Livre, Chap.
[6, 507]	διορίζομεν τῷ λόγῳ. Φαμὲν γάρ.	Καὶ	αὐτὸ δὴ καλὸν καὶ αὐτὸ
[6, 506]	καὶ περὶ τοῦ ἀγαθοῦ διέλθῃς.	Καὶ	γὰρ ἐμοί, ἦν δ’ ἐγώ,
[6, 495]	πολλοὶ πολλῶν κακῶν ἄξιοί εἰσιν.	Καὶ	γὰρ οὖν, ἔφη, τά γε
[6, 490]	καὶ σωφροσύνην ἕπεσθαι. Ορθῶς, ἔφη.	Καὶ	δὴ τὸν ἄλλον τῆς φιλοσόφου
[6, 487]	πάσχοντας, ἀχρήστους ταῖς πόλεσι γιγνομένους.	Καὶ	ἐγὼ ἀκούσας, Οἴει οὖν, εἶπον,
[6, 500]	πλήθει, χαλεπὴν οὕτω φύσιν γίγνεσθαι.	Καὶ	ἐγὼ ἀμέλει, ἔφη, συνοίομαι. (Οὐκοῦν
[6, 499]	δὲ καὶ παρ’ ἡμῶν ὁμολογεῖται.	Καὶ	ἐμοί, ἔφη, οὕτω δοκεῖ. Τοῖς
[6, 489]	ἔοικεν, ἀλλὰ μανθάνειν ὃ λέγω.	Καὶ	μάλ’ ἔφη. Πρῶτον μὲν τοίνυν
[6, 504]	καὶ οὐδὲν δεῖν περαιτέρω ζητεῖν.	Καὶ	μάλ’ ἔφη, συχνοὶ πάσχουσιν αὐτὸ
[6, 494]	φρονήματος κενοῦ ἄνευ νοῦ ἐμπιμπλάμενον;	Καὶ	μάλ’ ἔφη. Τῷ δὴ οὕτω
[6, 504]	ἀξιοῦν εἶναι καὶ τὰς ἀκριβείας;	Καὶ	μάλα, ἔφη, (ἄξιον τὸ διανόημα)
[6, 490]	τοῖς νῦν δοκουμένοις περὶ αὐτοῦ;	Καὶ	μάλα, ἔφη. Αρ’ οὖν δὴ
[6, 505]	τελευτῶντες τὴν τοῦ ἀγαθοῦ φάναι.	Καὶ	μάλα, ἔφη, γελοίως. (Πῶς γὰρ
[6, 495]	βαναυσίας τυγχάνουσιν— ἢ οὐκ ἀνάγκη;	Καὶ	μάλα, ἔφη. Δοκεῖς οὖν τι,
[6, 505]	δόξαν ἐνταῦθα ἤδη πᾶς ἀτιμάζει;	Καὶ	μάλα, ἔφη. Ο δὴ διώκει
[6, 489]	ταῖς οὕτω κατεσκευασμέναις ναυσὶ πλωτήρων;	Καὶ	μάλα, ἔφη ὁ Αδείμαντος. Οὐ
[6, 508]	ὥσπερ οὐκ ἐνούσης καθαρᾶς ὄψεως;	Καὶ	μάλα, ἔφη. (Οταν δέ γ’
[6, 492]	καὶ χρήμασι καὶ θανάτοις κολάζουσι;	Καὶ	μάλα, ἔφη, σφόδρα. Τίνα οὖν
[6, 489]	ἐπιεικῶν ἀχρηστίας τὴν αἰτίαν διεληλύθαμεν;	Καὶ	μάλα. Τῆς δὲ τῶν πολλῶν
[6, 504]	δικαιοσύνης τε καὶ ὧν διήλθομεν;	Καὶ	μεῖζον, ἦν δ’ ἐγώ, καὶ
[6, 509]	ἐμοὶ δοκοῦντα περὶ αὐτοῦ λέγειν.	Καὶ	μηδαμῶς γ’ ἔφη, παύσῃ, εἰ
[6, 485]	ὑπὸ γενέσεως καὶ φθορᾶς. Ωμολογήσθω.	Καὶ	μήν, ἦν δ’ ἐγώ, καὶ
[6, 492]	δ’ ὅς, ὦ Σώκρατες, ἀνάγκη.	Καὶ	μήν, ἦν δ’ ἐγώ, οὔπω
[6, 502]	οἶμαι ἔγωγε, ἦ δ’ ὅς.	Καὶ	μὴν ὅτι γε βέλτιστα, εἴπερ
[6, 486]	ἢ τούτῳ προσήκει σπουδάζειν. Οὕτω.	~(Καὶ	μήν που καὶ τόδε δεῖ
[6, 487]	μόνοις ἂν τὴν πόλιν ἐπιτρέποις;	(Καὶ	ὁ Αδείμαντος, Ω Σώκρατες, ἔφη,
[6, 509]	οὐσίας πρεσβείᾳ καὶ δυνάμει ὑπερέχοντος.	(Καὶ	ὁ Γλαύκων μάλα γελοίως, Απολλον,
[6, 501]	παραλαβεῖν καθαρὰν ἢ αὐτοὶ ποιῆσαι.	Καὶ	ὀρθῶς γ’ ἔφη. Οὐκοῦν μετὰ
[6, 505]	κομψοτέροις φρόνησις. Πῶς δ’ οὔ;	Καὶ	ὅτι γε, ὦ φίλε, οἱ
[6, 489]	(εἰ ἐτιμῶντο. Αλλὰ διδάξω, ἔφη.	Καὶ	ὅτι τοίνυν τἀληθῆ λέγεις, ὡς
[6, 501]	μᾶλλον αὐτὸ νῦν ἀκούοντες πραΰνονται;	Καὶ	πολύ γε, ἦ δ’ ὅς,
[6, 502]	εἷς σωθείη, ἔσθ’ ὅστις ἀμφισβητήσειε;	Καὶ	πῶς; Αλλὰ μήν, ἦν δ’
[6, 486]	εἴη ἐπιστήμης μὴ κενὸς εἶναι;	Καὶ	πῶς; Ανόνητα δὴ πονῶν οὐκ
[6, 484]	ὁρῶντα χρὴ φύλακα τηρεῖν ὁτιοῦν;	Καὶ	πῶς, ἔφη, οὐ δῆλον; Η
[6, 485]	σοφίᾳ τι ἀληθείας ἂν εὕροις;	Καὶ	πῶς; ἦ δ’ ὅς. Η
[6, 507]	ἔστιν” ἕκαστον προσαγορεύομεν. Εστι ταῦτα.	Καὶ	τὰ μὲν δὴ ὁρᾶσθαί φαμεν,
[6, 501]	τε καὶ θεοείκελον. Ορθῶς, ἔφη.	Καὶ	τὸ μὲν ἂν οἶμαι ἐξαλείφοιεν,
[6, 509]	γένεσιν αὐτὸν ὄντα. Πῶς γάρ;	Καὶ	τοῖς γιγνωσκομένοις τοίνυν μὴ μόνον
[6, 494]	ἐγώ, πλῆθος ἀδύνατον εἶναι. Αδύνατον.	Καὶ	τοὺς φιλοσοφοῦντας ἄρα ἀνάγκη ψέγεσθαι
[6, 486]	ἢ ἄδικος γένοιτο; Οὐκ ἔστιν.	Καὶ	τοῦτο δὴ ψυχὴν σκοπῶν φιλόσοφον
[6, 494]	ἀνάγκη ψέγεσθαι ὑπ’ αὐτῶν. Ανάγκη.	Καὶ	ὑπὸ τούτων δὴ τῶν ἰδιωτῶν,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 23/03/2006