Livre, Chap.
[6, 503]	πόνοις μήτ’ ἐν φόβοις μήτ’	ἐν	ἄλλῃ μηδεμιᾷ μεταβολῇ φαίνεσθαι ἐκβάλλοντας,
[6, 491]	οἶμαι λόγον τὴν ἀρίστην φύσιν	ἐν	ἀλλοτριωτέρᾳ οὖσαν τροφῇ κάκιον ἀπαλλάττειν
[6, 484]	δὲ μηδὲν ἐκείνων ἐλλείποντας μηδ’	ἐν	ἄλλῳ μηδενὶ μέρει ἀρετῆς ὑστεροῦντας;
[6, 491]	τελέως (μέλλοι φιλόσοφος γενέσθαι, ὀλιγάκις	ἐν	ἀνθρώποις φύεσθαι καὶ ὀλίγας. ἢ
[6, 494]	παισὶν ὁ τοιοῦτος πρῶτος ἔσται	ἐν	ἅπασιν, ἄλλως τε καὶ ἐὰν
[6, 487]	παύσονται αἱ πόλεις, πρὶν ἂν	ἐν	αὐταῖς οἱ φιλόσοφοι ἄρξωσιν, οὓς
[6, 507]	χρῆσθαι αὐτῇ, παρούσης δὲ χρόας	ἐν	αὐτοῖς, ἐὰν μὴ (παραγένηται γένος
[6, 495]	νεωστὶ μὲν ἐκ δεσμῶν λελυμένου,	ἐν	βαλανείῳ δὲ λελουμένου, νεουογὸν ἱμάτιον
[6, 497]	μέγιστα, μὴ τυχὼν πολιτείας προσηκούσης·	ἐν	γὰρ προσηκούσῃ αὐτός τε μᾶλλον
[6, 497]	ἀλλοιοῦσθαι αὐτήν, ὥσπερ ξενικὸν σπέρμα	ἐν	γῇ ἄλλῃ σπειρόμενον ἐξίτηλον εἰς
[6, 493]	ἡδονὰς κατανενοηκέναι σοφίαν ἡγούμενος, εἴτ’	ἐν	γραφικῇ εἴτ’ ἐν μουσικῇ εἴτε
[6, 498]	χαλεπώτατον τὸ περὶ τοὺς λόγους	ἐν	δὲ τῷ ἔπειτα, ἐὰν καὶ
[6, 492]	παρέχωσι τοῦ ψόγου καὶ ἐπαίνου.	ἐν	δὴ τῷ τοιούτῳ τὸν νέον,
[6, 499]	πρὸς δόξαν καὶ ἔριν καὶ	ἐν	δίκαις καὶ ἐν ἰδίαις συνουσίαις
[6, 499]	κατηκόῳ γενέσθαι, ἢ τῶν νῦν	ἐν	δυναστείαις ἢ βασιλείαις ὄντων ὑέσιν
[6, 498]	κτωμένους· προϊούσης δὲ τῆς ἡλικίας,	ἐν	ᾗ ἡ ψυχὴ τελεοῦσθαι ἄρχεται,
[6, 503]	αὐτοὺς φιλοπόλιδάς τε φαίνεσθαι, βασανιζομένους	ἐν	ἡδοναῖς τε καὶ λύπαις, καὶ
[6, 499]	ἔριν καὶ ἐν δίκαις καὶ	ἐν	ἰδίαις συνουσίαις πόρρωθεν ἀσπαζομένων. Οὐδὲ
[6, 495]	τῆς φιλοσόφου φύσεως μέρη, ὅταν	ἐν	κακῇ τροφῇ γένηται, αἴτια τρόπον
[6, 487]	ἑτέρας, οὐκ ἐν ψήφοις ἀλλ’	ἐν	λόγοις· ἐπεὶ τό γε ἀληθὲς
[6, 503]	παρεῖμεν νῦν λέγομεν, ὅτι καὶ	ἐν	μαθήμασι πολλοῖς γυμνάζειν δεῖ, σκοποῦντας
[6, 509]	σαφηνείᾳ καὶ ἀσαφείᾳ πρὸς ἄλληλα	ἐν	μὲν τῷ ὁρωμένῳ (τὸ μὲν
[6, 493]	ἡγούμενος, εἴτ’ ἐν γραφικῇ εἴτ’	ἐν	μουσικῇ εἴτε δὴ ἐν πολιτικῇ;
[6, 500]	γάρ σε προφθάσας λέγω ὅτι	ἐν	ὀλίγοις τισὶν ἡγοῦμαι, ἀλλ’ οὐκ
[6, 507]	ὅτι προσδεῖται; Πῶς; Ενούσης που	ἐν	ὄμμασιν ὄψεως καὶ ἐπιχειροῦντος τοῦ
[6, 508]	Τίνα οὖν ἔχεις αἰτιάσασθαι τῶν	ἐν	οὐρανῷ θεῶν τούτου κύριον, οὗ
[6, 494]	τῆς φύσεως. Ναί. Οὐκοῦν εὐθὺς	ἐν	παισὶν ὁ τοιοῦτος πρῶτος ἔσται
[6, 502]	καὶ ἡμεῖς (συγχωροῦμεν· ὡς δὲ	ἐν	παντὶ τῷ χρόνῳ τῶν πάντων
[6, 500]	δυνατὸν ἀνθρώπῳ γίγνεται· διαβολὴ δ’	ἐν	πᾶσι πολλή. Παντάπασι μὲν οὖν.
[6, 499]	ἔργῳ τε καὶ λόγῳ, ~δυναστεύοντα	(ἐν	πόλει ἑτέρᾳ τοιαύτῃ, οὐ πώποτε
[6, 491]	ἰσχὺς σώματος καὶ συγγένεια ἐρρωμένη	ἐν	πόλει καὶ πάντα τὰ τούτων
[6, 493]	εἴτ’ ἐν μουσικῇ εἴτε δὴ	ἐν	πολιτικῇ; ὅτι μὲν γὰρ ἄν
[6, 484]	ἐφάπτεσθαι, οἱ δὲ μὴ ἀλλ’	ἐν	πολλοῖς καὶ παντοίως ἴσχουσιν πλανώμενοι
[6, 490]	θεάσασθαι τὰς φθοράς, ὡς διόλλυται	ἐν	πολλοῖς, σμικρὸν δέ τι ἐκφεύγει,
[6, 503]	καὶ τὸ δόγμα τοῦτο μήτ’	ἐν	πόνοις μήτ’ ἐν φόβοις μήτ’
[6, 492]	αὐξανομένην ἀφικνεῖσθαι, ἐὰν δὲ μὴ	ἐν	προσηκούσῃ σπαρεῖσά τε καὶ φυτευθεῖσα
[6, 503]	πανταχοῦ ἀκήρατον ἐκβαίνοντα ὥσπερ χρυσὸν	ἐν	πυρὶ βασανιζόμενον, στατέον ἄρχοντα καὶ
[6, 496]	φύσιν μεῖναν ἐπ’ αὐτῇ, ἢ	ἐν	σμικρᾷ πόλει ὅταν μεγάλη ψυχὴ
[6, 486]	δ’ οὔ; (Επιλήσμονα ἄρα ψυχὴν	ἐν	ταῖς ἱκανῶς φιλοσόφοις μή ποτε
[6, 489]	ἄχρηστόν σφισι καλεῖσθαι ὑπὸ τῶν	ἐν	ταῖς οὕτω κατεσκευασμέναις ναυσὶ πλωτήρων;
[6, 489]	ὅτι οἱ φιλόσοφοι οὐ τιμῶνται	ἐν	ταῖς πόλεσι δίδασκέ τε τὴν
[6, 494]	τύχῃ μεγάλης πόλεως ὢν καὶ	ἐν	ταύτῃ πλούσιός τε καὶ γενναῖος,
[6, 488]	μὲν καὶ (ῥώμῃ ὑπὲρ τοὺς	ἐν	τῇ νηὶ πάντας, ὑπόκωφον δὲ
[6, 497]	ὅτι δεήσοι τι ἀεὶ ἐνεῖναι	ἐν	τῇ πόλει λόγον (ἔχον τῆς
[6, 506]	ἐσκοτῶσθαι καὶ ἐκείνους τοὺς βελτίστους	ἐν	τῇ πόλει, οἷς πάντα ἐγχειριοῦμεν;
[6, 485]	εἰ ἀνάγκη ἔχειν πρὸς (τούτῳ	ἐν	τῇ φύσει οἳ ἂν μέλλωσιν
[6, 511]	τέτταρσι τμήμασι τέτταρα ταῦτα παθήματα	ἐν	τῇ ψυχῇ γιγνόμενα λαβέ, νόησιν
[6, 484]	τῆς γνώσεως, καὶ μηδὲν ἐναργὲς	ἐν	τῇ ψυχῇ ἔχοντες παράδειγμα, μηδὲ
[6, 493]	τε (καὶ γένηται οἷον δεῖ	ἐν	τοιαύτῃ καταστάσει πολιτειῶν, θεοῦ μοῖραν
[6, 504]	~εἴτε καὶ (ἀποδειλιάσει, ὥσπερ οἱ	ἐν	τοῖς ἄλλοις ἀποδειλιῶντες. Πρέπει γέ
[6, 501]	ὃ δὴ καὶ Ομηρος ἐκάλεσεν	ἐν	τοῖς ἀνθρώποις ἐγγιγνόμενον θεοειδές τε
[6, 501]	καὶ πρὸς ἐκεῖν’ αὖ τὸ	ἐν	τοῖς ἀνθρώποις ἐμποιοῖεν, συμμειγνύντες τε
[6, 507]	καὶ ἀναμνήσας ὑμᾶς τά τ’	ἐν	τοῖς ἔμπροσθεν ῥηθέντα καὶ ἄλλοτε
[6, 502]	γε βέλτιστα, εἴπερ δυνατά, ἱκανῶς	ἐν	τοῖς ἔμπροσθεν, ὡς ἐγᾦμαι, διήλθομεν.
[6, 510]	ἐν τοῖς ὕδασι φαντάσματα καὶ	ἐν	τοῖς ὅσα πυκνά τε καὶ
[6, 485]	ἀτιμοτέρου μέρους ἑκόντες ἀφίενται, ὥσπερ	ἐν	τοῖς πρόσθεν περί τε τῶν
[6, 494]	ἦν δ’ ἐγώ, τὸν τοιοῦτον	ἐν	τοῖς τοιούτοις ποιήσειν, ἄλλως τε
[6, 510]	(μὲν τὰς σκιάς, ἔπειτα τὰ	ἐν	τοῖς ὕδασι φαντάσματα καὶ ἐν
[6, 489]	Εκ τε τοίνυν τούτων καὶ	ἐν	τούτοις οὐ ῥᾴδιον εὐδοκιμεῖν τὸ
[6, 499]	τις ἀνάγκη ἐπιμεληθῆναι ἢ γέγονεν	ἐν	τῷ ἀπείρῳ τῷ παρεληλυθότι χρόνῳ
[6, 494]	ὁρᾷς σωτηρίαν φιλοσόφῳ φύσει, ὥστ’	ἐν	τῷ ἐπιτηδεύματι μείνασαν πρὸς τέλος
[6, 508]	ἐγέννησεν ἀνάλογον ἑαυτῷ, ὅτιπερ αὐτὸ	(ἐν	τῷ νοητῷ τόπῳ πρός τε
[6, 508]	καὶ τὰ νοούμενα, τοῦτο τοῦτον	ἐν	τῷ ὁρατῷ πρός τε ὄψιν
[6, 509]	πολύ· ὅμως δέ, ὅσα γ’	ἐν	τῷ παρόντι δυνατόν, ἑκὼν οὐκ
[6, 500]	ὀλίγοις τισὶν ἡγοῦμαι, ἀλλ’ οὐκ	ἐν	τῷ πλήθει, χαλεπὴν οὕτω φύσιν
[6, 503]	μᾶλλον ὡς πιστοῖς χρήσαιτο, καὶ	ἐν	τῷ πολέμῳ πρὸς τοὺς φόβους
[6, 502]	τῶν γυναικῶν τῆς κτήσεως δυσχέρειαν	ἐν	τῷ πρόσθεν παραλιπόντι καὶ παιδογονίαν
[6, 510]	γράφουσιν, ὧν καὶ σκιαὶ καὶ	ἐν	ὕδασιν εἰκόνες εἰσίν, τούτοις μὲν
[6, 489]	τοῖς πολλοῖς οἱ ἐπιεικέστατοι τῶν	ἐν	φιλοσοφίᾳ· τῆς μέντοι ἀχρηστίας τοὺς
[6, 503]	τοῦτο μήτ’ ἐν πόνοις μήτ’	ἐν	φόβοις μήτ’ ἐν ἄλλῃ μηδεμιᾷ
[6, 496]	καὶ τὰ αὑτοῦ πράττων, οἷον	ἐν	χειμῶνι κονιορτοῦ καὶ ζάλης ὑπὸ
[6, 487]	αὖ ταύτης τινὸς ἑτέρας, οὐκ	ἐν	ψήφοις ἀλλ’ ἐν λόγοις· ἐπεὶ
[6, 492]	τε πέτραι καὶ ὁ τόπος	ἐν	ᾧ ἂν ὦσιν ἐπηχοῦντες διπλάσιον
[6, 498]	φιλοσοφίαν μεταχειρίζεσθαι, τῶν τε σωμάτων,	ἐν	ᾧ βλαστάνει τε καὶ ἀνδροῦται,
[6, 508]	ἡ ὄψις οὔτε αὐτὴ οὔτ’	ἐν	ᾧ ἐγγίγνεται, ὃ (δὴ καλοῦμεν
[6, 488]	ἀποδεῖξαι διδάσκαλον ἑαυτοῦ μηδὲ χρόνον	ἐν	ᾧ ἐμάνθανεν, πρὸς δὲ τούτοις

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 23/03/2006