Livre, Chap. |
[6, 487] |
ἀλλὰ
γὰρ
τοιόνδε
τι
πάσχουσιν
|
οἱ |
ἀκούοντες
ἑκάστοτε
ἃ
νῦν
λέγεις· |
[6, 508] |
Ονπερ
καὶ
σύ,
ἔφη,
καὶ
|
οἱ |
ἄλλοι·
τὸν
ἥλιον
γὰρ
δῆλον |
[6, 506] |
τυφλῶν
διαφέρειν
ὁδὸν
ὀρθῶς
πορευομένων
|
οἱ |
ἄνευ
νοῦ
ἀληθές
τι
δοξάζοντες; |
[6, 485] |
τίνα
τρόπον
οἷοί
τ’
ἔσονται
|
οἱ |
αὐτοὶ
κἀκεῖνα
καὶ
ταῦτα
ἔχειν; |
[6, 485] |
ὅτι
οἷοί
τε
ταῦτα
ἔχειν
|
οἱ |
αὐτοί,
ὅτι
τε
οὐκ
ἄλλους |
[6, 496] |
καὶ
τούτων
δὴ
τῶν
ὀλίγων
|
οἱ |
γενόμενοι
καὶ
γευσάμενοι
ὡς
ἡδὺ |
[6, 488] |
καὶ
ἀπολογούμενον
ὑπὲρ
αὐτῶν,
οἷον
|
οἱ |
γραφῆς
τραγελάφους
καὶ
τὰ
τοιαῦτα |
[6, 489] |
πλεῖστοι
τῶν
ἰόντων
ἐπ’
αὐτήν,
|
οἱ |
δὲ
ἐπιεικέστατοι
ἄχρηστοι,
καὶ
ἐγὼ |
[6, 484] |
ταὐτὰ
ὡσαύτως
ἔχοντος
δυνάμενοι
ἐφάπτεσθαι,
|
οἱ |
δὲ
μὴ
ἀλλ’
ἐν
πολλοῖς |
[6, 495] |
συνόντες
αὐτῇ
οἱ
μὲν
οὐδενός,
|
οἱ |
δὲ
πολλοὶ
πολλῶν
κακῶν
ἄξιοί |
[6, 495] |
ὀνομάτων
καὶ
προσχημάτων
μεστήν,
ὥσπερ
|
οἱ |
ἐκ
τῶν
εἱργμῶν
εἰς
τὰ |
[6, 504] |
ἐνεγκεῖν
~εἴτε
καὶ
(ἀποδειλιάσει,
ὥσπερ
|
οἱ |
ἐν
τοῖς
ἄλλοις
ἀποδειλιῶντες.
Πρέπει |
[6, 489] |
λέγεις,
ὡς
ἄχρηστοι
τοῖς
πολλοῖς
|
οἱ |
ἐπιεικέστατοι
τῶν
ἐν
φιλοσοφίᾳ·
τῆς |
[6, 511] |
ἀλλὰ
μὴ
αἰσθήσεσιν
αὐτὰ
θεᾶσθαι
|
οἱ |
θεώμενοι,
διὰ
δὲ
τὸ
μὴ |
[6, 498] |
~Νῦν
μέν,
ἦν
δ’
ἐγώ,
|
οἱ |
καὶ
ἁπτόμενοι
μειράκια
ὄντα
ἄρτι |
[6, 495] |
ὀνειδίζοντας,
ὡς
οἱ
συνόντες
αὐτῇ
|
οἱ |
μὲν
οὐδενός,
οἱ
δὲ
πολλοὶ |
[6, 484] |
δ’
ἐγώ,
ὦ
Γλαύκων,
καὶ
|
οἱ |
μὴ
διὰ
μακροῦ
τινος
διεξελθόντες |
[6, 487] |
ὥσπερ
ὑπὸ
τῶν
πεττεύειν
δεινῶν
|
οἱ |
μὴ
τελευτῶντες
ἀποκλείονται
καὶ
οὐκ |
[6, 492] |
προστιθέασι
λόγῳ
μὴ
πείθοντες
οὗτοι
|
οἱ |
παιδευταί
τε
καὶ
σοφισταί.
ἢ |
[6, 510] |
οἶμαι
γάρ
σε
εἰδέναι
ὅτι
|
οἱ |
περὶ
τὰς
γεωμετρίας
τε
καὶ |
[6, 489] |
τῇ
φιλοσοφίᾳ
λέγειν
ὡς
παμπόνηροι
|
οἱ |
πλεῖστοι
τῶν
ἰόντων
ἐπ’
αὐτήν, |
[6, 494] |
πράγματα
οἵ
τε
οἰκεῖοι
καὶ
|
οἱ |
πολῖται.
Πῶς
δ’
οὔ;
(Υποκείσονται |
[6, 492] |
ἢ
καὶ
σὺ
ἡγῇ,
ὥσπερ
|
οἱ |
πολλοί,
διαφθειρομένους
τινὰς
εἶναι
ὑπὸ |
[6, 490] |
τούτῳ
νῦν
γεγόναμεν,
τί
ποθ’
|
οἱ |
πολλοὶ
κακοί,
καὶ
τούτου
δὴ |
[6, 500] |
ὅς.
Αλλ’
ἐὰν
δὴ
αἴσθωνται
|
οἱ |
πολλοὶ
ὅτι
ἀληθῆ
περὶ
αὐτοῦ |
[6, 495] |
φῂς
ὀνειδίζειν
τοὺς
ὀνειδίζοντας,
ὡς
|
οἱ |
συνόντες
αὐτῇ
οἱ
μὲν
οὐδενός, |
[6, 502] |
τίνων
(μαθημάτων
τε
καὶ
ἐπιτηδευμάτων
|
οἱ |
σωτῆρες
ἐνέσονται
τῆς
πολιτείας,
καὶ |
[6, 495] |
τούτων
δὴ
τῶν
ἀνδρῶν
καὶ
|
οἱ |
τὰ
μέγιστα
κακὰ
ἐργαζόμενοι
τὰς |
[6, 495] |
γίγνονται
καὶ
τοὺς
ἰδιώτας,
καὶ
|
οἱ |
τἀγαθά,
οἳ
ἂν
ταύτῃ
τύχωσι |
[6, 505] |
ὄνομα.
Αληθέστατα,
ἔφη.
Τί
δὲ
|
οἱ |
τὴν
ἡδονὴν
ἀγαθὸν
ὁριζόμενοι;
μῶν |
[6, 503] |
καὶ
βεβαιότητος
ἐθέλειν
ζῆν,
ἀλλ’
|
οἱ |
τοιοῦτοι
ὑπὸ
ὀξύτητος
φέρονται
ὅπῃ |
[6, 484] |
τὸ
ἑξῆς;
ἐπειδὴ
φιλόσοφοι
μὲν
|
οἱ |
τοῦ
ἀεὶ
κατὰ
ταὐτὰ
ὡσαύτως |
[6, 505] |
Καὶ
ὅτι
γε,
ὦ
φίλε,
|
οἱ |
τοῦτο
ἡγούμενοι
οὐκ
ἔχουσι
δεῖξαι |
[6, 500] |
πόλις,
εἰ
μὴ
αὐτὴν
διαγράψειαν
|
οἱ |
τῷ
θείῳ
παραδείγματι
χρώμενοι
ζωγράφοι; |
[6, 484] |
οὖν
δοκοῦσί
τι
τυφλῶν
διαφέρειν
|
οἱ |
τῷ
ὄντι
τοῦ
ὄντος
ἑκάστου |
[6, 487] |
πόλεις,
πρὶν
ἂν
ἐν
αὐταῖς
|
οἱ |
φιλόσοφοι
ἄρξωσιν,
οὓς
ἀχρήστους
ὁμολογοῦμεν |
[6, 489] |
τοίνυν
ἐκεῖνον
τὸν
θαυμάζοντα
ὅτι
|
οἱ |
φιλόσοφοι
οὐ
τιμῶνται
ἐν
ταῖς |
[6, 498] |
πλησιάσαντες
αὐτοῦ
τῷ
χαλεπωτάτῳ
ἀπαλλάττονται,
|
οἱ |
φιλοσοφώτατοι
ποιούμενοι—
λέγω
δὲ
χαλεπώτατον |