Livre, Chap. |
[6, 492] |
~(Ην
τοίνυν
ἔθεμεν
τοῦ
φιλοσόφου
|
φύσιν, |
ἂν
μὲν
οἶμαι
μαθήσεως
προσηκούσης |
[6, 500] |
διορίζῃ
(ὥσπερ
ἄρτι
τήν
τε
|
φύσιν |
αὐτῶν
καὶ
τὴν
ἐπιτήδευσιν,
ἵνα |
[6, 501] |
ἔφη,
εἴη.
Αλλὰ
μὴ
τὴν
|
φύσιν |
αὐτῶν
οἰκείαν
εἶναι
τοῦ
ἀρίστου, |
[6, 485] |
τούτου
τοῦ
λόγου
ἐλέγομεν,
τὴν
|
φύσιν |
αὐτῶν
πρῶτον
δεῖ
καταμαθεῖν·
καὶ |
[6, 500] |
ἐν
τῷ
πλήθει,
χαλεπὴν
οὕτω
|
φύσιν |
γίγνεσθαι.
Καὶ
ἐγὼ
ἀμέλει,
ἔφη, |
[6, 503] |
ἔσονταί
σοι·
ἣν
γὰρ
διήλθομεν
|
φύσιν |
δεῖν
ὑπάρχειν
αὐτοῖς,
εἰς
ταὐτὸν |
[6, 491] |
δὴ
οἶμαι
λόγον
τὴν
ἀρίστην
|
φύσιν |
ἐν
ἀλλοτριωτέρᾳ
οὖσαν
τροφῇ
κάκιον |
[6, 490] |
ἀνειλήφαμεν
τὴν
τῶν
ἀληθῶς
φιλοσόφων
|
φύσιν |
καὶ
ἐξ
ἀνάγκης
ὡρισάμεθα.
(Εστιν, |
[6, 491] |
οἶμαι
πᾶς
ἡμῖν
ὁμολογήσει,
τοιαύτην
|
φύσιν |
καὶ
πάντα
ἔχουσαν
ὅσα
προσετάξαμεν |
[6, 489] |
τοὺς
ἐπιεικεῖς.
οὐ
γὰρ
ἔχει
|
φύσιν |
κυβερνήτην
ναυτῶν
δεῖσθαι
ἄρχεσθαι
ὑφ’ |
[6, 491] |
τροφῇ
διολομένης
γίγνεσθαι,
ἀσθενῆ
δὲ
|
φύσιν |
μεγάλων
οὔτε
ἀγαθῶν
οὔτε
κακῶν |
[6, 496] |
ἦθος,
ἀπορίᾳ
τῶν
διαφθερούντων
κατὰ
|
φύσιν |
μεῖναν
ἐπ’
αὐτῇ,
ἢ
ἐν |
[6, 489] |
ἐκεῖθεν
ἀναμνησθέντες,
ὅθεν
διῇμεν
τὴν
|
φύσιν |
~οἷον
ἀνάγκη
φῦναι
τὸν
καλόν |
[6, 493] |
δὲ
τοῦ
ἀναγκαίου
καὶ
ἀγαθοῦ
|
φύσιν, |
ὅσον
διαφέρει
τῷ
ὄντι,
μήτε |
[6, 486] |
δεῖ
σκοπεῖν,
ὅταν
κρίνειν
μέλλῃς
|
φύσιν |
φιλόσοφόν
τε
καὶ
μή.
Τὸ |
[6, 485] |
οὖν
δυνατὸν
εἶναι
τὴν
αὐτὴν
|
φύσιν |
φιλόσοφόν
τε
καὶ
(φιλοψευδῆ;
Οὐδαμῶς |