Livre, Chap. |
[6, 507] |
γένους
ἄλλου
εἰς
τὸ
τὴν
|
μὲν |
ἀκούειν,
τὴν
δὲ
ἀκούεσθαι,
ὃ |
[6, 504] |
δὴ
ἐρρήθη
τὰ
τότε
τῆς
|
μὲν |
ἀκριβείας,
ὡς
ἐμοὶ
ἐφαίνετο,
ἐλλιπῆ, |
[6, 490] |
αὐτῷ,
εἰ
νῷ
ἔχεις,
πρῶτον
|
μὲν |
ἀλήθεια,
ἣν
διώκειν
αὐτὸν
πάντως |
[6, 497] |
τὴν
πόλιν
ἢ
ἄλλη.
Τὰ
|
μὲν |
ἄλλα,
ἦν
δ’
ἐγώ,
αὕτη· |
[6, 496] |
κατασχεῖν·
καὶ
γὰρ
(Θεάγει
τὰ
|
μὲν |
ἄλλα
πάντα
παρεσκεύασται
πρὸς
τὸ |
[6, 504] |
παριέναι.
ἢ
οὐ
γελοῖον
ἐπὶ
|
μὲν |
ἄλλοις
σμικροῦ
ἀξίοις
(πᾶν
ποιεῖν |
[6, 488] |
πείθωσιν
ἀλλὰ
ἄλλοι
μᾶλλον,
τοὺς
|
μὲν |
ἄλλους
ἢ
ἀποκτεινύντας
ἢ
ἐκβάλλοντας |
[6, 501] |
θεοείκελον.
Ορθῶς,
ἔφη.
Καὶ
τὸ
|
μὲν |
ἂν
οἶμαι
ἐξαλείφοιεν,
τὸ
δὲ |
[6, 511] |
αἱ
ὑποθέσεις
ἀρχαὶ
καὶ
διανοίᾳ
|
μὲν |
ἀναγκάζονται
ἀλλὰ
μὴ
αἰσθήσεσιν
αὐτὰ |
[6, 490] |
καὶ
σοῦ
ἐπιλαβομένου
ὅτι
πᾶς
|
μὲν |
(ἀναγκασθήσεται
ὁμολογεῖν
οἷς
λέγομεν,
ἐάσας |
[6, 505] |
μάλα,
ἔφη.
Ο
δὴ
διώκει
|
μὲν |
ἅπασα
ψυχὴ
καὶ
τούτου
ἕνεκα |
[6, 494] |
εἶναι;
Ηκιστά
γ’
ἔφη.
Φιλόσοφον
|
μὲν |
ἄρα,
ἦν
δ’
ἐγώ,
πλῆθος |
[6, 510] |
ᾗ
τμητέον.
Πῇ;
Ηι
τὸ
|
μὲν |
αὐτοῦ
τοῖς
τότε
μιμηθεῖσιν
ὡς |
[6, 490] |
λόγος,
φαίη
ὁρᾶν
αὐτῶν
τοὺς
|
μὲν |
ἀχρήστους,
τοὺς
δὲ
πολλοὺς
κακοὺς |
[6, 493] |
εἴτε
δὴ
ἐν
πολιτικῇ;
ὅτι
|
μὲν |
γὰρ
ἄν
τις
τούτοις
ὁμιλῇ |
[6, 500] |
τε
καὶ
πρᾷον
ὄντα;
ἐγὼ
|
μὲν |
γάρ
σε
προφθάσας
λέγω
ὅτι |
[6, 502] |
διαφθαρῆναι,
ἔχει
τις
λέγειν;
ὡς
|
μὲν |
γὰρ
χαλεπὸν
σωθῆναι,
καὶ
ἡμεῖς |
[6, 507] |
προσαγορεύομεν.
Εστι
ταῦτα.
Καὶ
τὰ
|
μὲν |
δὴ
ὁρᾶσθαί
φαμεν,
νοεῖσθαι
δ’ |
[6, 495] |
Αληθέστατα,
ἦ
δ’
ὅς.
Οὗτοι
|
μὲν |
δὴ
οὕτως
ἐκπίπτοντες,
οἷς
μάλιστα |
[6, 502] |
δεῖν
αὐτὰ
διελθεῖν.
(καὶ
τὰ
|
μὲν |
δὴ
τῶν
γυναικῶν
τε
καὶ |
[6, 485] |
εἶναι
ἢ
τούτους.
Πῶς;
Τοῦτο
|
μὲν |
δὴ
τῶν
φιλοσόφων
φύσεων
πέρι |
[6, 484] |
~Πολιτεία
(Οἱ
|
μὲν |
δὴ
φιλόσοφοι,
ἦν
δ’
ἐγώ, |
[6, 508] |
οὖσαν
καὶ
ἀληθείας,
ὡς
γιγνωσκομένης
|
μὲν |
διανοοῦ,
οὕτω
δὲ
καλῶν
ἀμφοτέρων |
[6, 497] |
καὶ
ὅτι
οὐ
δικαίως,
ἐμοὶ
|
μὲν |
δοκεῖ
μετρίως
εἰρῆσθαι,
εἰ
μὴ |
[6, 504] |
δή;
(Ελέγομέν
που
ὅτι
ὡς
|
μὲν |
δυνατὸν
ἦν
κάλλιστα
αὐτὰ
κατιδεῖν |
[6, 502] |
ἡμῖν
περὶ
τῆς
νομοθεσίας
ἄριστα
|
μὲν |
εἶναι
ἃ
λέγομεν,
εἰ
γένοιτο, |
[6, 492] |
αὐτοὺς
τοὺς
ταῦτα
λέγοντας
μεγίστους
|
(μὲν |
εἶναι
σοφιστάς,
παιδεύειν
δὲ
τελεώτατα |
[6, 495] |
χαλκέως
φαλακροῦ
καὶ
σμικροῦ,
νεωστὶ
|
μὲν |
ἐκ
δεσμῶν
λελυμένου,
ἐν
βαλανείῳ |
[6, 484] |
φύλακας
στησόμεθα
ἢ
τοὺς
ἐγνωκότας
|
μὲν |
ἕκαστον
τὸ
ὄν,
ἐμπειρίᾳ
δὲ |
[6, 511] |
τῇ
ψυχῇ
γιγνόμενα
λαβέ,
νόησιν
|
μὲν |
ἐπὶ
τῷ
ἀνωτάτω,
διάνοιαν
(δὲ |
[6, 494] |
τε
καὶ
ἑταιρίαν;
οὐ
πᾶν
|
μὲν |
ἔργον,
πᾶν
δ’
ἔπος
λέγοντάς |
[6, 509] |
ἐν
μὲν
τῷ
ὁρωμένῳ
(τὸ
|
μὲν |
ἕτερον
τμῆμα
εἰκόνες—
λέγω
δὲ |
[6, 506] |
Σώκρατες,
φαίνεται
τὰ
τῶν
ἄλλων
|
μὲν |
ἔχειν
εἰπεῖν
δόγματα,
τὸ
δ’ |
[6, 498] |
ἐκείνης
γυμνάσια·
ὅταν
δὲ
λήγῃ
|
μὲν |
ἡ
ῥώμη,
πολιτικῶν
δὲ
καὶ |
[6, 501] |
τε
καὶ
ἤθη
ἀνθρώπων,
πρῶτον
|
μὲν |
καθαρὰν
ποιήσειαν
ἄν,
ὃ
οὐ |
[6, 509] |
κάλλος,
ἔφη,
λέγεις,
εἰ
ἐπιστήμην
|
μὲν |
καὶ
ἀλήθειαν
παρέχει,
αὐτὸ
δ’ |
[6, 505] |
τόδε
οὐ
φανερόν,
ὡς
δίκαια
|
μὲν |
καὶ
καλὰ
πολλοὶ
ἂν
ἕλοιντο |
[6, 488] |
πέρι
εἴτε
μιᾶς·
ναύκληρον
μεγέθει
|
μὲν |
καὶ
(ῥώμῃ
ὑπὲρ
τοὺς
ἐν |
[6, 497] |
αὕτη·
τοῦτο
δὲ
αὐτὸ
ἐρρήθη
|
μὲν |
καὶ
τότε,
ὅτι
δεήσοι
τι |
[6, 488] |
πρὸς
δὲ
τούτοις
(ἐπαινοῦντας
ναυτικὸν
|
μὲν |
καλοῦντας
καὶ
κυβερνητικὸν
καὶ
ἐπιστάμενον |
[6, 505] |
γάρ;
(Τί
μήν;
Οὐκοῦν
ὅτι
|
μὲν |
μεγάλαι
καὶ
πολλαὶ
ἀμφισβητήσεις
περὶ |
[6, 509] |
αὐτὼ
εἶναι,
καὶ
βασιλεύειν
τὸ
|
μὲν |
νοητοῦ
γένους
τε
καὶ
τόπου, |
[6, 509] |
φῶς
τε
καὶ
ὄψιν
ἡλιοειδῆ
|
μὲν |
νομίζειν
ὀρθόν,
ἥλιον
δ’
ἡγεῖσθαι |
[6, 509] |
ἔχει,
οὕτω
καὶ
ἐνταῦθα
ἀγαθοειδῆ
|
μὲν |
νομίζειν
ταῦτ’
ἀμφότερα
ὀρθόν,
ἀγαθὸν |
[6, 484] |
ἢ
τὸ
ἑξῆς;
ἐπειδὴ
φιλόσοφοι
|
μὲν |
οἱ
τοῦ
ἀεὶ
κατὰ
ταὐτὰ |
[6, 492] |
ἔθεμεν
τοῦ
φιλοσόφου
φύσιν,
ἂν
|
μὲν |
οἶμαι
μαθήσεως
προσηκούσης
τύχῃ,
εἰς |
[6, 498] |
πῶς;
ἔφη.
Πᾶν
τοὐναντίον·
μειράκια
|
μὲν |
ὄντα
καὶ
παῖδας
μειρακιώδη
παιδείαν |
[6, 511] |
εἰς
εἴδη.
Μανθάνω,
ἔφη,
ἱκανῶς
|
μὲν |
οὔ—
δοκεῖς
γάρ
μοι
συχνὸν |
[6, 508] |
τῆς
ψυχῆς
ὧδε
νόει·
ὅταν
|
μὲν |
οὗ
καταλάμπει
ἀλήθειά
τε
καὶ |
[6, 492] |
ἐναντία
τούτοις
τείνοντας
κρατήσειν;
(Οἶμαι
|
μὲν |
οὐδένα,
ἦ
δ’
ὅς.
Οὐ |
[6, 499] |
ὡς
ἄρα
ἐστὶν
ἀδύνατον,
ἐγὼ
|
μὲν |
οὐδένα
φημὶ
ἔχειν
λόγον.
οὕτω |
[6, 495] |
ὡς
οἱ
συνόντες
αὐτῇ
οἱ
|
μὲν |
οὐδενός,
οἱ
δὲ
πολλοὶ
πολλῶν |
[6, 507] |
(ἐὰν
μὴ
παραγένηται
τρίτον,
ἡ
|
μὲν |
οὐκ
ἀκούσεται,
ἡ
δὲ
οὐκ |
[6, 508] |
οὐ
καὶ
ὁ
ἥλιος
ὄψις
|
μὲν |
οὐκ
ἔστιν,
αἴτιος
δ’
ὢν |
[6, 487] |
φαίη
ἄν
τίς
σοι
λόγῳ
|
μὲν |
οὐκ
ἔχειν
καθ’
ἕκαστον
τὸ |
[6, 497] |
καὶ
τοῦτο
τὸ
γένος
νῦν
|
μὲν |
οὐκ
ἴσχειν
τὴν
αὑτοῦ
δύναμιν, |
[6, 489] |
(ἂν
δυνώμεθα,
πειραθῶμεν
δεῖξαι;
Πάνυ
|
μὲν |
οὖν.
Ακούωμεν
δὴ
καὶ
λέγωμεν |
[6, 486] |
αὐτὴν
ζητῶμεν
δεῖν
εἶναι.
Παντάπασι
|
μὲν |
οὖν.
Αλλ’
οὐ
μὴν
τό |
[6, 500] |
δ’
ἐν
πᾶσι
πολλή.
Παντάπασι
|
μὲν |
οὖν.
Αν
οὖν
τις,
εἶπον, |
[6, 508] |
ταμιευομένην
ὥσπερ
ἐπίρρυτον
κέκτηται;
Πάνυ
|
μὲν |
οὖν.
Αρ’
οὖν
οὐ
καὶ |
[6, 487] |
καὶ
τελέως
ψυχῇ
μεταλήψεσθαι;
~(Αναγκαιότατα
|
μὲν |
οὖν,
ἔφη.
Εστιν
οὖν
ὅπῃ |
[6, 502] |
τι,
ἀλλὰ
αἰσχυνθέντες
ὁμολογήσωσιν;
Πάνυ
|
μὲν |
οὖν,
ἔφη.
Οὗτοι
μὲν
τοίνυν, |
[6, 496] |
φρονήσεως
(ἄξιον)
ἀληθινῆς
ἐχόμενον;
Παντελῶς
|
μὲν |
οὖν,
ἔφη.
Πάνσμικρον
δή
τι, |
[6, 510] |
ἂν
ἐπὶ
σκέψιν
ὁρμήσωσι.
Πάνυ
|
μὲν |
οὖν,
ἔφη,
τοῦτό
γε
οἶδα. |
[6, 498] |
ἔφη,
χρόνον
εἴρηκας.
Εἰς
οὐδὲν
|
μὲν |
οὖν,
ἔφην,
ὥς
γε
πρὸς |
[6, 485] |
κἀκεῖνα
καὶ
ταῦτα
ἔχειν;
Πάνυ
|
μὲν |
οὖν.
Ο
τοίνυν
ἀρχόμενοι
τούτου |
[6, 491] |
τε
γένωμαι,
πειράσομαι
διελθεῖν.
τόδε
|
μὲν |
οὖν
οἶμαι
πᾶς
ἡμῖν
ὁμολογήσει, |
[6, 486] |
ἢ
δυσκοινώνητος
καὶ
ἀγρία.
Πάνυ
|
μὲν |
οὖν.
(Οὐ
μὴν
οὐδὲ
τόδε |
[6, 497] |
ἰδίων
τὰ
κοινὰ
σώσει.
Τὸ
|
μὲν |
οὖν
τῆς
φιλοσοφίας
ὧν
ἕνεκα |
[6, 507] |
μέν,
ὁρᾶσθαι
δ’
οὔ.
Παντάπασι
|
μὲν |
οὖν.
(Τῷ
οὖν
ὁρῶμεν
ἡμῶν |
[6, 491] |
καὶ
μεγάλοι.
Τίνες
δή;
Ο
|
μὲν |
πάντων
θαυμαστότατον
ἀκοῦσαι,
ὅτι
ἓν |
[6, 487] |
(ἀπαλλάττωνται,
ἀλλὰ
μακρότερον
ἐνδιατρίψωσιν,
τοὺς
|
μὲν |
πλείστους
καὶ
πάνυ
ἀλλοκότους
γιγνομένους, |
[6, 505] |
τόδε
γε
οἶσθα,
ὅτι
τοῖς
|
μὲν |
πολλοῖς
ἡδονὴ
δοκεῖ
εἶναι
τὸ |
[6, 510] |
λέγω
δὲ
τὰς
εἰκόνας
~πρῶτον
|
(μὲν |
τὰς
σκιάς,
ἔπειτα
τὰ
ἐν |
[6, 495] |
οὗ
δὴ
ἐφιέμενοι
πολλοὶ
ἀτελεῖς
|
μὲν |
τὰς
φύσεις,
ὑπὸ
δὲ
τῶν |
[6, 510] |
γράφουσιν,
καὶ
τἆλλα
οὕτως,
αὐτὰ
|
μὲν |
ταῦτα
ἃ
πλάττουσίν
τε
καὶ |
[6, 487] |
Αδείμαντος,
Ω
Σώκρατες,
ἔφη,
πρὸς
|
μὲν |
ταῦτά
σοι
οὐδεὶς
ἂν
οἷός |
[6, 503] |
νῦν
ἀποτετολμημένα·
νῦν
δὲ
τοῦτο
|
μὲν |
τετολμήσθω
εἰπεῖν,
ὅτι
τοὺς
ἀκριβεστάτους |
[6, 506] |
ὀφλήσω.
ἀλλ’
ὦ
μακάριοι,
αὐτὸ
|
μὲν |
τί
ποτ’
(ἐστὶ
τἀγαθὸν
ἐάσωμεν |
[6, 499] |
ἱκανῶς
ἐπήκοοι
γεγόνασιν,
οἵων
ζητεῖν
|
μὲν |
τὸ
ἀληθὲς
συντεταμένως
ἐκ
παντὸς |
[6, 511] |
ἔφη,
λέγεις.
Τοῦτο
τοίνυν
νοητὸν
|
μὲν |
τὸ
εἶδος
ἔλεγον,
ὑποθέσεσι
δ’ |
[6, 489] |
λέγω.
Καὶ
μάλ’
ἔφη.
Πρῶτον
|
μὲν |
τοίνυν
ἐκεῖνον
τὸν
θαυμάζοντα
ὅτι |
[6, 502] |
Πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη.
Οὗτοι
|
μὲν |
τοίνυν,
ἦν
δ’
ἐγώ,
τοῦτο |
[6, 490] |
γὰρ
οὕτω
λεγόμενον.
Οὐκοῦν
ἓν
|
μὲν |
τοῦτο
σφόδρα
οὕτω
παρὰ
δόξαν |
[6, 497] |
ἐστιν,
τότε
δηλώσει
ὅτι
τοῦτο
|
μὲν |
τῷ
ὄντι
θεῖον
ἦν,
τὰ |
[6, 509] |
καὶ
ἀσαφείᾳ
πρὸς
ἄλληλα
ἐν
|
μὲν |
τῷ
ὁρωμένῳ
(τὸ
μὲν
ἕτερον |
[6, 489] |
ἦ
γάρ;
Ναί.
Οὐκοῦν
τῆς
|
μὲν |
τῶν
ἐπιεικῶν
ἀχρηστίας
τὴν
αἰτίαν |
[6, 493] |
τοῦ
μεγάλου
ζῴου
δόξαις,
οἷς
|
μὲν |
χαίροι
ἐκεῖνο
ἀγαθὰ
καλῶν,
οἷς |
[6, 486] |
διανοίᾳ
μεγαλοπρέπεια
καὶ
θεωρία
παντὸς
|
μὲν |
χρόνου,
πάσης
δὲ
οὐσίας,
οἷόν |
[6, 492] |
σύλλογον
σὺν
πολλῷ
θορύβῳ
τὰ
|
μὲν |
ψέγωσι
τῶν
λεγομένων
ἢ
πραττομένων, |
[6, 510] |
ἀδελφὰ
καθ’
ἑκάστην
μέθοδον,
ταῦτα
|
μὲν |
ὡς
εἰδότες,
ποιησάμενοι
ὑποθέσεις
αὐτά, |
[6, 510] |
ἐν
ὕδασιν
εἰκόνες
εἰσίν,
τούτοις
|
μὲν |
ὡς
εἰκόσιν
αὖ
χρώμενοι,
~ζητοῦντες |