Livre, Chap. |
[6, 510] |
αὐτῶν
τὴν
μέθοδον
ποιουμένη.
Ταῦτ’
|
ἔφη, |
ἃ
λέγεις,
οὐχ
ἱκανῶς
ἔμαθον. |
[6, 491] |
καὶ
πάντα
ἃ
διήλθομεν.
Ατοπον,
|
ἔφη, |
ἀκοῦσαι.
(Ετι
τοίνυν,
ἦν
δ’ |
[6, 497] |
τοὺς
νόμους
ἐτίθεις.
Ερρήθη
γάρ,
|
ἔφη. |
Αλλ’
οὐχ
ἱκανῶς,
εἶπον,
ἐδηλώθη, |
[6, 507] |
ὁρᾶσθαι
δύναμιν
ἐδημιούργησεν;
Οὐ
πάνυ,
|
ἔφη. |
Αλλ’
ὧδε
σκόπει.
ἔστιν
ὅτι |
[6, 505] |
φρονεῖν;
Μὰ
Δί’
οὐκ
ἔγωγ’
|
ἔφη. |
Αλλὰ
μὴν
καὶ
τόδε
γε |
[6, 506] |
φύλαξ,
ὁ
τούτων
ἐπιστήμων;
Ανάγκη,
|
ἔφη. |
ἀλλὰ
σὺ
δή,
ὦ
Σώκρατες, |
[6, 504] |
καὶ
τὰς
ἀκριβείας;
Καὶ
μάλα,
|
ἔφη, |
(ἄξιον
τὸ
διανόημα)
ὃ
μέντοι |
[6, 490] |
δοκουμένοις
περὶ
αὐτοῦ;
Καὶ
μάλα,
|
ἔφη. |
Αρ’
οὖν
δὴ
οὐ
μετρίως |
[6, 502] |
τὰ
νῦν
ἀπιστούμενα.
Ικανὸς
γάρ,
|
ἔφη. |
Αρχοντος
γάρ
που,
ἦν
δ’ |
[6, 504] |
λέγεις,
οἴει
τιν’
ἄν
σε,
|
ἔφη, |
ἀφεῖναι
μὴ
ἐρωτήσαντα
τί
ἐστιν; |
[6, 506] |
νοῦ
ἀληθές
τι
δοξάζοντες;
Οὐδέν,
|
ἔφη. |
Βούλει
οὖν
αἰσχρὰ
θεάσασθαι,
τυφλά |
[6, 494] |
ψυχῇ;
Τί
δ’
οὐ
μέλλει;
|
ἔφη. |
Βουλήσονται
δὴ
οἶμαι
αὐτῷ
χρῆσθαι, |
[6, 505] |
τοῦ
ἀγαθοῦ
φάναι.
Καὶ
μάλα,
|
ἔφη, |
γελοίως.
(Πῶς
γὰρ
οὐχί,
ἦν |
[6, 509] |
ὁ
Γλαύκων
μάλα
γελοίως,
Απολλον,
|
ἔφη, |
δαιμονίας
ὑπερβολῆς.
Σὺ
γάρ,
ἦν |
[6, 484] |
οἵ
εἰσιν
ἑκάτεροι.
Ισως
γάρ,
|
ἔφη, |
διὰ
βραχέος
οὐ
ῥᾴδιον.
Οὐ |
[6, 496] |
θυγατέρα
μέλλοντος
γαμεῖν;
~(Οὐ
πάνυ,
|
ἔφη, |
διαφέρει.
Ποῖ’
ἄττα
οὖν
εἰκὸς |
[6, 493] |
κακῶς
ἐρεῖς.
Οὐδ’
ἐμοὶ
ἄλλως,
|
ἔφη, |
δοκεῖ.
Ετι
τοίνυν
σοι,
ἦν |
[6, 495] |
ἢ
οὐκ
ἀνάγκη;
Καὶ
μάλα,
|
ἔφη. |
Δοκεῖς
οὖν
τι,
ἦν
δ’ |
[6, 501] |
εἶναι
τοὺς
φιλοσόφους;
Ατοπον
μεντἄν,
|
ἔφη, |
εἴη.
Αλλὰ
μὴ
τὴν
φύσιν |
[6, 484] |
μέρει
ἀρετῆς
ὑστεροῦντας;
Ατοπον
μεντἄν,
|
ἔφη, |
εἴη
ἄλλους
αἱρεῖσθαι,
εἴ
γε |
[6, 489] |
τοῖς
ὡς
ἀληθῶς
κυβερνήταις.
Ορθότατα,
|
ἔφη. |
Εκ
τε
τοίνυν
τούτων
καὶ |
[6, 495] |
παρασκευή;
Οὐ
γάρ,
ἀλλ’
ὀρθῶς,
|
ἔφη, |
ἐλέχθη.
Οὗτος
δή,
εἶπον,
ὦ |
[6, 487] |
ψυχῇ
μεταλήψεσθαι;
~(Αναγκαιότατα
μὲν
οὖν,
|
ἔφη. |
Εστιν
οὖν
ὅπῃ
μέμψῃ
τοιοῦτον |
[6, 508] |
ὄψιν
καὶ
τὰ
ὁρώμενα.
Πῶς;
|
ἔφη· |
ἔτι
δίελθέ
μοι.
Οφθαλμοί,
ἦν |
[6, 487] |
φαίνονται
τἀληθῆ
λέγειν.
(Πῶς
οὖν,
|
ἔφη, |
εὖ
ἔχει
λέγειν
ὅτι
οὐ |
[6, 510] |
τὸ
σκευαστὸν
ὅλον
γένος.
Τίθημι,
|
ἔφη. |
Η
καὶ
ἐθέλοις
ἂν
αὐτὸ |
[6, 485] |
οἰκεῖον
τῶν
παιδικῶν
ἀγαπᾶν.
Ορθῶς,
|
ἔφη. |
Η
οὖν
οἰκειότερον
σοφίᾳ
τι |
[6, 493] |
σοι
δοκεῖ
εἶναι
παιδευτής;
Εμοιγ’
|
ἔφη. |
Η
οὖν
τι
τούτου
δοκεῖ |
[6, 501] |
θεοφιλῆ
ποιήσειαν.
Καλλίστη
γοῦν
ἄν,
|
ἔφη, |
ἡ
γραφὴ
γένοιτο.
Αρ’
οὖν, |
[6, 490] |
ἢ
πᾶν
τοὐναντίον
μισεῖν;
(Μισεῖν,
|
ἔφη. |
Ηγουμένης
δὴ
ἀληθείας
οὐκ
ἄν |
[6, 486] |
θείου
τε
καὶ
ἀνθρωπίνου.
Αληθέστατα,
|
ἔφη. |
Ηι
οὖν
ὑπάρχει
διανοίᾳ
μεγαλοπρέπεια |
[6, 503] |
δέῃ
τοιοῦτον
διαπονεῖν.
Εστι
ταῦτα,
|
ἔφη. |
Ημεῖς
δέ
γέ
φαμεν
ἀμφοτέρων |
[6, 492] |
τὴν
μεγίστην
ἀνάγκην
εἰρήκαμεν.
Ποίαν;
|
ἔφη. |
Ην
ἔργῳ
προστιθέασι
λόγῳ
μὴ |
[6, 501] |
λόγῳ
ἔργῳ
τέλος
λήψεται;
Ισως,
|
ἔφη, |
ἧττον.
~Βούλει
οὖν,
ἦν
δ’ |
[6, 500] |
ἀγάμενος,
μὴ
μιμεῖσθαι
ἐκεῖνο;
Αδύνατον,
|
ἔφη. |
Θείῳ
δὴ
καὶ
κοσμίῳ
ὅ |
[6, 511] |
καὶ
τελευτᾷ
εἰς
εἴδη.
Μανθάνω,
|
ἔφη, |
ἱκανῶς
μὲν
οὔ—
δοκεῖς
γάρ |
[6, 490] |
ᾧ
καὶ
σωφροσύνην
ἕπεσθαι.
Ορθῶς,
|
ἔφη. |
Καὶ
δὴ
τὸν
ἄλλον
τῆς |
[6, 491] |
τὸν
τύπον
ὧν
λέγω.
Εχω,
|
ἔφη· |
καὶ
ἡδέως
γ’
ἂν
ἀκριβέστερον |
[6, 510] |
πρὸς
τὸ
ᾧ
ὡμοιώθη;
(Εγωγ’
|
ἔφη, |
καὶ
μάλα.
Σκόπει
δὴ
αὖ |
[6, 508] |
ὁρώμενα
ὁρᾶσθαι;
Ονπερ
καὶ
σύ,
|
ἔφη, |
καὶ
οἱ
ἄλλοι·
τὸν
ἥλιον |
[6, 489] |
ἦν
(εἰ
ἐτιμῶντο.
Αλλὰ
διδάξω,
|
ἔφη. |
Καὶ
ὅτι
τοίνυν
τἀληθῆ
λέγεις, |
[6, 511] |
ταῦτα
σαφηνείας
ἡγησάμενος
μετέχειν.
Μανθάνω,
|
ἔφη, |
καὶ
συγχωρῶ
καὶ
τάττω
ὡς |
[6, 501] |
θεοειδές
τε
καὶ
θεοείκελον.
Ορθῶς,
|
ἔφη. |
Καὶ
τὸ
μὲν
ἂν
οἶμαι |
[6, 507] |
τὸν
λόγον
τοῦ
τόκου.
Εὐλαβησόμεθα,
|
ἔφη, |
κατὰ
δύναμιν·
ἀλλὰ
μόνον
λέγε. |
[6, 491] |
προειρημένα
περὶ
αὐτῶν.
Πῶς
οὖν,
|
ἔφη, |
κελεύεις;
(Παντός,
ἦν
δ’
ἐγώ, |
[6, 497] |
τῷ
ὄντι
χαλεπά.
(Αλλ’
ὅμως,
|
ἔφη, |
λαβέτω
τέλος
ἡ
ἀπόδειξις
τούτου |
[6, 506] |
εἰ
δὲ
μή,
ἐᾶν.
Αλλ’
|
ἔφη, |
λέγε·
εἰς
αὖθις
γὰρ
τοῦ |
[6, 498] |
πρέπουσαν.
Ως
ἀληθῶς
μοι
δοκεῖς,
|
ἔφη, |
λέγειν
γε
προθύμως,
ὦ
Σώκρατες· |
[6, 509] |
τοῦ
ἀγαθοῦ
ἕξιν.
Αμήχανον
κάλλος,
|
ἔφη, |
λέγεις,
εἰ
ἐπιστήμην
μὲν
καὶ |
[6, 503] |
πολλὰ
δὲ
διεσπασμένη
φύεται.
(Πῶς,
|
ἔφη, |
λέγεις;
Εὐμαθεῖς
καὶ
μνήμονες
καὶ |
[6, 503] |
κινεῖν
τὸ
νῦν
παρόν.
Αληθέστατα,
|
ἔφη, |
λέγεις·
μέμνημαι
γάρ.
Οκνος
γάρ, |
[6, 507] |
ἦν
δ’
ἐγώ,
φῶς.
Αληθῆ,
|
ἔφη, |
λέγεις.
~Οὐ
σμικρᾷ
ἄρα
ἰδέᾳ |
[6, 503] |
βέβαιον
ἅπαν
αὐτῶν
ἐξοίχεται.
Αληθῆ,
|
ἔφη, |
λέγεις.
Οὐκοῦν
τὰ
βέβαια
αὖ |
[6, 485] |
φιλοτίμων
καὶ
ἐρωτικῶν
διήλθομεν.
Ορθῶς,
|
ἔφη, |
λέγεις.
Τόδε
τοίνυν
μετὰ
τοῦτο |
[6, 511] |
τις
ἢ
τῇ
διανοίᾳ.
Αληθῆ,
|
ἔφη, |
λέγεις.
Τοῦτο
τοίνυν
νοητὸν
μὲν |
[6, 506] |
πρότερον
γνώσεσθαι
ἱκανῶς.
Καλῶς
γάρ,
|
ἔφη, |
μαντεύῃ.
Οὐκοῦν
ἡμῖν
ἡ
πολιτεία |
[6, 504] |
οὔποτε
ἥξει.
Οὐ
γὰρ
ταῦτα,
|
ἔφη, |
μέγιστα,
ἀλλ’
ἔτι
τι
μεῖζον |
[6, 504] |
ἂν
τοῦτο
εἴποιτε.
Αλλ’
ἔμοιγε,
|
ἔφη, |
μετρίως·
ἐφαίνετο
μὴν
καὶ
τοῖς |
[6, 484] |
Πῶς
οὖν
λέγοντες
ἂν
αὐτό,
|
ἔφη, |
μετρίως
λέγοιμεν;
Οπότεροι
ἄν,
ἦν |
[6, 490] |
δ’
οὔ;
Ως
οἷόν
τ’
|
ἔφη, |
μετριώτατα.
Τί
οὖν;
τούτῳ
τι |
[6, 503] |
φιλοσόφους
δεῖ
καθιστάναι.
Εἰρήσθω
γάρ,
|
ἔφη. |
Νόησον
δὴ
ὡς
εἰκότως
ὀλίγοι |
[6, 509] |
ἑκὼν
οὐκ
ἀπολείψω.
Μὴ
γάρ,
|
ἔφη. |
(Νόησον
τοίνυν,
ἦν
δ’
ἐγώ, |
[6, 505] |
ἤδη
πᾶς
ἀτιμάζει;
Καὶ
μάλα,
|
ἔφη. |
Ο
δὴ
διώκει
μὲν
ἅπασα |
[6, 489] |
κατεσκευασμέναις
ναυσὶ
πλωτήρων;
Καὶ
μάλα,
|
ἔφη |
ὁ
Αδείμαντος.
Οὐ
δή,
ἦν |
[6, 506] |
οἷς
πάντα
ἐγχειριοῦμεν;
Ηκιστά
γ’
|
ἔφη. |
Οἶμαι
γοῦν,
εἶπον,
δίκαιά
τε |
[6, 507] |
ἡ
δὲ
οὐκ
ἀκουσθήσεται;
Οὐδενός,
|
ἔφη. |
Οἶμαι
δέ
γε,
ἦν
δ’ |
[6, 487] |
εἰκόνος
λεγομένης.
Σὺ
δέ
γε,
|
ἔφη, |
οἶμαι
οὐκ
εἴωθας
δι’
εἰκόνων |
[6, 508] |
ἐνούσης
καθαρᾶς
ὄψεως;
Καὶ
μάλα,
|
ἔφη. |
(Οταν
δέ
γ’
οἶμαι
ὧν |
[6, 511] |
δεδοξασμένοις
τε
καὶ
τετιμημένοις.
(Μανθάνω,
|
ἔφη, |
ὅτι
τὸ
ὑπὸ
ταῖς
γεωμετρίαις |
[6, 497] |
αὕτη
ἡ
πολιτεία.
Οὐκ
ἔγνως,
|
ἔφη· |
οὐ
γὰρ
τοῦτο
ἔμελλον,
ἀλλ’ |
[6, 484] |
φύλακα
τηρεῖν
ὁτιοῦν;
Καὶ
πῶς,
|
ἔφη, |
οὐ
δῆλον;
Η
οὖν
δοκοῦσί |
[6, 485] |
δ’
ἀλήθειαν
στέργειν.
Εἰκός
γ’
|
ἔφη. |
Οὐ
μόνον
γε,
ὦ
φίλε, |
[6, 500] |
φιλοσοφίᾳ
πρέπον
ποιοῦντας;
Πολύ
γ’
|
ἔφη. |
Οὐδὲ
γάρ
που,
ὦ
Αδείμαντε, |
[6, 502] |
ἕκαστοι
ἑκάστων
ἁπτόμενοι;
Λεκτέον
μέντοι,
|
ἔφη. |
Οὐδέν,
ἦν
δ’
ἐγώ,
τὸ |
[6, 502] |
μέντοι
ἀδύνατά
γε.
Συμβαίνει
γάρ,
|
ἔφη. |
Οὐκοῦν
ἐπειδὴ
τοῦτο
μόγις
τέλος |
[6, 507] |
αὐτῶν
τὰ
ὁρώμενα;
Τῇ
ὄψει,
|
ἔφη. |
Οὐκοῦν,
ἦν
δ’
ἐγώ,
καὶ |
[6, 501] |
αὐτοὶ
ποιῆσαι.
Καὶ
ὀρθῶς
γ’
|
ἔφη. |
Οὐκοῦν
μετὰ
ταῦτα
οἴει
ὑπογράψασθαι |
[6, 502] |
αἰσχυνθέντες
ὁμολογήσωσιν;
Πάνυ
μὲν
οὖν,
|
ἔφη. |
Οὗτοι
μὲν
τοίνυν,
ἦν
δ’ |
[6, 494] |
μέλλουσαν
αὐτοῦ
δύναμιν.
Φιλεῖ
γοῦν,
|
ἔφη, |
οὕτω
γίγνεσθαι.
Τί
οὖν
οἴει, |
[6, 499] |
παρ’
ἡμῶν
ὁμολογεῖται.
Καὶ
ἐμοί,
|
ἔφη, |
οὕτω
δοκεῖ.
Τοῖς
δὲ
πολλοῖς, |
[6, 504] |
ἀποδειλιῶντες.
Πρέπει
γέ
τοι
δή,
|
ἔφη, |
οὕτω
σκοπεῖν.
ἀλλὰ
ποῖα
δὴ |
[6, 498] |
οὐκ
ἐξάπτονται.
Δεῖ
δὲ
πῶς;
|
ἔφη. |
Πᾶν
τοὐναντίον·
μειράκια
μὲν
ὄντα |
[6, 496] |
ἀληθινῆς
ἐχόμενον;
Παντελῶς
μὲν
οὖν,
|
ἔφη. |
Πάνσμικρον
δή
τι,
ἔφην
ἐγώ, |
[6, 509] |
γε
ἀπολείπω.
Μηδὲ
σμικρὸν
τοίνυν,
|
ἔφη, |
παραλίπῃς.
Οἶμαι
μέν,
ἦν
δ’ |
[6, 509] |
αὐτοῦ
λέγειν.
Καὶ
μηδαμῶς
γ’
|
ἔφη, |
παύσῃ,
εἰ
μή
τι,
ἀλλὰ |
[6, 508] |
ἄτιμον
τὸ
φῶς.
Αλλὰ
μήν,
|
ἔφη, |
πολλοῦ
γε
δεῖ
ἄτιμον
εἶναι. |
[6, 487] |
(Καὶ
ὁ
Αδείμαντος,
Ω
Σώκρατες,
|
ἔφη, |
πρὸς
μὲν
ταῦτά
σοι
οὐδεὶς |
[6, 489] |
μανθάνειν
ὃ
λέγω.
Καὶ
μάλ’
|
ἔφη. |
Πρῶτον
μὲν
τοίνυν
ἐκεῖνον
τὸν |
[6, 500] |
φύσιν
γίγνεσθαι.
Καὶ
ἐγὼ
ἀμέλει,
|
ἔφη, |
συνοίομαι.
(Οὐκοῦν
καὶ
αὐτὸ
τοῦτο |
[6, 504] |
δεῖν
περαιτέρω
ζητεῖν.
Καὶ
μάλ’
|
ἔφη, |
συχνοὶ
πάσχουσιν
αὐτὸ
διὰ
ῥᾳθυμίαν. |
[6, 492] |
καὶ
θανάτοις
κολάζουσι;
Καὶ
μάλα,
|
ἔφη, |
σφόδρα.
Τίνα
οὖν
ἄλλον
σοφιστὴν |
[6, 495] |
ἄξιοί
εἰσιν.
Καὶ
γὰρ
οὖν,
|
ἔφη, |
τά
γε
λεγόμενα
ταῦτα.
Εἰκότως |
[6, 504] |
ἕκαστον
εἴη.
Μὴ
γὰρ
μνημονεύων,
|
ἔφη, |
τὰ
λοιπὰ
ἂν
εἴην
δίκαιος |
[6, 491] |
λέγεις
φιλοσοφίᾳ
προσῆψαν.
Τίνας
δέ,
|
ἔφη, |
τὰς
διαφθορὰς
λέγεις;
Εγώ
σοι, |
[6, 490] |
καὶ
ἐξ
ἀνάγκης
ὡρισάμεθα.
(Εστιν,
|
ἔφη, |
ταῦτα.
Ταύτης
δή,
ἦν
δ’ |
[6, 505] |
τοῦ
ἀγαθοῦ
φθέγξωνται
ὄνομα.
Αληθέστατα,
|
ἔφη. |
Τί
δὲ
οἱ
τὴν
ἡδονὴν |
[6, 487] |
σωφροσύνης;
Οὐδ’
ἂν
ὁ
Μῶμος,
|
ἔφη, |
τό
γε
τοιοῦτον
μέμψαιτο.
Αλλ’ |
[6, 484] |
βίος
(δίκαιος
ἀδίκου.
Τί
οὖν,
|
ἔφη, |
τὸ
μετὰ
τοῦτο
ἡμῖν;
Τί |
[6, 484] |
πόλεων,
τούτους
καθιστάναι
(φύλακας.
Ορθῶς,
|
ἔφη. |
Τόδε
δέ,
ἦν
δ’
ἐγώ, |
[6, 502] |
φύσεις
φιλόσοφοι;
Οὐδ’
ἂν
εἷς,
|
ἔφη. |
Τοιούτους
δὲ
γενομένους
ὡς
πολλὴ |
[6, 510] |
σκέψιν
ὁρμήσωσι.
Πάνυ
μὲν
οὖν,
|
ἔφη, |
τοῦτό
γε
οἶδα.
Οὐκοῦν
καὶ |
[6, 507] |
ἔσται
ἀόρατα.
Τίνος
δὴ
λέγεις,
|
ἔφη, |
τούτου;
Ο
δὴ
σὺ
καλεῖς, |
[6, 499] |
συνουσίαις
πόρρωθεν
ἀσπαζομένων.
Οὐδὲ
τούτων,
|
ἔφη. |
Τούτων
τοι
χάριν,
ἦν
δ’ |
[6, 494] |
ἄνευ
νοῦ
ἐμπιμπλάμενον;
Καὶ
μάλ’
|
ἔφη. |
Τῷ
δὴ
οὕτω
διατιθεμένῳ
ἐάν |
[6, 494] |
ἢ
ἡγήσεαι
εἶναι;
Ηκιστά
γ’
|
ἔφη. |
Φιλόσοφον
μὲν
ἄρα,
ἦν
δ’ |
[6, 498] |
ἐντύχωσι
λόγοις.
Εἰς
μικρόν
γ’
|
ἔφη, |
χρόνον
εἴρηκας.
Εἰς
οὐδὲν
μὲν |
[6, 499] |
οὐκ
αὖ
δοκεῖ,
ἐρεῖς;
Ισως,
|
ἔφη. |
Ω
μακάριε,
ἦν
δ’
ἐγώ, |
[6, 506] |
αὐτῶν.
Οὐδὲ
γὰρ
δίκαιόν
μοι,
|
ἔφη, |
ὦ
Σώκρατες,
φαίνεται
τὰ
τῶν |
[6, 506] |
λέγειν
ὡς
εἰδότα;
Οὐδαμῶς
γ’
|
ἔφη, |
ὡς
εἰδότα,
ὡς
μέντοι
οἰόμενον |