Livre, Chap. |
[6, 501] |
ἡμεῖς
ἀφωρίσαμεν;
(Οὐ
δήπου.
Ετι
|
οὖν |
ἀγριανοῦσι
λεγόντων
ἡμῶν
ὅτι
πρὶν |
[6, 506] |
τι
δοξάζοντες;
Οὐδέν,
ἔφη.
Βούλει
|
οὖν |
αἰσχρὰ
θεάσασθαι,
τυφλά
τε
καὶ |
[6, 489] |
δυνώμεθα,
πειραθῶμεν
δεῖξαι;
Πάνυ
μὲν
|
οὖν. |
Ακούωμεν
δὴ
καὶ
λέγωμεν
ἐκεῖθεν |
[6, 508] |
(δὴ
καλοῦμεν
ὄμμα.
Οὐ
γὰρ
|
οὖν. |
Αλλ’
ἡλιοειδέστατόν
γε
οἶμαι
τῶν |
[6, 486] |
ζητῶμεν
δεῖν
εἶναι.
Παντάπασι
μὲν
|
οὖν. |
Αλλ’
οὐ
μὴν
τό
γε |
[6, 492] |
Καὶ
μάλα,
ἔφη,
σφόδρα.
Τίνα
|
οὖν |
ἄλλον
σοφιστὴν
οἴει
ἢ
ποίους |
[6, 500] |
ἐν
πᾶσι
πολλή.
Παντάπασι
μὲν
|
οὖν. |
Αν
οὖν
τις,
εἶπον,
αὐτῷ |
[6, 508] |
ὥσπερ
ἐπίρρυτον
κέκτηται;
Πάνυ
μὲν
|
οὖν. |
Αρ’
οὖν
οὐ
καὶ
ὁ |
[6, 490] |
αὐτοῦ;
Καὶ
μάλα,
ἔφη.
Αρ’
|
οὖν |
δὴ
οὐ
μετρίως
ἀπολογησόμεθα
ὅτι |
[6, 484] |
πῶς,
ἔφη,
οὐ
δῆλον;
Η
|
οὖν |
δοκοῦσί
τι
τυφλῶν
διαφέρειν
οἱ |
[6, 485] |
πῶς;
ἦ
δ’
ὅς.
Η
|
οὖν |
δυνατὸν
εἶναι
τὴν
αὐτὴν
φύσιν |
[6, 497] |
καὶ
τῶν
ἐπιτηδευμάτων.
δῆλος
δὴ
|
οὖν |
εἶ
ὅτι
μετὰ
τοῦτο
ἐρήσῃ |
[6, 496] |
πάνυ,
ἔφη,
διαφέρει.
Ποῖ’
ἄττα
|
οὖν |
εἰκὸς
γεννᾶν
τοὺς
τοιούτους;
οὐ |
[6, 487] |
γιγνομένους.
Καὶ
ἐγὼ
ἀκούσας,
Οἴει
|
οὖν, |
εἶπον,
τοὺς
ταῦτα
λέγοντας
ψεύδεσθαι; |
[6, 487] |
τελέως
ψυχῇ
μεταλήψεσθαι;
~(Αναγκαιότατα
μὲν
|
οὖν, |
ἔφη.
Εστιν
οὖν
ὅπῃ
μέμψῃ |
[6, 487] |
ἔμοιγε
φαίνονται
τἀληθῆ
λέγειν.
(Πῶς
|
οὖν, |
ἔφη,
εὖ
ἔχει
λέγειν
ὅτι |
[6, 491] |
τὰ
προειρημένα
περὶ
αὐτῶν.
Πῶς
|
οὖν, |
ἔφη,
κελεύεις;
(Παντός,
ἦν
δ’ |
[6, 502] |
ἀλλὰ
αἰσχυνθέντες
ὁμολογήσωσιν;
Πάνυ
μὲν
|
οὖν, |
ἔφη.
Οὗτοι
μὲν
τοίνυν,
ἦν |
[6, 496] |
(ἄξιον)
ἀληθινῆς
ἐχόμενον;
Παντελῶς
μὲν
|
οὖν, |
ἔφη.
Πάνσμικρον
δή
τι,
ἔφην |
[6, 495] |
κακῶν
ἄξιοί
εἰσιν.
Καὶ
γὰρ
|
οὖν, |
ἔφη,
τά
γε
λεγόμενα
ταῦτα. |
[6, 484] |
διαφέρει
βίος
(δίκαιος
ἀδίκου.
Τί
|
οὖν, |
ἔφη,
τὸ
μετὰ
τοῦτο
ἡμῖν; |
[6, 510] |
ἐπὶ
σκέψιν
ὁρμήσωσι.
Πάνυ
μὲν
|
οὖν, |
ἔφη,
τοῦτό
γε
οἶδα.
Οὐκοῦν |
[6, 498] |
χρόνον
εἴρηκας.
Εἰς
οὐδὲν
μὲν
|
οὖν, |
ἔφην,
ὥς
γε
πρὸς
τὸν |
[6, 508] |
γε
δεῖ
ἄτιμον
εἶναι.
Τίνα
|
οὖν |
ἔχεις
αἰτιάσασθαι
τῶν
ἐν
οὐρανῷ |
[6, 509] |
σοφίζεσθαι
περὶ
τὸ
ὄνομα.
ἀλλ’
|
οὖν |
ἔχεις
ταῦτα
διττὰ
εἴδη,
ὁρατόν, |
[6, 494] |
ἦ
δ’
ὅς.
Εὰν
δ’
|
οὖν, |
ἦν
δ’
ἐγώ,
διὰ
τὸ |
[6, 507] |
τὰ
αἰσθητά;
Τί
μήν;
Αρ’
|
οὖν, |
ἦν
δ’
ἐγώ,
ἐννενόηκας
τὸν |
[6, 502] |
λήψεται;
Ισως,
ἔφη,
ἧττον.
~Βούλει
|
οὖν, |
ἦν
δ’
ἐγώ,
μὴ
ἧττον |
[6, 495] |
τοιοῦτος
φιλοσοφήσει;
Οὐ
πάνυ.
Ορᾷς
|
οὖν, |
ἦν
δ’
ἐγώ,
ὅτι
οὐ |
[6, 501] |
ἔφη,
ἡ
γραφὴ
γένοιτο.
Αρ’
|
οὖν, |
ἦν
δ’
ἐγώ,
πείθομέν
πῃ |
[6, 484] |
δεῖ
πόλεως
ἡγεμόνας
εἶναι;
Πῶς
|
οὖν |
λέγοντες
ἂν
αὐτό,
ἔφη,
μετρίως |
[6, 484] |
οὐ
πολύ
τι
διαφέρει.
Τούτους
|
οὖν |
μᾶλλον
φύλακας
στησόμεθα
ἢ
τοὺς |
[6, 492] |
γὰρ
γίγνεται
οὔτε
γέγονεν
οὐδὲ
|
οὖν |
μὴ
γένηται
ἀλλοῖον
ἦθος
πρὸς |
[6, 486] |
παρέξει.
Πῶς
δ’
οὔ;
(Τί
|
οὖν; |
μή
πῃ
δοκοῦμέν
σοι
οὐκ |
[6, 485] |
καὶ
ταῦτα
ἔχειν;
Πάνυ
μὲν
|
οὖν. |
Ο
τοίνυν
ἀρχόμενοι
τούτου
τοῦ |
[6, 486] |
μετείη.
Οὔ
μοι
δοκεῖ.
Τί
|
οὖν; |
ὁ
κόσμιος
καὶ
μὴ
φιλοχρήματος |
[6, 494] |
γοῦν,
ἔφη,
οὕτω
γίγνεσθαι.
Τί
|
οὖν |
οἴει,
ἦν
δ’
ἐγώ,
τὸν |
[6, 485] |
παιδικῶν
ἀγαπᾶν.
Ορθῶς,
ἔφη.
Η
|
οὖν |
οἰκειότερον
σοφίᾳ
τι
ἀληθείας
ἂν |
[6, 491] |
γένωμαι,
πειράσομαι
διελθεῖν.
τόδε
μὲν
|
οὖν |
οἶμαι
πᾶς
ἡμῖν
ὁμολογήσει,
τοιαύτην |
[6, 501] |
ὃ
οὐ
πάνυ
ῥᾴδιον·
ἀλλ’
|
οὖν |
οἶσθ’
ὅτι
τούτῳ
ἂν
εὐθὺς |
[6, 487] |
~(Αναγκαιότατα
μὲν
οὖν,
ἔφη.
Εστιν
|
οὖν |
ὅπῃ
μέμψῃ
τοιοῦτον
ἐπιτήδευμα,
ὃ |
[6, 495] |
ἦ
δ’
ὅς,
ἀνάγκη.
Εστιν
|
οὖν |
ὅπως
ὁ
τοιοῦτος
φιλοσοφήσει;
Οὐ |
[6, 507] |
οὔ.
Παντάπασι
μὲν
οὖν.
(Τῷ
|
οὖν |
ὁρῶμεν
ἡμῶν
αὐτῶν
τὰ
ὁρώμενα; |
[6, 508] |
κέκτηται;
Πάνυ
μὲν
οὖν.
Αρ’
|
οὖν |
οὐ
καὶ
ὁ
ἥλιος
ὄψις |
[6, 486] |
δυσκοινώνητος
καὶ
ἀγρία.
Πάνυ
μὲν
|
οὖν. |
(Οὐ
μὴν
οὐδὲ
τόδε
παραλείψεις, |
[6, 488] |
λόγον
~οὕτω
(δυσαπόδεικτον;
ἄκουε
δ’
|
οὖν |
τῆς
εἰκόνος,
ἵν’
ἔτι
μᾶλλον |
[6, 497] |
τὰ
κοινὰ
σώσει.
Τὸ
μὲν
|
οὖν |
τῆς
φιλοσοφίας
ὧν
ἕνεκα
διαβολὴν |
[6, 495] |
ἀνάγκη;
Καὶ
μάλα,
ἔφη.
Δοκεῖς
|
οὖν |
τι,
ἦν
δ’
ἐγώ,
διαφέρειν |
[6, 493] |
εἶναι
παιδευτής;
Εμοιγ’
ἔφη.
Η
|
οὖν |
τι
τούτου
δοκεῖ
διαφέρειν
ὁ |
[6, 500] |
πολλή.
Παντάπασι
μὲν
οὖν.
Αν
|
οὖν |
τις,
εἶπον,
αὐτῷ
ἀνάγκη
γένηται |
[6, 507] |
τόκους
μόνον.
τοῦτον
δὲ
δὴ
|
οὖν |
τὸν
τόκον
τε
καὶ
ἔκγονον |
[6, 490] |
οἷόν
τ’
ἔφη,
μετριώτατα.
Τί
|
οὖν; |
τούτῳ
τι
μετέσται
ψεῦδος
ἀγαπᾶν |
[6, 507] |
ὁρᾶσθαι
δ’
οὔ.
Παντάπασι
μὲν
|
οὖν. |
(Τῷ
οὖν
ὁρῶμεν
ἡμῶν
αὐτῶν |
[6, 486] |
καὶ
ἀνθρωπίνου.
Αληθέστατα,
ἔφη.
Ηι
|
οὖν |
ὑπάρχει
διανοίᾳ
μεγαλοπρέπεια
καὶ
θεωρία |
[6, 508] |
γὰρ
δῆλον
ὅτι
ἐρωτᾷς.
Αρ’
|
οὖν |
ὧδε
πέφυκεν
ὄψις
πρὸς
τοῦτον |