Livre, Chap.
[6, 493]	ἂν οὗτοι ἐπαινῶσιν· ὡς δὲ	καὶ	ἀγαθὰ καὶ καλὰ ταῦτα τῇ
[6, 505]	ἄνευ τοῦ ἀγαθοῦ, καλὸν δὲ	καὶ	ἀγαθὸν μηδὲν φρονεῖν; Μὰ Δί’
[6, 493]	καλά, τὴν δὲ τοῦ ἀναγκαίου	καὶ	ἀγαθοῦ φύσιν, ὅσον διαφέρει τῷ
[6, 484]	καλῶν τε πέρι καὶ δικαίων	καὶ	ἀγαθῶν τίθεσθαί τε, ἐὰν δέῃ
[6, 486]	τε καὶ ἥμερος ἢ δυσκοινώνητος	καὶ	ἀγρία. Πάνυ μὲν οὖν. (Οὐ
[6, 493]	αὖ ἄλλου φθεγγομένου ἡμεροῦταί τε	καὶ	ἀγριαίνει, καταμαθὼν δὲ ταῦτα πάντα
[6, 503]	ἔφη, λέγεις; Εὐμαθεῖς καὶ μνήμονες	καὶ	ἀγχίνοι καὶ ὀξεῖς καὶ ὅσα
[6, 489]	ἂν τῷ ὄντι μετεωροσκόπον ~(τε	καὶ	ἀδολέσχην καὶ ἄχρηστόν σφισι καλεῖσθαι
[6, 502]	δόξαι καὶ ἄλλοις θαυμαστόν τι	καὶ	ἀδύνατον; (Οὐκ οἶμαι ἔγωγε, ἦ
[6, 500]	τε αὑτοῖς καὶ φιλαπεχθημόνως ἔχοντας	καὶ	ἀεὶ περὶ ἀνθρώπων τοὺς λόγους
[6, 503]	δοτέον καὶ ζῶντι καὶ τελευτήσαντι	καὶ	ἆθλα. τοιαῦτ’ ἄττα ἦν τὰ
[6, 492]	τε τὰ αὐτὰ τούτοις καλὰ	καὶ	αἰσχρὰ εἶναι, καὶ ἐπιτηδεύσειν ἅπερ
[6, 507]	ἔφη. Οὐκοῦν, ἦν δ’ ἐγώ,	καὶ	ἀκοῇ τὰ ἀκουόμενα, καὶ ταῖς
[6, 490]	τῷ ὄντι ὄντως, γεννήσας νοῦν	καὶ	ἀλήθειαν, γνοίη τε καὶ ἀληθῶς
[6, 509]	ἔφη, λέγεις, εἰ ἐπιστήμην μὲν	καὶ	ἀλήθειαν παρέχει, αὐτὸ δ’ ὑπὲρ
[6, 509]	αὐτὸ ὀρθῶς ἡγήσῃ· ~ἐπιστήμην (δὲ	καὶ	ἀλήθειαν, ὥσπερ ἐκεῖ φῶς τε
[6, 508]	καλῶν ἀμφοτέρων ὄντων, γνώσεώς τε	καὶ	ἀληθείας, ἄλλο καὶ κάλλιον ἔτι
[6, 501]	πότερον μὴ τοῦ ὄντος τε	καὶ	ἀληθείας ἐραστὰς εἶναι τοὺς φιλοσόφους;
[6, 508]	εἶναι· αἰτίαν δ’ ἐπιστήμης οὖσαν	καὶ	ἀληθείας, ὡς γιγνωσκομένης μὲν διανοοῦ,
[6, 490]	νοῦν καὶ ἀλήθειαν, γνοίη τε	καὶ	ἀληθῶς ζῴη καὶ τρέφοιτο καὶ
[6, 500]	τοι φήσεις αὐτοὺς δόξαν λήψεσθαι	καὶ	ἄλλα ἀποκρινεῖσθαι. ἢ οἴει τινὰ
[6, 510]	σχήματα καὶ γωνιῶν τριττὰ εἴδη	καὶ	ἄλλα τούτων ἀδελφὰ καθ’ ἑκάστην
[6, 497]	φύσεως· διὸ καὶ στρέφεσθαί τε	καὶ	ἀλλοιοῦσθαι αὐτήν, ὥσπερ ξενικὸν σπέρμα
[6, 502]	δή, ἅπερ ἡμῖν δοκεῖ, δόξαι	καὶ	ἄλλοις θαυμαστόν τι καὶ ἀδύνατον;
[6, 507]	τ’ ἐν τοῖς ἔμπροσθεν ῥηθέντα	καὶ	ἄλλοτε ἤδη πολλάκις εἰρημένα. (Τὰ
[6, 498]	ἐν δὲ τῷ ἔπειτα, ἐὰν	καὶ	ἄλλων τοῦτο πραττόντων παρακαλούμενοι ἐθέλωσιν
[6, 495]	εἰς τὸ ἄριστον ἐπιτήδευμα, ὀλίγης	καὶ	ἄλλως γιγνομένης, ὡς ἡμεῖς φαμεν.
[6, 508]	τε καὶ ἀπολλύμενον, δοξάζει τε	καὶ	ἀμβλυώττει ἄνω καὶ κάτω τὰς
[6, 507]	λέγε. Διομολογησάμενός γ’ ἔφην ἐγώ,	καὶ	ἀναμνήσας ὑμᾶς τά τ’ ἐν
[6, 492]	εἶναι καὶ νέους καὶ πρεσβυτέρους	καὶ	ἄνδρας καὶ γυναῖκας; Πότε δή;
[6, 494]	δὴ ἡμῖν εὐμάθεια καὶ μνήμη	καὶ	ἀνδρεία καὶ μεγαλοπρέπεια ταύτης εἶναι
[6, 504]	δικαιοσύνης τε πέρι καὶ σωφροσύνης	καὶ	ἀνδρείας καὶ σοφίας ὃ ἕκαστον
[6, 498]	σωμάτων, ἐν ᾧ βλαστάνει τε	καὶ	ἀνδροῦται, εὖ μάλα ἐπιμελεῖσθαι, ὑπηρεσίαν
[6, 486]	τοιοῦτος; Ηκιστά γε. Δειλῇ δὴ	καὶ	ἀνελευθέρῳ φύσει φιλοσοφίας ἀληθινῆς, ὡς
[6, 510]	ἀρχὴν ἀνυπόθετον— ἐξ ὑποθέσεως ἰοῦσα	καὶ	ἄνευ τῶν περὶ ἐκεῖνο εἰκόνων,
[6, 486]	παντὸς ἀεὶ ἐπορέξεσθαι θείου τε	καὶ	ἀνθρωπίνου. Αληθέστατα, ἔφη. Ηι οὖν
[6, 496]	πῃ αὐτὸς καθαρὸς ἀδικίας τε	καὶ	ἀνοσίων (ἔργων τόν τε ἐνθάδε
[6, 493]	οὓς δὴ οὗτοι σοφιστὰς καλοῦσι	καὶ	ἀντιτέχνους ἡγοῦνται, μὴ ἄλλα παιδεύειν
[6, 492]	δέ τινας σοφιστὰς ἰδιωτικούς, ὅτι	καὶ	ἄξιον λόγου, ἀλλ’ οὐκ αὐτοὺς
[6, 496]	ὑπερίδῃ· βραχὺ δέ πού τι	καὶ	ἀπ’ ἄλλης τέχνης δικαίως ἀτιμάσαν
[6, 492]	εἶναι σοφιστάς, παιδεύειν δὲ τελεώτατα	καὶ	ἀπεργάζεσθαι οἵους βούλονται εἶναι καὶ
[6, 500]	(λέγομεν, χαλεπανοῦσι δὴ τοῖς φιλοσόφοις	καὶ	ἀπιστήσουσιν ἡμῖν λέγουσιν ὡς οὐκ
[6, 504]	μαθήματα δυνατὴ ἔσται ἐνεγκεῖν ~εἴτε	καὶ	(ἀποδειλιάσει, ὥσπερ οἱ ἐν τοῖς
[6, 487]	ἡγοῦνται δι’ ἀπειρίαν τοῦ ἐρωτᾶν	καὶ	ἀποκρίνεσθαι ὑπὸ τοῦ λόγου παρ’
[6, 508]	σκότῳ κεκραμένον, τὸ γιγνόμενόν τε	καὶ	ἀπολλύμενον, δοξάζει τε καὶ ἀμβλυώττει
[6, 488]	ἐκ πολλῶν αὐτὸ συναγαγεῖν εἰκάζοντα	καὶ	ἀπολογούμενον ὑπὲρ αὐτῶν, οἷον οἱ
[6, 499]	αὐτοῖς μὴ φιλονικῶν ἀλλὰ παραμυθούμενος	καὶ	ἀπολυόμενος τὴν τῆς φιλομαθείας διαβολὴν
[6, 491]	τὰ λεγόμενα ἀγαθὰ πάντα φθείρει	καὶ	ἀποσπᾷ, κάλλος καὶ πλοῦτος καὶ
[6, 491]	φύσεως ἀπόλλυσι τὴν ἔχουσαν ψυχὴν	καὶ	ἀποσπᾷ φιλοσοφίας. λέγω δὲ ἀνδρείαν,
[6, 495]	(καὶ τὰς ψυχὰς συγκεκλασμένοι τε	καὶ	ἀποτεθρυμμένοι διὰτὰς βαναυσίας τυγχάνουσιν— ἢ
[6, 498]	μέν, ἦν δ’ ἐγώ, οἱ	καὶ	ἁπτόμενοι μειράκια ὄντα ἄρτι (ἐκ
[6, 509]	νοουμένου, καί σοι ἔσται σαφηνείᾳ	καὶ	ἀσαφείᾳ πρὸς ἄλληλα ἐν μὲν
[6, 488]	ἐνιαυτοῦ καὶ ὡρῶν καὶ οὐρανοῦ	καὶ	ἄστρων καὶ πνευμάτων καὶ πάντων
[6, 486]	τό γε τῆς ἀμούσου τε	καὶ	ἀσχήμονος φύσεως ἄλλοσέ ποι ἂν
[6, 495]	ἐκπίπτοντες, οἷς μάλιστα προσήκει, (ἔρημον	καὶ	ἀτελῆ φιλοσοφίαν λείποντες αὐτοί τε
[6, 496]	πόλει ὅταν μεγάλη ψυχὴ φυῇ	καὶ	ἀτιμάσασα τὰ τῆς πόλεως ὑπερίδῃ·
[6, 509]	φήσεις, ἀλλὰ καὶ τὴν γένεσιν	καὶ	αὔξην καὶ τροφήν, οὐ γένεσιν
[6, 495]	οὐ κακῶς ἐλέγομεν ὡς ἄρα	καὶ	αὐτὰ τὰ τῆς φιλοσόφου φύσεως
[6, 507]	γάρ. Καὶ αὐτὸ δὴ καλὸν	καὶ	αὐτὸ ἀγαθόν, καὶ οὕτω περὶ
[6, 497]	λήψεται τὴν ἀρίστην πολιτείαν, ὥσπερ	(καὶ	αὐτὸ ἄριστόν ἐστιν, τότε δηλώσει
[6, 500]	ἐγὼ ἀμέλει, ἔφη, συνοίομαι. (Οὐκοῦν	καὶ	αὐτὸ τοῦτο συνοίει, τοῦ χαλεπῶς
[6, 504]	Καὶ μεῖζον, ἦν δ’ ἐγώ,	καὶ	αὐτῶν τούτων οὐχ ὑπογραφὴν δεῖ
[6, 489]	ὄντι μετεωροσκόπον ~(τε καὶ ἀδολέσχην	καὶ	ἄχρηστόν σφισι καλεῖσθαι ὑπὸ τῶν
[6, 509]	ὥσπερ λέγομεν, δύο αὐτὼ εἶναι,	καὶ	βασιλεύειν τὸ μὲν νοητοῦ γένους
[6, 503]	διανοίας οἷοι κοσμίως μετὰ ἡσυχίας	καὶ	βεβαιότητος ἐθέλειν ζῆν, ἀλλ’ οἱ
[6, 496]	ἑταίρου Θεάγους χαλινὸς οἷος κατασχεῖν·	καὶ	γὰρ (Θεάγει τὰ μὲν ἄλλα
[6, 499]	ἡ εἰρημένη πολιτεία καὶ ἔστιν	καὶ	γενήσεταί γε, ὅταν αὕτη ἡ
[6, 493]	εἰδέναι, ὅτιπερ ἂν σωθῇ τε	(καὶ	γένηται οἷον δεῖ ἐν τοιαύτῃ
[6, 494]	καὶ ἐν ταύτῃ πλούσιός τε	καὶ	γενναῖος, καὶ ἔτι εὐειδὴς καὶ
[6, 503]	ἐν πυρὶ βασανιζόμενον, στατέον ἄρχοντα	καὶ	γέρα δοτέον καὶ ζῶντι καὶ
[6, 496]	δὴ τῶν ὀλίγων οἱ γενόμενοι	καὶ	γευσάμενοι ὡς ἡδὺ καὶ μακάριον
[6, 488]	καὶ ὁρῶντα ὡσαύτως βραχύ τι	καὶ	γιγνώσκοντα περὶ ναυτικῶν ἕτερα τοιαῦτα,
[6, 510]	μὲν ταῦτα ἃ πλάττουσίν τε	καὶ	γράφουσιν, ὧν καὶ σκιαὶ καὶ
[6, 492]	νέους καὶ πρεσβυτέρους καὶ ἄνδρας	καὶ	γυναῖκας; Πότε δή; ἦ δ’
[6, 510]	τὸ ἄρτιον καὶ τὰ σχήματα	καὶ	γωνιῶν τριττὰ εἴδη καὶ ἄλλα
[6, 499]	καὶ ταῦτα προορώμενοι (ἡμεῖς τότε	καὶ	δεδιότες ὅμως ἐλέγομεν, ὑπὸ τἀληθοῦς
[6, 495]	ὑπὸ δὲ τῶν τεχνῶν τε	καὶ	δημιουργιῶν ὥσπερ τὰ σώματα λελώβηνται,
[6, 494]	τ’ ᾖ, καὶ ἰδίᾳ ἐπιβουλεύοντας	καὶ	δημοσίᾳ εἰς ἀγῶνας καθιστάντας; ~(Πολλή,
[6, 500]	εἰς ἀνθρώπων ἤθη καὶ ἰδίᾳ	καὶ	δημοσίᾳ τιθέναι καὶ μὴ μόνον
[6, 510]	αὐτοῦ ἕνεκα τοὺς λόγους ποιούμενοι	καὶ	διαμέτρου αὐτῆς, ἀλλ’ οὐ (ταύτης
[6, 511]	καλουμένων, αἷς αἱ ὑποθέσεις ἀρχαὶ	καὶ	διανοίᾳ μὲν ἀναγκάζονται ἀλλὰ μὴ
[6, 495]	εἶπον, ὦ θαυμάσιε, ὄλεθρός τε	καὶ	διαφθορὰ (τοσαύτη τε καὶ τοιαύτη
[6, 505]	μάθημα, πολλάκις ἀκήκοας, ᾗ δὴ	καὶ	δίκαια καὶ τἆλλα προσχρησάμενα χρήσιμα
[6, 490]	Πῶς γάρ; Αλλ’ ὑγιές τε	καὶ	δίκαιον ἦθος, ᾧ καὶ σωφροσύνην
[6, 500]	αὐτὸν οἴει γενήσεσθαι σωφροσύνης τε	καὶ	δικαιοσύνης καὶ συμπάσης τῆς δημοτικῆς
[6, 484]	ἐνθάδε νόμιμα καλῶν τε πέρι	καὶ	δικαίων καὶ ἀγαθῶν τίθεσθαί τε,
[6, 500]	ἐνδεικνύῃ οὓς λέγεις τοὺς φιλοσόφους,	~καὶ	διορίζῃ (ὥσπερ ἄρτι τήν τε
[6, 507]	ἕκαστα οὕτως εἶναί φαμέν τε	καὶ	διορίζομεν τῷ λόγῳ. Φαμὲν γάρ.
[6, 505]	ὅμως ταῦτα πράττειν καὶ κεκτῆσθαι	καὶ	δοκεῖν, ἀγαθὰ δὲ οὐδενὶ ἔτι
[6, 496]	ἄττα φῶμεν γεννᾶν διανοήματά τε	καὶ	δόξας; ἆρ’ οὐχ ὡς ἀληθῶς
[6, 509]	ἔτι ἐπέκεινα τῆς οὐσίας πρεσβείᾳ	καὶ	δυνάμει ὑπερέχοντος. (Καὶ ὁ Γλαύκων
[6, 503]	αὖ ποιεῖ ταὐτόν· δυσκινήτως ἔχει	καὶ	δυσμαθῶς ὥσπερ ἀπονεναρκωμένα, καὶ ὕπνου
[6, 500]	καὶ μαχόμενον αὐτοῖς φθόνου τε	καὶ	δυσμενείας ἐμπίμπλασθαι, ἀλλ’ εἰς τεταγμένα
[6, 500]	λέγειν οὓς αὐτοὶ οἴονται. (ἢ	καὶ	ἐὰν οὕτω θεῶνται, ἀλλοίαν τοι
[6, 494]	ἔσται ἐν ἅπασιν, ἄλλως τε	καὶ	ἐὰν τὸ σῶμα φυῇ προσφερὴς
[6, 494]	τοῖς τοιούτοις ποιήσειν, ἄλλως τε	καὶ	ἐὰν τύχῃ μεγάλης πόλεως ὢν
[6, 508]	ὧν νυκτερινὰ φέγγη, ἀμβλυώττουσί τε	καὶ	ἐγγὺς φαίνονται τυφλῶν, ὥσπερ οὐκ
[6, 508]	εἰς τοῦτο ἀπερείσηται, ἐνόησέν τε	καὶ	ἔγνω αὐτὸ καὶ νοῦν ἔχειν
[6, 489]	αὐτήν, οἱ δὲ ἐπιεικέστατοι ἄχρηστοι,	καὶ	ἐγὼ συνεχώρησα ἀληθῆ σε λέγειν.
[6, 510]	ὅλον γένος. Τίθημι, ἔφη. Η	καὶ	ἐθέλοις ἂν αὐτὸ φάναι, ἦν
[6, 491]	(τοῦτο αὖ τὰς μιμουμένας ταύτην	καὶ	εἰς τὸ ἐπιτήδευμα καθισταμένας αὐτῆς,
[6, 493]	καὶ ὁπότε χαλεπώτατον ἢ πρᾳότατον	καὶ	ἐκ τίνων γίγνεται, καὶ φωνὰς
[6, 502]	τοῦτο λεκτέον, τίνα τρόπον ἡμῖν	καὶ	ἐκ τίνων (μαθημάτων τε καὶ
[6, 495]	ἄλλως γιγνομένης, ὡς ἡμεῖς φαμεν.	καὶ	ἐκ τούτων δὴ τῶν ἀνδρῶν
[6, 507]	δ’ ἐγώ, καὶ πολλὰ ἀγαθὰ	καὶ	ἕκαστα οὕτως εἶναί φαμέν τε
[6, 492]	τὰ δὲ ἐπαινῶσιν, ὑπερβαλλόντως ἑκάτερα,	καὶ	ἐκβοῶντες καὶ κροτοῦντες, πρὸς δ’
[6, 507]	δὴ οὖν τὸν τόκον τε	καὶ	ἔκγονον αὐτοῦ τοῦ ἀγαθοῦ κομίσασθε.
[6, 511]	τοῖς ὑπὸ τῶν κάτω ἀπεικασθεῖσιν	καὶ	ἐκείνοις πρὸς ἐκεῖνα ὡς ἐναργέσι
[6, 506]	(τοσοῦτον οὕτω φῶμεν δεῖν ἐσκοτῶσθαι	καὶ	ἐκείνους τοὺς βελτίστους ἐν τῇ
[6, 499]	λόγων, ὦ μακάριε, καλῶν τε	καὶ	ἐλευθέρων ἱκανῶς ἐπήκοοι γεγόνασιν, οἵων
[6, 494]	εἰσαισθάνηταί τέ πῃ καὶ κάμπτηται	καὶ	ἕλκηται πρὸς φιλοσοφίαν, τί οἰόμεθα
[6, 499]	ἢ πρὸς δόξαν καὶ ἔριν	καὶ	ἐν δίκαις καὶ ἐν ἰδίαις
[6, 499]	καὶ ἔριν καὶ ἐν δίκαις	καὶ	ἐν ἰδίαις συνουσίαις πόρρωθεν ἀσπαζομένων.
[6, 503]	τότε παρεῖμεν νῦν λέγομεν, ὅτι	καὶ	ἐν μαθήμασι πολλοῖς γυμνάζειν δεῖ,
[6, 494]	ἐὰν τύχῃ μεγάλης πόλεως ὢν	καὶ	ἐν ταύτῃ πλούσιός τε καὶ
[6, 510]	τὰ ἐν τοῖς ὕδασι φαντάσματα	καὶ	ἐν τοῖς ὅσα πυκνά τε
[6, 489]	ἔφη. Εκ τε τοίνυν τούτων	καὶ	ἐν τούτοις οὐ ῥᾴδιον εὐδοκιμεῖν
[6, 503]	τις μᾶλλον ὡς πιστοῖς χρήσαιτο,	καὶ	ἐν τῷ πολέμῳ πρὸς τοὺς
[6, 510]	καὶ γράφουσιν, ὧν καὶ σκιαὶ	καὶ	ἐν ὕδασιν εἰκόνες εἰσίν, τούτοις
[6, 487]	τῶν λόγων μέγα τὸ σφάλμα	καὶ	ἐναντίον τοῖς πρώτοις ἀναφαίνεσθαι, καὶ
[6, 509]	ἡγεῖσθαι οὐκ ὀρθῶς ἔχει, οὕτω	καὶ	ἐνταῦθα ἀγαθοειδῆ μὲν νομίζειν ταῦτ’
[6, 490]	τὴν τῶν ἀληθῶς φιλοσόφων φύσιν	καὶ	ἐξ ἀνάγκης ὡρισάμεθα. (Εστιν, ἔφη,
[6, 508]	καὶ κάτω τὰς δόξας μεταβάλλον,	καὶ	ἔοικεν αὖ νοῦν οὐκ ἔχοντι.
[6, 492]	διπλάσιον θόρυβον παρέχωσι τοῦ ψόγου	καὶ	ἐπαίνου. ἐν δὴ τῷ τοιούτῳ
[6, 497]	(Οὐδ’ ἡντινοῦν, εἶπον, ἀλλὰ τοῦτο	καὶ	ἐπαιτιῶμαι, μηδεμίαν ἀξίαν εἶναι τῶν
[6, 499]	ὄντι τῆς ἡμετέρας ἐπόψεως, ἢ	καὶ	ἔπειτα γενήσεται, περὶ τούτου ἕτοιμοι
[6, 491]	ἀφικνούμεναι ἐπιτήδευμα, πολλαχῇ πλημμελοῦσαι, πανταχῇ	καὶ	ἐπὶ πάντας δόξαν οἵαν λέγεις
[6, 494]	τῶν βαρβάρων ἱκανὸν ἔσεσθαι (πράττειν,	καὶ	ἐπὶ τούτοις ὑψηλὸν ἐξαρεῖν αὑτόν,
[6, 493]	ἰσχυροῦ τρεφομένου τὰς ὀργάς τις	καὶ	(ἐπιθυμίας κατεμάνθανεν, ὅπῃ τε προσελθεῖν
[6, 493]	ἀληθείᾳ τούτων τῶν δογμάτων τε	καὶ	ἐπιθυμιῶν ὅτι καλὸν ἢ αἰσχρὸν
[6, 488]	ναυτικὸν μὲν καλοῦντας καὶ κυβερνητικὸν	καὶ	ἐπιστάμενον τὰ κατὰ ναῦν, ὃς
[6, 484]	δυνατοὶ φαίνωνται φυλάξαι νόμους τε	καὶ	ἐπιτηδεύματα πόλεων, τούτους καθιστάναι (φύλακας.
[6, 502]	καὶ ἐκ τίνων (μαθημάτων τε	καὶ	ἐπιτηδευμάτων οἱ σωτῆρες ἐνέσονται τῆς
[6, 492]	τούτοις καλὰ καὶ αἰσχρὰ εἶναι,	καὶ	ἐπιτηδεύσειν ἅπερ ἂν οὗτοι, καὶ
[6, 507]	Ενούσης που ἐν ὄμμασιν ὄψεως	καὶ	ἐπιχειροῦντος τοῦ ἔχοντος χρῆσθαι αὐτῇ,
[6, 486]	σοι οὐκ ἀναγκαῖα ἕκαστα διεληλυθέναι	καὶ	ἑπόμενα ἀλλήλοις τῇ μελλούσῃ τοῦ
[6, 495]	ὡς νυμφίου παρεσκευασμένου, διὰ πενίαν	καὶ	ἐρημίαν τοῦ δεσπότου τὴν θυγατέρα
[6, 499]	ἄλλοσε τείνοντα ἢ πρὸς δόξαν	καὶ	ἔριν καὶ ἐν δίκαις καὶ
[6, 499]	χάριν, τὰ δὲ κομψά τε	καὶ	ἐριστικὰ καὶ μηδαμόσε ἄλλοσε τείνοντα
[6, 485]	πρόσθεν περί τε τῶν φιλοτίμων	καὶ	ἐρωτικῶν διήλθομεν. Ορθῶς, ἔφη, λέγεις.
[6, 492]	καὶ ἐπιτηδεύσειν ἅπερ ἂν οὗτοι,	καὶ	ἔσεσθαι τοιοῦτον; (Πολλή, ἦ δ’
[6, 499]	ὡς γέγονεν ἡ εἰρημένη πολιτεία	καὶ	ἔστιν καὶ γενήσεταί γε, ὅταν
[6, 494]	ἀπολλύναι αὐτοῦ τὴν χρείαν τε	καὶ	ἑταιρίαν; οὐ πᾶν μὲν ἔργον,
[6, 503]	τε καὶ φόβοις καὶ ἡδοναῖς,	καὶ	ἔτι δὴ ὃ τότε παρεῖμεν
[6, 494]	ταύτῃ πλούσιός τε καὶ γενναῖος,	καὶ	ἔτι εὐειδὴς καὶ μέγας; ἆρ’
[6, 496]	που ὑπὸ φυγῆς καταληφθὲν γενναῖον	καὶ	εὖ τεθραμμένον ἦθος, ἀπορίᾳ τῶν
[6, 496]	μετὰ καλῆς ἐλπίδος ἵλεώς τε	καὶ	εὐμενὴς ἀπαλλάξεται. ~(Αλλά τοι, ἦ
[6, 486]	ἢ ἐμμετρίᾳ; Εμμετρίᾳ. Εμμετρον ἄρα	καὶ	εὔχαριν ζητῶμεν πρὸς τοῖς ἄλλοις
[6, 488]	τοῖς ἐνοῦσι, καὶ πίνοντάς τε	καὶ	εὐωχουμένους πλεῖν ὡς τὸ εἰκὸς
[6, 496]	πράττων, οἷον ἐν χειμῶνι κονιορτοῦ	καὶ	ζάλης ὑπὸ πνεύματος φερομένου ὑπὸ
[6, 503]	στατέον ἄρχοντα καὶ γέρα δοτέον	καὶ	ζῶντι καὶ τελευτήσαντι καὶ ἆθλα.
[6, 508]	ἰδέᾳ ἡ τοῦ ὁρᾶν αἴσθησις	καὶ	ἡ τοῦ ὁρᾶσθαι (δύναμις τῶν
[6, 491]	τύπον ὧν λέγω. Εχω, ἔφη·	καὶ	ἡδέως γ’ ἂν ἀκριβέστερον ἃ
[6, 503]	ἐλέγομεν πόνοις τε καὶ φόβοις	καὶ	ἡδοναῖς, καὶ ἔτι δὴ ὃ
[6, 493]	πολλῶν καὶ (παντοδαπῶν συνιόντων ὀργὴν	καὶ	ἡδονὰς κατανενοηκέναι σοφίαν ἡγούμενος, εἴτ’
[6, 501]	ἐγώ, ὥσπερ πίνακα πόλιν τε	καὶ	ἤθη ἀνθρώπων, πρῶτον μὲν καθαρὰν
[6, 487]	τελειωθεῖσι τοῖς τοιούτοις παιδείᾳ τε	καὶ	ἡλικίᾳ ἆρα οὐ μόνοις ἂν
[6, 502]	ὡς μὲν γὰρ χαλεπὸν σωθῆναι,	καὶ	ἡμεῖς (συγχωροῦμεν· ὡς δὲ ἐν
[6, 486]	ἐπισκέψῃ, εἰ ἄρα δικαία τε	καὶ	ἥμερος ἢ δυσκοινώνητος καὶ ἀγρία.
[6, 492]	πειθόμενον ἀτιμίαις τε καὶ χρήμασι	καὶ	θανάτοις κολάζουσι; Καὶ μάλα, ἔφη,
[6, 486]	Αδύνατον, ἦ δ’ ὅς. (Οὐκοῦν	καὶ	θάνατον οὐ δεινόν τι ἡγήσεται
[6, 500]	γε φιλόσοφος ὁμιλῶν κόσμιός τε	(καὶ	θεῖος εἰς τὸ δυνατὸν ἀνθρώπῳ
[6, 501]	τοῖς ἀνθρώποις ἐγγιγνόμενον θεοειδές τε	καὶ	θεοείκελον. Ορθῶς, ἔφη. Καὶ τὸ
[6, 484]	ἀποβλέποντες κἀκεῖσε ἀεὶ ἀναφέροντές τε	(καὶ	θεώμενοι ὡς οἷόν τε ἀκριβέστατα,
[6, 500]	κατὰ ταὐτὰ ἀεὶ ἔχοντα ὁρῶντας	καὶ	θεωμένους οὔτ’ ἀδικοῦντα οὔτ’ ἀδικούμενα
[6, 486]	Ηι οὖν ὑπάρχει διανοίᾳ μεγαλοπρέπεια	καὶ	θεωρία παντὸς μὲν χρόνου, πάσης
[6, 498]	διάβαλλε, ἦν δ’ ἐγώ, ἐμὲ	καὶ	Θρασύμαχον ἄρτι (φίλους γεγονότας, οὐδὲ
[6, 494]	ἂν μὴ οἷός τ’ ᾖ,	καὶ	ἰδίᾳ ἐπιβουλεύοντας καὶ δημοσίᾳ εἰς
[6, 500]	ὁρᾷ μελετῆσαι εἰς ἀνθρώπων ἤθη	καὶ	ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ τιθέναι καὶ
[6, 489]	τἀναντία ἐπιτηδευόντων· (πολὺ δὲ μεγίστη	καὶ	ἰσχυροτάτη διαβολὴ γίγνεται φιλοσοφίᾳ διὰ
[6, 493]	οἷόνπερ ἂν εἰ θρέμματος μεγάλου	καὶ	ἰσχυροῦ τρεφομένου τὰς ὀργάς τις
[6, 491]	καὶ ἀποσπᾷ, κάλλος καὶ πλοῦτος	καὶ	ἰσχὺς σώματος καὶ συγγένεια ἐρρωμένη
[6, 504]	ποιεῖν συντεινομένους ὅπως ὅτι ἀκριβέστατα	καὶ	καθαρώτατα ἕξει, τῶν δὲ μεγίστων
[6, 505]	αὐτοῖς οἶμαι ὁμολογεῖν ἀγαθὰ εἶναι	καὶ	κακὰ ταὐτά. ἦ γάρ; (Τί
[6, 506]	Οἶμαι γοῦν, εἶπον, δίκαιά τε	καὶ	καλὰ ἀγνοούμενα ὅπῃ ποτὲ ἀγαθά
[6, 506]	(παρ’ ἄλλων ἀκούειν φανά τε	καὶ	καλά; Μὴ πρὸς Διός, ἦ
[6, 505]	οὐ φανερόν, ὡς δίκαια μὲν	καὶ	καλὰ πολλοὶ ἂν ἕλοιντο τὰ
[6, 493]	ἐπαινῶσιν· ὡς δὲ καὶ ἀγαθὰ	καὶ	καλὰ ταῦτα τῇ ἀληθείᾳ, ἤδη
[6, 493]	αὐτῶν, ἀλλὰ τἀναγκαῖα δίκαια καλοῖ	καὶ	καλά, τὴν δὲ τοῦ ἀναγκαίου
[6, 508]	γνώσεώς τε καὶ ἀληθείας, ἄλλο	καὶ	κάλλιον ἔτι τούτων ἡγούμενος αὐτὸ
[6, 501]	πρός τε τὸ φύσει δίκαιον	καὶ	καλὸν καὶ σῶφρον καὶ πάντα
[6, 503]	φαμεν ἀμφοτέρων δεῖν εὖ τε	καὶ	καλῶς μετέχειν, ἢ μήτε παιδείας
[6, 494]	(τῶν λόγων εἰσαισθάνηταί τέ πῃ	καὶ	κάμπτηται καὶ ἕλκηται πρὸς φιλοσοφίαν,
[6, 500]	ὑπ’ ἀλλήλων, κόσμῳ δὲ πάντα	καὶ	κατὰ λόγον ἔχοντα, ταῦτα μιμεῖσθαί
[6, 502]	οἱ σωτῆρες ἐνέσονται τῆς πολιτείας,	καὶ	κατὰ ποίας ἡλικίας ἕκαστοι ἑκάστων
[6, 500]	ἐμπίμπλασθαι, ἀλλ’ εἰς τεταγμένα ἄττα	καὶ	κατὰ ταὐτὰ ἀεὶ ἔχοντα ὁρῶντας
[6, 508]	δοξάζει τε καὶ ἀμβλυώττει ἄνω	καὶ	κάτω τὰς δόξας μεταβάλλον, καὶ
[6, 505]	μὴ εἴη, ὅμως ταῦτα πράττειν	καὶ	κεκτῆσθαι καὶ δοκεῖν, ἀγαθὰ δὲ
[6, 501]	τοῖς ἀνθρώποις ἐμποιοῖεν, συμμειγνύντες τε	καὶ	κεραννύντες ἐκ τῶν ἐπιτηδευμάτων τὸ
[6, 500]	ἐκεῖνο; Αδύνατον, ἔφη. Θείῳ δὴ	καὶ	κοσμίῳ ὅ γε φιλόσοφος ὁμιλῶν
[6, 492]	ἐπαινῶσιν, ὑπερβαλλόντως ἑκάτερα, καὶ ἐκβοῶντες	καὶ	κροτοῦντες, πρὸς δ’ (αὐτοῖς αἵ
[6, 488]	τούτοις (ἐπαινοῦντας ναυτικὸν μὲν καλοῦντας	καὶ	κυβερνητικὸν καὶ ἐπιστάμενον τὰ κατὰ
[6, 489]	Πάνυ μὲν οὖν. Ακούωμεν δὴ	καὶ	λέγωμεν ἐκεῖθεν ἀναμνησθέντες, ὅθεν διῇμεν
[6, 510]	ἐν τοῖς ὅσα πυκνά τε	καὶ	λεῖα καὶ φανὰ συνέστηκεν, καὶ
[6, 510]	οἱ περὶ τὰς γεωμετρίας τε	καὶ	λογισμοὺς καὶ τὰ τοιαῦτα πραγματευόμενοι,
[6, 498]	τοῦ δυνατοῦ τελέως ἔργῳ τε	καὶ	λόγῳ, ~δυναστεύοντα (ἐν πόλει ἑτέρᾳ
[6, 503]	φαίνεσθαι, βασανιζομένους ἐν ἡδοναῖς τε	καὶ	λύπαις, καὶ τὸ δόγμα τοῦτο
[6, 496]	γενόμενοι καὶ γευσάμενοι ὡς ἡδὺ	καὶ	μακάριον τὸ κτῆμα, καὶ τῶν
[6, 506]	ἦν δ’ ἐγώ, ὦ ἑταῖρε,	καὶ	μάλα ἀρκέσει· ἀλλ’ ὅπως μὴ
[6, 510]	τὸ ᾧ ὡμοιώθη; (Εγωγ’ ἔφη,	καὶ	μάλα. Σκόπει δὴ αὖ καὶ
[6, 504]	νυνδὴ ἐλέγομεν, τοῦ μεγίστου τε	καὶ	μάλιστα προσήκοντος μαθήματος ἐπὶ τέλος
[6, 500]	κάτω βλέπειν εἰς (ἀνθρώπων πραγματείας,	καὶ	μαχόμενον αὐτοῖς φθόνου τε καὶ
[6, 491]	ὀλίγων σκόπει ὡς πολλοὶ ὄλεθροι	καὶ	μεγάλοι. Τίνες δή; Ο μὲν
[6, 494]	εὐμάθεια καὶ μνήμη καὶ ἀνδρεία	καὶ	μεγαλοπρέπεια ταύτης εἶναι τῆς φύσεως.
[6, 503]	ἅμα φύεσθαι καὶ νεανικοί τε	καὶ	μεγαλοπρεπεῖς τὰς διανοίας οἷοι κοσμίως
[6, 494]	καὶ γενναῖος, καὶ ἔτι εὐειδὴς	καὶ	μέγας; ἆρ’ οὐ πληρωθήσεσθαι ἀμηχάνου
[6, 491]	οὖσαι φύσεις ψυχῶν εἰς ἀνάξιον	καὶ	μεῖζον ἑαυτῶν ἀφικνούμεναι ἐπιτήδευμα, πολλαχῇ
[6, 491]	οὐ πονηρούς, ἀχρήστους δὲ καλοῦσι·	~καὶ	μετὰ (τοῦτο αὖ τὰς μιμουμένας
[6, 497]	προσηκούσῃ αὐτός τε μᾶλλον αὐξήσεται	καὶ	μετὰ τῶν ἰδίων τὰ κοινὰ
[6, 489]	τοὺς ὑπὸ τούτων ἀχρήστους λεγομένους	καὶ	μετεωρολέσχας τοῖς ὡς ἀληθῶς κυβερνήταις.
[6, 486]	τοῦτο δὴ ψυχὴν σκοπῶν φιλόσοφον	καὶ	μὴ εὐθὺς νέου ὄντος ἐπισκέψῃ,
[6, 500]	καὶ ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ τιθέναι	καὶ	μὴ μόνον ἑαυτὸν πλάττειν, ἆρα
[6, 485]	τῆς οὐσίας τῆς ἀεὶ οὔσης	καὶ	μὴ πλανωμένης ὑπὸ γενέσεως καὶ
[6, 484]	περὶ τούτου μόνου ἔδει ῥηθῆναι,	καὶ	μὴ πολλὰ τὰ λοιπὰ διελθεῖν
[6, 494]	καλά, ~ἢ αὐτό τι ἕκαστον	καὶ	(μὴ τὰ πολλὰ ἕκαστα, ἔσθ’
[6, 486]	κρίνειν μέλλῃς φύσιν φιλόσοφόν τε	καὶ	μή. Τὸ ποῖον; Μή σε
[6, 486]	δοκεῖ. Τί οὖν; ὁ κόσμιος	καὶ	μὴ φιλοχρήματος μηδ’ ἀνελεύθερος μηδ’
[6, 510]	δ’ ἐγώ, διῃρῆσθαι ἀληθείᾳ τε	καὶ	μή, ὡς τὸ δοξαστὸν πρὸς
[6, 499]	δὲ κομψά τε καὶ ἐριστικὰ	καὶ	μηδαμόσε ἄλλοσε τείνοντα ἢ πρὸς
[6, 498]	γίγνηται, τότε ἤδη ἀφέτους νέμεσθαι	καὶ	μηδὲν ἄλλο πράττειν, ὅτι μὴ
[6, 484]	ὄντος ἑκάστου ἐστερημένοι τῆς γνώσεως,	καὶ	μηδὲν ἐναργὲς ἐν τῇ ψυχῇ
[6, 490]	προσήκει δὲ συγγενεῖ— ᾧ πλησιάσας	καὶ	μιγεὶς τῷ ὄντι ὄντως, γεννήσας
[6, 494]	ὡμολόγηται γὰρ δὴ ἡμῖν εὐμάθεια	καὶ	μνήμη καὶ ἀνδρεία καὶ μεγαλοπρέπεια
[6, 503]	φύεται. (Πῶς, ἔφη, λέγεις; Εὐμαθεῖς	καὶ	μνήμονες καὶ ἀγχίνοι καὶ ὀξεῖς
[6, 486]	πράττων ἂν ἀλγῶν τε πράττοι	καὶ	μόγις σμικρὸν ἀνύτων; Οὐκ ἂν
[6, 503]	ὅτι οὐκ ἐθέλουσιν ἅμα φύεσθαι	καὶ	νεανικοί τε καὶ μεγαλοπρεπεῖς τὰς
[6, 492]	καὶ ἀπεργάζεσθαι οἵους βούλονται εἶναι	καὶ	νέους καὶ πρεσβυτέρους καὶ ἄνδρας
[6, 511]	διαλέγεσθαι ἐπιστήμης τοῦ ὄντος τε	καὶ	νοητοῦ θεωρούμενον ἢ τὸ ὑπὸ
[6, 504]	ἥκιστα προσδεῖ φύλακι πόλεώς τε	καὶ	νόμων. Εἰκός, ἦ δ’ ὅς.
[6, 511]	ὡς μεταξύ τι δόξης τε	καὶ	νοῦ τὴν διάνοιαν οὖσαν. Ικανώτατα,
[6, 508]	ἐνόησέν τε καὶ ἔγνω αὐτὸ	καὶ	νοῦν ἔχειν φαίνεται· ὅταν δὲ
[6, 499]	ἀπείρῳ τῷ παρεληλυθότι χρόνῳ ἢ	καὶ	νῦν ἔστιν ἔν τινι βαρβαρικῷ
[6, 505]	προσχρησάμενα χρήσιμα καὶ ὠφέλιμα γίγνεται.	καὶ	νῦν σχεδὸν οἶσθ’ ὅτι μέλλω
[6, 497]	ἐμὴν προθυμίαν εἴσῃ. σκόπει δὲ	καὶ	νῦν ὡς προθύμως καὶ παρακινδυνευτικῶς
[6, 508]	μὲν οὖν. Αρ’ οὖν οὐ	καὶ	ὁ ἥλιος ὄψις μὲν οὐκ
[6, 492]	δ’ (αὐτοῖς αἵ τε πέτραι	καὶ	ὁ τόπος ἐν ᾧ ἂν
[6, 496]	ἂν ἔλθοι. εἴη δ’ ἂν	καὶ	ὁ τοῦ ἡμετέρου ἑταίρου Θεάγους
[6, 508]	ὁρᾶσθαι; Ονπερ καὶ σύ, ἔφη,	καὶ	οἱ ἄλλοι· τὸν ἥλιον γὰρ
[6, 484]	ἦν δ’ ἐγώ, ὦ Γλαύκων,	καὶ	οἱ μὴ διὰ μακροῦ τινος
[6, 494]	αὑτῶν πράγματα οἵ τε οἰκεῖοι	καὶ	οἱ πολῖται. Πῶς δ’ οὔ;
[6, 495]	ἐκ τούτων δὴ τῶν ἀνδρῶν	καὶ	οἱ τὰ μέγιστα κακὰ ἐργαζόμενοι
[6, 495]	πόλεις γίγνονται καὶ τοὺς ἰδιώτας,	καὶ	οἱ τἀγαθά, οἳ ἂν ταύτῃ
[6, 493]	ἐφ’ οἷς ἑκάστας εἴωθεν φθέγγεσθαι,	καὶ	οἵας αὖ ἄλλου φθεγγομένου ἡμεροῦταί
[6, 485]	ἔχοντα πᾶν τὸ συγγενές τε	καὶ	οἰκεῖον τῶν παιδικῶν ἀγαπᾶν. Ορθῶς,
[6, 485]	φύσιν αὐτῶν πρῶτον δεῖ καταμαθεῖν·	καὶ	οἶμαι, ἐὰν ἐκείνην ἱκανῶς ὁμολογήσωμεν,
[6, 491]	γενέσθαι, ὀλιγάκις ἐν ἀνθρώποις φύεσθαι	καὶ	ὀλίγας. ἢ οὐκ οἴει; Σφόδρα
[6, 501]	ἀπ’ ἐκείνου τεκμαιρόμενοι, ὃ δὴ	καὶ	Ομηρος ἐκάλεσεν ἐν τοῖς ἀνθρώποις
[6, 506]	ἔκγονός τε τοῦ ἀγαθοῦ φαίνεται	καὶ	ὁμοιότατος ἐκείνῳ, λέγειν ἐθέλω, εἰ
[6, 495]	ἄλλοι ἐπεισελθόντες ἀνάξιοι ᾔσχυνάν τε	καὶ	ὀνείδηπεριῆψαν, οἷα καὶ σὺ φῂς
[6, 503]	Εὐμαθεῖς καὶ μνήμονες καὶ ἀγχίνοι	καὶ	ὀξεῖς καὶ ὅσα ἄλλα τούτοις
[6, 493]	κατεμάνθανεν, ὅπῃ τε προσελθεῖν χρὴ	καὶ	ὅπῃ ἅψασθαι αὐτοῦ, καὶ ὁπότε
[6, 493]	χρὴ καὶ ὅπῃ ἅψασθαι αὐτοῦ,	καὶ	ὁπότε χαλεπώτατον ἢ πρᾳότατον καὶ
[6, 507]	πολυτελεστάτην τὴν τοῦ ὁρᾶν τε	καὶ	ὁρᾶσθαι δύναμιν ἐδημιούργησεν; Οὐ πάνυ,
[6, 511]	ὄντι ὑποθέσεις, οἷον ἐπιβάσεις τε	καὶ	ὁρμάς, ἵνα μέχρι τοῦ ἀνυποθέτου
[6, 488]	τῇ νηὶ πάντας, ὑπόκωφον δὲ	καὶ	ὁρῶντα ὡσαύτως βραχύ τι καὶ
[6, 503]	μνήμονες καὶ ἀγχίνοι καὶ ὀξεῖς	καὶ	ὅσα ἄλλα τούτοις ἕπεται οἶσθ’
[6, 500]	λόγον ἔχοντα, ταῦτα μιμεῖσθαί τε	καὶ	ὅτι μάλιστα ἀφομοιοῦσθαι. ἢ οἴει
[6, 485]	ἐὰν ἐκείνην ἱκανῶς ὁμολογήσωμεν, ὁμολογήσειν	καὶ	ὅτι οἷοί τε ταῦτα ἔχειν
[6, 497]	φιλοσοφίας ὧν ἕνεκα διαβολὴν εἴληφεν	καὶ	ὅτι οὐ δικαίως, ἐμοὶ μὲν
[6, 489]	βούλει τὸ μετὰ τοῦτο διέλθωμεν,	καὶ	ὅτι οὐδὲ τούτου φιλοσοφία αἰτία,
[6, 496]	αὖ ἱκανῶς ἰδόντες τὴν μανίαν,	καὶ	ὅτι οὐδεὶς οὐδὲν ὑγιὲς ὡς
[6, 485]	Καὶ μήν, ἦν δ’ ἐγώ,	καὶ	ὅτι πάσης αὐτῆς, καὶ οὔτε
[6, 510]	ἔφη, τοῦτό γε οἶδα. Οὐκοῦν	καὶ	ὅτι τοῖς ὁρωμένοις εἴδεσι προσχρῶνται
[6, 504]	ἐγώ, μέτρον τῶν τοιούτων ἀπολεῖπον	καὶ	ὁτιοῦν τοῦ ὄντος οὐ πάνυ
[6, 499]	τοῖς φιλοσόφοις τούτοις τοῖς ὀλίγοις	καὶ	οὐ πονηροῖς, ἀχρήστοις δὲ νῦν
[6, 490]	δέ τι ἐκφεύγει, οὓς δὴ	καὶ	οὐ πονηρούς, ἀχρήστους δὲ καλοῦσι·
[6, 485]	Σώφρων μὴν ὅ γε τοιοῦτος	καὶ	οὐδαμῇ φιλοχρήματος· ὧν γὰρ ἕνεκα
[6, 496]	ὡς ἀληθῶς προσήκοντα ἀκοῦσαι σοφίσματα,	καὶ	οὐδὲν γνήσιον οὐδὲ φρονήσεως (ἄξιον)
[6, 504]	ἐνίοτέ τισιν ἱκανῶς ἤδη ἔχειν	καὶ	οὐδὲν δεῖν περαιτέρω ζητεῖν. Καὶ
[6, 490]	εἶναι πολλοῖς ἑκάστοις, ἀλλ’ ἴοι	καὶ	οὐκ ἀμβλύνοιτο οὐδ’ ἀπολήγοι τοῦ
[6, 491]	καί σοι εὔδηλόν τε φανεῖται	καὶ	οὐκ ἄτοπα δόξει τὰ προειρημένα
[6, 490]	ἁμιλλᾶσθαι ὅ γε ὄντως φιλομαθής,	καὶ	οὐκ (ἐπιμένοι ἐπὶ τοῖς δοξαζομένοις
[6, 503]	τὰ βέβαια αὖ ταῦτα ἤθη	καὶ	οὐκ εὐμετάβολα, οἷς (ἄν τις
[6, 487]	οὕτω καὶ σφεῖς τελευτῶντες ἀποκλείεσθαι	καὶ	οὐκ ἔχειν ὅτι λέγωσιν ὑπὸ
[6, 505]	ἀπομαντευομένη τι εἶναι, ἀποροῦσα δὲ	καὶ	οὐκ ἔχουσα λαβεῖν ἱκανῶς τί
[6, 487]	δεινῶν οἱ μὴ τελευτῶντες ἀποκλείονται	καὶ	οὐκ ἔχουσιν ὅτι (φέρωσιν, οὕτω
[6, 488]	ἐπιμέλειαν ποιεῖσθαι ἐνιαυτοῦ καὶ ὡρῶν	καὶ	οὐρανοῦ καὶ ἄστρων καὶ πνευμάτων
[6, 485]	ἐγώ, καὶ ὅτι πάσης αὐτῆς,	καὶ	οὔτε σμικροῦ οὔτε μείζονος οὔτε
[6, 505]	ἔμπλεῳ τῶν ἑτέρων; ἢ οὐ	καὶ	οὗτοι ἀναγκάζονται ὁμολογεῖν ἡδονὰς εἶναι
[6, 495]	εἰς τὰ ἱερὰ ἀποδιδράσκοντες, ἅσμενοι	καὶ	οὗτοι ἐκ τῶν τεχνῶν ἐκπηδῶσιν
[6, 504]	προσάψαι. καὶ ὑμεῖς ἐξαρκεῖν ἔφατε,	καὶ	οὕτω δὴ ἐρρήθη τὰ τότε
[6, 490]	καὶ ἀληθῶς ζῴη καὶ τρέφοιτο	καὶ	οὕτω λήγοι ὠδῖνος, πρὶν δ’
[6, 507]	δὴ καλὸν καὶ αὐτὸ ἀγαθόν,	καὶ	οὕτω περὶ πάντων ἃ τότε
[6, 504]	ἑταῖρε, ἔφην, περιιτέον τῷ (τοιούτῳ,	καὶ	οὐχ ἧττον μανθάνοντι πονητέον ἢ
[6, 509]	ἀλήθειαν, ὥσπερ ἐκεῖ φῶς τε	καὶ	ὄψιν ἡλιοειδῆ μὲν νομίζειν ὀρθόν,
[6, 498]	Πᾶν τοὐναντίον· μειράκια μὲν ὄντα	καὶ	παῖδας μειρακιώδη παιδείαν καὶ φιλοσοφίαν
[6, 502]	δυσχέρειαν ἐν τῷ πρόσθεν παραλιπόντι	καὶ	παιδογονίαν καὶ τὴν τῶν ἀρχόντων
[6, 502]	μὲν δὴ τῶν γυναικῶν τε	καὶ	παίδων πεπέρανται, τὸ δὲ τῶν
[6, 506]	δ’ ἐγώ, ἀνήρ, καλῶς ἦσθα	καὶ	πάλαι καταφανὴς ὅτι σοι οὐκ
[6, 510]	καὶ λεῖα καὶ φανὰ συνέστηκεν,	καὶ	πᾶν τὸ τοιοῦτον, εἰ κατανοεῖς.
[6, 485]	Ωι δὴ πρὸς τὰ μαθήματα	καὶ	πᾶν τὸ τοιοῦτον ἐρρυήκασιν, περὶ
[6, 510]	τά τε περὶ ἡμᾶς ζῷς	καὶ	πᾶν τὸ φυτευτὸν καὶ τὸ
[6, 491]	φιλοσοφίας. λέγω δὲ ἀνδρείαν, σωφροσύνην	καὶ	πάντα ἃ διήλθομεν. Ατοπον, ἔφη,
[6, 491]	πᾶς ἡμῖν ὁμολογήσει, τοιαύτην φύσιν	καὶ	πάντα ἔχουσαν ὅσα προσετάξαμεν νυνδή,
[6, 488]	ἀεὶ τῷ (ναυκλήρῳ περικεχύσθαι δεομένους	καὶ	πάντα ποιοῦντας ὅπως ἂν σφίσι
[6, 501]	δίκαιον καὶ καλὸν καὶ σῶφρον	καὶ	πάντα τὰ τοιαῦτα, καὶ πρὸς
[6, 491]	καὶ συγγένεια ἐρρωμένη ἐν πόλει	καὶ	πάντα τὰ τούτων οἰκεῖα· ἔχεις
[6, 489]	(εἶναι ἐπὶ ἰατρῶν θύρας ἰέναι	καὶ	πάντα τὸν ἄρχεσθαι δεόμενον ἐπὶ
[6, 490]	ἀλήθεια, ἣν διώκειν αὐτὸν πάντως	καὶ	πάντῃ ἔδει ἢ ἀλαζόνι ὄντι
[6, 493]	διαφέρειν ὁ τὴν τῶν πολλῶν	καὶ	(παντοδαπῶν συνιόντων ὀργὴν καὶ ἡδονὰς
[6, 484]	δὲ μὴ ἀλλ’ ἐν πολλοῖς	καὶ	παντοίως ἴσχουσιν πλανώμενοι οὐ φιλόσοφοι,
[6, 486]	σμικρολογία ψυχῇ μελλούσῃ τοῦ ὅλου	καὶ	παντὸς ἀεὶ ἐπορέξεσθαι θείου τε
[6, 488]	οὐρανοῦ καὶ ἄστρων καὶ πνευμάτων	καὶ	πάντων τῶν τῇ τέχνῃ προσηκόντων,
[6, 487]	μακρότερον ἐνδιατρίψωσιν, τοὺς μὲν πλείστους	καὶ	πάνυ ἀλλοκότους γιγνομένους, ἵνα μὴ
[6, 499]	ἡμεῖς ἀδύνατα λέγομεν· χαλεπὰ δὲ	καὶ	παρ’ ἡμῶν ὁμολογεῖται. Καὶ ἐμοί,
[6, 503]	ἄττα ἦν τὰ λεγόμενα παρεξιόντος	καὶ	παρακαλυπτομένου τοῦ (λόγου, πεφοβημένου κινεῖν
[6, 497]	δὲ καὶ νῦν ὡς προθύμως	καὶ	παρακινδυνευτικῶς μέλλω λέγειν, ὅτι τοὐναντίον
[6, 485]	γε, ὦ φίλε, εἰκός, ἀλλὰ	καὶ	πᾶσα ἀνάγκη τὸν ἐρωτικῶς του
[6, 495]	τὰ λεγόμενα ἀγαθά, πλοῦτοί τε	καὶ	πᾶσα ἡ τοιαύτη παρασκευή; Οὐ
[6, 489]	πόλεσι δίδασκέ τε τὴν εἰκόνα	καὶ	πειρῶ πείθειν ὅτι πολὺ ἂν
[6, 502]	αὐτοὺς ἀλλὰ (παντάπασι πρᾴους γεγονέναι	καὶ	πεπεῖσθαι, ἵνα, εἰ μή τι,
[6, 494]	ἔπος λέγοντάς τε καὶ πράττοντας	καὶ	περὶ αὐτόν, ὅπως ἂν μὴ
[6, 504]	διανόημα) ὃ μέντοι μέγιστον μάθημα	καὶ	περὶ ὅτι αὐτὸ λέγεις, οἴει
[6, 505]	οὐδὲ πίστει χρήσασθαι μονίμῳ οἵᾳ	καὶ	περὶ τἆλλα, διὰ τοῦτο δὲ
[6, 494]	αὐτόν, ὅπως ἂν μὴ πεισθῇ,	καὶ	περὶ τὸν πείθοντα, ὅπως ἂν
[6, 506]	καὶ τῶν ἄλλων διῆλθες, οὕτω	καὶ	περὶ τοῦ ἀγαθοῦ διέλθῃς. Καὶ
[6, 488]	νεὼς ἄρχειν χρωμένους τοῖς ἐνοῦσι,	καὶ	πίνοντάς τε καὶ εὐωχουμένους πλεῖν
[6, 491]	πάντα φθείρει καὶ ἀποσπᾷ, κάλλος	καὶ	πλοῦτος καὶ ἰσχὺς σώματος καὶ
[6, 488]	ὡρῶν καὶ οὐρανοῦ καὶ ἄστρων	καὶ	πνευμάτων καὶ πάντων τῶν τῇ
[6, 507]	Πολλὰ καλά, ἦν δ’ ἐγώ,	καὶ	πολλὰ ἀγαθὰ καὶ ἕκαστα οὕτως
[6, 505]	μήν; Οὐκοῦν ὅτι μὲν μεγάλαι	καὶ	πολλαὶ ἀμφισβητήσεις περὶ αὐτοῦ, φανερόν;
[6, 509]	Οἶμαι μέν, ἦν δ’ ἐγώ,	καὶ	πολύ· ὅμως δέ, ὅσα γ’
[6, 500]	τῷ μὴ φθονερῷ ἄφθονόν τε	καὶ	πρᾷον ὄντα; ἐγὼ μὲν γάρ
[6, 494]	πᾶν δ’ ἔπος λέγοντάς τε	καὶ	πράττοντας καὶ περὶ αὐτόν, ὅπως
[6, 492]	οἵους βούλονται εἶναι καὶ νέους	καὶ	πρεσβυτέρους καὶ ἄνδρας καὶ γυναῖκας;
[6, 494]	ἄρα δεόμενοι καὶ τιμῶντες, προκαταλαμβάνοντες	καὶ	προκολακεύοντες τὴν μέλλουσαν αὐτοῦ δύναμιν.
[6, 501]	σῶφρον καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα,	καὶ	πρὸς ἐκεῖν’ αὖ τὸ ἐν
[6, 505]	οἶσθ’ ὅτι μέλλω τοῦτο λέγειν,	καὶ	πρὸς τούτῳ ὅτι αὐτὴν οὐχ
[6, 495]	ταύτην γιγνομένην, καλῶν (δὲ ὀνομάτων	καὶ	προσχημάτων μεστήν, ὥσπερ οἱ ἐκ
[6, 488]	εἴτε μιᾶς· ναύκληρον μεγέθει μὲν	καὶ	(ῥώμῃ ὑπὲρ τοὺς ἐν τῇ
[6, 510]	πλάττουσίν τε καὶ γράφουσιν, ὧν	καὶ	σκιαὶ καὶ ἐν ὕδασιν εἰκόνες
[6, 506]	οὖν αἰσχρὰ θεάσασθαι, τυφλά τε	καὶ	σκολιά, ἐξὸν (παρ’ ἄλλων ἀκούειν
[6, 495]	ἰδεῖν ἀργύριον κτησαμένου χαλκέως φαλακροῦ	καὶ	σμικροῦ, νεωστὶ μὲν ἐκ δεσμῶν
[6, 490]	τούτοις ἀνδρεία, μεγαλοπρέπεια, εὐμάθεια, μνήμη·	καὶ	σοῦ ἐπιλαβομένου ὅτι πᾶς μὲν
[6, 493]	δόγματα, ἃ δοξάζουσιν ὅταν ἁθροισθῶσιν,	καὶ	σοφίαν ταύτην καλεῖν· οἷόνπερ ἂν
[6, 504]	πέρι καὶ σωφροσύνης καὶ ἀνδρείας	καὶ	σοφίας ὃ ἕκαστον εἴη. Μὴ
[6, 492]	πείθοντες οὗτοι οἱ παιδευταί τε	καὶ	σοφισταί. ἢ οὐκ οἶσθα ὅτι
[6, 498]	μὲν ἡ ῥώμη, πολιτικῶν δὲ	καὶ	(στρατειῶν ἐκτὸς γίγνηται, τότε ἤδη
[6, 497]	κατάστασιν πόλεως φιλοσόφου φύσεως· διὸ	καὶ	στρέφεσθαί τε καὶ ἀλλοιοῦσθαι αὐτήν,
[6, 504]	πάνυ, ἦν δ’ ἐγώ, ἀλλὰ	καὶ	σὺ ἐρώτα. πάντως αὐτὸ οὐκ
[6, 508]	καὶ τὰ ὁρώμενα ὁρᾶσθαι; Ονπερ	καὶ	σύ, ἔφη, καὶ οἱ ἄλλοι·
[6, 492]	αὐτῇ βοηθήσας θεῶν τύχῃ. ἢ	καὶ	σὺ ἡγῇ, ὥσπερ οἱ πολλοί,
[6, 497]	τῆς πολιτείας τὸν αὐτὸν ὅνπερ	καὶ	σὺ ὁ νομοθέτης ἔχων τοὺς
[6, 495]	ᾔσχυνάν τε καὶ ὀνείδηπεριῆψαν, οἷα	καὶ	σὺ φῂς ὀνειδίζειν τοὺς ὀνειδίζοντας,
[6, 491]	καὶ πλοῦτος καὶ ἰσχὺς σώματος	καὶ	συγγένεια ἐρρωμένη ἐν πόλει καὶ
[6, 487]	εὐμαθής, μεγαλοπρεπής, εὔχαρις, φίλος τε	καὶ	συγγενὴς ἀληθείας, δικαιοσύνης, ἀνδρείας, σωφροσύνης;
[6, 511]	σαφηνείας ἡγησάμενος μετέχειν. Μανθάνω, ἔφη,	καὶ	συγχωρῶ καὶ τάττω ὡς λέγεις.
[6, 500]	γενήσεσθαι σωφροσύνης τε καὶ δικαιοσύνης	καὶ	συμπάσης τῆς δημοτικῆς ἀρετῆς; Ηκιστά
[6, 487]	οὐκ ἔχουσιν ὅτι (φέρωσιν, οὕτω	καὶ	σφεῖς τελευτῶντες ἀποκλείεσθαι καὶ οὐκ
[6, 501]	τὸ φύσει δίκαιον καὶ καλὸν	καὶ	σῶφρον καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα,
[6, 490]	τε καὶ δίκαιον ἦθος, ᾧ	καὶ	σωφροσύνην ἕπεσθαι. Ορθῶς, ἔφη. Καὶ
[6, 504]	διαστησάμενοι συνεβιβάζομεν δικαιοσύνης τε πέρι	καὶ	σωφροσύνης καὶ ἀνδρείας καὶ σοφίας
[6, 506]	ἡμῖν, κἂν ὥσπερ δικαιοσύνης πέρι	καὶ	σωφροσύνης καὶ τῶν ἄλλων διῆλθες,
[6, 496]	πάντα λογισμῷ λαβών, ἡσυχίαν ἔχων	καὶ	τὰ αὑτοῦ πράττων, οἷον ἐν
[6, 484]	οἷόν τε ἀκριβέστατα, οὕτω δὴ	καὶ	τὰ ἐνθάδε νόμιμα καλῶν τε
[6, 502]	δ’ ἐγώ, τιθέντος τοὺς νόμους	καὶ	τὰ ἐπιτηδεύματα ἃ διεληλύθαμεν, οὐ
[6, 484]	τίθεσθαί τε, ἐὰν δέῃ τίθεσθαι,	καὶ	τὰ κείμενα φυλάττοντες σῴζειν; Οὐ
[6, 495]	τοῦ ἐκπεσεῖν ἐκ τοῦ ἐπιτηδεύματος,	καὶ	τὰ λεγόμενα ἀγαθά, πλοῦτοί τε
[6, 503]	πολλοῖς γυμνάζειν δεῖ, σκοποῦντας εἰ	καὶ	τὰ μέγιστα μαθήματα δυνατὴ ἔσται
[6, 502]	ἦλθεν τὸ δεῖν αὐτὰ διελθεῖν.	(καὶ	τὰ μὲν δὴ τῶν γυναικῶν
[6, 508]	νοητῷ τόπῳ πρός τε νοῦν	καὶ	τὰ νοούμενα, τοῦτο τοῦτον ἐν
[6, 508]	τε ποιεῖ ὁρᾶν ὅτι κάλλιστα	καὶ	τὰ ὁρώμενα ὁρᾶσθαι; Ονπερ καὶ
[6, 508]	τῷ ὁρατῷ πρός τε ὄψιν	καὶ	τὰ ὁρώμενα. Πῶς; ἔφη· ἔτι
[6, 510]	τε περιττὸν καὶ τὸ ἄρτιον	καὶ	τὰ σχήματα καὶ γωνιῶν τριττὰ
[6, 488]	αὐτῶν, οἷον οἱ γραφῆς τραγελάφους	καὶ	τὰ τοιαῦτα μειγνύντες γράφουσιν. νόησον
[6, 510]	τὰς γεωμετρίας τε καὶ λογισμοὺς	καὶ	τὰ τοιαῦτα πραγματευόμενοι, ὑποθέμενοι τό
[6, 494]	ἡγούμενον καὶ τὰ τῶν Ελλήνων	καὶ	τὰ τῶν βαρβάρων ἱκανὸν ἔσεσθαι
[6, 494]	οὐ πληρωθήσεσθαι ἀμηχάνου ἐλπίδος, ἡγούμενον	καὶ	τὰ τῶν Ελλήνων καὶ τὰ
[6, 507]	ἐγώ, καὶ ἀκοῇ τὰ ἀκουόμενα,	καὶ	ταῖς ἄλλαις αἰσθήσεσι πάντα τὰ
[6, 511]	τὸ ὑπὸ ταῖς γεωμετρίαις τε	καὶ	ταῖς ταύτης ἀδελφαῖς τέχναις λέγεις.
[6, 510]	ἀλλ’ οὐ (ταύτης ἣν γράφουσιν,	καὶ	τἆλλα οὕτως, αὐτὰ μὲν ταῦτα
[6, 505]	ἀκήκοας, ᾗ δὴ καὶ δίκαια	καὶ	τἆλλα προσχρησάμενα χρήσιμα καὶ ὠφέλιμα
[6, 511]	ἀπόδος καὶ τῷ τελευταίῳ εἰκασίαν,	καὶ	τάξον αὐτὰ ἀνὰ λόγον, ὥσπερ
[6, 504]	μεγίστων μὴ μεγίστας ἀξιοῦν εἶναι	καὶ	τὰς ἀκριβείας; Καὶ μάλα, ἔφη,
[6, 491]	ἦν δ’ ἐγώ, ὦ Αδείμαντε,	καὶ	τὰς ψυχὰς οὕτω φῶμεν τὰς
[6, 495]	ὥσπερ τὰ σώματα λελώβηνται, οὕτω	(καὶ	τὰς ψυχὰς συγκεκλασμένοι τε καὶ
[6, 511]	μετέχειν. Μανθάνω, ἔφη, καὶ συγχωρῶ	καὶ	τάττω ὡς λέγεις.
[6, 485]	τ’ ἔσονται οἱ αὐτοὶ κἀκεῖνα	καὶ	ταῦτα ἔχειν; Πάνυ μὲν οὖν.
[6, 499]	τοι χάριν, ἦν δ’ ἐγώ,	καὶ	ταῦτα προορώμενοι (ἡμεῖς τότε καὶ
[6, 511]	αὐτοῖς δι’ αὐτῶν εἰς αὐτά,	καὶ	τελευτᾷ εἰς εἴδη. Μανθάνω, ἔφη,
[6, 498]	πάρεργον, τοὺς μέλλοντας εὐδαιμόνως βιώσεσθαι	καὶ	τελευτήσαντας τῷ βίῳ τῷ βεβιωμένῳ
[6, 503]	καὶ γέρα δοτέον καὶ ζῶντι	καὶ	τελευτήσαντι καὶ ἆθλα. τοιαῦτ’ ἄττα
[6, 486]	μελλούσῃ τοῦ ὄντος ἱκανῶς τε	καὶ	τελέως ψυχῇ μεταλήψεσθαι; ~(Αναγκαιότατα μὲν
[6, 511]	ἐκεῖνα ὡς ἐναργέσι δεδοξασμένοις τε	καὶ	τετιμημένοις. (Μανθάνω, ἔφη, ὅτι τὸ
[6, 499]	βούλονται εἴτε μή, πόλεως ἐπιμεληθῆναι,	καὶ	τῇ πόλει κατηκόῳ γενέσθαι, ἢ
[6, 491]	ἢ οἴει τὰ μεγάλα ἀδικήματα	καὶ	τὴν ἄκρατον πονηρίαν ἐκ φαύλης
[6, 496]	τόν τε ἐνθάδε βίον βιώσεται	καὶ	τὴν ἀπαλλαγὴν αὐτοῦ μετὰ καλῆς
[6, 509]	ὁρᾶσθαι δύναμιν παρέχειν φήσεις, ἀλλὰ	καὶ	τὴν γένεσιν καὶ αὔξην καὶ
[6, 508]	αἰσθήσεις ὀργάνων. Πολύ γε. Οὐκοῦν	καὶ	τὴν δύναμιν ἣν ἔχει ἐκ
[6, 500]	ἄρτι τήν τε φύσιν αὐτῶν	καὶ	τὴν ἐπιτήδευσιν, ἵνα μὴ ἡγῶνταί
[6, 488]	οἰόμενοι δυνατὸν εἶναι λαβεῖν ἅμα	καὶ	τὴν κυβερνητικήν. τοιούτων δὴ περὶ
[6, 509]	ἀλλὰ καὶ τὸ εἶναί τε	καὶ	τὴν οὐσίαν ὑπ’ ἐκείνου αὐτοῖς
[6, 486]	ἀναγκασθήσεται τελευτῶν αὑτόν τε μισεῖν	καὶ	τὴν τοιαύτην πρᾶξιν; Πῶς δ’
[6, 510]	καὶ μάλα. Σκόπει δὴ αὖ	καὶ	τὴν τοῦ νοητοῦ τομὴν ᾗ
[6, 502]	τῷ πρόσθεν παραλιπόντι καὶ παιδογονίαν	καὶ	τὴν τῶν ἀρχόντων κατάστασιν, εἰδότι
[6, 511]	δοκεῖς τὴν τῶν γεωμετρικῶν τε	καὶ	τὴν τῶν τοιούτων ἕξιν ἀλλ’
[6, 494]	δ’ οὔ; (Υποκείσονται ἄρα δεόμενοι	καὶ	τιμῶντες, προκαταλαμβάνοντες καὶ προκολακεύοντες τὴν
[6, 510]	πραγματευόμενοι, ὑποθέμενοι τό τε περιττὸν	καὶ	τὸ ἄρτιον καὶ τὰ σχήματα
[6, 503]	ὀξύτητος φέρονται ὅπῃ ἂν τύχωσιν,	καὶ	τὸ βέβαιον ἅπαν αὐτῶν ἐξοίχεται.
[6, 503]	ἐν ἡδοναῖς τε καὶ λύπαις,	καὶ	τὸ δόγμα τοῦτο μήτ’ ἐν
[6, 509]	ὑπὸ τοῦ ἀγαθοῦ παρεῖναι, ἀλλὰ	καὶ	τὸ εἶναί τε καὶ τὴν
[6, 485]	ἐλέγομεν. Τὸ ποῖον; Τὴν ἀψεύδειαν	καὶ	τὸ ἑκόντας εἶναι μηδαμῇ προσδέχεσθαι
[6, 492]	γάρ, ἦν δ’ ἐγώ, ἀλλὰ	καὶ	τὸ ἐπιχειρεῖν πολλὴ ἄνοια. οὔτε
[6, 497]	γὰρ δὴ μεγάλα πάντα ἐπισφαλῆ,	καὶ	τὸ λεγόμενον τὰ καλὰ τῷ
[6, 497]	χαλεπὴν αὐτοῦ τὴν ἀπόδειξιν· ἐπεὶ	καὶ	τὸ λοιπὸν οὐ πάντων ῥᾷστον
[6, 508]	μὲν οὗ καταλάμπει ἀλήθειά τε	καὶ	τὸ ὄν, εἰς τοῦτο ἀπερείσηται,
[6, 504]	εἴην δίκαιος μὴ ἀκούειν. Η	καὶ	τὸ προρρηθὲν αὐτῶν; Τὸ ποῖον
[6, 510]	ζῷς καὶ πᾶν τὸ φυτευτὸν	καὶ	τὸ σκευαστὸν ὅλον γένος. Τίθημι,
[6, 494]	ἐγώ, διὰ τὸ εὖ πεφυκέναι	καὶ	τὸ συγγενὲς (τῶν λόγων εἰσαισθάνηταί
[6, 508]	φαίνεται. Τί μήν; Οὕτω τοίνυν	καὶ	τὸ τῆς ψυχῆς ὧδε νόει·
[6, 509]	τό τε τοῦ ὁρωμένου γένους	καὶ	τὸ τοῦ νοουμένου, καί σοι
[6, 505]	οὐκ ἔγωγ’ ἔφη. Αλλὰ μὴν	καὶ	τόδε γε οἶσθα, ὅτι τοῖς
[6, 486]	σπουδάζειν. Οὕτω. ~(Καὶ μήν που	καὶ	τόδε δεῖ σκοπεῖν, ὅταν κρίνειν
[6, 493]	ἦν δ’ ἐγώ, πρὸς τούτοις	καὶ	τόδε δοξάτω. Τὸ ποῖον; Εκαστος
[6, 495]	τε καὶ διαφθορὰ (τοσαύτη τε	καὶ	τοιαύτη τῆς βελτίστης φύσεως εἰς
[6, 504]	ἔμοιγε, ἔφη, μετρίως· ἐφαίνετο μὴν	καὶ	τοῖς ἄλλοις. (Αλλ’ ὦ φίλε,
[6, 496]	ὀνῆσαι προαπολόμενος ἀνωφελὴς αὑτῷ τε	καὶ	τοῖς ἄλλοις ἂν γένοιτο— ταῦτα
[6, 508]	ὁ ἥλιος καταλάμπει, σαφῶς ὁρῶσι,	καὶ	τοῖς αὐτοῖς τούτοις ὄμμασιν ἐνοῦσα
[6, 488]	φάσκοντας μηδὲ διδακτὸν εἶναι, ἀλλὰ	καὶ	τὸν λέγοντα ὡς διδακτὸν ἑτοίμους
[6, 509]	τὸ μὲν νοητοῦ γένους τε	καὶ	τόπου, τὸ δ’ αὖ ὁρατοῦ,
[6, 506]	ἦν, περὶ δὴ τὸ τοιοῦτον	~καὶ	(τοσοῦτον οὕτω φῶμεν δεῖν ἐσκοτῶσθαι
[6, 497]	τοῦτο δὲ αὐτὸ ἐρρήθη μὲν	καὶ	τότε, ὅτι δεήσοι τι ἀεὶ
[6, 507]	ὅς. Τὴν δὲ τῆς ὄψεως	καὶ	τοῦ ὁρατοῦ οὐκ ἐννοεῖς ὅτι
[6, 498]	ἂν ἢ πείσωμεν καὶ τοῦτον	καὶ	τοὺς ἄλλους, ἢ προὔργου τι
[6, 495]	κακὰ ἐργαζόμενοι τὰς πόλεις γίγνονται	καὶ	τοὺς ἰδιώτας, καὶ οἱ τἀγαθά,
[6, 510]	ὅτι τοῖς ὁρωμένοις εἴδεσι προσχρῶνται	καὶ	τοὺς λόγους περὶ αὐτῶν ποιοῦνται,
[6, 489]	ἄρτι ἐλέγομεν ναύταις οὐχ ἁμαρτήσῃ,	καὶ	τοὺς ὑπὸ τούτων ἀχρήστους λεγομένους
[6, 497]	ἐπιχώριον φιλεῖ κρατούμενον ἰέναι, οὕτω	καὶ	τοῦτο τὸ γένος νῦν μὲν
[6, 498]	ἀνήσομεν, ἕως ἂν ἢ πείσωμεν	καὶ	τοῦτον καὶ τοὺς ἄλλους, ἢ
[6, 490]	τί ποθ’ οἱ πολλοὶ κακοί,	καὶ	τούτου δὴ ἕνεκα πάλιν ἀνειλήφαμεν
[6, 505]	δὴ διώκει μὲν ἅπασα ψυχὴ	καὶ	τούτου ἕνεκα πάντα (πράττει, ἀπομαντευομένη
[6, 496]	ἢ οὐδενὶ τῶν ἔμπροσθεν γέγονεν.	καὶ	τούτων δὴ τῶν ὀλίγων οἱ
[6, 490]	γνοίη τε καὶ ἀληθῶς ζῴη	καὶ	τρέφοιτο καὶ οὕτω λήγοι ὠδῖνος,
[6, 509]	καὶ τὴν γένεσιν καὶ αὔξην	καὶ	τροφήν, οὐ γένεσιν αὐτὸν ὄντα.
[6, 508]	τὴν ἀλήθειαν παρέχον τοῖς γιγνωσκομένοις	καὶ	τῷ γιγνώσκοντι τὴν δύναμιν ἀποδιδὸν
[6, 511]	τῷ τρίτῳ δὲ πίστιν ἀπόδος	καὶ	τῷ τελευταίῳ εἰκασίαν, καὶ τάξον
[6, 506]	ὥσπερ δικαιοσύνης πέρι καὶ σωφροσύνης	καὶ	τῶν ἄλλων διῆλθες, οὕτω καὶ
[6, 505]	τἆλλα, διὰ τοῦτο δὲ ἀποτυγχάνει	καὶ	τῶν ἄλλων εἴ τι ὄφελος
[6, 497]	ἀνθρώπινα, τά τε τῶν φύσεων	καὶ	τῶν ἐπιτηδευμάτων. δῆλος δὴ οὖν
[6, 496]	ἡδὺ καὶ μακάριον τὸ κτῆμα,	καὶ	τῶν πολλῶν αὖ ἱκανῶς ἰδόντες
[6, 507]	ἐμέ τε δύνασθαι αὐτὴν ἀποδοῦναι	καὶ	ὑμᾶς κομίσασθαι, ἀλλὰ μὴ ὥσπερ
[6, 504]	ἀποδείξεις οἷόν τ’ εἴη προσάψαι.	καὶ	ὑμεῖς ἐξαρκεῖν ἔφατε, καὶ οὕτω
[6, 506]	ὁμοιότατος ἐκείνῳ, λέγειν ἐθέλω, εἰ	καὶ	ὑμῖν φίλον, εἰ δὲ μή,
[6, 503]	ἔχει καὶ δυσμαθῶς ὥσπερ ἀπονεναρκωμένα,	καὶ	ὕπνου τε καὶ χάσμης ἐμπίμπλανται,
[6, 510]	ὅσα πυκνά τε καὶ λεῖα	καὶ	φανὰ συνέστηκεν, καὶ πᾶν τὸ
[6, 496]	γεννᾶν τοὺς τοιούτους; οὐ νόθα	καὶ	φαῦλα; Πολλὴ ἀνάγκη. Τί δέ;
[6, 492]	ῥοῦν ᾗ ἂν οὗτος φέρῃ,	καὶ	φήσειν τε τὰ αὐτὰ τούτοις
[6, 485]	καὶ μὴ πλανωμένης ὑπὸ γενέσεως	καὶ	φθορᾶς. Ωμολογήσθω. Καὶ μήν, ἦν
[6, 500]	προσῆκον ἐπ&