
τὴν
|
ὑπὲρ |
τοῦ
στεφάνου
πρὸς
τὸν
ἀντίπαλον |
[29] |
ὦ
Χάρων,
ἀδιερεύνητον
μηδ´
ἄπυστον
|
ὑπὲρ |
τούτων
ἀπολίπῃς·
τί
γὰρ
κωλύει |
[21] |
δὲ
Τιμάρχου
τοῦ
Χαιρωνέως
ἠκούσαμεν
|
ὑπὲρ |
τούτων
διεξιόντος,
οὐκ
οἶδα
μὴ |
[15] |
πρὸς
τὰς
ἀποκρίσεις
ἐνδίδου
σαυτὸν
|
ὑπὲρ |
τούτων)
εἰπέ
μοι,
πότερον
ἡγῇ |
[31] |
κατηράσω
πολλὰ
τῇ
πατρίδι
πολλάκις
|
ὑπὲρ |
τῶν
πολεμίων
εὐχόμενος.
πεσόντος
δὲ |
[30] |
ἐπιστολήν,
τοῦ
δὲ
γραμματοφόρου
φήσαντος
|
ὑπὲρ |
(τῶν)
σπουδαίων
αὐτῷ
γεγράφθαι
τὰ |
[18] |
καίπερ
ἱεροῖς
ἀεὶ
χρησαμένῳ
καλοῖς
|
ὑπὲρ |
τῶν
φυγάδων,
ὡς
ἀπὸ
τῆς |
[7] |
πρὸς
ἡμᾶς,
δεξόμεθα·
νυνὶ
δ´
|
ὑπὲρ |
ὧν
ἀρτίως
ἠποροῦμεν,
ὦ
Σιμμία, |