Livre, Chap. |
[6, 489] |
ἀχρήστους
λεγομένους
καὶ
μετεωρολέσχας
τοῖς
|
ὡς |
ἀληθῶς
κυβερνήταις.
Ορθότατα,
ἔφη.
Εκ |
[6, 488] |
περὶ
τὰς
ναῦς
γιγνομένων
τὸν
|
ὡς |
ἀληθῶς
κυβερνητικὸν
οὐχ
ἡγῇ
ἂν |
[6, 500] |
ὦ
Αδείμαντε,
σχολὴ
τῷ
γε
|
ὡς |
ἀληθῶς
πρὸς
τοῖς
οὖσι
τὴν |
[6, 496] |
τε
καὶ
δόξας;
ἆρ’
οὐχ
|
ὡς |
ἀληθῶς
προσήκοντα
ἀκοῦσαι
σοφίσματα,
καὶ |
[6, 499] |
γὰρ
ἂν
ἡμεῖς
δικαίως
καταγελῴμεθα,
|
ὡς |
ἄλλως
εὐχαῖς
ὅμοια
λέγοντες.
ἢ |
[6, 499] |
δὲ
πότερα
γενέσθαι
ἢ
ἀμφότερα
|
ὡς |
ἄρα
ἐστὶν
ἀδύνατον,
ἐγὼ
μὲν |
[6, 495] |
ἐγώ,
ὅτι
οὐ
κακῶς
ἐλέγομεν
|
ὡς |
ἄρα
καὶ
αὐτὰ
τὰ
τῆς |
[6, 505] |
γὰρ
αὐτό
φασιν
εἶναι
ἀγαθοῦ,
|
ὡς |
αὖ
συνιέντων
ἡμῶν
ὅτι
λέγουσιν, |
[6, 489] |
Καὶ
ὅτι
τοίνυν
τἀληθῆ
λέγεις,
|
ὡς |
ἄχρηστοι
τοῖς
πολλοῖς
οἱ
ἐπιεικέστατοι |
[6, 488] |
τὸν
δὲ
μὴ
τοιοῦτον
ψέγοντας
|
ὡς |
ἄχρηστον,
τοῦ
δὲ
ἀληθινοῦ
κυβερνήτου |
[6, 499] |
τούτου
ἕτοιμοι
τῷ
λόγῳ
διαμάχεσθαι,
|
ὡς |
γέγονεν
ἡ
εἰρημένη
πολιτεία
καὶ |
[6, 508] |
δ’
ἐπιστήμης
οὖσαν
καὶ
ἀληθείας,
|
ὡς |
γιγνωσκομένης
μὲν
διανοοῦ,
οὕτω
δὲ |
[6, 488] |
εἰκόνος,
ἵν’
ἔτι
μᾶλλον
ἴδῃς
|
ὡς |
γλίσχρως
εἰκάζω.
οὕτω
γὰρ
χαλεπὸν |
[6, 502] |
χαλεπὸν
σωθῆναι,
καὶ
ἡμεῖς
(συγχωροῦμεν·
|
ὡς |
δὲ
ἐν
παντὶ
τῷ
χρόνῳ |
[6, 493] |
ταῦτα
ἃ
ἂν
οὗτοι
ἐπαινῶσιν·
|
ὡς |
δὲ
καὶ
ἀγαθὰ
καὶ
καλὰ |
[6, 488] |
εἶναι,
ἀλλὰ
καὶ
τὸν
λέγοντα
|
ὡς |
διδακτὸν
ἑτοίμους
κατατέμνειν,
αὐτοὺς
δὲ |
[6, 505] |
Τί
δέ;
τόδε
οὐ
φανερόν,
|
ὡς |
δίκαια
μὲν
καὶ
καλὰ
πολλοὶ |
[6, 490] |
φύσεως
δεῖ
θεάσασθαι
τὰς
φθοράς,
|
ὡς |
διόλλυται
ἐν
πολλοῖς,
σμικρὸν
δέ |
[6, 502] |
δυνατά,
ἱκανῶς
ἐν
τοῖς
ἔμπροσθεν,
|
ὡς |
ἐγᾦμαι,
διήλθομεν.
Ικανῶς
γάρ.
Νῦν |
[6, 486] |
(Οὐ
μὴν
οὐδὲ
τόδε
παραλείψεις,
|
ὡς |
ἐγᾦμαι.
Τὸ
ποῖον;
Εὐμαθὴς
ἢ |
[6, 505] |
ἴσμεν
τὸ
ἀγαθὸν
λέγουσι
πάλιν
|
ὡς |
εἰδόσιν;
φρόνησιν
γὰρ
αὐτό
φασιν |
[6, 506] |
ὧν
τις
μὴ
οἶδεν
λέγειν
|
ὡς |
εἰδότα;
Οὐδαμῶς
γ’
ἔφη,
ὡς |
[6, 506] |
ὡς
εἰδότα;
Οὐδαμῶς
γ’
ἔφη,
|
ὡς |
εἰδότα,
ὡς
μέντοι
οἰόμενον
ταῦθ’ |
[6, 510] |
καθ’
ἑκάστην
μέθοδον,
ταῦτα
μὲν
|
ὡς |
εἰδότες,
ποιησάμενοι
ὑποθέσεις
αὐτά,
οὐδένα |
[6, 510] |
ὕδασιν
εἰκόνες
εἰσίν,
τούτοις
μὲν
|
ὡς |
εἰκόσιν
αὖ
χρώμενοι,
~ζητοῦντες
(δὲ |
[6, 510] |
μὲν
αὐτοῦ
τοῖς
τότε
μιμηθεῖσιν
|
ὡς |
εἰκόσιν
χρωμένη
ψυχὴ
ζητεῖν
ἀναγκάζεται |
[6, 503] |
Εἰρήσθω
γάρ,
ἔφη.
Νόησον
δὴ
|
ὡς |
εἰκότως
ὀλίγοι
ἔσονταί
σοι·
ἣν |
[6, 504] |
τὰ
τότε
τῆς
μὲν
ἀκριβείας,
|
ὡς |
ἐμοὶ
ἐφαίνετο,
ἐλλιπῆ,
εἰ
δὲ |
[6, 511] |
ἀπεικασθεῖσιν
καὶ
ἐκείνοις
πρὸς
ἐκεῖνα
|
ὡς |
ἐναργέσι
δεδοξασμένοις
τε
καὶ
τετιμημένοις. |
[6, 486] |
καὶ
ἀνελευθέρῳ
φύσει
φιλοσοφίας
ἀληθινῆς,
|
ὡς |
ἔοικεν,
οὐκ
ἂν
μετείη.
Οὔ |
[6, 502] |
διήλθομεν.
Ικανῶς
γάρ.
Νῦν
δή,
|
ὡς |
ἔοικεν,
συμβαίνει
ἡμῖν
περὶ
τῆς |
[6, 502] |
τὴν
τῶν
ἀρχόντων
κατάστασιν,
εἰδότι
|
ὡς |
ἐπίφθονός
τε
καὶ
χαλεπὴ
γίγνεσθαι |
[6, 496] |
καὶ
ὅτι
οὐδεὶς
οὐδὲν
ὑγιὲς
|
ὡς |
ἔπος
εἰπεῖν
περὶ
τὰ
τῶν |
[6, 496] |
ὀλίγων
οἱ
γενόμενοι
καὶ
γευσάμενοι
|
ὡς |
ἡδὺ
καὶ
μακάριον
τὸ
κτῆμα, |
[6, 495] |
ἐπιτήδευμα,
ὀλίγης
καὶ
ἄλλως
γιγνομένης,
|
ὡς |
ἡμεῖς
φαμεν.
καὶ
ἐκ
τούτων |
[6, 511] |
ἔφη,
καὶ
συγχωρῶ
καὶ
τάττω
|
ὡς |
λέγεις.
|
[6, 502] |
ἀνάγκη
διαφθαρῆναι,
ἔχει
τις
λέγειν;
|
ὡς |
μὲν
γὰρ
χαλεπὸν
σωθῆναι,
καὶ |
[6, 504] |
ποῖον
δή;
(Ελέγομέν
που
ὅτι
|
ὡς |
μὲν
δυνατὸν
ἦν
κάλλιστα
αὐτὰ |
[6, 506] |
Οὐδαμῶς
γ’
ἔφη,
ὡς
εἰδότα,
|
ὡς |
μέντοι
οἰόμενον
ταῦθ’
ἃ
οἴεται |
[6, 511] |
τοιούτων
ἕξιν
ἀλλ’
οὐ
νοῦν,
|
ὡς |
μεταξύ
τι
δόξης
τε
καὶ |
[6, 507] |
αὖ
κατ’
ἰδέαν
μίαν
ἑκάστου
|
ὡς |
μιᾶς
οὔσης
τιθέντες,
ὃ
ἔστιν” |
[6, 495] |
δὲ
λελουμένου,
νεουογὸν
ἱμάτιον
ἔχοντος,
|
ὡς |
νυμφίου
παρεσκευασμένου,
διὰ
πενίαν
καὶ |
[6, 495] |
σὺ
φῂς
ὀνειδίζειν
τοὺς
ὀνειδίζοντας,
|
ὡς |
οἱ
συνόντες
αὐτῇ
οἱ
μὲν |
[6, 484] |
ἀεὶ
ἀναφέροντές
τε
(καὶ
θεώμενοι
|
ὡς |
οἷόν
τε
ἀκριβέστατα,
οὕτω
δὴ |
[6, 511] |
αὐτοῦ,
οὐκ
ἐπ’
ἀρχὴν
ἰοῦσαν,
|
ὡς |
οὐ
δυναμένην
τῶν
ὑποθέσεων
ἀνωτέρω |
[6, 500] |
φιλοσόφοις
καὶ
ἀπιστήσουσιν
ἡμῖν
λέγουσιν
|
ὡς |
οὐκ
ἄν
ποτε
ἄλλως
εὐδαιμονήσειε |
[6, 502] |
τοῦδε
δὲ
πέρι
τις
ἀμφισβητήσει,
|
ὡς |
οὐκ
ἂν
τύχοιεν
γενόμενοι
βασιλέων |
[6, 489] |
τὸν
ἐγκαλοῦντα
τῇ
φιλοσοφίᾳ
λέγειν
|
ὡς |
παμπόνηροι
οἱ
πλεῖστοι
τῶν
ἰόντων |
[6, 510] |
ἔτι
ἀξιοῦσι
περὶ
αὐτῶν
διδόναι
|
(ὡς |
παντὶ
φανερῶν,
ἐκ
τούτων
δ’ |
[6, 506] |
ᾔσθησαι
τὰς
ἄνευ
ἐπιστήμης
δόξας,
|
ὡς |
πᾶσαι
αἰσχραί;
ὧν
αἱ
βέλτισται |
[6, 503] |
εὐμετάβολα,
οἷς
(ἄν
τις
μᾶλλον
|
ὡς |
πιστοῖς
χρήσαιτο,
καὶ
ἐν
τῷ |
[6, 507] |
οὕτω
περὶ
πάντων
ἃ
τότε
|
ὡς |
πολλὰ
ἐτίθεμεν,
πάλιν
αὖ
κατ’ |
[6, 502] |
εἷς,
ἔφη.
Τοιούτους
δὲ
γενομένους
|
ὡς |
πολλὴ
ἀνάγκη
διαφθαρῆναι,
ἔχει
τις |
[6, 491] |
Τούτων
δὴ
τῶν
ὀλίγων
σκόπει
|
ὡς |
πολλοὶ
ὄλεθροι
καὶ
μεγάλοι.
Τίνες |
[6, 497] |
εἴσῃ.
σκόπει
δὲ
καὶ
νῦν
|
ὡς |
προθύμως
καὶ
παρακινδυνευτικῶς
μέλλω
λέγειν, |
[6, 493] |
τριβῇ
σοφίαν
τε
καλέσειεν
καὶ
|
ὡς |
τέχνην
συστησάμενος
ἐπὶ
διδασκαλίαν
τρέποιτο, |
[6, 510] |
διῃρῆσθαι
ἀληθείᾳ
τε
καὶ
μή,
|
ὡς |
τὸ
δοξαστὸν
πρὸς
τὸ
γνωστόν, |
[6, 488] |
πίνοντάς
τε
καὶ
εὐωχουμένους
πλεῖν
|
ὡς |
τὸ
εἰκὸς
τοὺς
τοιούτους,
πρὸς |
[6, 501] |
διατεταμένους
ἐφ’
ἡμᾶς
ἔφησθα
ἰέναι,
|
ὡς |
τοιοῦτός
ἐστι
πολιτειῶν
ζωγράφος
ὃν |