Livre, Chap. |
[6, 504] |
ἀξίοις
(πᾶν
ποιεῖν
συντεινομένους
ὅπως
|
ὅτι |
ἀκριβέστατα
καὶ
καθαρώτατα
ἕξει,
τῶν |
[6, 500] |
ἐὰν
δὴ
αἴσθωνται
οἱ
πολλοὶ
|
ὅτι |
ἀληθῆ
περὶ
αὐτοῦ
(λέγομεν,
χαλεπανοῦσι |
[6, 488] |
ἀληθινοῦ
κυβερνήτου
πέρι
μηδ’
ἐπαΐοντες,
|
ὅτι |
ἀνάγκη
αὐτῷ
τὴν
ἐπιμέλειαν
ποιεῖσθαι |
[6, 505] |
τοῦτο
λέγειν,
καὶ
πρὸς
τούτῳ
|
ὅτι |
αὐτὴν
οὐχ
ἱκανῶς
ἴσμεν·
εἰ |
[6, 504] |
μέντοι
μέγιστον
μάθημα
καὶ
περὶ
|
ὅτι |
αὐτὸ
λέγεις,
οἴει
τιν’
ἄν |
[6, 502] |
ἦ
δ’
ὅς.
Καὶ
μὴν
|
ὅτι |
γε
βέλτιστα,
εἴπερ
δυνατά,
ἱκανῶς |
[6, 505] |
οἶμαι
δὲ
τοῦτο
μᾶλλον·
ἐπεὶ
|
ὅτι |
γε
ἡ
τοῦ
ἀγαθοῦ
ἰδέα |
[6, 505] |
φρόνησις.
Πῶς
δ’
οὔ;
Καὶ
|
ὅτι |
γε,
ὦ
φίλε,
οἱ
τοῦτο |
[6, 497] |
αὐτὸ
ἐρρήθη
μὲν
καὶ
τότε,
|
ὅτι |
δεήσοι
τι
ἀεὶ
ἐνεῖναι
ἐν |
[6, 485] |
ἐπιθυμίαι
σφόδρα
ῥέπουσιν,
ἴσμεν
που
|
ὅτι |
εἰς
τἆλλα
τούτῳ
ἀσθενέστεραι,
ὥσπερ |
[6, 487] |
ἡδέως
ἂν
ἀκούοιμι.
Ακούοις
ἂν
|
ὅτι |
ἔμοιγε
φαίνονται
τἀληθῆ
λέγειν.
(Πῶς |
[6, 500] |
μὲν
γάρ
σε
προφθάσας
λέγω
|
ὅτι |
ἐν
ὀλίγοις
τισὶν
ἡγοῦμαι,
ἀλλ’ |
[6, 491] |
Ο
μὲν
πάντων
θαυμαστότατον
ἀκοῦσαι,
|
ὅτι |
ἓν
ἕκαστον
ὧν
ἐπῃνέσαμεν
τῆς |
[6, 508] |
ἄλλοι·
τὸν
ἥλιον
γὰρ
δῆλον
|
ὅτι |
ἐρωτᾷς.
Αρ’
οὖν
ὧδε
πέφυκεν |
[6, 507] |
ἐπ’
αὐτὸ
τοῦτο
πεφυκός,
οἶσθα
|
ὅτι |
ἥ
τε
ὄψις
οὐδὲν
ὄψεται, |
[6, 492] |
διαφθείροντας
δέ
τινας
σοφιστὰς
ἰδιωτικούς,
|
ὅτι |
καὶ
ἄξιον
λόγου,
ἀλλ’
οὐκ |
[6, 503] |
ὃ
τότε
παρεῖμεν
νῦν
λέγομεν,
|
ὅτι |
καὶ
ἐν
μαθήμασι
πολλοῖς
γυμνάζειν |
[6, 508] |
φῶς
ὄψιν
τε
ποιεῖ
ὁρᾶν
|
ὅτι |
κάλλιστα
καὶ
τὰ
ὁρώμενα
ὁρᾶσθαι; |
[6, 493] |
τῶν
δογμάτων
τε
καὶ
ἐπιθυμιῶν
|
ὅτι |
καλὸν
ἢ
αἰσχρὸν
(ἢ
ἀγαθὸν |
[6, 505] |
ἀγαθοῦ,
ὡς
αὖ
συνιέντων
ἡμῶν
|
ὅτι |
λέγουσιν,
ἐπειδὰν
τὸ
τοῦ
ἀγαθοῦ |
[6, 487] |
τελευτῶντες
ἀποκλείεσθαι
καὶ
οὐκ
ἔχειν
|
ὅτι |
λέγωσιν
ὑπὸ
πεττείας
αὖ
ταύτης |
[6, 485] |
φιλοσόφων
φύσεων
πέρι
ὡμολογήσθω
(ἡμῖν
|
ὅτι |
μαθήματός
γε
ἀεὶ
ἐρῶσιν
ὃ |
[6, 501] |
τὸ
δὲ
πάλιν
ἐγγράφοιεν,
(ἕως
|
ὅτι |
μάλιστα
ἀνθρώπεια
ἤθη
εἰς
ὅσον |
[6, 500] |
ἔχοντα,
ταῦτα
μιμεῖσθαί
τε
καὶ
|
ὅτι |
μάλιστα
ἀφομοιοῦσθαι.
ἢ
οἴει
τινὰ |
[6, 485] |
ἀληθείας
δεῖ
εὐθὺς
ἐκ
νέου
|
ὅτι |
μάλιστα
ὀρέγεσθαι.
Παντελῶς
γε.
Αλλὰ |
[6, 505] |
ἴσμεν,
ἄνευ
δὲ
ταύτης
εἰ
|
ὅτι |
μάλιστα
τἆλλα
ἐπισταίμεθα,
οἶσθ’
ὅτι |
[6, 505] |
γίγνεται.
καὶ
νῦν
σχεδὸν
οἶσθ’
|
ὅτι |
μέλλω
τοῦτο
λέγειν,
καὶ
πρὸς |
[6, 493] |
μουσικῇ
εἴτε
δὴ
ἐν
πολιτικῇ;
|
ὅτι |
μὲν
γὰρ
ἄν
τις
τούτοις |
[6, 505] |
ἦ
γάρ;
(Τί
μήν;
Οὐκοῦν
|
ὅτι |
μὲν
μεγάλαι
καὶ
πολλαὶ
ἀμφισβητήσεις |
[6, 511] |
γάρ
μοι
συχνὸν
ἔργον
λέγειν—
|
ὅτι |
μέντοι
βούλει
διορίζειν
σαφέστερον
εἶναι |
[6, 497] |
ἐπιτηδευμάτων.
δῆλος
δὴ
οὖν
εἶ
|
ὅτι |
μετὰ
τοῦτο
ἐρήσῃ
τίς
αὕτη |
[6, 498] |
νέμεσθαι
καὶ
μηδὲν
ἄλλο
πράττειν,
|
ὅτι |
μὴ
πάρεργον,
τοὺς
μέλλοντας
εὐδαιμόνως |
[6, 494] |
τις
ἠρέμα
προσελθὼν
τἀληθῆ
λέγῃ,
|
ὅτι |
νοῦς
οὐκ
ἔνεστιν
αὐτῷ,
δεῖται |
[6, 510] |
μαθήσῃ.
οἶμαι
γάρ
σε
εἰδέναι
|
ὅτι |
οἱ
περὶ
τὰς
γεωμετρίας
τε |
[6, 489] |
μὲν
τοίνυν
ἐκεῖνον
τὸν
θαυμάζοντα
|
ὅτι |
οἱ
φιλόσοφοι
οὐ
τιμῶνται
ἐν |
[6, 485] |
ἐκείνην
ἱκανῶς
ὁμολογήσωμεν,
ὁμολογήσειν
καὶ
|
ὅτι |
οἷοί
τε
ταῦτα
ἔχειν
οἱ |
[6, 508] |
Οφθαλμοί,
ἦν
δ’
ἐγώ,
οἶσθ’
|
ὅτι, |
ὅταν
μηκέτι
ἐπ’
ἐκεῖνά
τις |
[6, 497] |
ὧν
ἕνεκα
διαβολὴν
εἴληφεν
καὶ
|
ὅτι |
οὐ
δικαίως,
ἐμοὶ
μὲν
δοκεῖ |
[6, 495] |
Ορᾷς
οὖν,
ἦν
δ’
ἐγώ,
|
ὅτι |
οὐ
κακῶς
ἐλέγομεν
ὡς
ἄρα |
[6, 487] |
οὖν,
ἔφη,
εὖ
ἔχει
λέγειν
|
ὅτι |
οὐ
πρότερον
κακῶν
παύσονται
αἱ |
[6, 489] |
τὸ
μετὰ
τοῦτο
διέλθωμεν,
καὶ
|
ὅτι |
οὐδὲ
τούτου
φιλοσοφία
αἰτία,
(ἂν |
[6, 496] |
ἱκανῶς
ἰδόντες
τὴν
μανίαν,
καὶ
|
ὅτι |
οὐδεὶς
οὐδὲν
ὑγιὲς
ὡς
ἔπος |
[6, 507] |
ἄλλαις
πολλαῖς,
ἵνα
μὴ
εἴπω
|
ὅτι |
οὐδεμιᾷ,
τοιούτου
προσδεῖ
οὐδενός.
ἢ |
[6, 505] |
ὅτι
μάλιστα
τἆλλα
ἐπισταίμεθα,
οἶσθ’
|
ὅτι |
οὐδὲν
ἡμῖν
ὄφελος,
ὥσπερ
οὐδ’ |
[6, 499] |
δὲ
πολλοῖς,
ἦν
δ’
ἐγώ,
|
ὅτι |
οὐκ
αὖ
δοκεῖ,
ἐρεῖς;
Ισως, |
[6, 503] |
ὅσα
ἄλλα
τούτοις
ἕπεται
οἶσθ’
|
ὅτι |
οὐκ
ἐθέλουσιν
ἅμα
φύεσθαι
καὶ |
[6, 505] |
δ’
ἐγώ,
εἰ
ὀνειδίζοντές
γε
|
ὅτι |
οὐκ
ἴσμεν
τὸ
ἀγαθὸν
λέγουσι |
[6, 499] |
ὅμως
ἐλέγομεν,
ὑπὸ
τἀληθοῦς
ἠναγκασμένοι,
|
ὅτι |
οὔτε
πόλις
οὔτε
πολιτεία
οὐδέ |
[6, 490] |
εὐμάθεια,
μνήμη·
καὶ
σοῦ
ἐπιλαβομένου
|
ὅτι |
πᾶς
μὲν
(ἀναγκασθήσεται
ὁμολογεῖν
οἷς |
[6, 485] |
μήν,
ἦν
δ’
ἐγώ,
καὶ
|
ὅτι |
πάσης
αὐτῆς,
καὶ
οὔτε
σμικροῦ |
[6, 489] |
τὴν
εἰκόνα
καὶ
πειρῶ
πείθειν
|
ὅτι |
πολὺ
ἂν
θαυμαστότερον
ἦν
(εἰ |
[6, 501] |
Ετι
οὖν
ἀγριανοῦσι
λεγόντων
ἡμῶν
|
ὅτι |
πρὶν
ἂν
πόλεως
τὸ
φιλόσοφον |
[6, 490] |
οὖν
δὴ
οὐ
μετρίως
ἀπολογησόμεθα
|
ὅτι |
πρὸς
τὸ
ὂν
πεφυκὼς
εἴη |
[6, 507] |
ἔφη.
Αλλ’
ὧδε
σκόπει.
ἔστιν
|
ὅτι |
προσδεῖ
ἀκοῇ
καὶ
φωνῇ
γένους |
[6, 507] |
καὶ
τοῦ
ὁρατοῦ
οὐκ
ἐννοεῖς
|
ὅτι |
προσδεῖται;
Πῶς;
Ενούσης
που
ἐν |
[6, 506] |
καλῶς
ἦσθα
καὶ
πάλαι
καταφανὴς
|
ὅτι |
σοι
οὐκ
ἀποχρήσοι
τὸ
τοῖς |
[6, 490] |
ἀναγκάζοντα
τάττειν;
μέμνησαι
γάρ
που
|
ὅτι |
συνέβη
προσῆκον
τούτοις
ἀνδρεία,
μεγαλοπρέπεια, |
[6, 489] |
σε
ἐξεταζομένην
τὴν
εἰκόνα
ἰδεῖν,
|
ὅτι |
ταῖς
πόλεσι
πρὸς
τοὺς
ἀληθινοὺς |
[6, 501] |
αὐτούς,
δι’
ὃν
ἐκεῖνοι
ἐχαλέπαινον
|
ὅτι |
τὰς
πόλεις
αὐτῷ
παρεδίδομεν,
καί |
[6, 485] |
τε
ταῦτα
ἔχειν
οἱ
αὐτοί,
|
ὅτι |
τε
οὐκ
ἄλλους
πόλεων
ἡγεμόνας |
[6, 491] |
ἐγγείων
εἴτε
τῶν
ζῴων,
ἴσμεν
|
ὅτι |
τὸ
μὴ
τυχὸν
τροφῆς
ἧς |
[6, 511] |
τε
καὶ
τετιμημένοις.
(Μανθάνω,
ἔφη,
|
ὅτι |
τὸ
ὑπὸ
ταῖς
γεωμετρίαις
τε |
[6, 489] |
ἐτιμῶντο.
Αλλὰ
διδάξω,
ἔφη.
Καὶ
|
ὅτι |
τοίνυν
τἀληθῆ
λέγεις,
ὡς
ἄχρηστοι |
[6, 505] |
μὴν
καὶ
τόδε
γε
οἶσθα,
|
ὅτι |
τοῖς
μὲν
πολλοῖς
ἡδονὴ
δοκεῖ |
[6, 510] |
τοῦτό
γε
οἶδα.
Οὐκοῦν
καὶ
|
ὅτι |
τοῖς
ὁρωμένοις
εἴδεσι
προσχρῶνται
καὶ |
[6, 492] |
καὶ
σοφισταί.
ἢ
οὐκ
οἶσθα
|
ὅτι |
τὸν
μὴ
πειθόμενον
ἀτιμίαις
τε |
[6, 497] |
προθύμως
καὶ
παρακινδυνευτικῶς
μέλλω
λέγειν,
|
ὅτι |
τοὐναντίον
ἢ
νῦν
δεῖ
τοῦ |
[6, 503] |
δὲ
τοῦτο
μὲν
τετολμήσθω
εἰπεῖν,
|
ὅτι |
τοὺς
ἀκριβεστάτους
φύλακας
φιλοσόφους
δεῖ |
[6, 497] |
αὐτὸ
ἄριστόν
ἐστιν,
τότε
δηλώσει
|
ὅτι |
τοῦτο
μὲν
τῷ
ὄντι
θεῖον |
[6, 501] |
πάνυ
ῥᾴδιον·
ἀλλ’
οὖν
οἶσθ’
|
ὅτι |
τούτῳ
ἂν
εὐθὺς
τῶν
ἄλλων |
[6, 504] |
μέν
που,
ἦν
δ’
ἐγώ,
|
ὅτι |
τριττὰ
εἴδη
ψυχῆς
διαστησάμενοι
συνεβιβάζομεν |
[6, 487] |
τελευτῶντες
ἀποκλείονται
καὶ
οὐκ
ἔχουσιν
|
ὅτι |
(φέρωσιν,
οὕτω
καὶ
σφεῖς
τελευτῶντες |
[6, 504] |
Τὸ
ποῖον
δή;
(Ελέγομέν
που
|
ὅτι |
ὡς
μὲν
δυνατὸν
ἦν
κάλλιστα |