Alphabétiquement     [«   »]
ἔμπλεῳ 1
ἐμποιοῖεν 1
ἔμπροσθεν 5
ἐν 76
ἔν 2
ἕν 1
ἓν 3
Fréquences     [«    »]
73 ὅτι
74 τὴν
70 τοῦ
76 ἐν
77 τῶν
84
92 μὲν
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre VI

ἐν


Livre, Chap.
[6, 503]   πόνοις μήτ’ ἐν φόβοις μήτ’  ἐν   ἄλλῃ μηδεμιᾷ μεταβολῇ φαίνεσθαι ἐκβάλλοντας,
[6, 491]   οἶμαι λόγον τὴν ἀρίστην φύσιν  ἐν   ἀλλοτριωτέρᾳ οὖσαν τροφῇ κάκιον ἀπαλλάττειν
[6, 484]   δὲ μηδὲν ἐκείνων ἐλλείποντας μηδ’  ἐν   ἄλλῳ μηδενὶ μέρει ἀρετῆς ὑστεροῦντας;
[6, 491]   τελέως (μέλλοι φιλόσοφος γενέσθαι, ὀλιγάκις  ἐν   ἀνθρώποις φύεσθαι καὶ ὀλίγας.
[6, 494]   παισὶν τοιοῦτος πρῶτος ἔσται  ἐν   ἅπασιν, ἄλλως τε καὶ ἐὰν
[6, 487]   παύσονται αἱ πόλεις, πρὶν ἂν  ἐν   αὐταῖς οἱ φιλόσοφοι ἄρξωσιν, οὓς
[6, 507]   χρῆσθαι αὐτῇ, παρούσης δὲ χρόας  ἐν   αὐτοῖς, ἐὰν μὴ (παραγένηται γένος
[6, 495]   νεωστὶ μὲν ἐκ δεσμῶν λελυμένου,  ἐν   βαλανείῳ δὲ λελουμένου, νεουογὸν ἱμάτιον
[6, 497]   μέγιστα, μὴ τυχὼν πολιτείας προσηκούσης·  ἐν   γὰρ προσηκούσῃ αὐτός τε μᾶλλον
[6, 497]   ἀλλοιοῦσθαι αὐτήν, ὥσπερ ξενικὸν σπέρμα  ἐν   γῇ ἄλλῃ σπειρόμενον ἐξίτηλον εἰς
[6, 493]   ἡδονὰς κατανενοηκέναι σοφίαν ἡγούμενος, εἴτ’  ἐν   γραφικῇ εἴτ’ ἐν μουσικῇ εἴτε
[6, 498]   χαλεπώτατον τὸ περὶ τοὺς λόγους  ἐν   δὲ τῷ ἔπειτα, ἐὰν καὶ
[6, 492]   παρέχωσι τοῦ ψόγου καὶ ἐπαίνου.  ἐν   δὴ τῷ τοιούτῳ τὸν νέον,
[6, 499]   πρὸς δόξαν καὶ ἔριν καὶ  ἐν   δίκαις καὶ ἐν ἰδίαις συνουσίαις
[6, 499]   κατηκόῳ γενέσθαι, τῶν νῦν  ἐν   δυναστείαις βασιλείαις ὄντων ὑέσιν
[6, 498]   κτωμένους· προϊούσης δὲ τῆς ἡλικίας,  ἐν   ψυχὴ τελεοῦσθαι ἄρχεται,
[6, 503]   αὐτοὺς φιλοπόλιδάς τε φαίνεσθαι, βασανιζομένους  ἐν   ἡδοναῖς τε καὶ λύπαις, καὶ
[6, 499]   ἔριν καὶ ἐν δίκαις καὶ  ἐν   ἰδίαις συνουσίαις πόρρωθεν ἀσπαζομένων. Οὐδὲ
[6, 495]   τῆς φιλοσόφου φύσεως μέρη, ὅταν  ἐν   κακῇ τροφῇ γένηται, αἴτια τρόπον
[6, 487]   ἑτέρας, οὐκ ἐν ψήφοις ἀλλ’  ἐν   λόγοις· ἐπεὶ τό γε ἀληθὲς
[6, 503]   παρεῖμεν νῦν λέγομεν, ὅτι καὶ  ἐν   μαθήμασι πολλοῖς γυμνάζειν δεῖ, σκοποῦντας
[6, 509]   σαφηνείᾳ καὶ ἀσαφείᾳ πρὸς ἄλληλα  ἐν   μὲν τῷ ὁρωμένῳ (τὸ μὲν
[6, 493]   ἡγούμενος, εἴτ’ ἐν γραφικῇ εἴτ’  ἐν   μουσικῇ εἴτε δὴ ἐν πολιτικῇ;
[6, 500]   γάρ σε προφθάσας λέγω ὅτι  ἐν   ὀλίγοις τισὶν ἡγοῦμαι, ἀλλ’ οὐκ
[6, 507]   ὅτι προσδεῖται; Πῶς; Ενούσης που  ἐν   ὄμμασιν ὄψεως καὶ ἐπιχειροῦντος τοῦ
[6, 508]   Τίνα οὖν ἔχεις αἰτιάσασθαι τῶν  ἐν   οὐρανῷ θεῶν τούτου κύριον, οὗ
[6, 494]   τῆς φύσεως. Ναί. Οὐκοῦν εὐθὺς  ἐν   παισὶν τοιοῦτος πρῶτος ἔσται
[6, 502]   καὶ ἡμεῖς (συγχωροῦμεν· ὡς δὲ  ἐν   παντὶ τῷ χρόνῳ τῶν πάντων
[6, 500]   δυνατὸν ἀνθρώπῳ γίγνεται· διαβολὴ δ’  ἐν   πᾶσι πολλή. Παντάπασι μὲν οὖν.
[6, 499]   ἔργῳ τε καὶ λόγῳ, ~δυναστεύοντα  (ἐν   πόλει ἑτέρᾳ τοιαύτῃ, οὐ πώποτε
[6, 491]   ἰσχὺς σώματος καὶ συγγένεια ἐρρωμένη  ἐν   πόλει καὶ πάντα τὰ τούτων
[6, 493]   εἴτ’ ἐν μουσικῇ εἴτε δὴ  ἐν   πολιτικῇ; ὅτι μὲν γὰρ ἄν
[6, 484]   ἐφάπτεσθαι, οἱ δὲ μὴ ἀλλ’  ἐν   πολλοῖς καὶ παντοίως ἴσχουσιν πλανώμενοι
[6, 490]   θεάσασθαι τὰς φθοράς, ὡς διόλλυται  ἐν   πολλοῖς, σμικρὸν δέ τι ἐκφεύγει,
[6, 503]   καὶ τὸ δόγμα τοῦτο μήτ’  ἐν   πόνοις μήτ’ ἐν φόβοις μήτ’
[6, 492]   αὐξανομένην ἀφικνεῖσθαι, ἐὰν δὲ μὴ  ἐν   προσηκούσῃ σπαρεῖσά τε καὶ φυτευθεῖσα
[6, 503]   πανταχοῦ ἀκήρατον ἐκβαίνοντα ὥσπερ χρυσὸν  ἐν   πυρὶ βασανιζόμενον, στατέον ἄρχοντα καὶ
[6, 496]   φύσιν μεῖναν ἐπ’ αὐτῇ,  ἐν   σμικρᾷ πόλει ὅταν μεγάλη ψυχὴ
[6, 486]   δ’ οὔ; (Επιλήσμονα ἄρα ψυχὴν  ἐν   ταῖς ἱκανῶς φιλοσόφοις μή ποτε
[6, 489]   ἄχρηστόν σφισι καλεῖσθαι ὑπὸ τῶν  ἐν   ταῖς οὕτω κατεσκευασμέναις ναυσὶ πλωτήρων;
[6, 489]   ὅτι οἱ φιλόσοφοι οὐ τιμῶνται  ἐν   ταῖς πόλεσι δίδασκέ τε τὴν
[6, 494]   τύχῃ μεγάλης πόλεως ὢν καὶ  ἐν   ταύτῃ πλούσιός τε καὶ γενναῖος,
[6, 488]   μὲν καὶ (ῥώμῃ ὑπὲρ τοὺς  ἐν   τῇ νηὶ πάντας, ὑπόκωφον δὲ
[6, 497]   ὅτι δεήσοι τι ἀεὶ ἐνεῖναι  ἐν   τῇ πόλει λόγον (ἔχον τῆς
[6, 506]   ἐσκοτῶσθαι καὶ ἐκείνους τοὺς βελτίστους  ἐν   τῇ πόλει, οἷς πάντα ἐγχειριοῦμεν;
[6, 485]   εἰ ἀνάγκη ἔχειν πρὸς (τούτῳ  ἐν   τῇ φύσει οἳ ἂν μέλλωσιν
[6, 511]   τέτταρσι τμήμασι τέτταρα ταῦτα παθήματα  ἐν   τῇ ψυχῇ γιγνόμενα λαβέ, νόησιν
[6, 484]   τῆς γνώσεως, καὶ μηδὲν ἐναργὲς  ἐν   τῇ ψυχῇ ἔχοντες παράδειγμα, μηδὲ
[6, 493]   τε (καὶ γένηται οἷον δεῖ  ἐν   τοιαύτῃ καταστάσει πολιτειῶν, θεοῦ μοῖραν
[6, 504]   ~εἴτε καὶ (ἀποδειλιάσει, ὥσπερ οἱ  ἐν   τοῖς ἄλλοις ἀποδειλιῶντες. Πρέπει γέ
[6, 501]   δὴ καὶ Ομηρος ἐκάλεσεν  ἐν   τοῖς ἀνθρώποις ἐγγιγνόμενον θεοειδές τε
[6, 501]   καὶ πρὸς ἐκεῖν’ αὖ τὸ  ἐν   τοῖς ἀνθρώποις ἐμποιοῖεν, συμμειγνύντες τε
[6, 507]   καὶ ἀναμνήσας ὑμᾶς τά τ’  ἐν   τοῖς ἔμπροσθεν ῥηθέντα καὶ ἄλλοτε
[6, 502]   γε βέλτιστα, εἴπερ δυνατά, ἱκανῶς  ἐν   τοῖς ἔμπροσθεν, ὡς ἐγᾦμαι, διήλθομεν.
[6, 510]   ἐν τοῖς ὕδασι φαντάσματα καὶ  ἐν   τοῖς ὅσα πυκνά τε καὶ
[6, 485]   ἀτιμοτέρου μέρους ἑκόντες ἀφίενται, ὥσπερ  ἐν   τοῖς πρόσθεν περί τε τῶν
[6, 494]   ἦν δ’ ἐγώ, τὸν τοιοῦτον  ἐν   τοῖς τοιούτοις ποιήσειν, ἄλλως τε
[6, 510]   (μὲν τὰς σκιάς, ἔπειτα τὰ  ἐν   τοῖς ὕδασι φαντάσματα καὶ ἐν
[6, 489]   Εκ τε τοίνυν τούτων καὶ  ἐν   τούτοις οὐ ῥᾴδιον εὐδοκιμεῖν τὸ
[6, 499]   τις ἀνάγκη ἐπιμεληθῆναι γέγονεν  ἐν   τῷ ἀπείρῳ τῷ παρεληλυθότι χρόνῳ
[6, 494]   ὁρᾷς σωτηρίαν φιλοσόφῳ φύσει, ὥστ’  ἐν   τῷ ἐπιτηδεύματι μείνασαν πρὸς τέλος
[6, 508]   ἐγέννησεν ἀνάλογον ἑαυτῷ, ὅτιπερ αὐτὸ  (ἐν   τῷ νοητῷ τόπῳ πρός τε
[6, 508]   καὶ τὰ νοούμενα, τοῦτο τοῦτον  ἐν   τῷ ὁρατῷ πρός τε ὄψιν
[6, 509]   πολύ· ὅμως δέ, ὅσα γ’  ἐν   τῷ παρόντι δυνατόν, ἑκὼν οὐκ
[6, 500]   ὀλίγοις τισὶν ἡγοῦμαι, ἀλλ’ οὐκ  ἐν   τῷ πλήθει, χαλεπὴν οὕτω φύσιν
[6, 503]   μᾶλλον ὡς πιστοῖς χρήσαιτο, καὶ  ἐν   τῷ πολέμῳ πρὸς τοὺς φόβους
[6, 502]   τῶν γυναικῶν τῆς κτήσεως δυσχέρειαν  ἐν   τῷ πρόσθεν παραλιπόντι καὶ παιδογονίαν
[6, 510]   γράφουσιν, ὧν καὶ σκιαὶ καὶ  ἐν   ὕδασιν εἰκόνες εἰσίν, τούτοις μὲν
[6, 489]   τοῖς πολλοῖς οἱ ἐπιεικέστατοι τῶν  ἐν   φιλοσοφίᾳ· τῆς μέντοι ἀχρηστίας τοὺς
[6, 503]   τοῦτο μήτ’ ἐν πόνοις μήτ’  ἐν   φόβοις μήτ’ ἐν ἄλλῃ μηδεμιᾷ
[6, 496]   καὶ τὰ αὑτοῦ πράττων, οἷον  ἐν   χειμῶνι κονιορτοῦ καὶ ζάλης ὑπὸ
[6, 487]   αὖ ταύτης τινὸς ἑτέρας, οὐκ  ἐν   ψήφοις ἀλλ’ ἐν λόγοις· ἐπεὶ
[6, 492]   τε πέτραι καὶ τόπος  ἐν   ἂν ὦσιν ἐπηχοῦντες διπλάσιον
[6, 498]   φιλοσοφίαν μεταχειρίζεσθαι, τῶν τε σωμάτων,  ἐν   βλαστάνει τε καὶ ἀνδροῦται,
[6, 508]   ὄψις οὔτε αὐτὴ οὔτ’  ἐν   ἐγγίγνεται, (δὴ καλοῦμεν
[6, 488]   ἀποδεῖξαι διδάσκαλον ἑαυτοῦ μηδὲ χρόνον  ἐν   ἐμάνθανεν, πρὸς δὲ τούτοις




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 23/03/2006