Livre, Chap. |
[6, 509] |
ἔφη,
δαιμονίας
ὑπερβολῆς.
Σὺ
γάρ,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
αἴτιος,
ἀναγκάζων
τὰ |
[6, 497] |
γενομένου.
Οὐ
τὸ
μὴ
βούλεσθαι,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
ἀλλ’
εἴπερ,
τὸ |
[6, 509] |
γε
ἡδονὴν
αὐτὸ
λέγεις.
Εὐφήμει,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ·
ἀλλ’
ὧδε
μᾶλλον |
[6, 504] |
ἐρωτήσαντα
τί
ἐστιν;
Οὐ
πάνυ,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
ἀλλὰ
καὶ
σὺ |
[6, 492] |
ἦ
δ’
ὅς.
Οὐ
γάρ,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
ἀλλὰ
καὶ
τὸ |
[6, 506] |
ἄλλο
τι
παρὰ
ταῦτα;
Οὗτος,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
ἀνήρ,
καλῶς
ἦσθα |
[6, 511] |
νοῦ
τὴν
διάνοιαν
οὖσαν.
Ικανώτατα,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
ἀπεδέξω.
καί
μοι |
[6, 484] |
(φύλακας.
Ορθῶς,
ἔφη.
Τόδε
δέ,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
ἆρα
δῆλον,
εἴτε |
[6, 497] |
ἢ
ἄλλη.
Τὰ
μὲν
ἄλλα,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
αὕτη·
τοῦτο
δὲ |
[6, 494] |
δ’
ὅς.
Εὰν
δ’
οὖν,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
διὰ
τὸ
εὖ |
[6, 495] |
μάλα,
ἔφη.
Δοκεῖς
οὖν
τι,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
διαφέρειν
αὐτοὺς
ἰδεῖν |
[6, 510] |
καὶ
ἐθέλοις
ἂν
αὐτὸ
φάναι,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
διῃρῆσθαι
ἀληθείᾳ
τε |
[6, 506] |
περὶ
ταῦτα
πραγματευόμενον.
Τί
δέ;
|
ἦν |
δ’
ἐγώ·
δοκεῖ
σοι
δίκαιον |
[6, 484] |
ἔφη,
μετρίως
λέγοιμεν;
Οπότεροι
ἄν,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
δυνατοὶ
φαίνωνται
φυλάξαι |
[6, 505] |
ἔφη,
γελοίως.
(Πῶς
γὰρ
οὐχί,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
εἰ
ὀνειδίζοντές
γε |
[6, 502] |
ἀμφισβητήσειε;
Καὶ
πῶς;
Αλλὰ
μήν,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
εἷς
ἱκανὸς
γενόμενος, |
[6, 498] |
ἀπὸ
Θρασυμάχου
ἀρξαμένους.
Μὴ
διάβαλλε,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
ἐμὲ
καὶ
Θρασύμαχον |
[6, 507] |
αἰσθητά;
Τί
μήν;
Αρ’
οὖν,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
ἐννενόηκας
τὸν
τῶν |
[6, 487] |
ἀχρήστους
ὁμολογοῦμεν
αὐταῖς
εἶναι;
Ερωτᾷς,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
ἐρώτημα
δεόμενον
ἀποκρίσεως |
[6, 484] |
τοῦτο
ἡμῖν;
Τί
δ’
ἄλλο,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
ἢ
τὸ
ἑξῆς; |
[6, 507] |
ὁρώμενα;
Τῇ
ὄψει,
ἔφη.
Οὐκοῦν,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
καὶ
ἀκοῇ
τὰ |
[6, 504] |
καὶ
ὧν
διήλθομεν;
Καὶ
μεῖζον,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
καὶ
αὐτῶν
τούτων |
[6, 485] |
καὶ
φθορᾶς.
Ωμολογήσθω.
Καὶ
μήν,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
καὶ
ὅτι
πάσης |
[6, 507] |
ἦ
δ’
ὅς.
Πολλὰ
καλά,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
καὶ
πολλὰ
ἀγαθὰ |
[6, 509] |
τοίνυν,
ἔφη,
παραλίπῃς.
Οἶμαι
μέν,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
καὶ
πολύ·
ὅμως |
[6, 499] |
τούτων,
ἔφη.
Τούτων
τοι
χάριν,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
καὶ
ταῦτα
προορώμενοι |
[6, 495] |
γε
λεγόμενα
ταῦτα.
Εἰκότως
γε,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
λεγόμενα.
καθορῶντες
γὰρ |
[6, 504] |
τοῖς
ἄλλοις.
(Αλλ’
ὦ
φίλε,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
μέτρον
τῶν
τοιούτων |
[6, 502] |
Ισως,
ἔφη,
ἧττον.
~Βούλει
οὖν,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
μὴ
ἧττον
φῶμεν |
[6, 499] |
ἐρεῖς;
Ισως,
ἔφη.
Ω
μακάριε,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
μὴ
πάνυ
οὕτω |
[6, 498] |
πόλιν
ἅπτεσθαι.
Πῶς;
~Νῦν
μέν,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
οἱ
καὶ
ἁπτόμενοι |
[6, 489] |
ἔφη
ὁ
Αδείμαντος.
Οὐ
δή,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
οἶμαι
δεῖσθαί
σε |
[6, 508] |
ἔφη·
ἔτι
δίελθέ
μοι.
Οφθαλμοί,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
οἶσθ’
ὅτι,
ὅταν |
[6, 491] |
ἃ
λέγεις
πυθοίμην.
Λαβοῦ
τοίνυν,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
ὅλου
αὐτοῦ
ὀρθῶς, |
[6, 495] |
φιλοσοφήσει;
Οὐ
πάνυ.
Ορᾷς
οὖν,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
ὅτι
οὐ
κακῶς |
[6, 499] |
οὕτω
δοκεῖ.
Τοῖς
δὲ
πολλοῖς,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
ὅτι
οὐκ
αὖ |
[6, 504] |
μαθήματα
μέγιστα;
Μνημονεύεις
μέν
που,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
ὅτι
τριττὰ
εἴδη |
[6, 507] |
Οὐδενός,
ἔφη.
Οἶμαι
δέ
γε,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
οὐδ’
ἄλλαις
πολλαῖς, |
[6, 492] |
ὦ
Σώκρατες,
ἀνάγκη.
Καὶ
μήν,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
οὔπω
τὴν
μεγίστην |
[6, 501] |
ἡ
γραφὴ
γένοιτο.
Αρ’
οὖν,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
πείθομέν
πῃ
ἐκείνους, |
[6, 494] |
γ’
ἔφη.
Φιλόσοφον
μὲν
ἄρα,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
πλῆθος
ἀδύνατον
εἶναι. |
[6, 493] |
ἔφη,
δοκεῖ.
Ετι
τοίνυν
σοι,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
πρὸς
τούτοις
καὶ |
[6, 491] |
Ατοπον,
ἔφη,
ἀκοῦσαι.
(Ετι
τοίνυν,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
πρὸς
τούτοις
τὰ |
[6, 510] |
οὐχ
ἱκανῶς
ἔμαθον.
(Αλλ’
αὖθις,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ·
ῥᾷον
γὰρ
τούτων |
[6, 491] |
Πῶς
οὖν,
ἔφη,
κελεύεις;
(Παντός,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
σπέρματος
πέρι
ἢ |
[6, 487] |
τό
γε
τοιοῦτον
μέμψαιτο.
Αλλ’
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
τελειωθεῖσι
τοῖς
τοιούτοις |
[6, 490] |
(Εστιν,
ἔφη,
ταῦτα.
Ταύτης
δή,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
τῆς
φύσεως
δεῖ |
[6, 502] |
γάρ,
ἔφη.
Αρχοντος
γάρ
που,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
τιθέντος
τοὺς
νόμους |
[6, 502] |
ἁπτόμενοι;
Λεκτέον
μέντοι,
ἔφη.
Οὐδέν,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
τὸ
σοφόν
μοι |
[6, 494] |
οὕτω
γίγνεσθαι.
Τί
οὖν
οἴει,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
τὸν
τοιοῦτον
ἐν |
[6, 504] |
διὰ
ῥᾳθυμίαν.
Τούτου
δέ
γε,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
τοῦ
παθήματος
ἥκιστα |
[6, 502] |
οὖν,
ἔφη.
Οὗτοι
μὲν
τοίνυν,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
τοῦτο
πεπεισμένοι
ἔστων· |
[6, 508] |
ἦ
δ’
ὅς.
Τοῦτον
τοίνυν,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
φάναι
με
λέγειν |
[6, 507] |
τούτου;
Ο
δὴ
σὺ
καλεῖς,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
φῶς.
Αληθῆ,
ἔφη, |
[6, 491] |
ἀπαλλάττειν
τῆς
φαύλης.
Εχει.
(Οὐκοῦν,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
ὦ
Αδείμαντε,
καὶ |
[6, 484] |
~Πολιτεία
(Οἱ
μὲν
δὴ
φιλόσοφοι,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
ὦ
Γλαύκων,
καὶ |
[6, 506] |
ἀγαθοῦ
διέλθῃς.
Καὶ
γὰρ
ἐμοί,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
ὦ
ἑταῖρε,
καὶ |
[6, 509] |
Μὴ
γάρ,
ἔφη.
(Νόησον
τοίνυν,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
ὥσπερ
λέγομεν,
δύο |
[6, 501] |
λέγεις
τρόπον
τῆς
διαγραφῆς;
Λαβόντες,
|
ἦν |
δ’
ἐγώ,
ὥσπερ
πίνακα
πόλιν |
[6, 489] |
πείθειν
ὅτι
πολὺ
ἂν
θαυμαστότερον
|
ἦν |
(εἰ
ἐτιμῶντο.
Αλλὰ
διδάξω,
ἔφη. |
[6, 504] |
που
ὅτι
ὡς
μὲν
δυνατὸν
|
ἦν |
κάλλιστα
αὐτὰ
κατιδεῖν
ἄλλη
μακροτέρα |
[6, 505] |
τῶν
ἄλλων
εἴ
τι
ὄφελος
|
ἦν, |
περὶ
δὴ
τὸ
τοιοῦτον
~καὶ |
[6, 497] |
τοῦτο
μὲν
τῷ
ὄντι
θεῖον
|
ἦν, |
τὰ
δὲ
ἄλλα
ἀνθρώπινα,
τά |
[6, 503] |
τελευτήσαντι
καὶ
ἆθλα.
τοιαῦτ’
ἄττα
|
ἦν |
τὰ
λεγόμενα
παρεξιόντος
καὶ
παρακαλυπτομένου |