Livre, Chap. |
[6, 495] |
καὶ
πᾶσα
ἡ
τοιαύτη
παρασκευή;
|
Οὐ |
γάρ,
ἀλλ’
ὀρθῶς,
ἔφη,
ἐλέχθη. |
[6, 492] |
μὲν
οὐδένα,
ἦ
δ’
ὅς.
|
Οὐ |
γάρ,
ἦν
δ’
ἐγώ,
ἀλλὰ |
[6, 508] |
ἐγγίγνεται,
ὃ
(δὴ
καλοῦμεν
ὄμμα.
|
Οὐ |
γὰρ
οὖν.
Αλλ’
ἡλιοειδέστατόν
γε |
[6, 504] |
μαθήματος
ἐπὶ
τέλος
οὔποτε
ἥξει.
|
Οὐ |
γὰρ
ταῦτα,
ἔφη,
μέγιστα,
ἀλλ’ |
[6, 489] |
Καὶ
μάλα,
ἔφη
ὁ
Αδείμαντος.
|
Οὐ |
δή,
ἦν
δ’
ἐγώ,
οἶμαι |
[6, 501] |
φήσει
μᾶλλον,
οὓς
ἡμεῖς
ἀφωρίσαμεν;
|
(Οὐ |
δήπου.
Ετι
οὖν
ἀγριανοῦσι
λεγόντων |
[6, 484] |
καὶ
τὰ
κείμενα
φυλάττοντες
σῴζειν;
|
Οὐ |
μὰ
τὸν
Δία,
ἦ
δ’ |
[6, 486] |
καὶ
ἀγρία.
Πάνυ
μὲν
οὖν.
|
(Οὐ |
μὴν
οὐδὲ
τόδε
παραλείψεις,
ὡς |
[6, 485] |
ἀλήθειαν
στέργειν.
Εἰκός
γ’
ἔφη.
|
Οὐ |
μόνον
γε,
ὦ
φίλε,
εἰκός, |
[6, 507] |
τε
καὶ
ὁρᾶσθαι
δύναμιν
ἐδημιούργησεν;
|
Οὐ |
πάνυ,
ἔφη.
Αλλ’
ὧδε
σκόπει. |
[6, 496] |
δεσπότου
τὴν
θυγατέρα
μέλλοντος
γαμεῖν;
|
~(Οὐ |
πάνυ,
ἔφη,
διαφέρει.
Ποῖ’
ἄττα |
[6, 504] |
ἀφεῖναι
μὴ
ἐρωτήσαντα
τί
ἐστιν;
|
Οὐ |
πάνυ,
ἦν
δ’
ἐγώ,
ἀλλὰ |
[6, 495] |
οὖν
ὅπως
ὁ
τοιοῦτος
φιλοσοφήσει;
|
Οὐ |
πάνυ.
Ορᾷς
οὖν,
ἦν
δ’ |
[6, 508] |
ἐγώ,
φῶς.
Αληθῆ,
ἔφη,
λέγεις.
|
~Οὐ |
σμικρᾷ
ἄρα
ἰδέᾳ
ἡ
τοῦ |
[6, 497] |
ἡ
ἀπόδειξις
τούτου
φανεροῦ
γενομένου.
|
Οὐ |
τὸ
μὴ
βούλεσθαι,
ἦν
δ’ |
[6, 484] |
ἔφη,
διὰ
βραχέος
οὐ
ῥᾴδιον.
|
Οὐ |
φαίνεται,
εἶπον·
ἐμοὶ
γοῦν
ἔτι |
[6, 500] |
τῷ
θείῳ
παραδείγματι
χρώμενοι
ζωγράφοι;
|
Οὐ |
χαλεπανοῦσιν,
ἦ
δ’
ὅς,
ἐάνπερ |