Alphabétiquement     [«   »]
ἔγνως 1
ἐγχειριοῦμεν 1
Εγώ 1
ἐγώ 62
ἐγὼ 5
Εγωγ 1
ἔγωγ 1
Fréquences     [«    »]
60 δὴ
55 οὖν
59 ὡς
62 ἐγώ
64 ἦν
65 μὴ
67 ἂν
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre VI

ἐγώ


Livre, Chap.
[6, 509]   ὑπερβολῆς. Σὺ γάρ, ἦν δ’  ἐγώ,   αἴτιος, ἀναγκάζων τὰ ἐμοὶ δοκοῦντα
[6, 497]   τὸ μὴ βούλεσθαι, ἦν δ’  ἐγώ,   ἀλλ’ εἴπερ, τὸ μὴ δύνασθαι
[6, 509]   αὐτὸ λέγεις. Εὐφήμει, ἦν δ’  ἐγώ·   ἀλλ’ ὧδε μᾶλλον τὴν εἰκόνα
[6, 504]   ἐστιν; Οὐ πάνυ, ἦν δ’  ἐγώ,   ἀλλὰ καὶ σὺ ἐρώτα. πάντως
[6, 492]   ὅς. Οὐ γάρ, ἦν δ’  ἐγώ,   ἀλλὰ καὶ τὸ ἐπιχειρεῖν πολλὴ
[6, 506]   παρὰ ταῦτα; Οὗτος, ἦν δ’  ἐγώ,   ἀνήρ, καλῶς ἦσθα καὶ πάλαι
[6, 511]   διάνοιαν οὖσαν. Ικανώτατα, ἦν δ’  ἐγώ,   ἀπεδέξω. καί μοι ἐπὶ τοῖς
[6, 484]   ἔφη. Τόδε δέ, ἦν δ’  ἐγώ,   ἆρα δῆλον, εἴτε τυφλὸν εἴτε
[6, 497]   Τὰ μὲν ἄλλα, ἦν δ’  ἐγώ,   αὕτη· τοῦτο δὲ αὐτὸ ἐρρήθη
[6, 494]   Εὰν δ’ οὖν, ἦν δ’  ἐγώ,   διὰ τὸ εὖ πεφυκέναι καὶ
[6, 495]   Δοκεῖς οὖν τι, ἦν δ’  ἐγώ,   διαφέρειν αὐτοὺς ἰδεῖν ἀργύριον κτησαμένου
[6, 510]   ἂν αὐτὸ φάναι, ἦν δ’  ἐγώ,   διῃρῆσθαι ἀληθείᾳ τε καὶ μή,
[6, 506]   πραγματευόμενον. Τί δέ; ἦν δ’  ἐγώ·   δοκεῖ σοι δίκαιον εἶναι περὶ
[6, 484]   λέγοιμεν; Οπότεροι ἄν, ἦν δ’  ἐγώ,   δυνατοὶ φαίνωνται φυλάξαι νόμους τε
[6, 505]   (Πῶς γὰρ οὐχί, ἦν δ’  ἐγώ,   εἰ ὀνειδίζοντές γε ὅτι οὐκ
[6, 503]   Οκνος γάρ, ἔφην, φίλε,  ἐγώ,   εἰπεῖν τὰ νῦν ἀποτετολμημένα· νῦν
[6, 502]   πῶς; Αλλὰ μήν, ἦν δ’  ἐγώ,   εἷς ἱκανὸς γενόμενος, πόλιν ἔχων
[6, 498]   ἀρξαμένους. Μὴ διάβαλλε, ἦν δ’  ἐγώ,   ἐμὲ καὶ Θρασύμαχον ἄρτι (φίλους
[6, 507]   μήν; Αρ’ οὖν, ἦν δ’  ἐγώ,   ἐννενόηκας τὸν τῶν αἰσθήσεων δημιουργὸν
[6, 487]   αὐταῖς εἶναι; Ερωτᾷς, ἦν δ’  ἐγώ,   ἐρώτημα δεόμενον ἀποκρίσεως δι’ εἰκόνος
[6, 484]   Τί δ’ ἄλλο, ἦν δ’  ἐγώ,   τὸ ἑξῆς; ἐπειδὴ φιλόσοφοι
[6, 507]   ὄψει, ἔφη. Οὐκοῦν, ἦν δ’  ἐγώ,   καὶ ἀκοῇ τὰ ἀκουόμενα, καὶ
[6, 507]   μόνον λέγε. Διομολογησάμενός γ’ ἔφην  ἐγώ,   καὶ ἀναμνήσας ὑμᾶς τά τ’
[6, 504]   διήλθομεν; Καὶ μεῖζον, ἦν δ’  ἐγώ,   καὶ αὐτῶν τούτων οὐχ ὑπογραφὴν
[6, 485]   Ωμολογήσθω. Καὶ μήν, ἦν δ’  ἐγώ,   καὶ ὅτι πάσης αὐτῆς, καὶ
[6, 507]   ὅς. Πολλὰ καλά, ἦν δ’  ἐγώ,   καὶ πολλὰ ἀγαθὰ καὶ ἕκαστα
[6, 509]   παραλίπῃς. Οἶμαι μέν, ἦν δ’  ἐγώ,   καὶ πολύ· ὅμως δέ, ὅσα
[6, 499]   Τούτων τοι χάριν, ἦν δ’  ἐγώ,   καὶ ταῦτα προορώμενοι (ἡμεῖς τότε
[6, 495]   ταῦτα. Εἰκότως γε, ἦν δ’  ἐγώ,   λεγόμενα. καθορῶντες γὰρ ἄλλοι ἀνθρωπίσκοι
[6, 504]   (Αλλ’ φίλε, ἦν δ’  ἐγώ,   μέτρον τῶν τοιούτων ἀπολεῖπον καὶ
[6, 502]   ἧττον. ~Βούλει οὖν, ἦν δ’  ἐγώ,   μὴ ἧττον φῶμεν αὐτοὺς ἀλλὰ
[6, 499]   ἔφη. Ω μακάριε, ἦν δ’  ἐγώ,   μὴ πάνυ οὕτω τῶν πολλῶν
[6, 498]   Πῶς; ~Νῦν μέν, ἦν δ’  ἐγώ,   οἱ καὶ ἁπτόμενοι μειράκια ὄντα
[6, 489]   Αδείμαντος. Οὐ δή, ἦν δ’  ἐγώ,   οἶμαι δεῖσθαί σε ἐξεταζομένην τὴν
[6, 508]   δίελθέ μοι. Οφθαλμοί, ἦν δ’  ἐγώ,   οἶσθ’ ὅτι, ὅταν μηκέτι ἐπ’
[6, 491]   πυθοίμην. Λαβοῦ τοίνυν, ἦν δ’  ἐγώ,   ὅλου αὐτοῦ ὀρθῶς, καί σοι
[6, 495]   πάνυ. Ορᾷς οὖν, ἦν δ’  ἐγώ,   ὅτι οὐ κακῶς ἐλέγομεν ὡς
[6, 499]   Τοῖς δὲ πολλοῖς, ἦν δ’  ἐγώ,   ὅτι οὐκ αὖ δοκεῖ, ἐρεῖς;
[6, 504]   Μνημονεύεις μέν που, ἦν δ’  ἐγώ,   ὅτι τριττὰ εἴδη ψυχῆς διαστησάμενοι
[6, 507]   Οἶμαι δέ γε, ἦν δ’  ἐγώ,   οὐδ’ ἄλλαις πολλαῖς, ἵνα μὴ
[6, 492]   ἀνάγκη. Καὶ μήν, ἦν δ’  ἐγώ,   οὔπω τὴν μεγίστην ἀνάγκην εἰρήκαμεν.
[6, 501]   γένοιτο. Αρ’ οὖν, ἦν δ’  ἐγώ,   πείθομέν πῃ ἐκείνους, οὓς διατεταμένους
[6, 494]   Φιλόσοφον μὲν ἄρα, ἦν δ’  ἐγώ,   πλῆθος ἀδύνατον εἶναι. Αδύνατον. Καὶ
[6, 493]   Ετι τοίνυν σοι, ἦν δ’  ἐγώ,   πρὸς τούτοις καὶ τόδε δοξάτω.
[6, 491]   ἀκοῦσαι. (Ετι τοίνυν, ἦν δ’  ἐγώ,   πρὸς τούτοις τὰ λεγόμενα ἀγαθὰ
[6, 510]   ἔμαθον. (Αλλ’ αὖθις, ἦν δ’  ἐγώ·   ῥᾷον γὰρ τούτων προειρημένων μαθήσῃ.
[6, 491]   ἔφη, κελεύεις; (Παντός, ἦν δ’  ἐγώ,   σπέρματος πέρι φυτοῦ, εἴτε
[6, 487]   τοιοῦτον μέμψαιτο. Αλλ’ ἦν δ’  ἐγώ,   τελειωθεῖσι τοῖς τοιούτοις παιδείᾳ τε
[6, 490]   ταῦτα. Ταύτης δή, ἦν δ’  ἐγώ,   τῆς φύσεως δεῖ θεάσασθαι τὰς
[6, 502]   Αρχοντος γάρ που, ἦν δ’  ἐγώ,   τιθέντος τοὺς νόμους καὶ τὰ
[6, 502]   μέντοι, ἔφη. Οὐδέν, ἦν δ’  ἐγώ,   τὸ σοφόν μοι ἐγένετο τήν
[6, 494]   Τί οὖν οἴει, ἦν δ’  ἐγώ,   τὸν τοιοῦτον ἐν τοῖς τοιούτοις
[6, 504]   Τούτου δέ γε, ἦν δ’  ἐγώ,   τοῦ παθήματος ἥκιστα προσδεῖ φύλακι
[6, 502]   Οὗτοι μὲν τοίνυν, ἦν δ’  ἐγώ,   τοῦτο πεπεισμένοι ἔστων· τοῦδε δὲ
[6, 508]   ὅς. Τοῦτον τοίνυν, ἦν δ’  ἐγώ,   φάναι με λέγειν τὸν τοῦ
[6, 507]   δὴ σὺ καλεῖς, ἦν δ’  ἐγώ,   φῶς. Αληθῆ, ἔφη, λέγεις. ~Οὐ
[6, 491]   φαύλης. Εχει. (Οὐκοῦν, ἦν δ’  ἐγώ,   Αδείμαντε, καὶ τὰς ψυχὰς
[6, 496]   ἔφη. Πάνσμικρον δή τι, ἔφην  ἐγώ,   Αδείμαντε, λείπεται τῶν (κατ’
[6, 484]   μὲν δὴ φιλόσοφοι, ἦν δ’  ἐγώ,   Γλαύκων, καὶ οἱ μὴ
[6, 506]   Καὶ γὰρ ἐμοί, ἦν δ’  ἐγώ,   ἑταῖρε, καὶ μάλα ἀρκέσει·
[6, 509]   ἔφη. (Νόησον τοίνυν, ἦν δ’  ἐγώ,   ὥσπερ λέγομεν, δύο αὐτὼ εἶναι,
[6, 501]   τῆς διαγραφῆς; Λαβόντες, ἦν δ’  ἐγώ,   ὥσπερ πίνακα πόλιν τε καὶ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 23/03/2006