Livre, Chap.
[6, 504]	ἔφη, μετρίως· ἐφαίνετο μὴν καὶ	τοῖς	ἄλλοις. (Αλλ’ ὦ φίλε, ἦν
[6, 496]	προαπολόμενος ἀνωφελὴς αὑτῷ τε καὶ	τοῖς	ἄλλοις ἂν γένοιτο— ταῦτα πάντα
[6, 504]	καὶ (ἀποδειλιάσει, ὥσπερ οἱ ἐν	τοῖς	ἄλλοις ἀποδειλιῶντες. Πρέπει γέ τοι
[6, 486]	ἄρα καὶ εὔχαριν ζητῶμεν πρὸς	τοῖς	ἄλλοις διάνοιαν φύσει, ἣν ἐπὶ
[6, 506]	ὅτι σοι οὐκ ἀποχρήσοι τὸ	τοῖς	ἄλλοις δοκοῦν περὶ αὐτῶν. Οὐδὲ
[6, 501]	δὴ καὶ Ομηρος ἐκάλεσεν ἐν	τοῖς	ἀνθρώποις ἐγγιγνόμενον θεοειδές τε καὶ
[6, 501]	πρὸς ἐκεῖν’ αὖ τὸ ἐν	τοῖς	ἀνθρώποις ἐμποιοῖεν, συμμειγνύντες τε καὶ
[6, 508]	ἥλιος καταλάμπει, σαφῶς ὁρῶσι, καὶ	τοῖς	αὐτοῖς τούτοις ὄμμασιν ἐνοῦσα φαίνεται.
[6, 508]	τοίνυν τὸ τὴν ἀλήθειαν παρέχον	τοῖς	γιγνωσκομένοις καὶ τῷ γιγνώσκοντι τὴν
[6, 509]	αὐτὸν ὄντα. Πῶς γάρ; Καὶ	τοῖς	γιγνωσκομένοις τοίνυν μὴ μόνον τὸ
[6, 505]	ἡδονὴ δοκεῖ εἶναι τὸ ἀγαθόν,	τοῖς	δὲ κομψοτέροις φρόνησις. Πῶς δ’
[6, 490]	φιλομαθής, καὶ οὐκ (ἐπιμένοι ἐπὶ	τοῖς	δοξαζομένοις εἶναι πολλοῖς ἑκάστοις, ἀλλ’
[6, 507]	ἀναμνήσας ὑμᾶς τά τ’ ἐν	τοῖς	ἔμπροσθεν ῥηθέντα καὶ ἄλλοτε ἤδη
[6, 502]	βέλτιστα, εἴπερ δυνατά, ἱκανῶς ἐν	τοῖς	ἔμπροσθεν, ὡς ἐγᾦμαι, διήλθομεν. Ικανῶς
[6, 488]	συμποδίσαντας τῆς νεὼς ἄρχειν χρωμένους	τοῖς	ἐνοῦσι, καὶ πίνοντάς τε καὶ
[6, 498]	ἅπαντα. τὸ μέντοι μὴ πείθεσθαι	τοῖς	λεγομένοις τοὺς πολλοὺς θαῦμα οὐδέν·
[6, 505]	καὶ τόδε γε οἶσθα, ὅτι	τοῖς	μὲν πολλοῖς ἡδονὴ δοκεῖ εἶναι
[6, 490]	τοῦτο σφόδρα οὕτω παρὰ δόξαν	τοῖς	νῦν δοκουμένοις περὶ αὐτοῦ; Καὶ
[6, 499]	πρὶν ἂν τοῖς φιλοσόφοις τούτοις	τοῖς	ὀλίγοις καὶ οὐ πονηροῖς, ἀχρήστοις
[6, 510]	γε οἶδα. Οὐκοῦν καὶ ὅτι	τοῖς	ὁρωμένοις εἴδεσι προσχρῶνται καὶ τοὺς
[6, 509]	ἔτι ἐπισκόπει. (Πῶς; Τὸν ἥλιον	τοῖς	ὁρωμένοις οὐ μόνον οἶμαι τὴν
[6, 510]	τοῖς ὕδασι φαντάσματα καὶ ἐν	τοῖς	ὅσα πυκνά τε καὶ λεῖα
[6, 500]	τῷ γε ὡς ἀληθῶς πρὸς	τοῖς	οὖσι τὴν διάνοιαν ἔχοντι κάτω
[6, 489]	τοίνυν τἀληθῆ λέγεις, ὡς ἄχρηστοι	τοῖς	πολλοῖς οἱ ἐπιεικέστατοι τῶν ἐν
[6, 485]	μέρους ἑκόντες ἀφίενται, ὥσπερ ἐν	τοῖς	πρόσθεν περί τε τῶν φιλοτίμων
[6, 487]	μέγα τὸ σφάλμα καὶ ἐναντίον	τοῖς	πρώτοις ἀναφαίνεσθαι, καὶ ὥσπερ ὑπὸ
[6, 511]	ἐγώ, ἀπεδέξω. καί μοι ἐπὶ	τοῖς	τέτταρσι τμήμασι τέτταρα ταῦτα παθήματα
[6, 498]	τὸν βίον, ὅταν αὖθις γενόμενοι	τοῖς	τοιούτοις ἐντύχωσι λόγοις. Εἰς μικρόν
[6, 487]	Αλλ’ ἦν δ’ ἐγώ, τελειωθεῖσι	τοῖς	τοιούτοις παιδείᾳ τε καὶ ἡλικίᾳ
[6, 494]	δ’ ἐγώ, τὸν τοιοῦτον ἐν	τοῖς	τοιούτοις ποιήσειν, ἄλλως τε καὶ
[6, 510]	Πῇ; Ηι τὸ μὲν αὐτοῦ	τοῖς	τότε μιμηθεῖσιν ὡς εἰκόσιν χρωμένη
[6, 510]	τὰς σκιάς, ἔπειτα τὰ ἐν	τοῖς	ὕδασι φαντάσματα καὶ ἐν τοῖς
[6, 511]	ἐκβαίνειν, εἰκόσι δὲ χρωμένην αὐτοῖς	τοῖς	ὑπὸ τῶν κάτω ἀπεικασθεῖσιν καὶ
[6, 500]	περὶ αὐτοῦ (λέγομεν, χαλεπανοῦσι δὴ	τοῖς	φιλοσόφοις καὶ ἀπιστήσουσιν ἡμῖν λέγουσιν
[6, 499]	ποτε γένηται τέλεος, πρὶν ἂν	τοῖς	φιλοσόφοις τούτοις τοῖς ὀλίγοις καὶ
[6, 489]	τούτων ἀχρήστους λεγομένους καὶ μετεωρολέσχας	τοῖς	ὡς ἀληθῶς κυβερνήταις. Ορθότατα, ἔφη.

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 23/03/2006