Livre, Chap. |
[6, 499] |
Μοῦσα
πόλεως
ἐγκρατὴς
γένηται.
οὐ
|
γὰρ |
ἀδύνατος
γενέσθαι,
οὐδ’
ἡμεῖς
ἀδύνατα |
[6, 495] |
ἦν
δ’
ἐγώ,
λεγόμενα.
καθορῶντες
|
γὰρ |
ἄλλοι
ἀνθρωπίσκοι
κενὴν
τὴν
χώραν |
[6, 493] |
δὴ
ἐν
πολιτικῇ;
ὅτι
μὲν
|
γὰρ |
ἄν
τις
τούτοις
ὁμιλῇ
ἐπιδεικνύμενος, |
[6, 499] |
οὐδένα
φημὶ
ἔχειν
λόγον.
οὕτω
|
γὰρ |
ἂν
ἡμεῖς
δικαίως
καταγελῴμεθα,
ὡς |
[6, 505] |
λέγουσι
πάλιν
ὡς
εἰδόσιν;
φρόνησιν
|
γὰρ |
αὐτό
φασιν
εἶναι
ἀγαθοῦ,
ὡς |
[6, 484] |
γε
τἆλλα
μὴ
ἐλλείποιντο·
τούτῳ
|
γὰρ |
αὐτῷ
σχεδόν
τι
τῷ
μεγίστῳ |
[6, 492] |
τὸ
ἐπιχειρεῖν
πολλὴ
ἄνοια.
οὔτε
|
γὰρ |
γίγνεται
οὔτε
γέγονεν
οὐδὲ
οὖν |
[6, 501] |
δ’
ὅς,
εἰ
σωφρονοῦσιν.
(Πῇ
|
γὰρ |
δὴ
ἕξουσιν
ἀμφισβητῆσαι;
πότερον
μὴ |
[6, 494] |
δ’
(ἐκ
τῶν
ἔμπροσθεν.
ὡμολόγηται
|
γὰρ |
δὴ
ἡμῖν
εὐμάθεια
καὶ
μνήμη |
[6, 497] |
πόλις
φιλοσοφίαν
οὐ
διολεῖται.
τὰ
|
γὰρ |
δὴ
μεγάλα
πάντα
ἐπισφαλῆ,
καὶ |
[6, 495] |
περὶ
τὸ
αὑτῶν
τεχνίον.
ὅμως
|
γὰρ |
δὴ
πρός
γε
τὰς
ἄλλας |
[6, 508] |
καὶ
οἱ
ἄλλοι·
τὸν
ἥλιον
|
γὰρ |
δῆλον
ὅτι
ἐρωτᾷς.
Αρ’
οὖν |
[6, 509] |
ὑπὲρ
ταῦτα
κάλλει
ἐστίν·
οὐ
|
γὰρ |
δήπου
σύ
γε
ἡδονὴν
αὐτὸ |
[6, 503] |
εἰκότως
ὀλίγοι
ἔσονταί
σοι·
ἣν
|
γὰρ |
διήλθομεν
φύσιν
δεῖν
ὑπάρχειν
αὐτοῖς, |
[6, 506] |
ἄλλοις
δοκοῦν
περὶ
αὐτῶν.
Οὐδὲ
|
γὰρ |
δίκαιόν
μοι,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες, |
[6, 506] |
περὶ
τοῦ
ἀγαθοῦ
διέλθῃς.
Καὶ
|
γὰρ |
ἐμοί,
ἦν
δ’
ἐγώ,
ὦ |
[6, 485] |
τοιοῦτος
καὶ
οὐδαμῇ
φιλοχρήματος·
ὧν
|
γὰρ |
ἕνεκα
χρήματα
μετὰ
πολλῆς
δαπάνης |
[6, 489] |
ἀλλὰ
μὴ
τοὺς
ἐπιεικεῖς.
οὐ
|
γὰρ |
ἔχει
φύσιν
κυβερνήτην
ναυτῶν
δεῖσθαι |
[6, 506] |
ἐπὶ
τέλει
ὢν
ἀποστῇς.
ἀρκέσει
|
γὰρ |
ἡμῖν,
κἂν
ὥσπερ
δικαιοσύνης
πέρι |
[6, 496] |
Θεάγους
χαλινὸς
οἷος
κατασχεῖν·
καὶ
|
γὰρ |
(Θεάγει
τὰ
μὲν
ἄλλα
πάντα |
[6, 504] |
σοφίας
ὃ
ἕκαστον
εἴη.
Μὴ
|
γὰρ |
μνημονεύων,
ἔφη,
τὰ
λοιπὰ
ἂν |
[6, 505] |
ἀμφισβητήσεις
περὶ
αὐτοῦ,
φανερόν;
Πῶς
|
γὰρ |
οὔ;
Τί
δέ;
τόδε
οὐ |
[6, 498] |
πρὸ
τοῦ
ἐχθροὺς
ὄντας.
πείρας
|
γὰρ |
οὐδὲν
ἀνήσομεν,
ἕως
ἂν
ἢ |
[6, 502] |
γίγνεσθαι
ἡ
παντελῶς
ἀληθής·
νῦν
|
γὰρ |
οὐδὲν
ἧττον
ἦλθεν
τὸ
δεῖν |
[6, 504] |
οὐ
πάνυ
μετρίως
γίγνεται·
ἀτελὲς
|
γὰρ |
οὐδὲν
οὐδενὸς
μέτρον.
δοκεῖ
δ’ |
[6, 508] |
ὃ
(δὴ
καλοῦμεν
ὄμμα.
Οὐ
|
γὰρ |
οὖν.
Αλλ’
ἡλιοειδέστατόν
γε
οἶμαι |
[6, 495] |
πολλῶν
κακῶν
ἄξιοί
εἰσιν.
Καὶ
|
γὰρ |
οὖν,
ἔφη,
τά
γε
λεγόμενα |
[6, 490] |
μηδαμῇ
μετεῖναι
φιλοσοφίας
ἀληθινῆς.
Ην
|
γὰρ |
οὕτω
λεγόμενον.
Οὐκοῦν
ἓν
μὲν |
[6, 505] |
Καὶ
μάλα,
ἔφη,
γελοίως.
(Πῶς
|
γὰρ |
οὐχί,
ἦν
δ’
ἐγώ,
εἰ |
[6, 497] |
μὴ
τυχὼν
πολιτείας
προσηκούσης·
ἐν
|
γὰρ |
προσηκούσῃ
αὐτός
τε
μᾶλλον
αὐξήσεται |
[6, 498] |
τοὺς
πολλοὺς
θαῦμα
οὐδέν·
οὐ
|
γὰρ |
πώποτε
εἶδον
γενόμενον
τὸ
νῦν |
[6, 504] |
ἐπὶ
τέλος
οὔποτε
ἥξει.
Οὐ
|
γὰρ |
ταῦτα,
ἔφη,
μέγιστα,
ἀλλ’
ἔτι |
[6, 487] |
οἷός
τ’
εἴη
ἀντειπεῖν.
ἀλλὰ
|
γὰρ |
τοιόνδε
τι
πάσχουσιν
οἱ
ἀκούοντες |
[6, 488] |
τὰ
τοιαῦτα
μειγνύντες
γράφουσιν.
νόησον
|
γὰρ |
τοιουτονὶ
γενόμενον
εἴτε
πολλῶν
νεῶν |
[6, 491] |
πάντα
τὰ
τούτων
οἰκεῖα·
ἔχεις
|
γὰρ |
τὸν
τύπον
ὧν
λέγω.
Εχω, |
[6, 506] |
Αλλ’
ἔφη,
λέγε·
εἰς
αὖθις
|
γὰρ |
τοῦ
πατρὸς
ἀποτείσεις
τὴν
διήγησιν. |
[6, 497] |
πολιτεία.
Οὐκ
ἔγνως,
ἔφη·
οὐ
|
γὰρ |
τοῦτο
ἔμελλον,
ἀλλ’
εἰ
αὑτὴ |
[6, 510] |
αὖθις,
ἦν
δ’
ἐγώ·
ῥᾷον
|
γὰρ |
τούτων
προειρημένων
μαθήσῃ.
οἶμαι
γάρ |
[6, 487] |
εἰς
τὸ
παρὸν
ἀποβλέψας.
νῦν
|
γὰρ |
φαίη
ἄν
τίς
σοι
λόγῳ |
[6, 502] |
ἔχει
τις
λέγειν;
ὡς
μὲν
|
γὰρ |
χαλεπὸν
σωθῆναι,
καὶ
ἡμεῖς
(συγχωροῦμεν· |
[6, 488] |
ἴδῃς
ὡς
γλίσχρως
εἰκάζω.
οὕτω
|
γὰρ |
χαλεπὸν
τὸ
πάθος
τῶν
ἐπιεικεστάτων, |
[6, 493] |
τὴν
παροιμίαν
ἐξαιρῶμεν
λόγου·
~εὖ
|
γὰρ |
χρὴ
εἰδέναι,
ὅτιπερ
ἂν
σωθῇ |