| Livre, Chap. |
| [6, 493] |
ἑκάστας
εἴωθεν
φθέγγεσθαι,
καὶ
οἵας
|
αὖ |
ἄλλου
φθεγγομένου
ἡμεροῦταί
τε
καὶ |
| [6, 505] |
δὲ
ἢ
οὐκ
ἐννοεῖς
ἢ
|
αὖ |
διανοῇ
(ἐμοὶ
πράγματα
παρέχειν
ἀντιλαμβανόμενος. |
| [6, 509] |
τὴν
περὶ
τὸν
ἥλιον
ὁμοιότητα
|
αὖ |
διεξιών,
εἴ
πῃ
ἀπολείπεις.
Αλλὰ |
| [6, 499] |
ἦν
δ’
ἐγώ,
ὅτι
οὐκ
|
αὖ |
δοκεῖ,
ἐρεῖς;
Ισως,
ἔφη.
Ω |
| [6, 492] |
φυτευθεῖσα
τρέφηται,
εἰς
πάντα
τἀναντία
|
αὖ, |
ἐὰν
μή
τις
αὐτῇ
βοηθήσας |
| [6, 510] |
ἀλλ’
ἐπὶ
τελευτήν,
τὸ
δ’
|
αὖ |
ἕτερον—
τὸ
ἐπ’
ἀρχὴν
ἀνυπόθετον— |
| [6, 511] |
ἀρχὴν
ἰών,
ἁψάμενος
αὐτῆς,
πάλιν
|
αὖ |
ἐχόμενος
τῶν
ἐκείνης
ἐχομένων,
οὕτως |
| [6, 507] |
νοεῖσθαι
δ’
οὔ,
τὰς
δ’
|
αὖ |
ἰδέας
νοεῖσθαι
μέν,
ὁρᾶσθαι
δ’ |
| [6, 496] |
τὸ
κτῆμα,
καὶ
τῶν
πολλῶν
|
αὖ |
ἱκανῶς
ἰδόντες
τὴν
μανίαν,
καὶ |
| [6, 510] |
ἔφη,
καὶ
μάλα.
Σκόπει
δὴ
|
αὖ |
καὶ
τὴν
τοῦ
νοητοῦ
τομὴν |
| [6, 507] |
τότε
ὡς
πολλὰ
ἐτίθεμεν,
πάλιν
|
αὖ |
κατ’
ἰδέαν
μίαν
ἑκάστου
ὡς |
| [6, 499] |
οἴει;
Οὐδαμῶς
γε.
Οὐδέ
γε
|
αὖ |
λόγων,
ὦ
μακάριε,
καλῶν
τε |
| [6, 508] |
τὰς
δόξας
μεταβάλλον,
καὶ
ἔοικεν
|
αὖ |
νοῦν
οὐκ
ἔχοντι.
Εοικε
γάρ. |
| [6, 509] |
τε
καὶ
τόπου,
τὸ
δ’
|
αὖ |
ὁρατοῦ,
ἵνα
μὴ
οὐρανοῦ
εἰπὼν |
| [6, 503] |
δυσκίνητα
ὄντα,
πρὸς
τὰς
μαθήσεις
|
αὖ |
ποιεῖ
ταὐτόν·
δυσκινήτως
ἔχει
καὶ |
| [6, 505] |
αὐτό
φασιν
εἶναι
ἀγαθοῦ,
ὡς
|
αὖ |
συνιέντων
ἡμῶν
ὅτι
λέγουσιν,
ἐπειδὰν |
| [6, 491] |
δὲ
καλοῦσι·
~καὶ
μετὰ
(τοῦτο
|
αὖ |
τὰς
μιμουμένας
ταύτην
καὶ
εἰς |
| [6, 503] |
ἔφη,
λέγεις.
Οὐκοῦν
τὰ
βέβαια
|
αὖ |
ταῦτα
ἤθη
καὶ
οὐκ
εὐμετάβολα, |
| [6, 487] |
ἔχειν
ὅτι
λέγωσιν
ὑπὸ
πεττείας
|
αὖ |
ταύτης
τινὸς
ἑτέρας,
οὐκ
ἐν |
| [6, 501] |
τὰ
τοιαῦτα,
καὶ
πρὸς
ἐκεῖν’
|
αὖ |
τὸ
ἐν
τοῖς
ἀνθρώποις
ἐμποιοῖεν, |
| [6, 510] |
εἰσίν,
τούτοις
μὲν
ὡς
εἰκόσιν
|
αὖ |
χρώμενοι,
~ζητοῦντες
(δὲ
αὐτὰ
ἐκεῖνα |
