| Livre, Chap. |
| [6, 499] |
μὲν
οὐδένα
φημὶ
ἔχειν
λόγον.
|
οὕτω |
γὰρ
ἂν
ἡμεῖς
δικαίως
καταγελῴμεθα, |
| [6, 488] |
μᾶλλον
ἴδῃς
ὡς
γλίσχρως
εἰκάζω.
|
οὕτω |
γὰρ
χαλεπὸν
τὸ
πάθος
τῶν |
| [6, 494] |
αὐτοῦ
δύναμιν.
Φιλεῖ
γοῦν,
ἔφη,
|
οὕτω |
γίγνεσθαι.
Τί
οὖν
οἴει,
ἦν |
| [6, 508] |
ἀληθείας,
ὡς
γιγνωσκομένης
μὲν
διανοοῦ,
|
οὕτω |
δὲ
καλῶν
ἀμφοτέρων
ὄντων,
γνώσεώς |
| [6, 504] |
καὶ
ὑμεῖς
ἐξαρκεῖν
ἔφατε,
καὶ
|
οὕτω |
δὴ
ἐρρήθη
τὰ
τότε
τῆς |
| [6, 484] |
θεώμενοι
ὡς
οἷόν
τε
ἀκριβέστατα,
|
οὕτω |
δὴ
καὶ
τὰ
ἐνθάδε
νόμιμα |
| [6, 494] |
Καὶ
μάλ’
ἔφη.
Τῷ
δὴ
|
οὕτω |
διατιθεμένῳ
ἐάν
τις
ἠρέμα
προσελθὼν |
| [6, 499] |
ἡμῶν
ὁμολογεῖται.
Καὶ
ἐμοί,
ἔφη,
|
οὕτω |
δοκεῖ.
Τοῖς
δὲ
πολλοῖς,
ἦν |
| [6, 488] |
σκώπτεις
ἐμβεβληκώς
με
εἰς
λόγον
|
~οὕτω |
(δυσαπόδεικτον;
ἄκουε
δ’
οὖν
τῆς |
| [6, 500] |
αὐτοὶ
οἴονται.
(ἢ
καὶ
ἐὰν
|
οὕτω |
θεῶνται,
ἀλλοίαν
τοι
φήσεις
αὐτοὺς |
| [6, 509] |
δ’
ἡγεῖσθαι
οὐκ
ὀρθῶς
ἔχει,
|
οὕτω |
καὶ
ἐνταῦθα
ἀγαθοειδῆ
μὲν
νομίζειν |
| [6, 506] |
σωφροσύνης
καὶ
τῶν
ἄλλων
διῆλθες,
|
οὕτω |
καὶ
περὶ
τοῦ
ἀγαθοῦ
διέλθῃς. |
| [6, 487] |
καὶ
οὐκ
ἔχουσιν
ὅτι
(φέρωσιν,
|
οὕτω |
καὶ
σφεῖς
τελευτῶντες
ἀποκλείεσθαι
καὶ |
| [6, 495] |
δημιουργιῶν
ὥσπερ
τὰ
σώματα
λελώβηνται,
|
οὕτω |
(καὶ
τὰς
ψυχὰς
συγκεκλασμένοι
τε |
| [6, 497] |
τὸ
ἐπιχώριον
φιλεῖ
κρατούμενον
ἰέναι,
|
οὕτω |
καὶ
τοῦτο
τὸ
γένος
νῦν |
| [6, 489] |
καλεῖσθαι
ὑπὸ
τῶν
ἐν
ταῖς
|
οὕτω |
κατεσκευασμέναις
ναυσὶ
πλωτήρων;
Καὶ
μάλα, |
| [6, 490] |
μετεῖναι
φιλοσοφίας
ἀληθινῆς.
Ην
γὰρ
|
οὕτω |
λεγόμενον.
Οὐκοῦν
ἓν
μὲν
τοῦτο |
| [6, 490] |
ἀληθῶς
ζῴη
καὶ
τρέφοιτο
καὶ
|
οὕτω |
λήγοι
ὠδῖνος,
πρὶν
δ’
οὔ; |
| [6, 490] |
Οὐκοῦν
ἓν
μὲν
τοῦτο
σφόδρα
|
οὕτω |
παρὰ
δόξαν
τοῖς
νῦν
δοκουμένοις |
| [6, 507] |
καλὸν
καὶ
αὐτὸ
ἀγαθόν,
καὶ
|
οὕτω |
περὶ
πάντων
ἃ
τότε
ὡς |
| [6, 495] |
γε
τὰς
ἄλλας
τέχνας
καίπερ
|
οὕτω |
πραττούσης
φιλοσοφίας
τὸ
ἀξίωμα
μεγαλοπρεπέστερον |
| [6, 504] |
Πρέπει
γέ
τοι
δή,
ἔφη,
|
οὕτω |
σκοπεῖν.
ἀλλὰ
ποῖα
δὴ
λέγεις |
| [6, 511] |
ἐφ’
οἷς
ἐστιν
ἀληθείας
μετέχει,
|
οὕτω |
ταῦτα
σαφηνείας
ἡγησάμενος
μετέχειν.
Μανθάνω, |
| [6, 510] |
τὸ
δοξαστὸν
πρὸς
τὸ
γνωστόν,
|
οὕτω |
τὸ
ὁμοιωθὲν
πρὸς
τὸ
ᾧ |
| [6, 499] |
ἦν
δ’
ἐγώ,
μὴ
πάνυ
|
οὕτω |
τῶν
πολλῶν
(κατηγόρει.
ἀλλοίαν
τοι |
| [6, 500] |
οὐκ
ἐν
τῷ
πλήθει,
χαλεπὴν
|
οὕτω |
φύσιν
γίγνεσθαι.
Καὶ
ἐγὼ
ἀμέλει, |
| [6, 506] |
δὴ
τὸ
τοιοῦτον
~καὶ
(τοσοῦτον
|
οὕτω |
φῶμεν
δεῖν
ἐσκοτῶσθαι
καὶ
ἐκείνους |
| [6, 491] |
ὦ
Αδείμαντε,
καὶ
τὰς
ψυχὰς
|
οὕτω |
φῶμεν
τὰς
εὐφυεστάτας
κακῆς
παιδαγωγίας |
