Livre, Chap. |
[6, 493] |
καὶ
ἀγαθὰ
καὶ
καλὰ
ταῦτα
|
τῇ |
ἀληθείᾳ,
ἤδη
πώποτέ
του
ἤδουσας |
[6, 489] |
τῶν
ἀρχομένων
ἄρχεσθαι,
οὗ
ἂν
|
τῇ |
ἀληθείᾳ
τι
ὄφελος
ᾖ.
ἀλλὰ |
[6, 493] |
ἐπὶ
διδασκαλίαν
τρέποιτο,
μηδὲν
εἰδὼς
|
τῇ |
ἀληθείᾳ
τούτων
τῶν
δογμάτων
τε |
[6, 511] |
ἂν
ἄλλως
ἴδοι
τις
ἢ
|
τῇ |
διανοίᾳ.
Αληθῆ,
ἔφη,
λέγεις.
Τοῦτο |
[6, 494] |
δὲ
οὐ
κτητὸν
μὴ
δουλεύσαντι
|
τῇ |
κτήσει
αὐτοῦ,
ἆρ’
εὐπετὲς
οἴει |
[6, 486] |
ἕκαστα
διεληλυθέναι
καὶ
ἑπόμενα
ἀλλήλοις
|
τῇ |
μελλούσῃ
τοῦ
ὄντος
ἱκανῶς
τε |
[6, 488] |
καὶ
(ῥώμῃ
ὑπὲρ
τοὺς
ἐν
|
τῇ |
νηὶ
πάντας,
ὑπόκωφον
δὲ
καὶ |
[6, 499] |
εἴτε
μή,
πόλεως
ἐπιμεληθῆναι,
καὶ
|
τῇ |
πόλει
κατηκόῳ
γενέσθαι,
ἢ
τῶν |
[6, 497] |
δεήσοι
τι
ἀεὶ
ἐνεῖναι
ἐν
|
τῇ |
πόλει
λόγον
(ἔχον
τῆς
πολιτείας |
[6, 506] |
καὶ
ἐκείνους
τοὺς
βελτίστους
ἐν
|
τῇ |
πόλει,
οἷς
πάντα
ἐγχειριοῦμεν;
Ηκιστά |
[6, 488] |
καὶ
πνευμάτων
καὶ
πάντων
τῶν
|
τῇ |
τέχνῃ
προσηκόντων,
εἰ
μέλλει
τῷ |
[6, 511] |
οὗ
αὐτὸς
ὁ
λόγος
ἅπτεται
|
τῇ |
τοῦ
διαλέγεσθαι
δυνάμει,
τὰς
ὑποθέσεις |
[6, 489] |
δὴ
σὺ
φῂς
τὸν
ἐγκαλοῦντα
|
τῇ |
φιλοσοφίᾳ
λέγειν
ὡς
παμπόνηροι
οἱ |
[6, 485] |
ἀνάγκη
ἔχειν
πρὸς
(τούτῳ
ἐν
|
τῇ |
φύσει
οἳ
ἂν
μέλλωσιν
ἔσεσθαι |
[6, 511] |
τμήμασι
τέτταρα
ταῦτα
παθήματα
ἐν
|
τῇ |
ψυχῇ
γιγνόμενα
λαβέ,
νόησιν
μὲν |
[6, 484] |
γνώσεως,
καὶ
μηδὲν
ἐναργὲς
ἐν
|
τῇ |
ψυχῇ
ἔχοντες
παράδειγμα,
μηδὲ
δυνάμενοι |
[6, 494] |
ἐὰν
τὸ
σῶμα
φυῇ
προσφερὴς
|
τῇ |
ψυχῇ;
Τί
δ’
οὐ
μέλλει; |