Livre, Chap.
[6, 509]	ὑπερβολῆς. Σὺ γάρ, ἦν δ’	ἐγώ,	αἴτιος, ἀναγκάζων τὰ ἐμοὶ δοκοῦντα
[6, 497]	τὸ μὴ βούλεσθαι, ἦν δ’	ἐγώ,	ἀλλ’ εἴπερ, τὸ μὴ δύνασθαι
[6, 509]	αὐτὸ λέγεις. Εὐφήμει, ἦν δ’	ἐγώ·	ἀλλ’ ὧδε μᾶλλον τὴν εἰκόνα
[6, 504]	ἐστιν; Οὐ πάνυ, ἦν δ’	ἐγώ,	ἀλλὰ καὶ σὺ ἐρώτα. πάντως
[6, 492]	ὅς. Οὐ γάρ, ἦν δ’	ἐγώ,	ἀλλὰ καὶ τὸ ἐπιχειρεῖν πολλὴ
[6, 506]	παρὰ ταῦτα; Οὗτος, ἦν δ’	ἐγώ,	ἀνήρ, καλῶς ἦσθα καὶ πάλαι
[6, 511]	διάνοιαν οὖσαν. Ικανώτατα, ἦν δ’	ἐγώ,	ἀπεδέξω. καί μοι ἐπὶ τοῖς
[6, 484]	ἔφη. Τόδε δέ, ἦν δ’	ἐγώ,	ἆρα δῆλον, εἴτε τυφλὸν εἴτε
[6, 497]	Τὰ μὲν ἄλλα, ἦν δ’	ἐγώ,	αὕτη· τοῦτο δὲ αὐτὸ ἐρρήθη
[6, 494]	Εὰν δ’ οὖν, ἦν δ’	ἐγώ,	διὰ τὸ εὖ πεφυκέναι καὶ
[6, 495]	Δοκεῖς οὖν τι, ἦν δ’	ἐγώ,	διαφέρειν αὐτοὺς ἰδεῖν ἀργύριον κτησαμένου
[6, 510]	ἂν αὐτὸ φάναι, ἦν δ’	ἐγώ,	διῃρῆσθαι ἀληθείᾳ τε καὶ μή,
[6, 506]	πραγματευόμενον. Τί δέ; ἦν δ’	ἐγώ·	δοκεῖ σοι δίκαιον εἶναι περὶ
[6, 484]	λέγοιμεν; Οπότεροι ἄν, ἦν δ’	ἐγώ,	δυνατοὶ φαίνωνται φυλάξαι νόμους τε
[6, 505]	(Πῶς γὰρ οὐχί, ἦν δ’	ἐγώ,	εἰ ὀνειδίζοντές γε ὅτι οὐκ
[6, 503]	Οκνος γάρ, ἔφην, ὦ φίλε,	ἐγώ,	εἰπεῖν τὰ νῦν ἀποτετολμημένα· νῦν
[6, 502]	πῶς; Αλλὰ μήν, ἦν δ’	ἐγώ,	εἷς ἱκανὸς γενόμενος, πόλιν ἔχων
[6, 498]	ἀρξαμένους. Μὴ διάβαλλε, ἦν δ’	ἐγώ,	ἐμὲ καὶ Θρασύμαχον ἄρτι (φίλους
[6, 507]	μήν; Αρ’ οὖν, ἦν δ’	ἐγώ,	ἐννενόηκας τὸν τῶν αἰσθήσεων δημιουργὸν
[6, 487]	αὐταῖς εἶναι; Ερωτᾷς, ἦν δ’	ἐγώ,	ἐρώτημα δεόμενον ἀποκρίσεως δι’ εἰκόνος
[6, 484]	Τί δ’ ἄλλο, ἦν δ’	ἐγώ,	ἢ τὸ ἑξῆς; ἐπειδὴ φιλόσοφοι
[6, 507]	ὄψει, ἔφη. Οὐκοῦν, ἦν δ’	ἐγώ,	καὶ ἀκοῇ τὰ ἀκουόμενα, καὶ
[6, 507]	μόνον λέγε. Διομολογησάμενός γ’ ἔφην	ἐγώ,	καὶ ἀναμνήσας ὑμᾶς τά τ’
[6, 504]	διήλθομεν; Καὶ μεῖζον, ἦν δ’	ἐγώ,	καὶ αὐτῶν τούτων οὐχ ὑπογραφὴν
[6, 485]	Ωμολογήσθω. Καὶ μήν, ἦν δ’	ἐγώ,	καὶ ὅτι πάσης αὐτῆς, καὶ
[6, 507]	ὅς. Πολλὰ καλά, ἦν δ’	ἐγώ,	καὶ πολλὰ ἀγαθὰ καὶ ἕκαστα
[6, 509]	παραλίπῃς. Οἶμαι μέν, ἦν δ’	ἐγώ,	καὶ πολύ· ὅμως δέ, ὅσα
[6, 499]	Τούτων τοι χάριν, ἦν δ’	ἐγώ,	καὶ ταῦτα προορώμενοι (ἡμεῖς τότε
[6, 495]	ταῦτα. Εἰκότως γε, ἦν δ’	ἐγώ,	λεγόμενα. καθορῶντες γὰρ ἄλλοι ἀνθρωπίσκοι
[6, 504]	(Αλλ’ ὦ φίλε, ἦν δ’	ἐγώ,	μέτρον τῶν τοιούτων ἀπολεῖπον καὶ
[6, 502]	ἧττον. ~Βούλει οὖν, ἦν δ’	ἐγώ,	μὴ ἧττον φῶμεν αὐτοὺς ἀλλὰ
[6, 499]	ἔφη. Ω μακάριε, ἦν δ’	ἐγώ,	μὴ πάνυ οὕτω τῶν πολλῶν
[6, 498]	Πῶς; ~Νῦν μέν, ἦν δ’	ἐγώ,	οἱ καὶ ἁπτόμενοι μειράκια ὄντα
[6, 489]	Αδείμαντος. Οὐ δή, ἦν δ’	ἐγώ,	οἶμαι δεῖσθαί σε ἐξεταζομένην τὴν
[6, 508]	δίελθέ μοι. Οφθαλμοί, ἦν δ’	ἐγώ,	οἶσθ’ ὅτι, ὅταν μηκέτι ἐπ’
[6, 491]	πυθοίμην. Λαβοῦ τοίνυν, ἦν δ’	ἐγώ,	ὅλου αὐτοῦ ὀρθῶς, καί σοι
[6, 495]	πάνυ. Ορᾷς οὖν, ἦν δ’	ἐγώ,	ὅτι οὐ κακῶς ἐλέγομεν ὡς
[6, 499]	Τοῖς δὲ πολλοῖς, ἦν δ’	ἐγώ,	ὅτι οὐκ αὖ δοκεῖ, ἐρεῖς;
[6, 504]	Μνημονεύεις μέν που, ἦν δ’	ἐγώ,	ὅτι τριττὰ εἴδη ψυχῆς διαστησάμενοι
[6, 507]	Οἶμαι δέ γε, ἦν δ’	ἐγώ,	οὐδ’ ἄλλαις πολλαῖς, ἵνα μὴ
[6, 492]	ἀνάγκη. Καὶ μήν, ἦν δ’	ἐγώ,	οὔπω τὴν μεγίστην ἀνάγκην εἰρήκαμεν.
[6, 501]	γένοιτο. Αρ’ οὖν, ἦν δ’	ἐγώ,	πείθομέν πῃ ἐκείνους, οὓς διατεταμένους
[6, 494]	Φιλόσοφον μὲν ἄρα, ἦν δ’	ἐγώ,	πλῆθος ἀδύνατον εἶναι. Αδύνατον. Καὶ
[6, 493]	Ετι τοίνυν σοι, ἦν δ’	ἐγώ,	πρὸς τούτοις καὶ τόδε δοξάτω.
[6, 491]	ἀκοῦσαι. (Ετι τοίνυν, ἦν δ’	ἐγώ,	πρὸς τούτοις τὰ λεγόμενα ἀγαθὰ
[6, 510]	ἔμαθον. (Αλλ’ αὖθις, ἦν δ’	ἐγώ·	ῥᾷον γὰρ τούτων προειρημένων μαθήσῃ.
[6, 491]	ἔφη, κελεύεις; (Παντός, ἦν δ’	ἐγώ,	σπέρματος πέρι ἢ φυτοῦ, εἴτε
[6, 487]	τοιοῦτον μέμψαιτο. Αλλ’ ἦν δ’	ἐγώ,	τελειωθεῖσι τοῖς τοιούτοις παιδείᾳ τε
[6, 490]	ταῦτα. Ταύτης δή, ἦν δ’	ἐγώ,	τῆς φύσεως δεῖ θεάσασθαι τὰς
[6, 502]	Αρχοντος γάρ που, ἦν δ’	ἐγώ,	τιθέντος τοὺς νόμους καὶ τὰ
[6, 502]	μέντοι, ἔφη. Οὐδέν, ἦν δ’	ἐγώ,	τὸ σοφόν μοι ἐγένετο τήν
[6, 494]	Τί οὖν οἴει, ἦν δ’	ἐγώ,	τὸν τοιοῦτον ἐν τοῖς τοιούτοις
[6, 504]	Τούτου δέ γε, ἦν δ’	ἐγώ,	τοῦ παθήματος ἥκιστα προσδεῖ φύλακι
[6, 502]	Οὗτοι μὲν τοίνυν, ἦν δ’	ἐγώ,	τοῦτο πεπεισμένοι ἔστων· τοῦδε δὲ
[6, 508]	ὅς. Τοῦτον τοίνυν, ἦν δ’	ἐγώ,	φάναι με λέγειν τὸν τοῦ
[6, 507]	δὴ σὺ καλεῖς, ἦν δ’	ἐγώ,	φῶς. Αληθῆ, ἔφη, λέγεις. ~Οὐ
[6, 491]	φαύλης. Εχει. (Οὐκοῦν, ἦν δ’	ἐγώ,	ὦ Αδείμαντε, καὶ τὰς ψυχὰς
[6, 496]	ἔφη. Πάνσμικρον δή τι, ἔφην	ἐγώ,	ὦ Αδείμαντε, λείπεται τῶν (κατ’
[6, 484]	μὲν δὴ φιλόσοφοι, ἦν δ’	ἐγώ,	ὦ Γλαύκων, καὶ οἱ μὴ
[6, 506]	Καὶ γὰρ ἐμοί, ἦν δ’	ἐγώ,	ὦ ἑταῖρε, καὶ μάλα ἀρκέσει·
[6, 509]	ἔφη. (Νόησον τοίνυν, ἦν δ’	ἐγώ,	ὥσπερ λέγομεν, δύο αὐτὼ εἶναι,
[6, 501]	τῆς διαγραφῆς; Λαβόντες, ἦν δ’	ἐγώ,	ὥσπερ πίνακα πόλιν τε καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 23/03/2006