Livre, Chap. |
[6, 499] |
ἢ
οὐχ
οὕτως;
Οὕτως.
Εἰ
|
τοίνυν |
ἄκροις
εἰς
φιλοσοφίαν
πόλεώς
τις |
[6, 485] |
ἔχειν;
Πάνυ
μὲν
οὖν.
Ο
|
τοίνυν |
ἀρχόμενοι
τούτου
τοῦ
λόγου
ἐλέγομεν, |
[6, 509] |
εἴδη,
ὁρατόν,
νοητόν;
Εχω.
Ωσπερ
|
τοίνυν |
γραμμὴν
δίχα
τετμημένην
λαβὼν
ἄνισα |
[6, 492] |
ἦ
δ’
ὅς,
οὕτως.
~(Ην
|
τοίνυν |
ἔθεμεν
τοῦ
φιλοσόφου
φύσιν,
ἂν |
[6, 489] |
Καὶ
μάλ’
ἔφη.
Πρῶτον
μὲν
|
τοίνυν |
ἐκεῖνον
τὸν
θαυμάζοντα
ὅτι
οἱ |
[6, 511] |
ταύτης
ἀδελφαῖς
τέχναις
λέγεις.
Τὸ
|
τοίνυν |
ἕτερον
μάνθανε
τμῆμα
τοῦ
νοητοῦ |
[6, 510] |
εἰ
κατανοεῖς.
Αλλὰ
κατανοῶ.
Τὸ
|
τοίνυν |
ἕτερον
τίθει
ᾧ
τοῦτο
ἔοικεν, |
[6, 509] |
συχνά
γε
ἀπολείπω.
Μηδὲ
σμικρὸν
|
τοίνυν, |
ἔφη,
παραλίπῃς.
Οἶμαι
μέν,
ἦν |
[6, 491] |
ἀκριβέστερον
ἃ
λέγεις
πυθοίμην.
Λαβοῦ
|
τοίνυν, |
ἦν
δ’
ἐγώ,
ὅλου
αὐτοῦ |
[6, 491] |
διήλθομεν.
Ατοπον,
ἔφη,
ἀκοῦσαι.
(Ετι
|
τοίνυν, |
ἦν
δ’
ἐγώ,
πρὸς
τούτοις |
[6, 502] |
μὲν
οὖν,
ἔφη.
Οὗτοι
μὲν
|
τοίνυν, |
ἦν
δ’
ἐγώ,
τοῦτο
πεπεισμένοι |
[6, 508] |
Οὕτως,
ἦ
δ’
ὅς.
Τοῦτον
|
τοίνυν, |
ἦν
δ’
ἐγώ,
φάναι
με |
[6, 509] |
ἀπολείψω.
Μὴ
γάρ,
ἔφη.
(Νόησον
|
τοίνυν, |
ἦν
δ’
ἐγώ,
ὥσπερ
λέγομεν, |
[6, 508] |
ἐνοῦσα
φαίνεται.
Τί
μήν;
Οὕτω
|
τοίνυν |
καὶ
τὸ
τῆς
ψυχῆς
ὧδε |
[6, 485] |
διήλθομεν.
Ορθῶς,
ἔφη,
λέγεις.
Τόδε
|
τοίνυν |
μετὰ
τοῦτο
σκόπει
εἰ
ἀνάγκη |
[6, 509] |
Πῶς
γάρ;
Καὶ
τοῖς
γιγνωσκομένοις
|
τοίνυν |
μὴ
μόνον
τὸ
γιγνώσκεσθαι
φάναι |
[6, 511] |
διανοίᾳ.
Αληθῆ,
ἔφη,
λέγεις.
Τοῦτο
|
τοίνυν |
νοητὸν
μὲν
τὸ
εἶδος
ἔλεγον, |
[6, 493] |
δ’
ὅς,
οὐδ’
ἀκούσομαι.
Ταῦτα
|
τοίνυν |
πάντα
ἐννοήσας
ἐκεῖνο
ἀναμνήσθητι·
αὐτὸ |
[6, 493] |
ἐμοὶ
ἄλλως,
ἔφη,
δοκεῖ.
Ετι
|
τοίνυν |
σοι,
ἦν
δ’
ἐγώ,
πρὸς |
[6, 489] |
Αλλὰ
διδάξω,
ἔφη.
Καὶ
ὅτι
|
τοίνυν |
τἀληθῆ
λέγεις,
ὡς
ἄχρηστοι
τοῖς |
[6, 508] |
οὐκ
ἔχοντι.
Εοικε
γάρ.
(Τοῦτο
|
τοίνυν |
τὸ
τὴν
ἀλήθειαν
παρέχον
τοῖς |
[6, 489] |
κυβερνήταις.
Ορθότατα,
ἔφη.
Εκ
τε
|
τοίνυν |
τούτων
καὶ
ἐν
τούτοις
οὐ |
[6, 504] |
ἦ
δ’
ὅς.
Τὴν
μακροτέραν
|
τοίνυν, |
ὦ
ἑταῖρε,
ἔφην,
περιιτέον
τῷ |