Livre, Chap.
[6, 502]	περὶ τῆς νομοθεσίας ἄριστα μὲν	εἶναι	ἃ λέγομεν, εἰ γένοιτο, χαλεπὰ
[6, 505]	εἰδόσιν; φρόνησιν γὰρ αὐτό φασιν	εἶναι	ἀγαθοῦ, ὡς αὖ συνιέντων ἡμῶν
[6, 494]	ἦν δ’ ἐγώ, πλῆθος ἀδύνατον	εἶναι.	Αδύνατον. Καὶ τοὺς φιλοσοφοῦντας ἄρα
[6, 508]	τὴν τοῦ ἀγαθοῦ ἰδέαν φάθι	εἶναι·	αἰτίαν δ’ ἐπιστήμης οὖσαν καὶ
[6, 488]	δὲ τούτοις φάσκοντας μηδὲ διδακτὸν	εἶναι,	ἀλλὰ καὶ τὸν λέγοντα ὡς
[6, 505]	ἕνεκα πάντα (πράττει, ἀπομαντευομένη τι	εἶναι,	ἀποροῦσα δὲ καὶ οὐκ ἔχουσα
[6, 494]	κτήσει αὐτοῦ, ἆρ’ εὐπετὲς οἴει	εἶναι	εἰσακοῦσαι διὰ τοσούτων κακῶν; Πολλοῦ
[6, 489]	πλούσιος ἐάντε πένης κάμνῃ, ἀναγκαῖον	(εἶναι	ἐπὶ ἰατρῶν θύρας ἰέναι καὶ
[6, 487]	ἄρξωσιν, οὓς ἀχρήστους ὁμολογοῦμεν αὐταῖς	εἶναι;	Ερωτᾷς, ἦν δ’ ἐγώ, ἐρώτημα
[6, 486]	Αλήθειαν δ’ ἀμετρίᾳ ἡγῇ συγγενῆ	εἶναι	ἢ ἐμμετρίᾳ; Εμμετρίᾳ. Εμμετρον ἄρα
[6, 506]	πότερον ἐπιστήμην τὸ ἀγαθὸν φῂς	εἶναι	ἢ ἡδονήν, ἢ ἄλλο τι
[6, 485]	οὐκ ἄλλους πόλεων ἡγεμόνας δεῖ	εἶναι	ἢ τούτους. Πῶς; Τοῦτο μὲν
[6, 494]	ὅπως πλῆθος ἀνέξεται ἢ ἡγήσεαι	εἶναι;	Ηκιστά γ’ ἔφη. Φιλόσοφον μὲν
[6, 509]	ἐγώ, ὥσπερ λέγομεν, δύο αὐτὼ	εἶναι,	καὶ βασιλεύειν τὸ μὲν νοητοῦ
[6, 492]	αὐτὰ τούτοις καλὰ καὶ αἰσχρὰ	εἶναι,	καὶ ἐπιτηδεύσειν ἅπερ ἂν οὗτοι,
[6, 505]	δὴ αὐτοῖς οἶμαι ὁμολογεῖν ἀγαθὰ	εἶναι	καὶ κακὰ ταὐτά. ἦ γάρ;
[6, 492]	τελεώτατα καὶ ἀπεργάζεσθαι οἵους βούλονται	εἶναι	καὶ νέους καὶ πρεσβυτέρους καὶ
[6, 486]	τ’ εἴη ἐπιστήμης μὴ κενὸς	εἶναι;	Καὶ πῶς; Ανόνητα δὴ πονῶν
[6, 504]	δὲ μεγίστων μὴ μεγίστας ἀξιοῦν	εἶναι	καὶ τὰς ἀκριβείας; Καὶ μάλα,
[6, 505]	καὶ οὗτοι ἀναγκάζονται ὁμολογεῖν ἡδονὰς	εἶναι	κακάς; Σφόδρα γε. Συμβαίνει δὴ
[6, 488]	τούτου μήτε μελέτην οἰόμενοι δυνατὸν	εἶναι	λαβεῖν ἅμα καὶ τὴν κυβερνητικήν.
[6, 485]	Τὴν ἀψεύδειαν καὶ τὸ ἑκόντας	εἶναι	μηδαμῇ προσδέχεσθαι τὸ ψεῦδος ἀλλὰ
[6, 500]	ἀφομοιοῦσθαι. ἢ οἴει τινὰ μηχανὴν	εἶναι,	ὅτῳ τις ὁμιλεῖ ἀγάμενος, μὴ
[6, 493]	οὐκ ἄτοπος ἄν σοι δοκεῖ	εἶναι	παιδευτής; Εμοιγ’ ἔφη. Η οὖν
[6, 486]	ἀλλὰ μνημονικὴν αὐτὴν ζητῶμεν δεῖν	εἶναι.	Παντάπασι μὲν οὖν. Αλλ’ οὐ
[6, 505]	ἀγαθοῦ. ἢ οἴει τι πλέον	εἶναι	πᾶσαν κτῆσιν ἐκτῆσθαι, μὴ μέντοι
[6, 506]	δ’ ἐγώ· δοκεῖ σοι δίκαιον	εἶναι	περὶ ὧν τις μὴ οἶδεν
[6, 506]	(ἐστὶ τἀγαθὸν ἐάσωμεν τὸ νῦν	εἶναι—	πλέον γάρ μοι φαίνεται ἢ
[6, 490]	οὐκ (ἐπιμένοι ἐπὶ τοῖς δοξαζομένοις	εἶναι	πολλοῖς ἑκάστοις, ἀλλ’ ἴοι καὶ
[6, 484]	ποτέρους δὴ δεῖ πόλεως ἡγεμόνας	εἶναι;	Πῶς οὖν λέγοντες ἂν αὐτό,
[6, 492]	τοὺς ταῦτα λέγοντας μεγίστους (μὲν	εἶναι	σοφιστάς, παιδεύειν δὲ τελεώτατα καὶ
[6, 485]	δ’ ὅς. Η οὖν δυνατὸν	εἶναι	τὴν αὐτὴν φύσιν φιλόσοφόν τε
[6, 494]	καὶ ἀνδρεία καὶ μεγαλοπρέπεια ταύτης	εἶναι	τῆς φύσεως. Ναί. Οὐκοῦν εὐθὺς
[6, 508]	ἔφη, πολλοῦ γε δεῖ ἄτιμον	εἶναι.	Τίνα οὖν ἔχεις αἰτιάσασθαι τῶν
[6, 505]	τοῖς μὲν πολλοῖς ἡδονὴ δοκεῖ	εἶναι	τὸ ἀγαθόν, τοῖς δὲ κομψοτέροις
[6, 511]	ὅτι μέντοι βούλει διορίζειν σαφέστερον	εἶναι	τὸ ὑπὸ τῆς τοῦ διαλέγεσθαι
[6, 486]	οἴει τούτῳ μέγα τι δοκεῖν	εἶναι	τὸν ἀνθρώπινον βίον; Αδύνατον, ἦ
[6, 501]	μὴ τὴν φύσιν αὐτῶν οἰκείαν	εἶναι	τοῦ ἀρίστου, ἣν ἡμεῖς διήλθομεν;
[6, 500]	τοὺς πολλοὺς διακεῖσθαι ἐκείνους αἰτίους	εἶναι	τοὺς ἔξωθεν οὐ προσῆκον ἐπεισκεκωμακότας,
[6, 501]	ὄντος τε καὶ ἀληθείας ἐραστὰς	εἶναι	τοὺς φιλοσόφους; Ατοπον μεντἄν, ἔφη,
[6, 497]	τοῦτο καὶ ἐπαιτιῶμαι, μηδεμίαν ἀξίαν	εἶναι	τῶν νῦν κατάστασιν πόλεως φιλοσόφου
[6, 492]	ὥσπερ οἱ πολλοί, διαφθειρομένους τινὰς	εἶναι	ὑπὸ σοφιστῶν νέους, διαφθείροντας δέ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 23/03/2006