Livre, Chap.
[6, 505]	ὀνειδίζοντές γε ὅτι οὐκ ἴσμεν	τὸ	ἀγαθὸν λέγουσι πάλιν ὡς εἰδόσιν;
[6, 505]	μὲν πολλοῖς ἡδονὴ δοκεῖ εἶναι	τὸ	ἀγαθόν, τοῖς δὲ κομψοτέροις φρόνησις.
[6, 506]	δή, ὦ Σώκρατες, πότερον ἐπιστήμην	τὸ	ἀγαθὸν φῂς εἶναι ἢ ἡδονήν,
[6, 499]	ἐπήκοοι γεγόνασιν, οἵων ζητεῖν μὲν	τὸ	ἀληθὲς συντεταμένως ἐκ παντὸς τρόπου
[6, 484]	μηδὲ δυνάμενοι ὥσπερ γραφῆς εἰς	τὸ	ἀληθέστατον ἀποβλέποντες κἀκεῖσε ἀεὶ ἀναφέροντές
[6, 501]	καὶ κεραννύντες ἐκ τῶν ἐπιτηδευμάτων	τὸ	ἀνδρείκελον, ἀπ’ ἐκείνου τεκμαιρόμενοι, ὃ
[6, 495]	τέχνας καίπερ οὕτω πραττούσης φιλοσοφίας	τὸ	ἀξίωμα μεγαλοπρεπέστερον λείπεται, οὗ δὴ
[6, 495]	τοιαύτη τῆς βελτίστης φύσεως εἰς	τὸ	ἄριστον ἐπιτήδευμα, ὀλίγης καὶ ἄλλως
[6, 510]	ὑποθέμενοι τό τε περιττὸν καὶ	τὸ	ἄρτιον καὶ τὰ σχήματα καὶ
[6, 486]	τὴν τοῦ ὄντος ἰδέαν ἑκάστου	τὸ	αὐτοφυὲς εὐάγωγον παρέξει. Πῶς δ’
[6, 495]	ἂν κομψότατοι ὄντες τυγχάνωσι περὶ	τὸ	αὑτῶν τεχνίον. ὅμως γὰρ δὴ
[6, 503]	φέρονται ὅπῃ ἂν τύχωσιν, καὶ	τὸ	βέβαιον ἅπαν αὐτῶν ἐξοίχεται. Αληθῆ,
[6, 489]	ἐν τούτοις οὐ ῥᾴδιον εὐδοκιμεῖν	τὸ	βέλτιστον ἐπιτήδευμα ὑπὸ τῶν τἀναντία
[6, 497]	κρατούμενον ἰέναι, οὕτω καὶ τοῦτο	τὸ	γένος νῦν μὲν οὐκ ἴσχειν
[6, 498]	αὐτὸ δεῖν πράττειν· πρὸς δὲ	τὸ	γῆρας ἐκτὸς δή τινων ὀλίγων
[6, 508]	εἰς τὸ τῷ σκότῳ κεκραμένον,	τὸ	γιγνόμενόν τε καὶ ἀπολλύμενον, δοξάζει
[6, 509]	τοῖς γιγνωσκομένοις τοίνυν μὴ μόνον	τὸ	γιγνώσκεσθαι φάναι ὑπὸ τοῦ ἀγαθοῦ
[6, 510]	μή, ὡς τὸ δοξαστὸν πρὸς	τὸ	γνωστόν, οὕτω τὸ ὁμοιωθὲν πρὸς
[6, 510]	ἀρχὴν πορευομένη ἀλλ’ ἐπὶ τελευτήν,	τὸ	δ’ αὖ ἕτερον— τὸ ἐπ’
[6, 509]	νοητοῦ γένους τε καὶ τόπου,	τὸ	δ’ αὖ ὁρατοῦ, ἵνα μὴ
[6, 506]	ἄλλων μὲν ἔχειν εἰπεῖν δόγματα,	τὸ	δ’ αὑτοῦ μή, τοσοῦτον (χρόνον
[6, 496]	ἀπείργουσα αὐτὸν τῶν πολιτικῶν κατέχει.	τὸ	δ’ ἡμέτερον οὐκ ἄξιον λέγειν,
[6, 496]	δ’ ἡμέτερον οὐκ ἄξιον λέγειν,	τὸ	δαιμόνιον σημεῖον· ἢ γάρ πού
[6, 489]	ἀλλ’ ὁ τοῦτο κομψευσάμενος ἐψεύσατο,	τὸ	δὲ ἀληθὲς πέφυκεν, ἐάντε πλούσιος
[6, 494]	οὐκ ἔνεστιν αὐτῷ, δεῖται δέ,	τὸ	δὲ οὐ κτητὸν μὴ δουλεύσαντι
[6, 501]	τὸ μὲν ἂν οἶμαι ἐξαλείφοιεν,	τὸ	δὲ πάλιν ἐγγράφοιεν, (ἕως ὅτι
[6, 502]	γυναικῶν τε καὶ παίδων πεπέρανται,	τὸ	δὲ τῶν ἀρχόντων ὥσπερ ἐξ
[6, 502]	νῦν γὰρ οὐδὲν ἧττον ἦλθεν	τὸ	δεῖν αὐτὰ διελθεῖν. (καὶ τὰ
[6, 504]	ἀκριβείας; Καὶ μάλα, ἔφη, (ἄξιον	τὸ	διανόημα) ὃ μέντοι μέγιστον μάθημα
[6, 503]	ἡδοναῖς τε καὶ λύπαις, καὶ	τὸ	δόγμα τοῦτο μήτ’ ἐν πόνοις
[6, 510]	ἀληθείᾳ τε καὶ μή, ὡς	τὸ	δοξαστὸν πρὸς τὸ γνωστόν, οὕτω
[6, 500]	κόσμιός τε (καὶ θεῖος εἰς	τὸ	δυνατὸν ἀνθρώπῳ γίγνεται· διαβολὴ δ’
[6, 511]	λέγεις. Τοῦτο τοίνυν νοητὸν μὲν	τὸ	εἶδος ἔλεγον, ὑποθέσεσι δ’ ἀναγκαζομένην
[6, 488]	τε καὶ εὐωχουμένους πλεῖν ὡς	τὸ	εἰκὸς τοὺς τοιούτους, πρὸς δὲ
[6, 509]	τοῦ ἀγαθοῦ παρεῖναι, ἀλλὰ καὶ	τὸ	εἶναί τε καὶ τὴν οὐσίαν
[6, 485]	Τὸ ποῖον; Τὴν ἀψεύδειαν καὶ	τὸ	ἑκόντας εἶναι μηδαμῇ προσδέχεσθαι τὸ
[6, 496]	μὲν ἄλλα πάντα παρεσκεύασται πρὸς	τὸ	ἐκπεσεῖν φιλοσοφίας, ἡ δὲ τοῦ
[6, 501]	τοιαῦτα, καὶ πρὸς ἐκεῖν’ αὖ	τὸ	ἐν τοῖς ἀνθρώποις ἐμποιοῖεν, συμμειγνύντες
[6, 484]	ἄλλο, ἦν δ’ ἐγώ, ἢ	τὸ	ἑξῆς; ἐπειδὴ φιλόσοφοι μὲν οἱ
[6, 510]	τελευτήν, τὸ δ’ αὖ ἕτερον—	τὸ	ἐπ’ ἀρχὴν ἀνυπόθετον— ἐξ ὑποθέσεως
[6, 491]	τὰς μιμουμένας ταύτην καὶ εἰς	τὸ	ἐπιτήδευμα καθισταμένας αὐτῆς, οἷαι οὖσαι
[6, 492]	ἦν δ’ ἐγώ, ἀλλὰ καὶ	τὸ	ἐπιχειρεῖν πολλὴ ἄνοια. οὔτε γὰρ
[6, 497]	γῇ ἄλλῃ σπειρόμενον ἐξίτηλον εἰς	τὸ	ἐπιχώριον φιλεῖ κρατούμενον ἰέναι, οὕτω
[6, 487]	ὑπὸ τοῦ λόγου παρ’ ἕκαστον	τὸ	ἐρώτημα σμικρὸν παραγόμενοι, ἁθροισθέντων τῶν
[6, 487]	μὲν οὐκ ἔχειν καθ’ ἕκαστον	τὸ	ἐρωτώμενον ἐναντιοῦσθαι, ἔργῳ δὲ ὁρᾶν,
[6, 494]	οὖν, ἦν δ’ ἐγώ, διὰ	τὸ	εὖ πεφυκέναι καὶ τὸ συγγενὲς
[6, 508]	τρέπῃ ὧν ἂν τὰς χρόας	τὸ	ἡμερινὸν φῶς ἐπέχῃ, ἀλλὰ ὧν
[6, 493]	πάντα ἐννοήσας ἐκεῖνο ἀναμνήσθητι· αὐτὸ	τὸ	καλὸν ἀλλὰ μὴ τὰ πολλὰ
[6, 496]	γευσάμενοι ὡς ἡδὺ καὶ μακάριον	τὸ	κτῆμα, καὶ τῶν πολλῶν αὖ
[6, 497]	δὴ μεγάλα πάντα ἐπισφαλῆ, καὶ	τὸ	λεγόμενον τὰ καλὰ τῷ ὄντι
[6, 492]	δὴ τῷ τοιούτῳ τὸν νέον,	τὸ	λεγόμενον, τίνα οἴει καρδίαν ἴσχειν;
[6, 497]	αὐτοῦ τὴν ἀπόδειξιν· ἐπεὶ καὶ	τὸ	λοιπὸν οὐ πάντων ῥᾷστον διελθεῖν.
[6, 501]	καὶ θεοείκελον. Ορθῶς, ἔφη. Καὶ	τὸ	μὲν ἂν οἶμαι ἐξαλείφοιεν, τὸ
[6, 510]	τομὴν ᾗ τμητέον. Πῇ; Ηι	τὸ	μὲν αὐτοῦ τοῖς τότε μιμηθεῖσιν
[6, 509]	ἄλληλα ἐν μὲν τῷ ὁρωμένῳ	(τὸ	μὲν ἕτερον τμῆμα εἰκόνες— λέγω
[6, 509]	δύο αὐτὼ εἶναι, καὶ βασιλεύειν	τὸ	μὲν νοητοῦ γένους τε καὶ
[6, 498]	ὥς γε πρὸς τὸν ἅπαντα.	τὸ	μέντοι μὴ πείθεσθαι τοῖς λεγομένοις
[6, 489]	πολλῶν πονηρίας τὴν ἀνάγκην βούλει	τὸ	μετὰ τοῦτο διέλθωμεν, καὶ ὅτι
[6, 484]	(δίκαιος ἀδίκου. Τί οὖν, ἔφη,	τὸ	μετὰ τοῦτο ἡμῖν; Τί δ’
[6, 498]	μειράκια ὄντα ἄρτι (ἐκ παίδων	τὸ	μεταξὺ οἰκονομίας καὶ χρηματισμοῦ πλησιάσαντες
[6, 497]	ἀπόδειξις τούτου φανεροῦ γενομένου. Οὐ	τὸ	μὴ βούλεσθαι, ἦν δ’ ἐγώ,
[6, 497]	ἦν δ’ ἐγώ, ἀλλ’ εἴπερ,	τὸ	μὴ δύνασθαι διακωλύσει· παρὼν δὲ
[6, 511]	θεᾶσθαι οἱ θεώμενοι, διὰ δὲ	τὸ	μὴ ἐπ’ ἀρχὴν (ἀνελθόντες σκοπεῖν
[6, 491]	εἴτε τῶν ζῴων, ἴσμεν ὅτι	τὸ	μὴ τυχὸν τροφῆς ἧς προσήκει
[6, 506]	τί ποτ’ (ἐστὶ τἀγαθὸν ἐάσωμεν	τὸ	νῦν εἶναι— πλέον γάρ μοι
[6, 498]	οὐ γὰρ πώποτε εἶδον γενόμενον	τὸ	νῦν λεγόμενον, (ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον
[6, 503]	παρακαλυπτομένου τοῦ (λόγου, πεφοβημένου κινεῖν	τὸ	νῦν παρόν. Αληθέστατα, ἔφη, λέγεις·
[6, 510]	δοξαστὸν πρὸς τὸ γνωστόν, οὕτω	τὸ	ὁμοιωθὲν πρὸς τὸ ᾧ ὡμοιώθη;
[6, 508]	οὗ καταλάμπει ἀλήθειά τε καὶ	τὸ	ὄν, εἰς τοῦτο ἀπερείσηται, ἐνόησέν
[6, 484]	ἢ τοὺς ἐγνωκότας μὲν ἕκαστον	τὸ	ὄν, ἐμπειρίᾳ δὲ μηδὲν ἐκείνων
[6, 490]	οὐ μετρίως ἀπολογησόμεθα ὅτι πρὸς	τὸ	ὂν πεφυκὼς εἴη ἁμιλλᾶσθαι ὅ
[6, 509]	εἰπὼν δόξω σοι σοφίζεσθαι περὶ	τὸ	ὄνομα. ἀλλ’ οὖν ἔχεις ταῦτα
[6, 488]	γλίσχρως εἰκάζω. οὕτω γὰρ χαλεπὸν	τὸ	πάθος τῶν ἐπιεικεστάτων, ὃ πρὸς
[6, 487]	ταύτῃ ἔχειν. λέγω δ’ εἰς	τὸ	παρὸν ἀποβλέψας. νῦν γὰρ φαίη
[6, 498]	φιλοσοφώτατοι ποιούμενοι— λέγω δὲ χαλεπώτατον	τὸ	περὶ τοὺς λόγους ἐν δὲ
[6, 488]	πάντα ποιοῦντας ὅπως ἂν σφίσι	τὸ	πηδάλιον ἐπιτρέψῃ, ἐνίοτε δ’ ἂν
[6, 504]	δίκαιος μὴ ἀκούειν. Η καὶ	τὸ	προρρηθὲν αὐτῶν; Τὸ ποῖον δή;
[6, 510]	καὶ πᾶν τὸ φυτευτὸν καὶ	τὸ	σκευαστὸν ὅλον γένος. Τίθημι, ἔφη.
[6, 487]	οἶδα, ἦ δ’ ὅς, ἀλλὰ	τὸ	σοὶ δοκοῦν ἡδέως ἂν ἀκούοιμι.
[6, 502]	ἔφη. Οὐδέν, ἦν δ’ ἐγώ,	τὸ	σοφόν μοι ἐγένετο τήν τε
[6, 485]	ἐρωτικῶς του φύσει ἔχοντα πᾶν	τὸ	συγγενές τε καὶ οἰκεῖον τῶν
[6, 494]	διὰ τὸ εὖ πεφυκέναι καὶ	τὸ	συγγενὲς (τῶν λόγων εἰσαισθάνηταί τέ
[6, 487]	ἐπὶ τελευτῆς τῶν λόγων μέγα	τὸ	σφάλμα καὶ ἐναντίον τοῖς πρώτοις
[6, 501]	μετὰ ταῦτα οἴει ὑπογράψασθαι ἂν	τὸ	σχῆμα τῆς πολιτείας; Τί μήν;
[6, 494]	ἅπασιν, ἄλλως τε καὶ ἐὰν	τὸ	σῶμα φυῇ προσφερὴς τῇ ψυχῇ;
[6, 508]	ἔχοντι. Εοικε γάρ. (Τοῦτο τοίνυν	τὸ	τὴν ἀλήθειαν παρέχον τοῖς γιγνωσκομένοις
[6, 507]	καὶ φωνῇ γένους ἄλλου εἰς	τὸ	τὴν μὲν ἀκούειν, τὴν δὲ
[6, 508]	Τί μήν; Οὕτω τοίνυν καὶ	τὸ	τῆς ψυχῆς ὧδε νόει· ὅταν
[6, 509]	ἄνισα τμήματα, πάλιν τέμνε ἑκάτερον	τὸ	τμῆμα ἀνὰ τὸν αὐτὸν λόγον,
[6, 510]	καὶ φανὰ συνέστηκεν, καὶ πᾶν	τὸ	τοιοῦτον, εἰ κατανοεῖς. Αλλὰ κατανοῶ.
[6, 485]	πρὸς τὰ μαθήματα καὶ πᾶν	τὸ	τοιοῦτον ἐρρυήκασιν, περὶ τὴν τῆς
[6, 505]	τι ὄφελος ἦν, περὶ δὴ	τὸ	τοιοῦτον ~καὶ (τοσοῦτον οὕτω φῶμεν
[6, 506]	καταφανὴς ὅτι σοι οὐκ ἀποχρήσοι	τὸ	τοῖς ἄλλοις δοκοῦν περὶ αὐτῶν.
[6, 505]	συνιέντων ἡμῶν ὅτι λέγουσιν, ἐπειδὰν	τὸ	τοῦ ἀγαθοῦ φθέγξωνται ὄνομα. Αληθέστατα,
[6, 509]	τε τοῦ ὁρωμένου γένους καὶ	τὸ	τοῦ νοουμένου, καί σοι ἔσται
[6, 508]	ἔχειν φαίνεται· ὅταν δὲ εἰς	τὸ	τῷ σκότῳ κεκραμένον, τὸ γιγνόμενόν
[6, 511]	καὶ τετιμημένοις. (Μανθάνω, ἔφη, ὅτι	τὸ	ὑπὸ ταῖς γεωμετρίαις τε καὶ
[6, 511]	μέντοι βούλει διορίζειν σαφέστερον εἶναι	τὸ	ὑπὸ τῆς τοῦ διαλέγεσθαι ἐπιστήμης
[6, 511]	τε καὶ νοητοῦ θεωρούμενον ἢ	τὸ	ὑπὸ τῶν τεχνῶν καλουμένων, αἷς
[6, 501]	ἡμῶν ὅτι πρὶν ἂν πόλεως	τὸ	φιλόσοφον γένος ἐγκρατὲς γένηται, οὔτε
[6, 501]	ἂν ἑκατέρωσ’ ἀποβλέποιεν, πρός τε	τὸ	φύσει δίκαιον καὶ καλὸν καὶ
[6, 510]	περὶ ἡμᾶς ζῷς καὶ πᾶν	τὸ	φυτευτὸν καὶ τὸ σκευαστὸν ὅλον
[6, 508]	ζυγῷ ἐζύγησαν, εἴπερ μὴ ἄτιμον	τὸ	φῶς. Αλλὰ μήν, ἔφη, πολλοῦ
[6, 508]	θεῶν τούτου κύριον, οὗ ἡμῖν	τὸ	φῶς ὄψιν τε ποιεῖ ὁρᾶν
[6, 485]	τὸ ἑκόντας εἶναι μηδαμῇ προσδέχεσθαι	τὸ	ψεῦδος ἀλλὰ μισεῖν, τὴν δ’
[6, 510]	γνωστόν, οὕτω τὸ ὁμοιωθὲν πρὸς	τὸ	ᾧ ὡμοιώθη; (Εγωγ’ ἔφη, καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 23/03/2006