Alphabétiquement     [«   »]
μέμνησαι 1
μέμψαιτο 1
μέμψῃ 1
μὲν 92
μέν 4
μεντἄν 2
μέντοι 12
Fréquences     [«    »]
76 ἐν
84
77 τῶν
92 μὲν
101 δὲ
106 τὸ
109 ἔφη
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre VI

μὲν


Livre, Chap.
[6, 507]   γένους ἄλλου εἰς τὸ τὴν  μὲν   ἀκούειν, τὴν δὲ ἀκούεσθαι,
[6, 504]   δὴ ἐρρήθη τὰ τότε τῆς  μὲν   ἀκριβείας, ὡς ἐμοὶ ἐφαίνετο, ἐλλιπῆ,
[6, 490]   αὐτῷ, εἰ νῷ ἔχεις, πρῶτον  μὲν   ἀλήθεια, ἣν διώκειν αὐτὸν πάντως
[6, 497]   τὴν πόλιν ἄλλη. Τὰ  μὲν   ἄλλα, ἦν δ’ ἐγώ, αὕτη·
[6, 496]   κατασχεῖν· καὶ γὰρ (Θεάγει τὰ  μὲν   ἄλλα πάντα παρεσκεύασται πρὸς τὸ
[6, 504]   παριέναι. οὐ γελοῖον ἐπὶ  μὲν   ἄλλοις σμικροῦ ἀξίοις (πᾶν ποιεῖν
[6, 488]   πείθωσιν ἀλλὰ ἄλλοι μᾶλλον, τοὺς  μὲν   ἄλλους ἀποκτεινύντας ἐκβάλλοντας
[6, 501]   θεοείκελον. Ορθῶς, ἔφη. Καὶ τὸ  μὲν   ἂν οἶμαι ἐξαλείφοιεν, τὸ δὲ
[6, 511]   αἱ ὑποθέσεις ἀρχαὶ καὶ διανοίᾳ  μὲν   ἀναγκάζονται ἀλλὰ μὴ αἰσθήσεσιν αὐτὰ
[6, 490]   καὶ σοῦ ἐπιλαβομένου ὅτι πᾶς  μὲν   (ἀναγκασθήσεται ὁμολογεῖν οἷς λέγομεν, ἐάσας
[6, 505]   μάλα, ἔφη. Ο δὴ διώκει  μὲν   ἅπασα ψυχὴ καὶ τούτου ἕνεκα
[6, 494]   εἶναι; Ηκιστά γ’ ἔφη. Φιλόσοφον  μὲν   ἄρα, ἦν δ’ ἐγώ, πλῆθος
[6, 510]   τμητέον. Πῇ; Ηι τὸ  μὲν   αὐτοῦ τοῖς τότε μιμηθεῖσιν ὡς
[6, 490]   λόγος, φαίη ὁρᾶν αὐτῶν τοὺς  μὲν   ἀχρήστους, τοὺς δὲ πολλοὺς κακοὺς
[6, 493]   εἴτε δὴ ἐν πολιτικῇ; ὅτι  μὲν   γὰρ ἄν τις τούτοις ὁμιλῇ
[6, 500]   τε καὶ πρᾷον ὄντα; ἐγὼ  μὲν   γάρ σε προφθάσας λέγω ὅτι
[6, 502]   διαφθαρῆναι, ἔχει τις λέγειν; ὡς  μὲν   γὰρ χαλεπὸν σωθῆναι, καὶ ἡμεῖς
[6, 507]   προσαγορεύομεν. Εστι ταῦτα. Καὶ τὰ  μὲν   δὴ ὁρᾶσθαί φαμεν, νοεῖσθαι δ’
[6, 495]   Αληθέστατα, δ’ ὅς. Οὗτοι  μὲν   δὴ οὕτως ἐκπίπτοντες, οἷς μάλιστα
[6, 502]   δεῖν αὐτὰ διελθεῖν. (καὶ τὰ  μὲν   δὴ τῶν γυναικῶν τε καὶ
[6, 485]   εἶναι τούτους. Πῶς; Τοῦτο  μὲν   δὴ τῶν φιλοσόφων φύσεων πέρι
[6, 484]   ~Πολιτεία (Οἱ  μὲν   δὴ φιλόσοφοι, ἦν δ’ ἐγώ,
[6, 508]   οὖσαν καὶ ἀληθείας, ὡς γιγνωσκομένης  μὲν   διανοοῦ, οὕτω δὲ καλῶν ἀμφοτέρων
[6, 497]   καὶ ὅτι οὐ δικαίως, ἐμοὶ  μὲν   δοκεῖ μετρίως εἰρῆσθαι, εἰ μὴ
[6, 504]   δή; (Ελέγομέν που ὅτι ὡς  μὲν   δυνατὸν ἦν κάλλιστα αὐτὰ κατιδεῖν
[6, 502]   ἡμῖν περὶ τῆς νομοθεσίας ἄριστα  μὲν   εἶναι λέγομεν, εἰ γένοιτο,
[6, 492]   αὐτοὺς τοὺς ταῦτα λέγοντας μεγίστους  (μὲν   εἶναι σοφιστάς, παιδεύειν δὲ τελεώτατα
[6, 495]   χαλκέως φαλακροῦ καὶ σμικροῦ, νεωστὶ  μὲν   ἐκ δεσμῶν λελυμένου, ἐν βαλανείῳ
[6, 484]   φύλακας στησόμεθα τοὺς ἐγνωκότας  μὲν   ἕκαστον τὸ ὄν, ἐμπειρίᾳ δὲ
[6, 511]   τῇ ψυχῇ γιγνόμενα λαβέ, νόησιν  μὲν   ἐπὶ τῷ ἀνωτάτω, διάνοιαν (δὲ
[6, 494]   τε καὶ ἑταιρίαν; οὐ πᾶν  μὲν   ἔργον, πᾶν δ’ ἔπος λέγοντάς
[6, 509]   ἐν μὲν τῷ ὁρωμένῳ (τὸ  μὲν   ἕτερον τμῆμα εἰκόνες— λέγω δὲ
[6, 506]   Σώκρατες, φαίνεται τὰ τῶν ἄλλων  μὲν   ἔχειν εἰπεῖν δόγματα, τὸ δ’
[6, 498]   ἐκείνης γυμνάσια· ὅταν δὲ λήγῃ  μὲν   ῥώμη, πολιτικῶν δὲ καὶ
[6, 501]   τε καὶ ἤθη ἀνθρώπων, πρῶτον  μὲν   καθαρὰν ποιήσειαν ἄν, οὐ
[6, 509]   κάλλος, ἔφη, λέγεις, εἰ ἐπιστήμην  μὲν   καὶ ἀλήθειαν παρέχει, αὐτὸ δ’
[6, 505]   τόδε οὐ φανερόν, ὡς δίκαια  μὲν   καὶ καλὰ πολλοὶ ἂν ἕλοιντο
[6, 488]   πέρι εἴτε μιᾶς· ναύκληρον μεγέθει  μὲν   καὶ (ῥώμῃ ὑπὲρ τοὺς ἐν
[6, 497]   αὕτη· τοῦτο δὲ αὐτὸ ἐρρήθη  μὲν   καὶ τότε, ὅτι δεήσοι τι
[6, 488]   πρὸς δὲ τούτοις (ἐπαινοῦντας ναυτικὸν  μὲν   καλοῦντας καὶ κυβερνητικὸν καὶ ἐπιστάμενον
[6, 505]   γάρ; (Τί μήν; Οὐκοῦν ὅτι  μὲν   μεγάλαι καὶ πολλαὶ ἀμφισβητήσεις περὶ
[6, 509]   αὐτὼ εἶναι, καὶ βασιλεύειν τὸ  μὲν   νοητοῦ γένους τε καὶ τόπου,
[6, 509]   φῶς τε καὶ ὄψιν ἡλιοειδῆ  μὲν   νομίζειν ὀρθόν, ἥλιον δ’ ἡγεῖσθαι
[6, 509]   ἔχει, οὕτω καὶ ἐνταῦθα ἀγαθοειδῆ  μὲν   νομίζειν ταῦτ’ ἀμφότερα ὀρθόν, ἀγαθὸν
[6, 484]   τὸ ἑξῆς; ἐπειδὴ φιλόσοφοι  μὲν   οἱ τοῦ ἀεὶ κατὰ ταὐτὰ
[6, 492]   ἔθεμεν τοῦ φιλοσόφου φύσιν, ἂν  μὲν   οἶμαι μαθήσεως προσηκούσης τύχῃ, εἰς
[6, 498]   πῶς; ἔφη. Πᾶν τοὐναντίον· μειράκια  μὲν   ὄντα καὶ παῖδας μειρακιώδη παιδείαν
[6, 511]   εἰς εἴδη. Μανθάνω, ἔφη, ἱκανῶς  μὲν   οὔ— δοκεῖς γάρ μοι συχνὸν
[6, 508]   τῆς ψυχῆς ὧδε νόει· ὅταν  μὲν   οὗ καταλάμπει ἀλήθειά τε καὶ
[6, 492]   ἐναντία τούτοις τείνοντας κρατήσειν; (Οἶμαι  μὲν   οὐδένα, δ’ ὅς. Οὐ
[6, 499]   ὡς ἄρα ἐστὶν ἀδύνατον, ἐγὼ  μὲν   οὐδένα φημὶ ἔχειν λόγον. οὕτω
[6, 495]   ὡς οἱ συνόντες αὐτῇ οἱ  μὲν   οὐδενός, οἱ δὲ πολλοὶ πολλῶν
[6, 507]   (ἐὰν μὴ παραγένηται τρίτον,  μὲν   οὐκ ἀκούσεται, δὲ οὐκ
[6, 508]   οὐ καὶ ἥλιος ὄψις  μὲν   οὐκ ἔστιν, αἴτιος δ’ ὢν
[6, 487]   φαίη ἄν τίς σοι λόγῳ  μὲν   οὐκ ἔχειν καθ’ ἕκαστον τὸ
[6, 497]   καὶ τοῦτο τὸ γένος νῦν  μὲν   οὐκ ἴσχειν τὴν αὑτοῦ δύναμιν,
[6, 489]   (ἂν δυνώμεθα, πειραθῶμεν δεῖξαι; Πάνυ  μὲν   οὖν. Ακούωμεν δὴ καὶ λέγωμεν
[6, 486]   αὐτὴν ζητῶμεν δεῖν εἶναι. Παντάπασι  μὲν   οὖν. Αλλ’ οὐ μὴν τό
[6, 500]   δ’ ἐν πᾶσι πολλή. Παντάπασι  μὲν   οὖν. Αν οὖν τις, εἶπον,
[6, 508]   ταμιευομένην ὥσπερ ἐπίρρυτον κέκτηται; Πάνυ  μὲν   οὖν. Αρ’ οὖν οὐ καὶ
[6, 487]   καὶ τελέως ψυχῇ μεταλήψεσθαι; ~(Αναγκαιότατα  μὲν   οὖν, ἔφη. Εστιν οὖν ὅπῃ
[6, 502]   τι, ἀλλὰ αἰσχυνθέντες ὁμολογήσωσιν; Πάνυ  μὲν   οὖν, ἔφη. Οὗτοι μὲν τοίνυν,
[6, 496]   φρονήσεως (ἄξιον) ἀληθινῆς ἐχόμενον; Παντελῶς  μὲν   οὖν, ἔφη. Πάνσμικρον δή τι,
[6, 510]   ἂν ἐπὶ σκέψιν ὁρμήσωσι. Πάνυ  μὲν   οὖν, ἔφη, τοῦτό γε οἶδα.
[6, 498]   ἔφη, χρόνον εἴρηκας. Εἰς οὐδὲν  μὲν   οὖν, ἔφην, ὥς γε πρὸς
[6, 485]   κἀκεῖνα καὶ ταῦτα ἔχειν; Πάνυ  μὲν   οὖν. Ο τοίνυν ἀρχόμενοι τούτου
[6, 491]   τε γένωμαι, πειράσομαι διελθεῖν. τόδε  μὲν   οὖν οἶμαι πᾶς ἡμῖν ὁμολογήσει,
[6, 486]   δυσκοινώνητος καὶ ἀγρία. Πάνυ  μὲν   οὖν. (Οὐ μὴν οὐδὲ τόδε
[6, 497]   ἰδίων τὰ κοινὰ σώσει. Τὸ  μὲν   οὖν τῆς φιλοσοφίας ὧν ἕνεκα
[6, 507]   μέν, ὁρᾶσθαι δ’ οὔ. Παντάπασι  μὲν   οὖν. (Τῷ οὖν ὁρῶμεν ἡμῶν
[6, 491]   καὶ μεγάλοι. Τίνες δή; Ο  μὲν   πάντων θαυμαστότατον ἀκοῦσαι, ὅτι ἓν
[6, 487]   (ἀπαλλάττωνται, ἀλλὰ μακρότερον ἐνδιατρίψωσιν, τοὺς  μὲν   πλείστους καὶ πάνυ ἀλλοκότους γιγνομένους,
[6, 505]   τόδε γε οἶσθα, ὅτι τοῖς  μὲν   πολλοῖς ἡδονὴ δοκεῖ εἶναι τὸ
[6, 510]   λέγω δὲ τὰς εἰκόνας ~πρῶτον  (μὲν   τὰς σκιάς, ἔπειτα τὰ ἐν
[6, 495]   οὗ δὴ ἐφιέμενοι πολλοὶ ἀτελεῖς  μὲν   τὰς φύσεις, ὑπὸ δὲ τῶν
[6, 510]   γράφουσιν, καὶ τἆλλα οὕτως, αὐτὰ  μὲν   ταῦτα πλάττουσίν τε καὶ
[6, 487]   Αδείμαντος, Ω Σώκρατες, ἔφη, πρὸς  μὲν   ταῦτά σοι οὐδεὶς ἂν οἷός
[6, 503]   νῦν ἀποτετολμημένα· νῦν δὲ τοῦτο  μὲν   τετολμήσθω εἰπεῖν, ὅτι τοὺς ἀκριβεστάτους
[6, 506]   ὀφλήσω. ἀλλ’ μακάριοι, αὐτὸ  μὲν   τί ποτ’ (ἐστὶ τἀγαθὸν ἐάσωμεν
[6, 499]   ἱκανῶς ἐπήκοοι γεγόνασιν, οἵων ζητεῖν  μὲν   τὸ ἀληθὲς συντεταμένως ἐκ παντὸς
[6, 511]   ἔφη, λέγεις. Τοῦτο τοίνυν νοητὸν  μὲν   τὸ εἶδος ἔλεγον, ὑποθέσεσι δ’
[6, 489]   λέγω. Καὶ μάλ’ ἔφη. Πρῶτον  μὲν   τοίνυν ἐκεῖνον τὸν θαυμάζοντα ὅτι
[6, 502]   Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. Οὗτοι  μὲν   τοίνυν, ἦν δ’ ἐγώ, τοῦτο
[6, 490]   γὰρ οὕτω λεγόμενον. Οὐκοῦν ἓν  μὲν   τοῦτο σφόδρα οὕτω παρὰ δόξαν
[6, 497]   ἐστιν, τότε δηλώσει ὅτι τοῦτο  μὲν   τῷ ὄντι θεῖον ἦν, τὰ
[6, 509]   καὶ ἀσαφείᾳ πρὸς ἄλληλα ἐν  μὲν   τῷ ὁρωμένῳ (τὸ μὲν ἕτερον
[6, 489]   γάρ; Ναί. Οὐκοῦν τῆς  μὲν   τῶν ἐπιεικῶν ἀχρηστίας τὴν αἰτίαν
[6, 493]   τοῦ μεγάλου ζῴου δόξαις, οἷς  μὲν   χαίροι ἐκεῖνο ἀγαθὰ καλῶν, οἷς
[6, 486]   διανοίᾳ μεγαλοπρέπεια καὶ θεωρία παντὸς  μὲν   χρόνου, πάσης δὲ οὐσίας, οἷόν
[6, 492]   σύλλογον σὺν πολλῷ θορύβῳ τὰ  μὲν   ψέγωσι τῶν λεγομένων πραττομένων,
[6, 510]   ἀδελφὰ καθ’ ἑκάστην μέθοδον, ταῦτα  μὲν   ὡς εἰδότες, ποιησάμενοι ὑποθέσεις αὐτά,
[6, 510]   ἐν ὕδασιν εἰκόνες εἰσίν, τούτοις  μὲν   ὡς εἰκόσιν αὖ χρώμενοι, ~ζητοῦντες




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 23/03/2006