Livre, Chap. |
[6, 497] |
μὲν
καὶ
τότε,
ὅτι
δεήσοι
|
τι |
ἀεὶ
ἐνεῖναι
ἐν
τῇ
πόλει |
[6, 485] |
μὴν
ὅτῳ
γε
εἰς
ἕν
|
τι |
αἱ
ἐπιθυμίαι
σφόδρα
ῥέπουσιν,
ἴσμεν |
[6, 485] |
ἔφη.
Η
οὖν
οἰκειότερον
σοφίᾳ
|
τι |
ἀληθείας
ἂν
εὕροις;
Καὶ
πῶς; |
[6, 502] |
καὶ
πεπεῖσθαι,
ἵνα,
εἰ
μή
|
τι, |
ἀλλὰ
αἰσχυνθέντες
ὁμολογήσωσιν;
Πάνυ
μὲν |
[6, 509] |
γ’
ἔφη,
παύσῃ,
εἰ
μή
|
τι, |
ἀλλὰ
τὴν
περὶ
τὸν
ἥλιον |
[6, 505] |
ὄφελος,
ὥσπερ
οὐδ’
εἰ
(κεκτῄμεθά
|
τι |
ἄνευ
τοῦ
ἀγαθοῦ.
ἢ
οἴει |
[6, 503] |
τε
καὶ
χάσμης
ἐμπίμπλανται,
ὅταν
|
τι |
δέῃ
τοιοῦτον
διαπονεῖν.
Εστι
ταῦτα, |
[6, 484] |
ἦ
δ’
ὅς,
οὐ
πολύ
|
τι |
διαφέρει.
Τούτους
οὖν
μᾶλλον
φύλακας |
[6, 486] |
οἷόν
τε
οἴει
τούτῳ
μέγα
|
τι |
δοκεῖν
εἶναι
τὸν
ἀνθρώπινον
βίον; |
[6, 506] |
πορευομένων
οἱ
ἄνευ
νοῦ
ἀληθές
|
τι |
δοξάζοντες;
Οὐδέν,
ἔφη.
Βούλει
οὖν |
[6, 511] |
ἀλλ’
οὐ
νοῦν,
ὡς
μεταξύ
|
τι |
δόξης
τε
καὶ
νοῦ
τὴν |
[6, 505] |
τούτου
ἕνεκα
πάντα
(πράττει,
ἀπομαντευομένη
|
τι |
εἶναι,
ἀποροῦσα
δὲ
καὶ
οὐκ |
[6, 494] |
τὰ
πολλὰ
καλά,
~ἢ
αὐτό
|
τι |
ἕκαστον
καὶ
(μὴ
τὰ
πολλὰ |
[6, 490] |
διόλλυται
ἐν
πολλοῖς,
σμικρὸν
δέ
|
τι |
ἐκφεύγει,
οὓς
δὴ
καὶ
οὐ |
[6, 505] |
ἡδονὴν
ἀγαθὸν
ὁριζόμενοι;
μῶν
μή
|
τι |
ἐλάττονος
πλάνης
ἔμπλεῳ
τῶν
ἑτέρων; |
[6, 496] |
μὲν
οὖν,
ἔφη.
Πάνσμικρον
δή
|
τι, |
ἔφην
ἐγώ,
ὦ
Αδείμαντε,
λείπεται |
[6, 486] |
(Οὐκοῦν
καὶ
θάνατον
οὐ
δεινόν
|
τι |
ἡγήσεται
ὁ
τοιοῦτος;
Ηκιστά
γε. |
[6, 495] |
Καὶ
μάλα,
ἔφη.
Δοκεῖς
οὖν
|
τι, |
ἦν
δ’
ἐγώ,
διαφέρειν
αὐτοὺς |
[6, 486] |
δυσμαθής.
ἢ
προσδοκᾷς
ποτέ
τινά
|
τι |
ἱκανῶς
ἂν
στέρξαι,
ὃ
πράττων |
[6, 502] |
δοκεῖ,
δόξαι
καὶ
ἄλλοις
θαυμαστόν
|
τι |
καὶ
ἀδύνατον;
(Οὐκ
οἶμαι
ἔγωγε, |
[6, 496] |
πόλεως
ὑπερίδῃ·
βραχὺ
δέ
πού
|
τι |
καὶ
ἀπ’
ἄλλης
τέχνης
δικαίως |
[6, 488] |
δὲ
καὶ
ὁρῶντα
ὡσαύτως
βραχύ
|
τι |
καὶ
γιγνώσκοντα
περὶ
ναυτικῶν
ἕτερα |
[6, 501] |
τὰς
πόλεις
αὐτῷ
παρεδίδομεν,
καί
|
τι |
μᾶλλον
αὐτὸ
νῦν
ἀκούοντες
πραΰνονται; |
[6, 487] |
ἐπεὶ
τό
γε
ἀληθὲς
οὐδέν
|
τι |
μᾶλλον
ταύτῃ
ἔχειν.
λέγω
δ’ |
[6, 504] |
ταῦτα,
ἔφη,
μέγιστα,
ἀλλ’
ἔτι
|
τι |
μεῖζον
δικαιοσύνης
τε
καὶ
ὧν |
[6, 490] |
ἔφη,
μετριώτατα.
Τί
οὖν;
τούτῳ
|
τι |
μετέσται
ψεῦδος
ἀγαπᾶν
ἢ
πᾶν |
[6, 489] |
ἄρχεσθαι,
οὗ
ἂν
τῇ
ἀληθείᾳ
|
τι |
ὄφελος
ᾖ.
ἀλλὰ
τοὺς
νῦν |
[6, 505] |
ἀποτυγχάνει
καὶ
τῶν
ἄλλων
εἴ
|
τι |
ὄφελος
ἦν,
περὶ
δὴ
τὸ |
[6, 506] |
εἶναι
ἢ
ἡδονήν,
ἢ
ἄλλο
|
τι |
παρὰ
ταῦτα;
Οὗτος,
ἦν
δ’ |
[6, 487] |
εἴη
ἀντειπεῖν.
ἀλλὰ
γὰρ
τοιόνδε
|
τι |
πάσχουσιν
οἱ
ἀκούοντες
ἑκάστοτε
ἃ |
[6, 505] |
ἄνευ
τοῦ
ἀγαθοῦ.
ἢ
οἴει
|
τι |
πλέον
εἶναι
πᾶσαν
κτῆσιν
ἐκτῆσθαι, |
[6, 498] |
καὶ
τοὺς
ἄλλους,
ἢ
προὔργου
|
τι |
ποιήσωμεν
εἰς
ἐκεῖνον
τὸν
βίον, |
[6, 497] |
εἰ
μὴ
ἔτ’
ἄλλο
λέγεις
|
τι |
σύ.
Αλλ’
οὐδέν,
ἦ
δ’ |
[6, 496] |
εἷς
πᾶσιν
ἀγρίοις
ἀντέχειν,
πρίν
|
τι |
τὴν
πόλιν
ἢ
φίλους
ὀνῆσαι |
[6, 493] |
παιδευτής;
Εμοιγ’
ἔφη.
Η
οὖν
|
τι |
τούτου
δοκεῖ
διαφέρειν
ὁ
τὴν |
[6, 484] |
οὐ
δῆλον;
Η
οὖν
δοκοῦσί
|
τι |
τυφλῶν
διαφέρειν
οἱ
τῷ
ὄντι |
[6, 484] |
ἐλλείποιντο·
τούτῳ
γὰρ
αὐτῷ
σχεδόν
|
τι |
τῷ
μεγίστῳ
ἂν
προέχοιεν.
~(Οὐκοῦν |