Livre, Chap. |
[6, 487] |
ἀλλὰ
τὸ
σοὶ
δοκοῦν
ἡδέως
|
ἂν |
ἀκούοιμι.
Ακούοις
ἂν
ὅτι
ἔμοιγε |
[6, 491] |
Εχω,
ἔφη·
καὶ
ἡδέως
γ’
|
ἂν |
ἀκριβέστερον
ἃ
λέγεις
πυθοίμην.
Λαβοῦ |
[6, 486] |
ἱκανῶς
ἂν
στέρξαι,
ὃ
πράττων
|
ἂν |
ἀλγῶν
τε
πράττοι
καὶ
μόγις |
[6, 511] |
αὐτὰ
ἐκεῖνα
ἰδεῖν
ἃ
οὐκ
|
ἂν |
ἄλλως
ἴδοι
τις
ἢ
τῇ |
[6, 484] |
ἡγεμόνας
εἶναι;
Πῶς
οὖν
λέγοντες
|
ἂν |
αὐτό,
ἔφη,
μετρίως
λέγοιμεν;
Οπότεροι |
[6, 510] |
Τίθημι,
ἔφη.
Η
καὶ
ἐθέλοις
|
ἂν |
αὐτὸ
φάναι,
ἦν
δ’
ἐγώ, |
[6, 485] |
μαθήματός
γε
ἀεὶ
ἐρῶσιν
ὃ
|
ἂν |
αὐτοῖς
δηλοῖ
ἐκείνης
τῆς
οὐσίας |
[6, 492] |
οἴει
καρδίαν
ἴσχειν;
ἢ
ποίαν
|
(ἂν) |
αὐτῷ
παιδείαν
ἰδιωτικὴν
ἀνθέξειν,
ἣν |
[6, 501] |
μήτε
ἰδιώτου
μήτε
πόλεως
ἐθελῆσαι
|
ἂν |
ἅψασθαι
μηδὲ
γράφειν
νόμους,
πρὶν |
[6, 484] |
εἶπον·
ἐμοὶ
γοῦν
ἔτι
δοκεῖ
|
ἂν |
βελτιόνως
φανῆναι
εἰ
περὶ
τούτου |
[6, 496] |
αὑτῷ
τε
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
|
ἂν |
γένοιτο—
ταῦτα
πάντα
λογισμῷ
λαβών, |
[6, 486] |
καὶ
μόγις
σμικρὸν
ἀνύτων;
Οὐκ
|
ἂν |
γένοιτο.
Τί
δ’
εἰ
μηδὲν |
[6, 497] |
δ’
ὅς,
οὐ
τὰ
ἐλάχιστα
|
ἂν |
διαπραξάμενος
ἀπαλλάττοιτο.
Οὐδέ
γε,
εἶπον, |
[6, 489] |
ὅτι
οὐδὲ
τούτου
φιλοσοφία
αἰτία,
|
(ἂν |
δυνώμεθα,
πειραθῶμεν
δεῖξαι;
Πάνυ
μὲν |
[6, 486] |
ἀλαζὼν
μηδὲ
δειλὸς
ἔσθ’
ὅπῃ
|
ἂν |
δυσσύμβολος
ἢ
ἄδικος
γένοιτο;
Οὐκ |
[6, 506] |
πολλοῦ
τινος
ἄξιον
φύλακα
κεκτῆσθαι
|
ἂν |
ἑαυτῶν
τὸν
τοῦτο
ἀγνοοῦντα·
μαντεύομαι |
[6, 493] |
καὶ
σοφίαν
ταύτην
καλεῖν·
οἷόνπερ
|
ἂν |
εἰ
θρέμματος
μεγάλου
καὶ
ἰσχυροῦ |
[6, 504] |
γὰρ
μνημονεύων,
ἔφη,
τὰ
λοιπὰ
|
ἂν |
εἴην
δίκαιος
μὴ
ἀκούειν.
Η |
[6, 502] |
δυναστῶν
τὰς
φύσεις
φιλόσοφοι;
Οὐδ’
|
ἂν |
εἷς,
ἔφη.
Τοιούτους
δὲ
γενομένους |
[6, 502] |
χρόνῳ
τῶν
πάντων
οὐδέποτε
οὐδ’
|
ἂν |
εἷς
σωθείη,
ἔσθ’
ὅστις
ἀμφισβητήσειε; |
[6, 501] |
μήν;
(Επειτα
οἶμαι
ἀπεργαζόμενοι
πυκνὰ
|
ἂν |
ἑκατέρωσ’
ἀποβλέποιεν,
πρός
τε
τὸ |
[6, 496] |
δικαίως
ἀτιμάσαν
εὐφυὲς
ἐπ’
αὐτὴν
|
ἂν |
ἔλθοι.
εἴη
δ’
ἂν
καὶ |
[6, 505] |
δίκαια
μὲν
καὶ
καλὰ
πολλοὶ
|
ἂν |
ἕλοιντο
τὰ
δοκοῦντα,
κἂν
εἰ> |
[6, 487] |
κακῶν
παύσονται
αἱ
πόλεις,
πρὶν
|
ἂν |
ἐν
αὐταῖς
οἱ
φιλόσοφοι
ἄρξωσιν, |
[6, 510] |
τελευτῶσιν
ὁμολογουμένως
ἐπὶ
τοῦτο
οὗ
|
ἂν |
ἐπὶ
σκέψιν
ὁρμήσωσι.
Πάνυ
μὲν |
[6, 487] |
ἐναντιοῦσθαι,
ἔργῳ
δὲ
ὁρᾶν,
ὅσοι
|
ἂν |
ἐπὶ
φιλοσοφίαν
ὁρμήσαντες
μὴ
τοῦ |
[6, 491] |
μηδ’
ὥρας
μηδὲ
τόπου,
ὅσῳ
|
ἂν |
ἐρρωμενέστερον
ᾖ,
τοσούτῳ
πλειόνων
ἐνδεῖ |
[6, 501] |
ἀλλ’
οὖν
οἶσθ’
ὅτι
τούτῳ
|
ἂν |
εὐθὺς
τῶν
ἄλλων
διενέγκοιεν,
τῷ |
[6, 485] |
οὖν
οἰκειότερον
σοφίᾳ
τι
ἀληθείας
|
ἂν |
εὕροις;
Καὶ
πῶς;
ἦ
δ’ |
[6, 498] |
πείρας
γὰρ
οὐδὲν
ἀνήσομεν,
ἕως
|
ἂν |
ἢ
πείσωμεν
καὶ
τοῦτον
καὶ |
[6, 499] |
φημὶ
ἔχειν
λόγον.
οὕτω
γὰρ
|
ἂν |
ἡμεῖς
δικαίως
καταγελῴμεθα,
ὡς
ἄλλως |
[6, 489] |
καὶ
πειρῶ
πείθειν
ὅτι
πολὺ
|
ἂν |
θαυμαστότερον
ἦν
(εἰ
ἐτιμῶντο.
Αλλὰ |
[6, 496] |
αὐτὴν
ἂν
ἔλθοι.
εἴη
δ’
|
ἂν |
καὶ
ὁ
τοῦ
ἡμετέρου
ἑταίρου |
[6, 495] |
ἐκπηδῶσιν
εἰς
τὴν
φιλοσοφίαν,
οἳ
|
ἂν |
κομψότατοι
ὄντες
τυγχάνωσι
περὶ
τὸ |
[6, 485] |
(τούτῳ
ἐν
τῇ
φύσει
οἳ
|
ἂν |
μέλλωσιν
ἔσεσθαι
οἵους
ἐλέγομεν.
Τὸ |
[6, 492] |
τοίνυν
ἔθεμεν
τοῦ
φιλοσόφου
φύσιν,
|
ἂν |
μὲν
οἶμαι
μαθήσεως
προσηκούσης
τύχῃ, |
[6, 486] |
φιλοσοφίας
ἀληθινῆς,
ὡς
ἔοικεν,
οὐκ
|
ἂν |
μετείη.
Οὔ
μοι
δοκεῖ.
Τί |
[6, 494] |
καὶ
περὶ
τὸν
πείθοντα,
ὅπως
|
ἂν |
μὴ
οἷός
τ’
ᾖ,
καὶ |
[6, 488] |
τὸ
πηδάλιον
ἐπιτρέψῃ,
ἐνίοτε
δ’
|
ἂν |
μὴ
πείθωσιν
ἀλλὰ
ἄλλοι
μᾶλλον, |
[6, 494] |
πράττοντας
καὶ
περὶ
αὐτόν,
ὅπως
|
ἂν |
μὴ
πεισθῇ,
καὶ
περὶ
τὸν |
[6, 487] |
ἀληθείας,
δικαιοσύνης,
ἀνδρείας,
σωφροσύνης;
Οὐδ’
|
ἂν |
ὁ
Μῶμος,
ἔφη,
τό
γε |
[6, 501] |
Ορθῶς,
ἔφη.
Καὶ
τὸ
μὲν
|
ἂν |
οἶμαι
ἐξαλείφοιεν,
τὸ
δὲ
πάλιν |
[6, 487] |
πρὸς
μὲν
ταῦτά
σοι
οὐδεὶς
|
ἂν |
οἷός
τ’
εἴη
ἀντειπεῖν.
ἀλλὰ |
[6, 486] |
δύναιτο,
λήθης
ὢν
πλέως;
ἆρ’
|
ἂν |
οἷός
τ’
εἴη
ἐπιστήμης
μὴ |
[6, 491] |
διαφθορὰς
λέγεις;
Εγώ
σοι,
εἶπον,
|
ἂν |
οἷός
τε
γένωμαι,
πειράσομαι
διελθεῖν. |
[6, 487] |
δοκοῦν
ἡδέως
ἂν
ἀκούοιμι.
Ακούοις
|
ἂν |
ὅτι
ἔμοιγε
φαίνονται
τἀληθῆ
λέγειν. |
[6, 493] |
ἀνάγκη
ποιεῖν
αὐτῷ
ταῦτα
ἃ
|
ἂν |
οὗτοι
ἐπαινῶσιν·
ὡς
δὲ
καὶ |
[6, 492] |
αἰσχρὰ
εἶναι,
καὶ
ἐπιτηδεύσειν
ἅπερ
|
ἂν |
οὗτοι,
καὶ
ἔσεσθαι
τοιοῦτον;
(Πολλή, |
[6, 492] |
οἰχήσεσθαι
φερομένην
κατὰ
ῥοῦν
ᾗ
|
ἂν |
οὗτος
φέρῃ,
καὶ
φήσειν
τε |
[6, 501] |
ἀγριανοῦσι
λεγόντων
ἡμῶν
ὅτι
πρὶν
|
ἂν |
πόλεως
τὸ
φιλόσοφον
γένος
ἐγκρατὲς |
[6, 484] |
αὐτῷ
σχεδόν
τι
τῷ
μεγίστῳ
|
ἂν |
προέχοιεν.
~(Οὐκοῦν
τοῦτο
δὴ
λέγωμεν, |
[6, 486] |
προσδοκᾷς
ποτέ
τινά
τι
ἱκανῶς
|
ἂν |
στέρξαι,
ὃ
πράττων
ἂν
ἀλγῶν |
[6, 488] |
ἐπιστάμενον
τὰ
κατὰ
ναῦν,
ὃς
|
ἂν |
συλλαμβάνειν
δεινὸς
ᾖ
ὅπως
ἄρξουσιν |
[6, 488] |
δεομένους
καὶ
πάντα
ποιοῦντας
ὅπως
|
ἂν |
σφίσι
τὸ
πηδάλιον
ἐπιτρέψῃ,
ἐνίοτε |
[6, 493] |
~εὖ
γὰρ
χρὴ
εἰδέναι,
ὅτιπερ
|
ἂν |
σωθῇ
τε
(καὶ
γένηται
οἷον |
[6, 508] |
ἐκεῖνά
τις
αὐτοὺς
τρέπῃ
ὧν
|
ἂν |
τὰς
χρόας
τὸ
ἡμερινὸν
φῶς |
[6, 495] |
ἰδιώτας,
καὶ
οἱ
τἀγαθά,
οἳ
|
ἂν |
ταύτῃ
τύχωσι
ῥυέντες·
σμικρὰ
δὲ |
[6, 489] |
δεῖσθαι
τῶν
ἀρχομένων
ἄρχεσθαι,
οὗ
|
ἂν |
τῇ
ἀληθείᾳ
τι
ὄφελος
ᾖ. |
[6, 487] |
καὶ
ἡλικίᾳ
ἆρα
οὐ
μόνοις
|
ἂν |
τὴν
πόλιν
ἐπιτρέποις;
(Καὶ
ὁ |
[6, 501] |
Οὐκοῦν
μετὰ
ταῦτα
οἴει
ὑπογράψασθαι
|
ἂν |
τὸ
σχῆμα
τῆς
πολιτείας;
Τί |
[6, 499] |
μή
ποτε
γένηται
τέλεος,
πρὶν
|
ἂν |
τοῖς
φιλοσόφοις
τούτοις
τοῖς
ὀλίγοις |
[6, 504] |
εἰ
δὲ
ὑμῖν
ἀρεσκόντως,
ὑμεῖς
|
ἂν |
τοῦτο
εἴποιτε.
Αλλ’
ἔμοιγε,
ἔφη, |
[6, 502] |
πέρι
τις
ἀμφισβητήσει,
ὡς
οὐκ
|
ἂν |
τύχοιεν
γενόμενοι
βασιλέων
ἔκγονοι
ἢ |
[6, 503] |
τοιοῦτοι
ὑπὸ
ὀξύτητος
φέρονται
ὅπῃ
|
ἂν |
τύχωσιν,
καὶ
τὸ
βέβαιον
ἅπαν |
[6, 488] |
ὡς
ἀληθῶς
κυβερνητικὸν
οὐχ
ἡγῇ
|
ἂν |
τῷ
ὄντι
μετεωροσκόπον
~(τε
καὶ |
[6, 486] |
καὶ
ἀσχήμονος
φύσεως
ἄλλοσέ
ποι
|
ἂν |
φαῖμεν
ἕλκειν
ἢ
εἰς
ἀμετρίαν. |
[6, 492] |
καὶ
ὁ
τόπος
ἐν
ᾧ
|
ἂν |
ὦσιν
ἐπηχοῦντες
διπλάσιον
θόρυβον
παρέχωσι |