Alphabétiquement     [«   »]
οὐδενὸς 1
οὐδέποτε 2
Οὐκ 7
οὐκ 54
Οὔκ 1
Οὐκοῦν 16
οὖν 55
Fréquences     [«    »]
46 γε
50 οὐ
46 τοὺς
54 οὐκ
55 οὖν
59 ὡς
60 δὴ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre VI

οὐκ


Livre, Chap.
[6, 501]   τοιαύτην τυχοῦσαν τῶν προσηκόντων ἐπιτηδευμάτων  οὐκ   ἀγαθὴν τελέως ἔσεσθαι καὶ φιλόσοφον,
[6, 507]   μὴ παραγένηται τρίτον, μὲν  οὐκ   ἀκούσεται, δὲ οὐκ ἀκουσθήσεται;
[6, 507]   μὲν οὐκ ἀκούσεται, δὲ  οὐκ   ἀκουσθήσεται; Οὐδενός, ἔφη. Οἶμαι δέ
[6, 485]   ἔχειν οἱ αὐτοί, ὅτι τε  οὐκ   ἄλλους πόλεων ἡγεμόνας δεῖ εἶναι
[6, 490]   πολλοῖς ἑκάστοις, ἀλλ’ ἴοι καὶ  οὐκ   ἀμβλύνοιτο οὐδ’ ἀπολήγοι τοῦ ἔρωτος,
[6, 500]   καὶ ἀπιστήσουσιν ἡμῖν λέγουσιν ὡς  οὐκ   ἄν ποτε ἄλλως εὐδαιμονήσειε πόλις,
[6, 490]   (Μισεῖν, ἔφη. Ηγουμένης δὴ ἀληθείας  οὐκ   ἄν ποτε οἶμαι φαμὲν αὐτῇ
[6, 511]   (δὲ αὐτὰ ἐκεῖνα ἰδεῖν  οὐκ   ἂν ἄλλως ἴδοι τις
[6, 486]   φύσει φιλοσοφίας ἀληθινῆς, ὡς ἔοικεν,  οὐκ   ἂν μετείη. Οὔ μοι δοκεῖ.
[6, 502]   δὲ πέρι τις ἀμφισβητήσει, ὡς  οὐκ   ἂν τύχοιεν γενόμενοι βασιλέων ἔκγονοι
[6, 486]   οὖν; μή πῃ δοκοῦμέν σοι  οὐκ   ἀναγκαῖα ἕκαστα διεληλυθέναι καὶ ἑπόμενα
[6, 495]   ἀποτεθρυμμένοι διὰτὰς βαναυσίας τυγχάνουσιν—  οὐκ   ἀνάγκη; Καὶ μάλα, ἔφη. Δοκεῖς
[6, 496]   πολιτικῶν κατέχει. τὸ δ’ ἡμέτερον  οὐκ   ἄξιον λέγειν, τὸ δαιμόνιον σημεῖον·
[6, 498]   ῥήματα ἐξεπίτηδες ἀλλήλοις ὡμοιωμένα, ἀλλ’  οὐκ   ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου ὥσπερ νῦν
[6, 509]   ἐν τῷ παρόντι δυνατόν, ἑκὼν  οὐκ   ἀπολείψω. Μὴ γάρ, ἔφη. (Νόησον
[6, 506]   καὶ πάλαι καταφανὴς ὅτι σοι  οὐκ   ἀποχρήσοι τὸ τοῖς ἄλλοις δοκοῦν
[6, 511]   διαλέγεσθαι δυνάμει, τὰς ὑποθέσεις ποιούμενος  οὐκ   ἀρχὰς ἀλλὰ τῷ ὄντι ὑποθέσεις,
[6, 491]   σοι εὔδηλόν τε φανεῖται καὶ  οὐκ   ἄτοπα δόξει τὰ προειρημένα περὶ
[6, 493]   τοιοῦτος δὴ ὢν πρὸς Διὸς  οὐκ   ἄτοπος ἄν σοι δοκεῖ εἶναι
[6, 499]   πολλοῖς, ἦν δ’ ἐγώ, ὅτι  οὐκ   αὖ δοκεῖ, ἐρεῖς; Ισως, ἔφη.
[6, 492]   ὅτι καὶ ἄξιον λόγου, ἀλλ’  οὐκ   αὐτοὺς τοὺς ταῦτα λέγοντας μεγίστους
[6, 505]   ἀγαθὸν μηδὲν φρονεῖν; Μὰ Δί’  οὐκ   ἔγωγ’ ἔφη. Αλλὰ μὴν καὶ
[6, 503]   ἄλλα τούτοις ἕπεται οἶσθ’ ὅτι  οὐκ   ἐθέλουσιν ἅμα φύεσθαι καὶ νεανικοί
[6, 487]   Σὺ δέ γε, ἔφη, οἶμαι  οὐκ   εἴωθας δι’ εἰκόνων λέγειν. Εἶεν,
[6, 491]   ἄκρατον πονηρίαν ἐκ φαύλης ἀλλ’  οὐκ   ἐκ νεανικῆς φύσεως τροφῇ διολομένης
[6, 500]   ἐν ὀλίγοις τισὶν ἡγοῦμαι, ἀλλ’  οὐκ   ἐν τῷ πλήθει, χαλεπὴν οὕτω
[6, 487]   πεττείας αὖ ταύτης τινὸς ἑτέρας,  οὐκ   ἐν ψήφοις ἀλλ’ ἐν λόγοις·
[6, 494]   προσελθὼν τἀληθῆ λέγῃ, ὅτι νοῦς  οὐκ   ἔνεστιν αὐτῷ, δεῖται δέ, τὸ
[6, 505]   ὀλιγάκις ἀκήκοας, ~νῦν δὲ  οὐκ   ἐννοεῖς αὖ διανοῇ (ἐμοὶ
[6, 507]   τῆς ὄψεως καὶ τοῦ ὁρατοῦ  οὐκ   ἐννοεῖς ὅτι προσδεῖται; Πῶς; Ενούσης
[6, 508]   καὶ ἐγγὺς φαίνονται τυφλῶν, ὥσπερ  οὐκ   ἐνούσης καθαρᾶς ὄψεως; Καὶ μάλα,
[6, 498]   τοῦ (Ηρακλειτείου ἡλίου, ὅσον αὖθις  οὐκ   ἐξάπτονται. Δεῖ δὲ πῶς; ἔφη.
[6, 511]   χρῆσθαι περὶ τὴν ζήτησιν αὐτοῦ,  οὐκ   ἐπ’ ἀρχὴν ἰοῦσαν, ὡς οὐ
[6, 510]   ψυχὴ ζητεῖν ἀναγκάζεται ἐξ ὑποθέσεων,  οὐκ   ἐπ’ ἀρχὴν πορευομένη ἀλλ’ ἐπὶ
[6, 490]   γε ὄντως φιλομαθής, καὶ  οὐκ   (ἐπιμένοι ἐπὶ τοῖς δοξαζομένοις εἶναι
[6, 508]   καὶ ἥλιος ὄψις μὲν  οὐκ   ἔστιν, αἴτιος δ’ ὢν αὐτῆς
[6, 503]   βέβαια αὖ ταῦτα ἤθη καὶ  οὐκ   εὐμετάβολα, οἷς (ἄν τις μᾶλλον
[6, 487]   ἄν τίς σοι λόγῳ μὲν  οὐκ   ἔχειν καθ’ ἕκαστον τὸ ἐρωτώμενον
[6, 487]   καὶ σφεῖς τελευτῶντες ἀποκλείεσθαι καὶ  οὐκ   ἔχειν ὅτι λέγωσιν ὑπὸ πεττείας
[6, 508]   μεταβάλλον, καὶ ἔοικεν αὖ νοῦν  οὐκ   ἔχοντι. Εοικε γάρ. (Τοῦτο τοίνυν
[6, 505]   τι εἶναι, ἀποροῦσα δὲ καὶ  οὐκ   ἔχουσα λαβεῖν ἱκανῶς τί ποτ’
[6, 505]   φίλε, οἱ τοῦτο ἡγούμενοι  οὐκ   ἔχουσι δεῖξαι ἥτις φρόνησις, ἀλλ’
[6, 487]   οἱ μὴ τελευτῶντες ἀποκλείονται καὶ  οὐκ   ἔχουσιν ὅτι (φέρωσιν, οὕτω καὶ
[6, 506]   ἐθέλειν λέγειν. Τί δέ; εἶπον·  οὐκ   ᾔσθησαι τὰς ἄνευ ἐπιστήμης δόξας,
[6, 505]   ἐγώ, εἰ ὀνειδίζοντές γε ὅτι  οὐκ   ἴσμεν τὸ ἀγαθὸν λέγουσι πάλιν
[6, 511]   σκοπεῖν ἀλλ’ ἐξ ὑποθέσεων, νοῦν  οὐκ   ἴσχειν περὶ αὐτὰ δοκοῦσί σοι,
[6, 497]   τοῦτο τὸ γένος νῦν μὲν  οὐκ   ἴσχειν τὴν αὑτοῦ δύναμιν, ἀλλ’
[6, 486]   Καὶ πῶς; Ανόνητα δὴ πονῶν  οὐκ   οἴει ἀναγκασθήσεται τελευτῶν αὑτόν τε
[6, 491]   ἀνθρώποις φύεσθαι καὶ ὀλίγας.  οὐκ   οἴει; Σφόδρα γε. Τούτων δὴ
[6, 492]   παιδευταί τε καὶ σοφισταί.  οὐκ   οἶσθα ὅτι τὸν μὴ πειθόμενον
[6, 504]   καὶ σὺ ἐρώτα. πάντως αὐτὸ  οὐκ   ὀλιγάκις ἀκήκοας, ~νῦν δὲ
[6, 509]   ἀγαθὸν δὲ ἡγεῖσθαι ὁπότερον αὐτῶν  οὐκ   ὀρθόν, ἀλλ’ ἔτι μειζόνως τιμητέον
[6, 509]   νομίζειν ὀρθόν, ἥλιον δ’ ἡγεῖσθαι  οὐκ   ὀρθῶς ἔχει, οὕτω καὶ ἐνταῦθα
[6, 509]   οὐσίαν ὑπ’ ἐκείνου αὐτοῖς προσεῖναι,  οὐκ   οὐσίας ὄντος τοῦ ἀγαθοῦ, ἀλλ’




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 23/03/2006