Livre, Chap.
[6, 508]	ὄψεως; Καὶ μάλα, ἔφη. (Οταν	δέ	γ’ οἶμαι ὧν ὁ ἥλιος
[6, 487]	ἀποκρίσεως δι’ εἰκόνος λεγομένης. Σὺ	δέ	γε, ἔφη, οἶμαι οὐκ εἴωθας
[6, 493]	λόγον διδόντος οὐ καταγέλαστον; (Οἶμαι	δέ	γε, ἦ δ’ ὅς, οὐδ’
[6, 507]	οὐκ ἀκουσθήσεται; Οὐδενός, ἔφη. Οἶμαι	δέ	γε, ἦν δ’ ἐγώ, οὐδ’
[6, 504]	πάσχουσιν αὐτὸ διὰ ῥᾳθυμίαν. Τούτου	δέ	γε, ἦν δ’ ἐγώ, τοῦ
[6, 503]	διαπονεῖν. Εστι ταῦτα, ἔφη. Ημεῖς	δέ	γέ φαμεν ἀμφοτέρων δεῖν εὖ
[6, 506]	ἃ οἴεται ἐθέλειν λέγειν. Τί	δέ;	εἶπον· οὐκ ᾔσθησαι τὰς ἄνευ
[6, 491]	οἵαν λέγεις φιλοσοφίᾳ προσῆψαν. Τίνας	δέ,	ἔφη, τὰς διαφθορὰς λέγεις; Εγώ
[6, 484]	καθιστάναι (φύλακας. Ορθῶς, ἔφη. Τόδε	δέ,	ἦν δ’ ἐγώ, ἆρα δῆλον,
[6, 506]	(χρόνον περὶ ταῦτα πραγματευόμενον. Τί	δέ;	ἦν δ’ ἐγώ· δοκεῖ σοι
[6, 509]	δ’ ἐγώ, καὶ πολύ· ὅμως	δέ,	ὅσα γ’ ἐν τῷ παρόντι
[6, 496]	τὰ τῆς πόλεως ὑπερίδῃ· βραχὺ	δέ	πού τι καὶ ἀπ’ ἄλλης
[6, 501]	ἡμεῖς διήλθομεν; Οὐδὲ τοῦτο. Τί	δέ;	τὴν τοιαύτην τυχοῦσαν τῶν προσηκόντων
[6, 490]	ὡς διόλλυται ἐν πολλοῖς, σμικρὸν	δέ	τι ἐκφεύγει, οὓς δὴ καὶ
[6, 492]	εἶναι ὑπὸ σοφιστῶν νέους, διαφθείροντας	δέ	τινας σοφιστὰς ἰδιωτικούς, ὅτι καὶ
[6, 494]	νοῦς οὐκ ἔνεστιν αὐτῷ, δεῖται	δέ,	τὸ δὲ οὐ κτητὸν μὴ
[6, 505]	φανερόν; Πῶς γὰρ οὔ; Τί	δέ;	τόδε οὐ φανερόν, ὡς δίκαια
[6, 496]	καὶ φαῦλα; Πολλὴ ἀνάγκη. Τί	δέ;	τοὺς ἀναξίους παιδεύσεως, ὅταν αὐτῇ
[6, 495]	προσήκοντα οὐδ’ ἀληθῆ ζῶσιν, τὴν	δέ,	ὥσπερ ὀρφανὴν συγγενῶν, ἄλλοι ἐπεισελθόντες

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 23/03/2006