Livre, Chap. |
[6, 506] |
φύλακα
κεκτῆσθαι
ἂν
ἑαυτῶν
τὸν
|
τοῦτο |
ἀγνοοῦντα·
μαντεύομαι
δὲ
μηδένα
αὐτὰ |
[6, 508] |
τε
καὶ
τὸ
ὄν,
εἰς
|
τοῦτο |
ἀπερείσηται,
ἐνόησέν
τε
καὶ
ἔγνω |
[6, 491] |
ἀχρήστους
δὲ
καλοῦσι·
~καὶ
μετὰ
|
(τοῦτο |
αὖ
τὰς
μιμουμένας
ταύτην
καὶ |
[6, 505] |
οἵᾳ
καὶ
περὶ
τἆλλα,
διὰ
|
τοῦτο |
δὲ
ἀποτυγχάνει
καὶ
τῶν
ἄλλων |
[6, 497] |
ἄλλα,
ἦν
δ’
ἐγώ,
αὕτη·
|
τοῦτο |
δὲ
αὐτὸ
ἐρρήθη
μὲν
καὶ |
[6, 485] |
τῷ
μεγίστῳ
ἂν
προέχοιεν.
~(Οὐκοῦν
|
τοῦτο |
δὴ
λέγωμεν,
τίνα
τρόπον
οἷοί |
[6, 486] |
ἄδικος
γένοιτο;
Οὐκ
ἔστιν.
Καὶ
|
τοῦτο |
δὴ
ψυχὴν
σκοπῶν
φιλόσοφον
καὶ |
[6, 489] |
τὴν
ἀνάγκην
βούλει
τὸ
μετὰ
|
τοῦτο |
διέλθωμεν,
καὶ
ὅτι
οὐδὲ
τούτου |
[6, 504] |
δὲ
ὑμῖν
ἀρεσκόντως,
ὑμεῖς
ἂν
|
τοῦτο |
εἴποιτε.
Αλλ’
ἔμοιγε,
ἔφη,
μετρίως· |
[6, 497] |
Οὐκ
ἔγνως,
ἔφη·
οὐ
γὰρ
|
τοῦτο |
ἔμελλον,
ἀλλ’
εἰ
αὑτὴ
ἣν |
[6, 510] |
Τὸ
τοίνυν
ἕτερον
τίθει
ᾧ
|
τοῦτο |
ἔοικεν,
τά
τε
περὶ
ἡμᾶς |
[6, 497] |
δὴ
οὖν
εἶ
ὅτι
μετὰ
|
τοῦτο |
ἐρήσῃ
τίς
αὕτη
ἡ
πολιτεία. |
[6, 505] |
ὅτι
γε,
ὦ
φίλε,
οἱ
|
τοῦτο |
ἡγούμενοι
οὐκ
ἔχουσι
δεῖξαι
ἥτις |
[6, 484] |
Τί
οὖν,
ἔφη,
τὸ
μετὰ
|
τοῦτο |
ἡμῖν;
Τί
δ’
ἄλλο,
ἦν |
[6, 497] |
πολιτειῶν;
(Οὐδ’
ἡντινοῦν,
εἶπον,
ἀλλὰ
|
τοῦτο |
καὶ
ἐπαιτιῶμαι,
μηδεμίαν
ἀξίαν
εἶναι |
[6, 489] |
πλουσίων
θύρας
ἰέναι,
ἀλλ’
ὁ
|
τοῦτο |
κομψευσάμενος
ἐψεύσατο,
τὸ
δὲ
ἀληθὲς |
[6, 505] |
νῦν
σχεδὸν
οἶσθ’
ὅτι
μέλλω
|
τοῦτο |
λέγειν,
καὶ
πρὸς
τούτῳ
ὅτι |
[6, 502] |
ἔσχεν,
τὰ
ἐπίλοιπα
δὴ
μετὰ
|
τοῦτο |
λεκτέον,
τίνα
τρόπον
ἡμῖν
καὶ |
[6, 505] |
πράγματα
παρέχειν
ἀντιλαμβανόμενος.
οἶμαι
δὲ
|
τοῦτο |
μᾶλλον·
ἐπεὶ
ὅτι
γε
ἡ |
[6, 503] |
τὰ
νῦν
ἀποτετολμημένα·
νῦν
δὲ
|
τοῦτο |
μὲν
τετολμήσθω
εἰπεῖν,
ὅτι
τοὺς |
[6, 497] |
ἄριστόν
ἐστιν,
τότε
δηλώσει
ὅτι
|
τοῦτο |
μὲν
τῷ
ὄντι
θεῖον
ἦν, |
[6, 503] |
καὶ
λύπαις,
καὶ
τὸ
δόγμα
|
τοῦτο |
μήτ’
ἐν
πόνοις
μήτ’
ἐν |
[6, 502] |
Συμβαίνει
γάρ,
ἔφη.
Οὐκοῦν
ἐπειδὴ
|
τοῦτο |
μόγις
τέλος
ἔσχεν,
τὰ
ἐπίλοιπα |
[6, 510] |
ἤδη
διεξιόντες
τελευτῶσιν
ὁμολογουμένως
ἐπὶ
|
τοῦτο |
οὗ
ἂν
ἐπὶ
σκέψιν
ὁρμήσωσι. |
[6, 511] |
τμῆμα
τοῦ
νοητοῦ
λέγοντά
με
|
τοῦτο |
οὗ
αὐτὸς
ὁ
λόγος
ἅπτεται |
[6, 502] |
μὲν
τοίνυν,
ἦν
δ’
ἐγώ,
|
τοῦτο |
πεπεισμένοι
ἔστων·
τοῦδε
δὲ
πέρι |
[6, 507] |
γένος
τρίτον
ἰδίᾳ
ἐπ’
αὐτὸ
|
τοῦτο |
πεφυκός,
οἶσθα
ὅτι
ἥ
τε |
[6, 498] |
τῷ
ἔπειτα,
ἐὰν
καὶ
ἄλλων
|
τοῦτο |
πραττόντων
παρακαλούμενοι
ἐθέλωσιν
ἀκροαταὶ
γίγνεσθαι, |
[6, 485] |
ἔφη,
λέγεις.
Τόδε
τοίνυν
μετὰ
|
τοῦτο |
σκόπει
εἰ
ἀνάγκη
ἔχειν
πρὸς |
[6, 500] |
ἔφη,
συνοίομαι.
(Οὐκοῦν
καὶ
αὐτὸ
|
τοῦτο |
συνοίει,
τοῦ
χαλεπῶς
πρὸς
φιλοσοφίαν |
[6, 490] |
οὕτω
λεγόμενον.
Οὐκοῦν
ἓν
μὲν
|
τοῦτο |
σφόδρα
οὕτω
παρὰ
δόξαν
τοῖς |
[6, 501] |
ἀρίστου,
ἣν
ἡμεῖς
διήλθομεν;
Οὐδὲ
|
τοῦτο. |
Τί
δέ;
τὴν
τοιαύτην
τυχοῦσαν |
[6, 497] |
φιλεῖ
κρατούμενον
ἰέναι,
οὕτω
καὶ
|
τοῦτο |
τὸ
γένος
νῦν
μὲν
οὐκ |
[6, 508] |
τε
νοῦν
καὶ
τὰ
νοούμενα,
|
τοῦτο |
τοῦτον
ἐν
τῷ
ὁρατῷ
πρός |