Livre, Chap. |
[6, 485] |
πέρι
ὡμολογήσθω
(ἡμῖν
ὅτι
μαθήματός
|
γε |
ἀεὶ
ἐρῶσιν
ὃ
ἂν
αὐτοῖς |
[6, 487] |
ἀλλ’
ἐν
λόγοις·
ἐπεὶ
τό
|
γε |
ἀληθὲς
οὐδέν
τι
μᾶλλον
ταύτῃ |
[6, 485] |
νέου
ὅτι
μάλιστα
ὀρέγεσθαι.
Παντελῶς
|
γε. |
Αλλὰ
μὴν
ὅτῳ
γε
εἰς |
[6, 509] |
ἀπολείπεις.
Αλλὰ
μήν,
εἶπον,
συχνά
|
γε |
ἀπολείπω.
Μηδὲ
σμικρὸν
τοίνυν,
ἔφη, |
[6, 499] |
ἢ
οἴει;
Οὐδαμῶς
γε.
Οὐδέ
|
γε |
αὖ
λόγων,
ὦ
μακάριε,
καλῶν |
[6, 502] |
δ’
ὅς.
Καὶ
μὴν
ὅτι
|
γε |
βέλτιστα,
εἴπερ
δυνατά,
ἱκανῶς
ἐν |
[6, 508] |
φῶς.
Αλλὰ
μήν,
ἔφη,
πολλοῦ
|
γε |
δεῖ
ἄτιμον
εἶναι.
Τίνα
οὖν |
[6, 494] |
εἰσακοῦσαι
διὰ
τοσούτων
κακῶν;
Πολλοῦ
|
γε |
δεῖ,
ἦ
δ’
ὅς.
Εὰν |
[6, 486] |
τι
ἡγήσεται
ὁ
τοιοῦτος;
Ηκιστά
|
γε. |
Δειλῇ
δὴ
καὶ
ἀνελευθέρῳ
φύσει |
[6, 506] |
τὴν
παροῦσαν
ὁρμὴν
ἐφικέσθαι
τοῦ
|
γε |
δοκοῦντος
ἐμοὶ
τὰ
νῦν—
ὃς |
[6, 497] |
ἐλάχιστα
ἂν
διαπραξάμενος
ἀπαλλάττοιτο.
Οὐδέ
|
γε, |
εἶπον,
τὰ
μέγιστα,
μὴ
τυχὼν |
[6, 485] |
Παντελῶς
γε.
Αλλὰ
μὴν
ὅτῳ
|
γε |
εἰς
ἕν
τι
αἱ
ἐπιθυμίαι |
[6, 487] |
δι’
εἰκόνος
λεγομένης.
Σὺ
δέ
|
γε, |
ἔφη,
οἶμαι
οὐκ
εἴωθας
δι’ |
[6, 500] |
συμπάσης
τῆς
δημοτικῆς
ἀρετῆς;
Ηκιστά
|
γε, |
ἦ
δ’
ὅς.
Αλλ’
ἐὰν |
[6, 501] |
νῦν
ἀκούοντες
πραΰνονται;
Καὶ
πολύ
|
γε, |
ἦ
δ’
ὅς,
εἰ
σωφρονοῦσιν. |
[6, 493] |
διδόντος
οὐ
καταγέλαστον;
(Οἶμαι
δέ
|
γε, |
ἦ
δ’
ὅς,
οὐδ’
ἀκούσομαι. |
[6, 505] |
δὲ
τοῦτο
μᾶλλον·
ἐπεὶ
ὅτι
|
γε |
ἡ
τοῦ
ἀγαθοῦ
ἰδέα
μέγιστον |
[6, 509] |
ἐστίν·
οὐ
γὰρ
δήπου
σύ
|
γε |
ἡδονὴν
αὐτὸ
λέγεις.
Εὐφήμει,
ἦν |
[6, 495] |
τά
γε
λεγόμενα
ταῦτα.
Εἰκότως
|
γε, |
ἦν
δ’
ἐγώ,
λεγόμενα.
καθορῶντες |
[6, 507] |
ἀκουσθήσεται;
Οὐδενός,
ἔφη.
Οἶμαι
δέ
|
γε, |
ἦν
δ’
ἐγώ,
οὐδ’
ἄλλαις |
[6, 504] |
αὐτὸ
διὰ
ῥᾳθυμίαν.
Τούτου
δέ
|
γε, |
ἦν
δ’
ἐγώ,
τοῦ
παθήματος |
[6, 495] |
Καὶ
γὰρ
οὖν,
ἔφη,
τά
|
γε |
λεγόμενα
ταῦτα.
Εἰκότως
γε,
ἦν |
[6, 510] |
Πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη,
τοῦτό
|
γε |
οἶδα.
Οὐκοῦν
καὶ
ὅτι
τοῖς |
[6, 508] |
Οὐ
γὰρ
οὖν.
Αλλ’
ἡλιοειδέστατόν
|
γε |
οἶμαι
τῶν
περὶ
τὰς
αἰσθήσεις |
[6, 505] |
ἔφη.
Αλλὰ
μὴν
καὶ
τόδε
|
γε |
οἶσθα,
ὅτι
τοῖς
μὲν
πολλοῖς |
[6, 490] |
ὂν
πεφυκὼς
εἴη
ἁμιλλᾶσθαι
ὅ
|
γε |
ὄντως
φιλομαθής,
καὶ
οὐκ
(ἐπιμένοι |
[6, 499] |
πολιτεία
καὶ
ἔστιν
καὶ
γενήσεταί
|
γε, |
ὅταν
αὕτη
ἡ
Μοῦσα
πόλεως |
[6, 505] |
ἦν
δ’
ἐγώ,
εἰ
ὀνειδίζοντές
|
γε |
ὅτι
οὐκ
ἴσμεν
τὸ
ἀγαθὸν |
[6, 499] |
οὔτε
πλείους.
ἢ
οἴει;
Οὐδαμῶς
|
γε. |
Οὐδέ
γε
αὖ
λόγων,
ὦ |
[6, 508] |
περὶ
τὰς
αἰσθήσεις
ὀργάνων.
Πολύ
|
γε. |
Οὐκοῦν
καὶ
τὴν
δύναμιν
ἣν |
[6, 498] |
ἀληθῶς
μοι
δοκεῖς,
ἔφη,
λέγειν
|
γε |
προθύμως,
ὦ
Σώκρατες·
οἶμαι
μέντοι |
[6, 498] |
οὐδὲν
μὲν
οὖν,
ἔφην,
ὥς
|
γε |
πρὸς
τὸν
ἅπαντα.
τὸ
μέντοι |
[6, 502] |
δὲ
γενέσθαι,
οὐ
μέντοι
ἀδύνατά
|
γε. |
Συμβαίνει
γάρ,
ἔφη.
Οὐκοῦν
ἐπειδὴ |
[6, 505] |
ὁμολογεῖν
ἡδονὰς
εἶναι
κακάς;
Σφόδρα
|
γε. |
Συμβαίνει
δὴ
αὐτοῖς
οἶμαι
ὁμολογεῖν |
[6, 484] |
ἔφη,
εἴη
ἄλλους
αἱρεῖσθαι,
εἴ
|
γε |
τἆλλα
μὴ
ἐλλείποιντο·
τούτῳ
γὰρ |
[6, 495] |
τεχνίον.
ὅμως
γὰρ
δὴ
πρός
|
γε |
τὰς
ἄλλας
τέχνας
καίπερ
οὕτω |
[6, 486] |
οὖν.
Αλλ’
οὐ
μὴν
τό
|
γε |
τῆς
ἀμούσου
τε
καὶ
ἀσχήμονος |
[6, 487] |
ἂν
ὁ
Μῶμος,
ἔφη,
τό
|
γε |
τοιοῦτον
μέμψαιτο.
Αλλ’
ἦν
δ’ |
[6, 485] |
Μεγάλη
ἀνάγκη.
Σώφρων
μὴν
ὅ
|
γε |
τοιοῦτος
καὶ
οὐδαμῇ
φιλοχρήματος·
ὧν |
[6, 485] |
φιλόσοφόν
τε
καὶ
(φιλοψευδῆ;
Οὐδαμῶς
|
γε. |
Τὸν
ἄρα
τῷ
ὄντι
φιλομαθῆ |
[6, 491] |
ὀλίγας.
ἢ
οὐκ
οἴει;
Σφόδρα
|
γε. |
Τούτων
δὴ
τῶν
ὀλίγων
σκόπει |
[6, 487] |
δ’
ἐπιεικεστάτους
δοκοῦντας
ὅμως
τοῦτό
|
γε |
ὑπὸ
τοῦ
ἐπιτηδεύματος
οὗ
σὺ |
[6, 500] |
Θείῳ
δὴ
καὶ
κοσμίῳ
ὅ
|
γε |
φιλόσοφος
ὁμιλῶν
κόσμιός
τε
(καὶ |
[6, 485] |
Εἰκός
γ’
ἔφη.
Οὐ
μόνον
|
γε, |
ὦ
φίλε,
εἰκός,
ἀλλὰ
καὶ |
[6, 505] |
Πῶς
δ’
οὔ;
Καὶ
ὅτι
|
γε, |
ὦ
φίλε,
οἱ
τοῦτο
ἡγούμενοι |
[6, 500] |
που,
ὦ
Αδείμαντε,
σχολὴ
τῷ
|
γε |
ὡς
ἀληθῶς
πρὸς
τοῖς
οὖσι |