Livre, Chap. |
[6, 494] |
κτητὸν
μὴ
δουλεύσαντι
τῇ
κτήσει
|
αὐτοῦ, |
ἆρ’
εὐπετὲς
οἴει
εἶναι
εἰσακοῦσαι |
[6, 494] |
προκαταλαμβάνοντες
καὶ
προκολακεύοντες
τὴν
μέλλουσαν
|
αὐτοῦ |
δύναμιν.
Φιλεῖ
γοῦν,
ἔφη,
οὕτω |
[6, 510] |
οἷς
ταῦτα
ἔοικε,
τοῦ
τετραγώνου
|
αὐτοῦ |
ἕνεκα
τοὺς
λόγους
ποιούμενοι
καὶ |
[6, 509] |
ἀλλ’
ὧδε
μᾶλλον
τὴν
εἰκόνα
|
αὐτοῦ |
ἔτι
ἐπισκόπει.
(Πῶς;
Τὸν
ἥλιον |
[6, 490] |
δόξαν
τοῖς
νῦν
δοκουμένοις
περὶ
|
αὐτοῦ; |
Καὶ
μάλα,
ἔφη.
Αρ’
οὖν |
[6, 493] |
προσελθεῖν
χρὴ
καὶ
ὅπῃ
ἅψασθαι
|
αὐτοῦ, |
καὶ
ὁπότε
χαλεπώτατον
ἢ
πρᾳότατον |
[6, 509] |
ἀναγκάζων
τὰ
ἐμοὶ
δοκοῦντα
περὶ
|
αὐτοῦ |
λέγειν.
Καὶ
μηδαμῶς
γ’
ἔφη, |
[6, 500] |
οἱ
πολλοὶ
ὅτι
ἀληθῆ
περὶ
|
αὐτοῦ |
(λέγομεν,
χαλεπανοῦσι
δὴ
τοῖς
φιλοσόφοις |
[6, 496] |
βίον
βιώσεται
καὶ
τὴν
ἀπαλλαγὴν
|
αὐτοῦ |
μετὰ
καλῆς
ἐλπίδος
ἵλεώς
τε |
[6, 490] |
οὐδ’
ἀπολήγοι
τοῦ
ἔρωτος,
πρὶν
|
αὐτοῦ |
ὃ
ἔστιν
ἑκάστου
τῆς
φύσεως |
[6, 491] |
τοίνυν,
ἦν
δ’
ἐγώ,
ὅλου
|
αὐτοῦ |
ὀρθῶς,
καί
σοι
εὔδηλόν
τε |
[6, 511] |
ψυχὴν
χρῆσθαι
περὶ
τὴν
ζήτησιν
|
αὐτοῦ, |
οὐκ
ἐπ’
ἀρχὴν
ἰοῦσαν,
ὡς |
[6, 497] |
ἀντιλαμβανόμενοι
δεδηλώκατε
μακρὰν
καὶ
χαλεπὴν
|
αὐτοῦ |
τὴν
ἀπόδειξιν·
ἐπεὶ
καὶ
τὸ |
[6, 494] |
δράσειν
ἐκείνους
τοὺς
ἡγουμένους
ἀπολλύναι
|
αὐτοῦ |
τὴν
χρείαν
τε
καὶ
ἑταιρίαν; |
[6, 510] |
τμητέον.
Πῇ;
Ηι
τὸ
μὲν
|
αὐτοῦ |
τοῖς
τότε
μιμηθεῖσιν
ὡς
εἰκόσιν |
[6, 507] |
τὸν
τόκον
τε
καὶ
ἔκγονον
|
αὐτοῦ |
τοῦ
ἀγαθοῦ
κομίσασθε.
εὐλαβεῖσθε
μέντοι |
[6, 498] |
μεταξὺ
οἰκονομίας
καὶ
χρηματισμοῦ
πλησιάσαντες
|
αὐτοῦ |
τῷ
χαλεπωτάτῳ
ἀπαλλάττονται,
οἱ
φιλοσοφώτατοι |
[6, 505] |
μεγάλαι
καὶ
πολλαὶ
ἀμφισβητήσεις
περὶ
|
αὐτοῦ, |
φανερόν;
Πῶς
γὰρ
οὔ;
Τί |