Livre, Chap. |
[6, 493] |
δὲ
μηδένα
ἔχοι
λόγον
περὶ
|
αὐτῶν, |
ἀλλὰ
τἀναγκαῖα
δίκαια
καλοῖ
καὶ |
[6, 494] |
φιλοσοφοῦντας
ἄρα
ἀνάγκη
ψέγεσθαι
ὑπ’
|
αὐτῶν. |
Ανάγκη.
Καὶ
ὑπὸ
τούτων
δὴ |
[6, 510] |
οὔτε
ἄλλοις
ἔτι
ἀξιοῦσι
περὶ
|
αὐτῶν |
διδόναι
(ὡς
παντὶ
φανερῶν,
ἐκ |
[6, 511] |
προσχρώμενος,
ἀλλ’
εἴδεσιν
αὐτοῖς
δι’
|
αὐτῶν |
εἰς
αὐτά,
καὶ
τελευτᾷ
εἰς |
[6, 503] |
τύχωσιν,
καὶ
τὸ
βέβαιον
ἅπαν
|
αὐτῶν |
ἐξοίχεται.
Αληθῆ,
ἔφη,
λέγεις.
Οὐκοῦν |
[6, 500] |
(ὥσπερ
ἄρτι
τήν
τε
φύσιν
|
αὐτῶν |
καὶ
τὴν
ἐπιτήδευσιν,
ἵνα
μὴ |
[6, 493] |
ἀληθείᾳ,
ἤδη
πώποτέ
του
ἤδουσας
|
αὐτῶν |
λόγον
διδόντος
οὐ
καταγέλαστον;
(Οἶμαι |
[6, 501] |
εἴη.
Αλλὰ
μὴ
τὴν
φύσιν
|
αὐτῶν |
οἰκείαν
εἶναι
τοῦ
ἀρίστου,
ἣν |
[6, 488] |
συναγαγεῖν
εἰκάζοντα
καὶ
ἀπολογούμενον
ὑπὲρ
|
αὐτῶν, |
οἷον
οἱ
γραφῆς
τραγελάφους
καὶ |
[6, 506] |
τὸ
τοῖς
ἄλλοις
δοκοῦν
περὶ
|
αὐτῶν. |
Οὐδὲ
γὰρ
δίκαιόν
μοι,
ἔφη, |
[6, 509] |
ὀρθόν,
ἀγαθὸν
δὲ
ἡγεῖσθαι
ὁπότερον
|
αὐτῶν |
οὐκ
ὀρθόν,
ἀλλ’
ἔτι
μειζόνως |
[6, 510] |
προσχρῶνται
καὶ
τοὺς
λόγους
περὶ
|
αὐτῶν |
ποιοῦνται,
οὐ
περὶ
τούτων
διανοούμενοι, |
[6, 485] |
τοῦ
λόγου
ἐλέγομεν,
τὴν
φύσιν
|
αὐτῶν |
πρῶτον
δεῖ
καταμαθεῖν·
καὶ
οἶμαι, |
[6, 491] |
ἄτοπα
δόξει
τὰ
προειρημένα
περὶ
|
αὐτῶν. |
Πῶς
οὖν,
ἔφη,
κελεύεις;
(Παντός, |
[6, 507] |
οὖν.
(Τῷ
οὖν
ὁρῶμεν
ἡμῶν
|
αὐτῶν |
τὰ
ὁρώμενα;
Τῇ
ὄψει,
ἔφη. |
[6, 510] |
ἐκεῖνο
εἰκόνων,
αὐτοῖς
εἴδεσι
δι’
|
αὐτῶν |
τὴν
μέθοδον
ποιουμένη.
Ταῦτ’
ἔφη, |
[6, 504] |
ἀκούειν.
Η
καὶ
τὸ
προρρηθὲν
|
αὐτῶν; |
Τὸ
ποῖον
δή;
(Ελέγομέν
που |
[6, 490] |
ὧν
ὁ
λόγος,
φαίη
ὁρᾶν
|
αὐτῶν |
τοὺς
μὲν
ἀχρήστους,
τοὺς
δὲ |
[6, 504] |
μεῖζον,
ἦν
δ’
ἐγώ,
καὶ
|
αὐτῶν |
τούτων
οὐχ
ὑπογραφὴν
δεῖ
ὥσπερ |