Alphabétiquement     [«   »]
ἐφαίνετο 2
ἐφάπτεσθαι 2
ἔφατε 1
ἔφη 109
ἔφην 5
ἔφησθα 1
ἐφιέμενοι 1
Fréquences     [«    »]
101 δὲ
92 μὲν
106 τὸ
109 ἔφη
121 δ
129 τε
469 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre VI

ἔφη


Livre, Chap.
[6, 510]   αὐτῶν τὴν μέθοδον ποιουμένη. Ταῦτ’  ἔφη,   λέγεις, οὐχ ἱκανῶς ἔμαθον.
[6, 491]   καὶ πάντα διήλθομεν. Ατοπον,  ἔφη,   ἀκοῦσαι. (Ετι τοίνυν, ἦν δ’
[6, 497]   τοὺς νόμους ἐτίθεις. Ερρήθη γάρ,  ἔφη.   Αλλ’ οὐχ ἱκανῶς, εἶπον, ἐδηλώθη,
[6, 507]   ὁρᾶσθαι δύναμιν ἐδημιούργησεν; Οὐ πάνυ,  ἔφη.   Αλλ’ ὧδε σκόπει. ἔστιν ὅτι
[6, 505]   φρονεῖν; Μὰ Δί’ οὐκ ἔγωγ’  ἔφη.   Αλλὰ μὴν καὶ τόδε γε
[6, 506]   φύλαξ, τούτων ἐπιστήμων; Ανάγκη,  ἔφη.   ἀλλὰ σὺ δή, Σώκρατες,
[6, 504]   καὶ τὰς ἀκριβείας; Καὶ μάλα,  ἔφη,   (ἄξιον τὸ διανόημα) μέντοι
[6, 490]   δοκουμένοις περὶ αὐτοῦ; Καὶ μάλα,  ἔφη.   Αρ’ οὖν δὴ οὐ μετρίως
[6, 502]   τὰ νῦν ἀπιστούμενα. Ικανὸς γάρ,  ἔφη.   Αρχοντος γάρ που, ἦν δ’
[6, 504]   λέγεις, οἴει τιν’ ἄν σε,  ἔφη,   ἀφεῖναι μὴ ἐρωτήσαντα τί ἐστιν;
[6, 506]   νοῦ ἀληθές τι δοξάζοντες; Οὐδέν,  ἔφη.   Βούλει οὖν αἰσχρὰ θεάσασθαι, τυφλά
[6, 494]   ψυχῇ; Τί δ’ οὐ μέλλει;  ἔφη.   Βουλήσονται δὴ οἶμαι αὐτῷ χρῆσθαι,
[6, 505]   τοῦ ἀγαθοῦ φάναι. Καὶ μάλα,  ἔφη,   γελοίως. (Πῶς γὰρ οὐχί, ἦν
[6, 509]   Γλαύκων μάλα γελοίως, Απολλον,  ἔφη,   δαιμονίας ὑπερβολῆς. Σὺ γάρ, ἦν
[6, 484]   οἵ εἰσιν ἑκάτεροι. Ισως γάρ,  ἔφη,   διὰ βραχέος οὐ ῥᾴδιον. Οὐ
[6, 496]   θυγατέρα μέλλοντος γαμεῖν; ~(Οὐ πάνυ,  ἔφη,   διαφέρει. Ποῖ’ ἄττα οὖν εἰκὸς
[6, 493]   κακῶς ἐρεῖς. Οὐδ’ ἐμοὶ ἄλλως,  ἔφη,   δοκεῖ. Ετι τοίνυν σοι, ἦν
[6, 495]   οὐκ ἀνάγκη; Καὶ μάλα,  ἔφη.   Δοκεῖς οὖν τι, ἦν δ’
[6, 501]   εἶναι τοὺς φιλοσόφους; Ατοπον μεντἄν,  ἔφη,   εἴη. Αλλὰ μὴ τὴν φύσιν
[6, 484]   μέρει ἀρετῆς ὑστεροῦντας; Ατοπον μεντἄν,  ἔφη,   εἴη ἄλλους αἱρεῖσθαι, εἴ γε
[6, 489]   τοῖς ὡς ἀληθῶς κυβερνήταις. Ορθότατα,  ἔφη.   Εκ τε τοίνυν τούτων καὶ
[6, 495]   παρασκευή; Οὐ γάρ, ἀλλ’ ὀρθῶς,  ἔφη,   ἐλέχθη. Οὗτος δή, εἶπον,
[6, 487]   ψυχῇ μεταλήψεσθαι; ~(Αναγκαιότατα μὲν οὖν,  ἔφη.   Εστιν οὖν ὅπῃ μέμψῃ τοιοῦτον
[6, 508]   ὄψιν καὶ τὰ ὁρώμενα. Πῶς;  ἔφη·   ἔτι δίελθέ μοι. Οφθαλμοί, ἦν
[6, 487]   φαίνονται τἀληθῆ λέγειν. (Πῶς οὖν,  ἔφη,   εὖ ἔχει λέγειν ὅτι οὐ
[6, 510]   τὸ σκευαστὸν ὅλον γένος. Τίθημι,  ἔφη.   Η καὶ ἐθέλοις ἂν αὐτὸ
[6, 485]   οἰκεῖον τῶν παιδικῶν ἀγαπᾶν. Ορθῶς,  ἔφη.   Η οὖν οἰκειότερον σοφίᾳ τι
[6, 493]   σοι δοκεῖ εἶναι παιδευτής; Εμοιγ’  ἔφη.   Η οὖν τι τούτου δοκεῖ
[6, 501]   θεοφιλῆ ποιήσειαν. Καλλίστη γοῦν ἄν,  ἔφη,   γραφὴ γένοιτο. Αρ’ οὖν,
[6, 490]   πᾶν τοὐναντίον μισεῖν; (Μισεῖν,  ἔφη.   Ηγουμένης δὴ ἀληθείας οὐκ ἄν
[6, 486]   θείου τε καὶ ἀνθρωπίνου. Αληθέστατα,  ἔφη.   Ηι οὖν ὑπάρχει διανοίᾳ μεγαλοπρέπεια
[6, 503]   δέῃ τοιοῦτον διαπονεῖν. Εστι ταῦτα,  ἔφη.   Ημεῖς δέ γέ φαμεν ἀμφοτέρων
[6, 492]   τὴν μεγίστην ἀνάγκην εἰρήκαμεν. Ποίαν;  ἔφη.   Ην ἔργῳ προστιθέασι λόγῳ μὴ
[6, 501]   λόγῳ ἔργῳ τέλος λήψεται; Ισως,  ἔφη,   ἧττον. ~Βούλει οὖν, ἦν δ’
[6, 500]   ἀγάμενος, μὴ μιμεῖσθαι ἐκεῖνο; Αδύνατον,  ἔφη.   Θείῳ δὴ καὶ κοσμίῳ
[6, 511]   καὶ τελευτᾷ εἰς εἴδη. Μανθάνω,  ἔφη,   ἱκανῶς μὲν οὔ— δοκεῖς γάρ
[6, 490]   καὶ σωφροσύνην ἕπεσθαι. Ορθῶς,  ἔφη.   Καὶ δὴ τὸν ἄλλον τῆς
[6, 491]   τὸν τύπον ὧν λέγω. Εχω,  ἔφη·   καὶ ἡδέως γ’ ἂν ἀκριβέστερον
[6, 510]   πρὸς τὸ ὡμοιώθη; (Εγωγ’  ἔφη,   καὶ μάλα. Σκόπει δὴ αὖ
[6, 508]   ὁρώμενα ὁρᾶσθαι; Ονπερ καὶ σύ,  ἔφη,   καὶ οἱ ἄλλοι· τὸν ἥλιον
[6, 489]   ἦν (εἰ ἐτιμῶντο. Αλλὰ διδάξω,  ἔφη.   Καὶ ὅτι τοίνυν τἀληθῆ λέγεις,
[6, 511]   ταῦτα σαφηνείας ἡγησάμενος μετέχειν. Μανθάνω,  ἔφη,   καὶ συγχωρῶ καὶ τάττω ὡς
[6, 501]   θεοειδές τε καὶ θεοείκελον. Ορθῶς,  ἔφη.   Καὶ τὸ μὲν ἂν οἶμαι
[6, 507]   τὸν λόγον τοῦ τόκου. Εὐλαβησόμεθα,  ἔφη,   κατὰ δύναμιν· ἀλλὰ μόνον λέγε.
[6, 491]   προειρημένα περὶ αὐτῶν. Πῶς οὖν,  ἔφη,   κελεύεις; (Παντός, ἦν δ’ ἐγώ,
[6, 497]   τῷ ὄντι χαλεπά. (Αλλ’ ὅμως,  ἔφη,   λαβέτω τέλος ἀπόδειξις τούτου
[6, 506]   εἰ δὲ μή, ἐᾶν. Αλλ’  ἔφη,   λέγε· εἰς αὖθις γὰρ τοῦ
[6, 498]   πρέπουσαν. Ως ἀληθῶς μοι δοκεῖς,  ἔφη,   λέγειν γε προθύμως, Σώκρατες·
[6, 509]   τοῦ ἀγαθοῦ ἕξιν. Αμήχανον κάλλος,  ἔφη,   λέγεις, εἰ ἐπιστήμην μὲν καὶ
[6, 503]   πολλὰ δὲ διεσπασμένη φύεται. (Πῶς,  ἔφη,   λέγεις; Εὐμαθεῖς καὶ μνήμονες καὶ
[6, 503]   κινεῖν τὸ νῦν παρόν. Αληθέστατα,  ἔφη,   λέγεις· μέμνημαι γάρ. Οκνος γάρ,
[6, 507]   ἦν δ’ ἐγώ, φῶς. Αληθῆ,  ἔφη,   λέγεις. ~Οὐ σμικρᾷ ἄρα ἰδέᾳ
[6, 503]   βέβαιον ἅπαν αὐτῶν ἐξοίχεται. Αληθῆ,  ἔφη,   λέγεις. Οὐκοῦν τὰ βέβαια αὖ
[6, 485]   φιλοτίμων καὶ ἐρωτικῶν διήλθομεν. Ορθῶς,  ἔφη,   λέγεις. Τόδε τοίνυν μετὰ τοῦτο
[6, 511]   τις τῇ διανοίᾳ. Αληθῆ,  ἔφη,   λέγεις. Τοῦτο τοίνυν νοητὸν μὲν
[6, 506]   πρότερον γνώσεσθαι ἱκανῶς. Καλῶς γάρ,  ἔφη,   μαντεύῃ. Οὐκοῦν ἡμῖν πολιτεία
[6, 504]   οὔποτε ἥξει. Οὐ γὰρ ταῦτα,  ἔφη,   μέγιστα, ἀλλ’ ἔτι τι μεῖζον
[6, 504]   ἂν τοῦτο εἴποιτε. Αλλ’ ἔμοιγε,  ἔφη,   μετρίως· ἐφαίνετο μὴν καὶ τοῖς
[6, 484]   Πῶς οὖν λέγοντες ἂν αὐτό,  ἔφη,   μετρίως λέγοιμεν; Οπότεροι ἄν, ἦν
[6, 490]   δ’ οὔ; Ως οἷόν τ’  ἔφη,   μετριώτατα. Τί οὖν; τούτῳ τι
[6, 503]   φιλοσόφους δεῖ καθιστάναι. Εἰρήσθω γάρ,  ἔφη.   Νόησον δὴ ὡς εἰκότως ὀλίγοι
[6, 509]   ἑκὼν οὐκ ἀπολείψω. Μὴ γάρ,  ἔφη.   (Νόησον τοίνυν, ἦν δ’ ἐγώ,
[6, 505]   ἤδη πᾶς ἀτιμάζει; Καὶ μάλα,  ἔφη.   Ο δὴ διώκει μὲν ἅπασα
[6, 489]   κατεσκευασμέναις ναυσὶ πλωτήρων; Καὶ μάλα,  ἔφη   Αδείμαντος. Οὐ δή, ἦν
[6, 506]   οἷς πάντα ἐγχειριοῦμεν; Ηκιστά γ’  ἔφη.   Οἶμαι γοῦν, εἶπον, δίκαιά τε
[6, 507]   δὲ οὐκ ἀκουσθήσεται; Οὐδενός,  ἔφη.   Οἶμαι δέ γε, ἦν δ’
[6, 487]   εἰκόνος λεγομένης. Σὺ δέ γε,  ἔφη,   οἶμαι οὐκ εἴωθας δι’ εἰκόνων
[6, 508]   ἐνούσης καθαρᾶς ὄψεως; Καὶ μάλα,  ἔφη.   (Οταν δέ γ’ οἶμαι ὧν
[6, 511]   δεδοξασμένοις τε καὶ τετιμημένοις. (Μανθάνω,  ἔφη,   ὅτι τὸ ὑπὸ ταῖς γεωμετρίαις
[6, 497]   αὕτη πολιτεία. Οὐκ ἔγνως,  ἔφη·   οὐ γὰρ τοῦτο ἔμελλον, ἀλλ’
[6, 484]   φύλακα τηρεῖν ὁτιοῦν; Καὶ πῶς,  ἔφη,   οὐ δῆλον; Η οὖν δοκοῦσί
[6, 485]   δ’ ἀλήθειαν στέργειν. Εἰκός γ’  ἔφη.   Οὐ μόνον γε, φίλε,
[6, 500]   φιλοσοφίᾳ πρέπον ποιοῦντας; Πολύ γ’  ἔφη.   Οὐδὲ γάρ που, Αδείμαντε,
[6, 502]   ἕκαστοι ἑκάστων ἁπτόμενοι; Λεκτέον μέντοι,  ἔφη.   Οὐδέν, ἦν δ’ ἐγώ, τὸ
[6, 502]   μέντοι ἀδύνατά γε. Συμβαίνει γάρ,  ἔφη.   Οὐκοῦν ἐπειδὴ τοῦτο μόγις τέλος
[6, 507]   αὐτῶν τὰ ὁρώμενα; Τῇ ὄψει,  ἔφη.   Οὐκοῦν, ἦν δ’ ἐγώ, καὶ
[6, 501]   αὐτοὶ ποιῆσαι. Καὶ ὀρθῶς γ’  ἔφη.   Οὐκοῦν μετὰ ταῦτα οἴει ὑπογράψασθαι
[6, 502]   αἰσχυνθέντες ὁμολογήσωσιν; Πάνυ μὲν οὖν,  ἔφη.   Οὗτοι μὲν τοίνυν, ἦν δ’
[6, 494]   μέλλουσαν αὐτοῦ δύναμιν. Φιλεῖ γοῦν,  ἔφη,   οὕτω γίγνεσθαι. Τί οὖν οἴει,
[6, 499]   παρ’ ἡμῶν ὁμολογεῖται. Καὶ ἐμοί,  ἔφη,   οὕτω δοκεῖ. Τοῖς δὲ πολλοῖς,
[6, 504]   ἀποδειλιῶντες. Πρέπει γέ τοι δή,  ἔφη,   οὕτω σκοπεῖν. ἀλλὰ ποῖα δὴ
[6, 498]   οὐκ ἐξάπτονται. Δεῖ δὲ πῶς;  ἔφη.   Πᾶν τοὐναντίον· μειράκια μὲν ὄντα
[6, 496]   ἀληθινῆς ἐχόμενον; Παντελῶς μὲν οὖν,  ἔφη.   Πάνσμικρον δή τι, ἔφην ἐγώ,
[6, 509]   γε ἀπολείπω. Μηδὲ σμικρὸν τοίνυν,  ἔφη,   παραλίπῃς. Οἶμαι μέν, ἦν δ’
[6, 509]   αὐτοῦ λέγειν. Καὶ μηδαμῶς γ’  ἔφη,   παύσῃ, εἰ μή τι, ἀλλὰ
[6, 508]   ἄτιμον τὸ φῶς. Αλλὰ μήν,  ἔφη,   πολλοῦ γε δεῖ ἄτιμον εἶναι.
[6, 487]   (Καὶ Αδείμαντος, Ω Σώκρατες,  ἔφη,   πρὸς μὲν ταῦτά σοι οὐδεὶς
[6, 489]   μανθάνειν λέγω. Καὶ μάλ’  ἔφη.   Πρῶτον μὲν τοίνυν ἐκεῖνον τὸν
[6, 500]   φύσιν γίγνεσθαι. Καὶ ἐγὼ ἀμέλει,  ἔφη,   συνοίομαι. (Οὐκοῦν καὶ αὐτὸ τοῦτο
[6, 504]   δεῖν περαιτέρω ζητεῖν. Καὶ μάλ’  ἔφη,   συχνοὶ πάσχουσιν αὐτὸ διὰ ῥᾳθυμίαν.
[6, 492]   καὶ θανάτοις κολάζουσι; Καὶ μάλα,  ἔφη,   σφόδρα. Τίνα οὖν ἄλλον σοφιστὴν
[6, 495]   ἄξιοί εἰσιν. Καὶ γὰρ οὖν,  ἔφη,   τά γε λεγόμενα ταῦτα. Εἰκότως
[6, 504]   ἕκαστον εἴη. Μὴ γὰρ μνημονεύων,  ἔφη,   τὰ λοιπὰ ἂν εἴην δίκαιος
[6, 491]   λέγεις φιλοσοφίᾳ προσῆψαν. Τίνας δέ,  ἔφη,   τὰς διαφθορὰς λέγεις; Εγώ σοι,
[6, 490]   καὶ ἐξ ἀνάγκης ὡρισάμεθα. (Εστιν,  ἔφη,   ταῦτα. Ταύτης δή, ἦν δ’
[6, 505]   τοῦ ἀγαθοῦ φθέγξωνται ὄνομα. Αληθέστατα,  ἔφη.   Τί δὲ οἱ τὴν ἡδονὴν
[6, 487]   σωφροσύνης; Οὐδ’ ἂν Μῶμος,  ἔφη,   τό γε τοιοῦτον μέμψαιτο. Αλλ’
[6, 484]   βίος (δίκαιος ἀδίκου. Τί οὖν,  ἔφη,   τὸ μετὰ τοῦτο ἡμῖν; Τί
[6, 484]   πόλεων, τούτους καθιστάναι (φύλακας. Ορθῶς,  ἔφη.   Τόδε δέ, ἦν δ’ ἐγώ,
[6, 502]   φύσεις φιλόσοφοι; Οὐδ’ ἂν εἷς,  ἔφη.   Τοιούτους δὲ γενομένους ὡς πολλὴ
[6, 510]   σκέψιν ὁρμήσωσι. Πάνυ μὲν οὖν,  ἔφη,   τοῦτό γε οἶδα. Οὐκοῦν καὶ
[6, 507]   ἔσται ἀόρατα. Τίνος δὴ λέγεις,  ἔφη,   τούτου; Ο δὴ σὺ καλεῖς,
[6, 499]   συνουσίαις πόρρωθεν ἀσπαζομένων. Οὐδὲ τούτων,  ἔφη.   Τούτων τοι χάριν, ἦν δ’
[6, 494]   ἄνευ νοῦ ἐμπιμπλάμενον; Καὶ μάλ’  ἔφη.   Τῷ δὴ οὕτω διατιθεμένῳ ἐάν
[6, 494]   ἡγήσεαι εἶναι; Ηκιστά γ’  ἔφη.   Φιλόσοφον μὲν ἄρα, ἦν δ’
[6, 498]   ἐντύχωσι λόγοις. Εἰς μικρόν γ’  ἔφη,   χρόνον εἴρηκας. Εἰς οὐδὲν μὲν
[6, 499]   οὐκ αὖ δοκεῖ, ἐρεῖς; Ισως,  ἔφη.   Ω μακάριε, ἦν δ’ ἐγώ,
[6, 506]   αὐτῶν. Οὐδὲ γὰρ δίκαιόν μοι,  ἔφη,   Σώκρατες, φαίνεται τὰ τῶν
[6, 506]   λέγειν ὡς εἰδότα; Οὐδαμῶς γ’  ἔφη,   ὡς εἰδότα, ὡς μέντοι οἰόμενον




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 23/03/2006