Livre, Chap. |
[6, 507] |
καὶ
ταῖς
ἄλλαις
αἰσθήσεσι
πάντα
|
τὰ |
αἰσθητά;
Τί
μήν;
Αρ’
οὖν, |
[6, 507] |
ἦν
δ’
ἐγώ,
καὶ
ἀκοῇ
|
τὰ |
ἀκουόμενα,
καὶ
ταῖς
ἄλλαις
αἰσθήσεσι |
[6, 492] |
οὗτος
φέρῃ,
καὶ
φήσειν
τε
|
τὰ |
αὐτὰ
τούτοις
καλὰ
καὶ
αἰσχρὰ |
[6, 496] |
λογισμῷ
λαβών,
ἡσυχίαν
ἔχων
καὶ
|
τὰ |
αὑτοῦ
πράττων,
οἷον
ἐν
χειμῶνι |
[6, 494] |
χρῆσθαι,
ἐπειδὰν
πρεσβύτερος
γίγνηται,
ἐπὶ
|
τὰ |
αὑτῶν
πράγματα
οἵ
τε
οἰκεῖοι |
[6, 503] |
ἐξοίχεται.
Αληθῆ,
ἔφη,
λέγεις.
Οὐκοῦν
|
τὰ |
βέβαια
αὖ
ταῦτα
ἤθη
καὶ |
[6, 497] |
μεταχειριζομένη
πόλις
φιλοσοφίαν
οὐ
διολεῖται.
|
τὰ |
γὰρ
δὴ
μεγάλα
πάντα
ἐπισφαλῆ, |
[6, 497] |
μὲν
τῷ
ὄντι
θεῖον
ἦν,
|
τὰ |
δὲ
ἄλλα
ἀνθρώπινα,
τά
τε |
[6, 492] |
ψέγωσι
τῶν
λεγομένων
ἢ
πραττομένων,
|
τὰ |
δὲ
ἐπαινῶσιν,
ὑπερβαλλόντως
ἑκάτερα,
καὶ |
[6, 499] |
παντὸς
τρόπου
τοῦ
γνῶναι
χάριν,
|
τὰ |
δὲ
κομψά
τε
καὶ
ἐριστικὰ |
[6, 505] |
καὶ
καλὰ
πολλοὶ
ἂν
ἕλοιντο
|
τὰ |
δοκοῦντα,
κἂν
εἰ>
μὴ
εἴη, |
[6, 505] |
ἀγαθὰ
δὲ
οὐδενὶ
ἔτι
ἀρκεῖ
|
τὰ |
δοκοῦντα
κτᾶσθαι,
ἀλλὰ
τὰ
ὄντα |
[6, 498] |
ἡ
ψυχὴ
τελεοῦσθαι
ἄρχεται,
ἐπιτείνειν
|
τὰ |
ἐκείνης
γυμνάσια·
ὅταν
δὲ
λήγῃ |
[6, 497] |
τοι,
ἦ
δ’
ὅς,
οὐ
|
τὰ |
ἐλάχιστα
ἂν
διαπραξάμενος
ἀπαλλάττοιτο.
Οὐδέ |
[6, 509] |
ἦν
δ’
ἐγώ,
αἴτιος,
ἀναγκάζων
|
τὰ |
ἐμοὶ
δοκοῦντα
περὶ
αὐτοῦ
λέγειν. |
[6, 510] |
~πρῶτον
(μὲν
τὰς
σκιάς,
ἔπειτα
|
τὰ |
ἐν
τοῖς
ὕδασι
φαντάσματα
καὶ |
[6, 484] |
τε
ἀκριβέστατα,
οὕτω
δὴ
καὶ
|
τὰ |
ἐνθάδε
νόμιμα
καλῶν
τε
πέρι |
[6, 502] |
ἐπειδὴ
τοῦτο
μόγις
τέλος
ἔσχεν,
|
τὰ |
ἐπίλοιπα
δὴ
μετὰ
τοῦτο
λεκτέον, |
[6, 502] |
ἐγώ,
τιθέντος
τοὺς
νόμους
καὶ
|
τὰ |
ἐπιτηδεύματα
ἃ
διεληλύθαμεν,
οὐ
δήπου |
[6, 495] |
οἱ
ἐκ
τῶν
εἱργμῶν
εἰς
|
τὰ |
ἱερὰ
ἀποδιδράσκοντες,
ἅσμενοι
καὶ
οὗτοι |
[6, 497] |
πάντα
ἐπισφαλῆ,
καὶ
τὸ
λεγόμενον
|
τὰ |
καλὰ
τῷ
ὄντι
χαλεπά.
(Αλλ’ |
[6, 488] |
καλοῦντας
καὶ
κυβερνητικὸν
καὶ
ἐπιστάμενον
|
τὰ |
κατὰ
ναῦν,
ὃς
ἂν
συλλαμβάνειν |
[6, 484] |
τε,
ἐὰν
δέῃ
τίθεσθαι,
καὶ
|
τὰ |
κείμενα
φυλάττοντες
σῴζειν;
Οὐ
μὰ |
[6, 497] |
αὐξήσεται
καὶ
μετὰ
τῶν
ἰδίων
|
τὰ |
κοινὰ
σώσει.
Τὸ
μὲν
οὖν |
[6, 491] |
ἦν
δ’
ἐγώ,
πρὸς
τούτοις
|
τὰ |
λεγόμενα
ἀγαθὰ
πάντα
φθείρει
καὶ |
[6, 495] |
ἐκπεσεῖν
ἐκ
τοῦ
ἐπιτηδεύματος,
καὶ
|
τὰ |
λεγόμενα
ἀγαθά,
πλοῦτοί
τε
καὶ |
[6, 503] |
καὶ
ἆθλα.
τοιαῦτ’
ἄττα
ἦν
|
τὰ |
λεγόμενα
παρεξιόντος
καὶ
παρακαλυπτομένου
τοῦ |
[6, 504] |
εἴη.
Μὴ
γὰρ
μνημονεύων,
ἔφη,
|
τὰ |
λοιπὰ
ἂν
εἴην
δίκαιος
μὴ |
[6, 484] |
ἔδει
ῥηθῆναι,
καὶ
μὴ
πολλὰ
|
τὰ |
λοιπὰ
διελθεῖν
μέλλοντι
κατόψεσθαι
τί |
[6, 510] |
φανερῶν,
ἐκ
τούτων
δ’
ἀρχόμενοι
|
τὰ |
λοιπὰ
ἤδη
διεξιόντες
τελευτῶσιν
ὁμολογουμένως |
[6, 485] |
Τί
μήν;
Ωι
δὴ
πρὸς
|
τὰ |
μαθήματα
καὶ
πᾶν
τὸ
τοιοῦτον |
[6, 491] |
διαφερόντως
κακὰς
γίγνεσθαι;
ἢ
οἴει
|
τὰ |
μεγάλα
ἀδικήματα
καὶ
τὴν
ἄκρατον |
[6, 495] |
δὴ
τῶν
ἀνδρῶν
καὶ
οἱ
|
τὰ |
μέγιστα
κακὰ
ἐργαζόμενοι
τὰς
πόλεις |
[6, 503] |
γυμνάζειν
δεῖ,
σκοποῦντας
εἰ
καὶ
|
τὰ |
μέγιστα
μαθήματα
δυνατὴ
ἔσται
ἐνεγκεῖν |
[6, 497] |
διαπραξάμενος
ἀπαλλάττοιτο.
Οὐδέ
γε,
εἶπον,
|
τὰ |
μέγιστα,
μὴ
τυχὼν
πολιτείας
προσηκούσης· |
[6, 496] |
οἷος
κατασχεῖν·
καὶ
γὰρ
(Θεάγει
|
τὰ |
μὲν
ἄλλα
πάντα
παρεσκεύασται
πρὸς |
[6, 507] |
ἕκαστον
προσαγορεύομεν.
Εστι
ταῦτα.
Καὶ
|
τὰ |
μὲν
δὴ
ὁρᾶσθαί
φαμεν,
νοεῖσθαι |
[6, 502] |
τὸ
δεῖν
αὐτὰ
διελθεῖν.
(καὶ
|
τὰ |
μὲν
δὴ
τῶν
γυναικῶν
τε |
[6, 492] |
πλήθους
σύλλογον
σὺν
πολλῷ
θορύβῳ
|
τὰ |
μὲν
ψέγωσι
τῶν
λεγομένων
ἢ |
[6, 503] |
αὐτοῖς,
εἰς
ταὐτὸν
συμφύεσθαι
αὐτῆς
|
τὰ |
μέρη
ὀλιγάκις
ἐθέλει,
τὰ
πολλὰ |
[6, 508] |
τόπῳ
πρός
τε
νοῦν
καὶ
|
τὰ |
νοούμενα,
τοῦτο
τοῦτον
ἐν
τῷ |
[6, 502] |
πόλιν
ἔχων
πειθομένην,
πάντ’
ἐπιτελέσαι
|
τὰ |
νῦν
ἀπιστούμενα.
Ικανὸς
γάρ,
ἔφη. |
[6, 503] |
ἔφην,
ὦ
φίλε,
ἐγώ,
εἰπεῖν
|
τὰ |
νῦν
ἀποτετολμημένα·
νῦν
δὲ
τοῦτο |
[6, 506] |
ἐφικέσθαι
τοῦ
γε
δοκοῦντος
ἐμοὶ
|
τὰ |
νῦν—
ὃς
δὲ
ἔκγονός
τε |
[6, 505] |
ἀρκεῖ
τὰ
δοκοῦντα
κτᾶσθαι,
ἀλλὰ
|
τὰ |
ὄντα
ζητοῦσιν,
τὴν
δὲ
δόξαν |
[6, 508] |
ποιεῖ
ὁρᾶν
ὅτι
κάλλιστα
καὶ
|
τὰ |
ὁρώμενα
ὁρᾶσθαι;
Ονπερ
καὶ
σύ, |
[6, 508] |
ὁρατῷ
πρός
τε
ὄψιν
καὶ
|
τὰ |
ὁρώμενα.
Πῶς;
ἔφη·
ἔτι
δίελθέ |
[6, 507] |
(Τῷ
οὖν
ὁρῶμεν
ἡμῶν
αὐτῶν
|
τὰ |
ὁρώμενα;
Τῇ
ὄψει,
ἔφη.
Οὐκοῦν, |
[6, 503] |
αὐτῆς
τὰ
μέρη
ὀλιγάκις
ἐθέλει,
|
τὰ |
πολλὰ
δὲ
διεσπασμένη
φύεται.
(Πῶς, |
[6, 494] |
αὐτό
τι
ἕκαστον
καὶ
(μὴ
|
τὰ |
πολλὰ
ἕκαστα,
ἔσθ’
ὅπως
πλῆθος |
[6, 493] |
αὐτὸ
τὸ
καλὸν
ἀλλὰ
μὴ
|
τὰ |
πολλὰ
καλά,
~ἢ
αὐτό
τι |
[6, 491] |
φανεῖται
καὶ
οὐκ
ἄτοπα
δόξει
|
τὰ |
προειρημένα
περὶ
αὐτῶν.
Πῶς
οὖν, |
[6, 510] |
περιττὸν
καὶ
τὸ
ἄρτιον
καὶ
|
τὰ |
σχήματα
καὶ
γωνιῶν
τριττὰ
εἴδη |
[6, 495] |
τεχνῶν
τε
καὶ
δημιουργιῶν
ὥσπερ
|
τὰ |
σώματα
λελώβηνται,
οὕτω
(καὶ
τὰς |
[6, 496] |
μεγάλη
ψυχὴ
φυῇ
καὶ
ἀτιμάσασα
|
τὰ |
τῆς
πόλεως
ὑπερίδῃ·
βραχὺ
δέ |
[6, 495] |
ἐλέγομεν
ὡς
ἄρα
καὶ
αὐτὰ
|
τὰ |
τῆς
φιλοσόφου
φύσεως
μέρη,
ὅταν |
[6, 501] |
καλὸν
καὶ
σῶφρον
καὶ
πάντα
|
τὰ |
τοιαῦτα,
καὶ
πρὸς
ἐκεῖν’
αὖ |
[6, 488] |
οἷον
οἱ
γραφῆς
τραγελάφους
καὶ
|
τὰ |
τοιαῦτα
μειγνύντες
γράφουσιν.
νόησον
γὰρ |
[6, 510] |
γεωμετρίας
τε
καὶ
λογισμοὺς
καὶ
|
τὰ |
τοιαῦτα
πραγματευόμενοι,
ὑποθέμενοι
τό
τε |
[6, 489] |
διαβολὴ
γίγνεται
φιλοσοφίᾳ
διὰ
τοὺς
|
τὰ |
τοιαῦτα
φάσκοντας
ἐπιτηδεύειν,
οὓς
δὴ |
[6, 504] |
ἔφατε,
καὶ
οὕτω
δὴ
ἐρρήθη
|
τὰ |
τότε
τῆς
μὲν
ἀκριβείας,
ὡς |
[6, 491] |
ἐρρωμένη
ἐν
πόλει
καὶ
πάντα
|
τὰ |
τούτων
οἰκεῖα·
ἔχεις
γὰρ
τὸν |
[6, 506] |
μοι,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
φαίνεται
|
τὰ |
τῶν
ἄλλων
μὲν
ἔχειν
εἰπεῖν |
[6, 494] |
καὶ
τὰ
τῶν
Ελλήνων
καὶ
|
τὰ |
τῶν
βαρβάρων
ἱκανὸν
ἔσεσθαι
(πράττειν, |
[6, 494] |
πληρωθήσεσθαι
ἀμηχάνου
ἐλπίδος,
ἡγούμενον
καὶ
|
τὰ |
τῶν
Ελλήνων
καὶ
τὰ
τῶν |
[6, 496] |
ὑγιὲς
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν
περὶ
|
τὰ |
τῶν
πόλεων
πράττει
οὐδ’
ἔστι |
[6, 493] |
μὴ
ἄλλα
παιδεύειν
ἢ
ταῦτα
|
τὰ |
τῶν
πολλῶν
δόγματα,
ἃ
δοξάζουσιν |