Livre, Chap. |
[6, 507] |
ἦν
δ’
ἐγώ,
ἐννενόηκας
τὸν
|
τῶν |
αἰσθήσεων
δημιουργὸν
ὅσῳ
πολυτελεστάτην
τὴν |
[6, 498] |
Σώκρατες·
οἶμαι
μέντοι
τοὺς
πολλοὺς
|
τῶν |
ἀκουόντων
προθυμότερον
ἔτι
ἀντιτείνειν
οὐδ’ |
[6, 490] |
δὴ
ἕνεκα
πάλιν
ἀνειλήφαμεν
τὴν
|
τῶν |
ἀληθῶς
φιλοσόφων
φύσιν
καὶ
ἐξ |
[6, 501] |
οἶσθ’
ὅτι
τούτῳ
ἂν
εὐθὺς
|
τῶν |
ἄλλων
διενέγκοιεν,
τῷ
μήτε
ἰδιώτου |
[6, 506] |
δικαιοσύνης
πέρι
καὶ
σωφροσύνης
καὶ
|
τῶν |
ἄλλων
διῆλθες,
οὕτω
καὶ
περὶ |
[6, 505] |
διὰ
τοῦτο
δὲ
ἀποτυγχάνει
καὶ
|
τῶν |
ἄλλων
εἴ
τι
ὄφελος
ἦν, |
[6, 506] |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
φαίνεται
τὰ
|
τῶν |
ἄλλων
μὲν
ἔχειν
εἰπεῖν
δόγματα, |
[6, 508] |
καὶ
ἡ
τοῦ
ὁρᾶσθαι
(δύναμις
|
τῶν |
ἄλλων
συζεύξεων
τιμιωτέρῳ
ζυγῷ
ἐζύγησαν, |
[6, 493] |
αὑτοῦ
ποιῶν
τοὺς
πολλούς,
πέρα
|
τῶν |
ἀναγκαίων,
ἡ
Διομηδεία
λεγομένη
ἀνάγκη |
[6, 495] |
φαμεν.
καὶ
ἐκ
τούτων
δὴ
|
τῶν |
ἀνδρῶν
καὶ
οἱ
τὰ
μέγιστα |
[6, 489] |
δυναμένου,
οὐ
τὸν
ἄρχοντα
δεῖσθαι
|
τῶν |
ἀρχομένων
ἄρχεσθαι,
οὗ
ἂν
τῇ |
[6, 502] |
παραλιπόντι
καὶ
παιδογονίαν
καὶ
τὴν
|
τῶν |
ἀρχόντων
κατάστασιν,
εἰδότι
ὡς
ἐπίφθονός |
[6, 502] |
καὶ
παίδων
πεπέρανται,
τὸ
δὲ
|
τῶν |
ἀρχόντων
ὥσπερ
ἐξ
ἀρχῆς
μετελθεῖν |
[6, 494] |
τὰ
τῶν
Ελλήνων
καὶ
τὰ
|
τῶν |
βαρβάρων
ἱκανὸν
ἔσεσθαι
(πράττειν,
καὶ |
[6, 511] |
δὲ
καλεῖν
μοι
δοκεῖς
τὴν
|
τῶν |
γεωμετρικῶν
τε
καὶ
τὴν
τῶν |
[6, 502] |
διελθεῖν.
(καὶ
τὰ
μὲν
δὴ
|
τῶν |
γυναικῶν
τε
καὶ
παίδων
πεπέρανται, |
[6, 502] |
σοφόν
μοι
ἐγένετο
τήν
τε
|
τῶν |
γυναικῶν
τῆς
κτήσεως
δυσχέρειαν
ἐν |
[6, 504] |
ὅτι
ἀκριβέστατα
καὶ
καθαρώτατα
ἕξει,
|
τῶν |
δὲ
μεγίστων
μὴ
μεγίστας
ἀξιοῦν |
[6, 496] |
καὶ
εὖ
τεθραμμένον
ἦθος,
ἀπορίᾳ
|
τῶν |
διαφθερούντων
κατὰ
φύσιν
μεῖναν
ἐπ’ |
[6, 493] |
μηδὲν
εἰδὼς
τῇ
ἀληθείᾳ
τούτων
|
τῶν |
δογμάτων
τε
καὶ
ἐπιθυμιῶν
ὅτι |
[6, 495] |
προσχημάτων
μεστήν,
ὥσπερ
οἱ
ἐκ
|
τῶν |
εἱργμῶν
εἰς
τὰ
ἱερὰ
ἀποδιδράσκοντες, |
[6, 511] |
ἁψάμενος
αὐτῆς,
πάλιν
αὖ
ἐχόμενος
|
τῶν |
ἐκείνης
ἐχομένων,
οὕτως
ἐπὶ
τελευτὴν |
[6, 494] |
ἀμηχάνου
ἐλπίδος,
ἡγούμενον
καὶ
τὰ
|
τῶν |
Ελλήνων
καὶ
τὰ
τῶν
βαρβάρων |
[6, 496] |
πού
τινι
ἄλλῳ
ἢ
οὐδενὶ
|
τῶν |
ἔμπροσθεν
γέγονεν.
καὶ
τούτων
δὴ |
[6, 494] |
τέλος
ἐλθεῖν;
ἐννόει
δ’
(ἐκ
|
τῶν |
ἔμπροσθεν.
ὡμολόγηται
γὰρ
δὴ
ἡμῖν |
[6, 508] |
εἶναι.
Τίνα
οὖν
ἔχεις
αἰτιάσασθαι
|
τῶν |
ἐν
οὐρανῷ
θεῶν
τούτου
κύριον, |
[6, 489] |
καὶ
ἄχρηστόν
σφισι
καλεῖσθαι
ὑπὸ
|
τῶν |
ἐν
ταῖς
οὕτω
κατεσκευασμέναις
ναυσὶ |
[6, 489] |
ἄχρηστοι
τοῖς
πολλοῖς
οἱ
ἐπιεικέστατοι
|
τῶν |
ἐν
φιλοσοφίᾳ·
τῆς
μέντοι
ἀχρηστίας |
[6, 488] |
οὕτω
γὰρ
χαλεπὸν
τὸ
πάθος
|
τῶν |
ἐπιεικεστάτων,
ὃ
πρὸς
τὰς
πόλεις |
[6, 489] |
γάρ;
Ναί.
Οὐκοῦν
τῆς
μὲν
|
τῶν |
ἐπιεικῶν
ἀχρηστίας
τὴν
αἰτίαν
διεληλύθαμεν; |
[6, 497] |
τά
τε
τῶν
φύσεων
καὶ
|
τῶν |
ἐπιτηδευμάτων.
δῆλος
δὴ
οὖν
εἶ |
[6, 501] |
συμμειγνύντες
τε
καὶ
κεραννύντες
ἐκ
|
τῶν |
ἐπιτηδευμάτων
τὸ
ἀνδρείκελον,
ἀπ’
ἐκείνου |
[6, 505] |
μή
τι
ἐλάττονος
πλάνης
ἔμπλεῳ
|
τῶν |
ἑτέρων;
ἢ
οὐ
καὶ
οὗτοι |
[6, 491] |
ἢ
φυτοῦ,
εἴτε
ἐγγείων
εἴτε
|
τῶν |
ζῴων,
ἴσμεν
ὅτι
τὸ
μὴ |
[6, 497] |
τε
μᾶλλον
αὐξήσεται
καὶ
μετὰ
|
τῶν |
ἰδίων
τὰ
κοινὰ
σώσει.
Τὸ |
[6, 494] |
Ανάγκη.
Καὶ
ὑπὸ
τούτων
δὴ
|
τῶν |
ἰδιωτῶν,
ὅσοι
προσομιλοῦντες
ὄχλῳ
ἀρέσκειν |
[6, 489] |
λέγειν
ὡς
παμπόνηροι
οἱ
πλεῖστοι
|
τῶν |
ἰόντων
ἐπ’
αὐτήν,
οἱ
δὲ |
[6, 496] |
ἔφην
ἐγώ,
ὦ
Αδείμαντε,
λείπεται
|
τῶν |
(κατ’
ἀξίαν
ὁμιλούντων
φιλοσοφίᾳ,
ἤ |
[6, 511] |
δὲ
χρωμένην
αὐτοῖς
τοῖς
ὑπὸ
|
τῶν |
κάτω
ἀπεικασθεῖσιν
καὶ
ἐκείνοις
πρὸς |
[6, 492] |
πολλῷ
θορύβῳ
τὰ
μὲν
ψέγωσι
|
τῶν |
λεγομένων
ἢ
πραττομένων,
τὰ
δὲ |
[6, 494] |
εὖ
πεφυκέναι
καὶ
τὸ
συγγενὲς
|
(τῶν |
λόγων
εἰσαισθάνηταί
τέ
πῃ
καὶ |
[6, 487] |
ἁθροισθέντων
τῶν
σμικρῶν
ἐπὶ
τελευτῆς
|
τῶν |
λόγων
μέγα
τὸ
σφάλμα
καὶ |
[6, 504] |
περίοδος,
ἣν
περιελθόντι
καταφανῆ
γίγνοιτο,
|
τῶν |
μέντοι
ἔμπροσθεν
προειρημένων
ἑπομένας
ἀποδείξεις |
[6, 493] |
τόδε
δοξάτω.
Τὸ
ποῖον;
Εκαστος
|
τῶν |
μισθαρνούντων
ἰδιωτῶν,
οὓς
δὴ
οὗτοι |
[6, 499] |
τῇ
πόλει
κατηκόῳ
γενέσθαι,
ἢ
|
τῶν |
νῦν
ἐν
δυναστείαις
ἢ
βασιλείαις |
[6, 497] |
καὶ
ἐπαιτιῶμαι,
μηδεμίαν
ἀξίαν
εἶναι
|
τῶν |
νῦν
κατάστασιν
πόλεως
φιλοσόφου
φύσεως· |
[6, 497] |
ἀλλὰ
τὴν
προσήκουσαν
αὐτῇ
τίνα
|
τῶν |
νῦν
λέγεις
πολιτειῶν;
(Οὐδ’
ἡντινοῦν, |
[6, 496] |
ἔμπροσθεν
γέγονεν.
καὶ
τούτων
δὴ
|
τῶν |
ὀλίγων
οἱ
γενόμενοι
καὶ
γευσάμενοι |
[6, 491] |
οἴει;
Σφόδρα
γε.
Τούτων
δὴ
|
τῶν |
ὀλίγων
σκόπει
ὡς
πολλοὶ
ὄλεθροι |
[6, 485] |
τὸ
συγγενές
τε
καὶ
οἰκεῖον
|
τῶν |
παιδικῶν
ἀγαπᾶν.
Ορθῶς,
ἔφη.
Η |
[6, 502] |
δὲ
ἐν
παντὶ
τῷ
χρόνῳ
|
τῶν |
πάντων
οὐδέποτε
οὐδ’
ἂν
εἷς |
[6, 510] |
ἐξ
ὑποθέσεως
ἰοῦσα
καὶ
ἄνευ
|
τῶν |
περὶ
ἐκεῖνο
εἰκόνων,
αὐτοῖς
εἴδεσι |
[6, 508] |
οὖν.
Αλλ’
ἡλιοειδέστατόν
γε
οἶμαι
|
τῶν |
περὶ
τὰς
αἰσθήσεις
ὀργάνων.
Πολύ |
[6, 487] |
πρώτοις
ἀναφαίνεσθαι,
καὶ
ὥσπερ
ὑπὸ
|
τῶν |
πεττεύειν
δεινῶν
οἱ
μὴ
τελευτῶντες |
[6, 489] |
οὐδὲ
τοὺς
σοφοὺς
ἐπὶ
τὰς
|
τῶν |
πλουσίων
θύρας
ἰέναι,
ἀλλ’
ὁ |
[6, 496] |
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν
περὶ
τὰ
|
τῶν |
πόλεων
πράττει
οὐδ’
ἔστι
(σύμμαχος |
[6, 496] |
τοῦ
σώματος
νοσοτροφία
ἀπείργουσα
αὐτὸν
|
τῶν |
πολιτικῶν
κατέχει.
τὸ
δ’
ἡμέτερον |
[6, 496] |
καὶ
μακάριον
τὸ
κτῆμα,
καὶ
|
τῶν |
πολλῶν
αὖ
ἱκανῶς
ἰδόντες
τὴν |
[6, 493] |
ἄλλα
παιδεύειν
ἢ
ταῦτα
τὰ
|
τῶν |
πολλῶν
δόγματα,
ἃ
δοξάζουσιν
ὅταν |
[6, 493] |
τούτου
δοκεῖ
διαφέρειν
ὁ
τὴν
|
τῶν |
πολλῶν
καὶ
(παντοδαπῶν
συνιόντων
ὀργὴν |
[6, 499] |
δ’
ἐγώ,
μὴ
πάνυ
οὕτω
|
τῶν |
πολλῶν
(κατηγόρει.
ἀλλοίαν
τοι
δόξαν |
[6, 489] |
διεληλύθαμεν;
Καὶ
μάλα.
Τῆς
δὲ
|
τῶν |
πολλῶν
πονηρίας
τὴν
ἀνάγκην
βούλει |
[6, 491] |
ἐρρωμενέστερον
ᾖ,
τοσούτῳ
πλειόνων
ἐνδεῖ
|
τῶν |
πρεπόντων·
ἀγαθῷ
γάρ
που
κακὸν |
[6, 501] |
Τί
δέ;
τὴν
τοιαύτην
τυχοῦσαν
|
τῶν |
προσηκόντων
ἐπιτηδευμάτων
οὐκ
ἀγαθὴν
τελέως |
[6, 487] |
τὸ
ἐρώτημα
σμικρὸν
παραγόμενοι,
ἁθροισθέντων
|
τῶν |
σμικρῶν
ἐπὶ
τελευτῆς
τῶν
λόγων |
[6, 489] |
εὐδοκιμεῖν
τὸ
βέλτιστον
ἐπιτήδευμα
ὑπὸ
|
τῶν |
τἀναντία
ἐπιτηδευόντων·
(πολὺ
δὲ
μεγίστη |
[6, 498] |
μειρακιώδη
παιδείαν
καὶ
φιλοσοφίαν
μεταχειρίζεσθαι,
|
τῶν |
τε
σωμάτων,
ἐν
ᾧ
βλαστάνει |
[6, 495] |
ἀποδιδράσκοντες,
ἅσμενοι
καὶ
οὗτοι
ἐκ
|
τῶν |
τεχνῶν
ἐκπηδῶσιν
εἰς
τὴν
φιλοσοφίαν, |
[6, 511] |
νοητοῦ
θεωρούμενον
ἢ
τὸ
ὑπὸ
|
τῶν |
τεχνῶν
καλουμένων,
αἷς
αἱ
ὑποθέσεις |
[6, 495] |
μὲν
τὰς
φύσεις,
ὑπὸ
δὲ
|
τῶν |
τεχνῶν
τε
καὶ
δημιουργιῶν
ὥσπερ |
[6, 488] |
ἄστρων
καὶ
πνευμάτων
καὶ
πάντων
|
τῶν |
τῇ
τέχνῃ
προσηκόντων,
εἰ
μέλλει |
[6, 504] |
φίλε,
ἦν
δ’
ἐγώ,
μέτρον
|
τῶν |
τοιούτων
ἀπολεῖπον
καὶ
ὁτιοῦν
τοῦ |
[6, 511] |
τῶν
γεωμετρικῶν
τε
καὶ
τὴν
|
τῶν |
τοιούτων
ἕξιν
ἀλλ’
οὐ
νοῦν, |
[6, 511] |
ἀρχὴν
ἰοῦσαν,
ὡς
οὐ
δυναμένην
|
τῶν |
ὑποθέσεων
ἀνωτέρω
ἐκβαίνειν,
εἰκόσι
δὲ |
[6, 485] |
τούτους.
Πῶς;
Τοῦτο
μὲν
δὴ
|
τῶν |
φιλοσόφων
φύσεων
πέρι
ὡμολογήσθω
(ἡμῖν |
[6, 485] |
ἐν
τοῖς
πρόσθεν
περί
τε
|
τῶν |
φιλοτίμων
καὶ
ἐρωτικῶν
διήλθομεν.
Ορθῶς, |
[6, 497] |
δὲ
ἄλλα
ἀνθρώπινα,
τά
τε
|
τῶν |
φύσεων
καὶ
τῶν
ἐπιτηδευμάτων.
δῆλος |