Livre, Chap.
[6, 507]	καὶ ταῖς ἄλλαις αἰσθήσεσι πάντα	τὰ	αἰσθητά; Τί μήν; Αρ’ οὖν,
[6, 507]	ἦν δ’ ἐγώ, καὶ ἀκοῇ	τὰ	ἀκουόμενα, καὶ ταῖς ἄλλαις αἰσθήσεσι
[6, 492]	οὗτος φέρῃ, καὶ φήσειν τε	τὰ	αὐτὰ τούτοις καλὰ καὶ αἰσχρὰ
[6, 496]	λογισμῷ λαβών, ἡσυχίαν ἔχων καὶ	τὰ	αὑτοῦ πράττων, οἷον ἐν χειμῶνι
[6, 494]	χρῆσθαι, ἐπειδὰν πρεσβύτερος γίγνηται, ἐπὶ	τὰ	αὑτῶν πράγματα οἵ τε οἰκεῖοι
[6, 503]	ἐξοίχεται. Αληθῆ, ἔφη, λέγεις. Οὐκοῦν	τὰ	βέβαια αὖ ταῦτα ἤθη καὶ
[6, 497]	μεταχειριζομένη πόλις φιλοσοφίαν οὐ διολεῖται.	τὰ	γὰρ δὴ μεγάλα πάντα ἐπισφαλῆ,
[6, 497]	μὲν τῷ ὄντι θεῖον ἦν,	τὰ	δὲ ἄλλα ἀνθρώπινα, τά τε
[6, 492]	ψέγωσι τῶν λεγομένων ἢ πραττομένων,	τὰ	δὲ ἐπαινῶσιν, ὑπερβαλλόντως ἑκάτερα, καὶ
[6, 499]	παντὸς τρόπου τοῦ γνῶναι χάριν,	τὰ	δὲ κομψά τε καὶ ἐριστικὰ
[6, 505]	καὶ καλὰ πολλοὶ ἂν ἕλοιντο	τὰ	δοκοῦντα, κἂν εἰ> μὴ εἴη,
[6, 505]	ἀγαθὰ δὲ οὐδενὶ ἔτι ἀρκεῖ	τὰ	δοκοῦντα κτᾶσθαι, ἀλλὰ τὰ ὄντα
[6, 498]	ἡ ψυχὴ τελεοῦσθαι ἄρχεται, ἐπιτείνειν	τὰ	ἐκείνης γυμνάσια· ὅταν δὲ λήγῃ
[6, 497]	τοι, ἦ δ’ ὅς, οὐ	τὰ	ἐλάχιστα ἂν διαπραξάμενος ἀπαλλάττοιτο. Οὐδέ
[6, 509]	ἦν δ’ ἐγώ, αἴτιος, ἀναγκάζων	τὰ	ἐμοὶ δοκοῦντα περὶ αὐτοῦ λέγειν.
[6, 510]	~πρῶτον (μὲν τὰς σκιάς, ἔπειτα	τὰ	ἐν τοῖς ὕδασι φαντάσματα καὶ
[6, 484]	τε ἀκριβέστατα, οὕτω δὴ καὶ	τὰ	ἐνθάδε νόμιμα καλῶν τε πέρι
[6, 502]	ἐπειδὴ τοῦτο μόγις τέλος ἔσχεν,	τὰ	ἐπίλοιπα δὴ μετὰ τοῦτο λεκτέον,
[6, 502]	ἐγώ, τιθέντος τοὺς νόμους καὶ	τὰ	ἐπιτηδεύματα ἃ διεληλύθαμεν, οὐ δήπου
[6, 495]	οἱ ἐκ τῶν εἱργμῶν εἰς	τὰ	ἱερὰ ἀποδιδράσκοντες, ἅσμενοι καὶ οὗτοι
[6, 497]	πάντα ἐπισφαλῆ, καὶ τὸ λεγόμενον	τὰ	καλὰ τῷ ὄντι χαλεπά. (Αλλ’
[6, 488]	καλοῦντας καὶ κυβερνητικὸν καὶ ἐπιστάμενον	τὰ	κατὰ ναῦν, ὃς ἂν συλλαμβάνειν
[6, 484]	τε, ἐὰν δέῃ τίθεσθαι, καὶ	τὰ	κείμενα φυλάττοντες σῴζειν; Οὐ μὰ
[6, 497]	αὐξήσεται καὶ μετὰ τῶν ἰδίων	τὰ	κοινὰ σώσει. Τὸ μὲν οὖν
[6, 491]	ἦν δ’ ἐγώ, πρὸς τούτοις	τὰ	λεγόμενα ἀγαθὰ πάντα φθείρει καὶ
[6, 495]	ἐκπεσεῖν ἐκ τοῦ ἐπιτηδεύματος, καὶ	τὰ	λεγόμενα ἀγαθά, πλοῦτοί τε καὶ
[6, 503]	καὶ ἆθλα. τοιαῦτ’ ἄττα ἦν	τὰ	λεγόμενα παρεξιόντος καὶ παρακαλυπτομένου τοῦ
[6, 504]	εἴη. Μὴ γὰρ μνημονεύων, ἔφη,	τὰ	λοιπὰ ἂν εἴην δίκαιος μὴ
[6, 484]	ἔδει ῥηθῆναι, καὶ μὴ πολλὰ	τὰ	λοιπὰ διελθεῖν μέλλοντι κατόψεσθαι τί
[6, 510]	φανερῶν, ἐκ τούτων δ’ ἀρχόμενοι	τὰ	λοιπὰ ἤδη διεξιόντες τελευτῶσιν ὁμολογουμένως
[6, 485]	Τί μήν; Ωι δὴ πρὸς	τὰ	μαθήματα καὶ πᾶν τὸ τοιοῦτον
[6, 491]	διαφερόντως κακὰς γίγνεσθαι; ἢ οἴει	τὰ	μεγάλα ἀδικήματα καὶ τὴν ἄκρατον
[6, 495]	δὴ τῶν ἀνδρῶν καὶ οἱ	τὰ	μέγιστα κακὰ ἐργαζόμενοι τὰς πόλεις
[6, 503]	γυμνάζειν δεῖ, σκοποῦντας εἰ καὶ	τὰ	μέγιστα μαθήματα δυνατὴ ἔσται ἐνεγκεῖν
[6, 497]	διαπραξάμενος ἀπαλλάττοιτο. Οὐδέ γε, εἶπον,	τὰ	μέγιστα, μὴ τυχὼν πολιτείας προσηκούσης·
[6, 496]	οἷος κατασχεῖν· καὶ γὰρ (Θεάγει	τὰ	μὲν ἄλλα πάντα παρεσκεύασται πρὸς
[6, 507]	ἕκαστον προσαγορεύομεν. Εστι ταῦτα. Καὶ	τὰ	μὲν δὴ ὁρᾶσθαί φαμεν, νοεῖσθαι
[6, 502]	τὸ δεῖν αὐτὰ διελθεῖν. (καὶ	τὰ	μὲν δὴ τῶν γυναικῶν τε
[6, 492]	πλήθους σύλλογον σὺν πολλῷ θορύβῳ	τὰ	μὲν ψέγωσι τῶν λεγομένων ἢ
[6, 503]	αὐτοῖς, εἰς ταὐτὸν συμφύεσθαι αὐτῆς	τὰ	μέρη ὀλιγάκις ἐθέλει, τὰ πολλὰ
[6, 508]	τόπῳ πρός τε νοῦν καὶ	τὰ	νοούμενα, τοῦτο τοῦτον ἐν τῷ
[6, 502]	πόλιν ἔχων πειθομένην, πάντ’ ἐπιτελέσαι	τὰ	νῦν ἀπιστούμενα. Ικανὸς γάρ, ἔφη.
[6, 503]	ἔφην, ὦ φίλε, ἐγώ, εἰπεῖν	τὰ	νῦν ἀποτετολμημένα· νῦν δὲ τοῦτο
[6, 506]	ἐφικέσθαι τοῦ γε δοκοῦντος ἐμοὶ	τὰ	νῦν— ὃς δὲ ἔκγονός τε
[6, 505]	ἀρκεῖ τὰ δοκοῦντα κτᾶσθαι, ἀλλὰ	τὰ	ὄντα ζητοῦσιν, τὴν δὲ δόξαν
[6, 508]	ποιεῖ ὁρᾶν ὅτι κάλλιστα καὶ	τὰ	ὁρώμενα ὁρᾶσθαι; Ονπερ καὶ σύ,
[6, 508]	ὁρατῷ πρός τε ὄψιν καὶ	τὰ	ὁρώμενα. Πῶς; ἔφη· ἔτι δίελθέ
[6, 507]	(Τῷ οὖν ὁρῶμεν ἡμῶν αὐτῶν	τὰ	ὁρώμενα; Τῇ ὄψει, ἔφη. Οὐκοῦν,
[6, 503]	αὐτῆς τὰ μέρη ὀλιγάκις ἐθέλει,	τὰ	πολλὰ δὲ διεσπασμένη φύεται. (Πῶς,
[6, 494]	αὐτό τι ἕκαστον καὶ (μὴ	τὰ	πολλὰ ἕκαστα, ἔσθ’ ὅπως πλῆθος
[6, 493]	αὐτὸ τὸ καλὸν ἀλλὰ μὴ	τὰ	πολλὰ καλά, ~ἢ αὐτό τι
[6, 491]	φανεῖται καὶ οὐκ ἄτοπα δόξει	τὰ	προειρημένα περὶ αὐτῶν. Πῶς οὖν,
[6, 510]	περιττὸν καὶ τὸ ἄρτιον καὶ	τὰ	σχήματα καὶ γωνιῶν τριττὰ εἴδη
[6, 495]	τεχνῶν τε καὶ δημιουργιῶν ὥσπερ	τὰ	σώματα λελώβηνται, οὕτω (καὶ τὰς
[6, 496]	μεγάλη ψυχὴ φυῇ καὶ ἀτιμάσασα	τὰ	τῆς πόλεως ὑπερίδῃ· βραχὺ δέ
[6, 495]	ἐλέγομεν ὡς ἄρα καὶ αὐτὰ	τὰ	τῆς φιλοσόφου φύσεως μέρη, ὅταν
[6, 501]	καλὸν καὶ σῶφρον καὶ πάντα	τὰ	τοιαῦτα, καὶ πρὸς ἐκεῖν’ αὖ
[6, 488]	οἷον οἱ γραφῆς τραγελάφους καὶ	τὰ	τοιαῦτα μειγνύντες γράφουσιν. νόησον γὰρ
[6, 510]	γεωμετρίας τε καὶ λογισμοὺς καὶ	τὰ	τοιαῦτα πραγματευόμενοι, ὑποθέμενοι τό τε
[6, 489]	διαβολὴ γίγνεται φιλοσοφίᾳ διὰ τοὺς	τὰ	τοιαῦτα φάσκοντας ἐπιτηδεύειν, οὓς δὴ
[6, 504]	ἔφατε, καὶ οὕτω δὴ ἐρρήθη	τὰ	τότε τῆς μὲν ἀκριβείας, ὡς
[6, 491]	ἐρρωμένη ἐν πόλει καὶ πάντα	τὰ	τούτων οἰκεῖα· ἔχεις γὰρ τὸν
[6, 506]	μοι, ἔφη, ὦ Σώκρατες, φαίνεται	τὰ	τῶν ἄλλων μὲν ἔχειν εἰπεῖν
[6, 494]	καὶ τὰ τῶν Ελλήνων καὶ	τὰ	τῶν βαρβάρων ἱκανὸν ἔσεσθαι (πράττειν,
[6, 494]	πληρωθήσεσθαι ἀμηχάνου ἐλπίδος, ἡγούμενον καὶ	τὰ	τῶν Ελλήνων καὶ τὰ τῶν
[6, 496]	ὑγιὲς ὡς ἔπος εἰπεῖν περὶ	τὰ	τῶν πόλεων πράττει οὐδ’ ἔστι
[6, 493]	μὴ ἄλλα παιδεύειν ἢ ταῦτα	τὰ	τῶν πολλῶν δόγματα, ἃ δοξάζουσιν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 23/03/2006