Livre, Chap. |
[6, 502] |
περὶ
τῆς
νομοθεσίας
ἄριστα
μὲν
|
εἶναι |
ἃ
λέγομεν,
εἰ
γένοιτο,
χαλεπὰ |
[6, 505] |
εἰδόσιν;
φρόνησιν
γὰρ
αὐτό
φασιν
|
εἶναι |
ἀγαθοῦ,
ὡς
αὖ
συνιέντων
ἡμῶν |
[6, 494] |
ἦν
δ’
ἐγώ,
πλῆθος
ἀδύνατον
|
εἶναι. |
Αδύνατον.
Καὶ
τοὺς
φιλοσοφοῦντας
ἄρα |
[6, 508] |
τὴν
τοῦ
ἀγαθοῦ
ἰδέαν
φάθι
|
εἶναι· |
αἰτίαν
δ’
ἐπιστήμης
οὖσαν
καὶ |
[6, 488] |
δὲ
τούτοις
φάσκοντας
μηδὲ
διδακτὸν
|
εἶναι, |
ἀλλὰ
καὶ
τὸν
λέγοντα
ὡς |
[6, 505] |
ἕνεκα
πάντα
(πράττει,
ἀπομαντευομένη
τι
|
εἶναι, |
ἀποροῦσα
δὲ
καὶ
οὐκ
ἔχουσα |
[6, 494] |
κτήσει
αὐτοῦ,
ἆρ’
εὐπετὲς
οἴει
|
εἶναι |
εἰσακοῦσαι
διὰ
τοσούτων
κακῶν;
Πολλοῦ |
[6, 489] |
πλούσιος
ἐάντε
πένης
κάμνῃ,
ἀναγκαῖον
|
(εἶναι |
ἐπὶ
ἰατρῶν
θύρας
ἰέναι
καὶ |
[6, 487] |
ἄρξωσιν,
οὓς
ἀχρήστους
ὁμολογοῦμεν
αὐταῖς
|
εἶναι; |
Ερωτᾷς,
ἦν
δ’
ἐγώ,
ἐρώτημα |
[6, 486] |
Αλήθειαν
δ’
ἀμετρίᾳ
ἡγῇ
συγγενῆ
|
εἶναι |
ἢ
ἐμμετρίᾳ;
Εμμετρίᾳ.
Εμμετρον
ἄρα |
[6, 506] |
πότερον
ἐπιστήμην
τὸ
ἀγαθὸν
φῂς
|
εἶναι |
ἢ
ἡδονήν,
ἢ
ἄλλο
τι |
[6, 485] |
οὐκ
ἄλλους
πόλεων
ἡγεμόνας
δεῖ
|
εἶναι |
ἢ
τούτους.
Πῶς;
Τοῦτο
μὲν |
[6, 494] |
ὅπως
πλῆθος
ἀνέξεται
ἢ
ἡγήσεαι
|
εἶναι; |
Ηκιστά
γ’
ἔφη.
Φιλόσοφον
μὲν |
[6, 509] |
ἐγώ,
ὥσπερ
λέγομεν,
δύο
αὐτὼ
|
εἶναι, |
καὶ
βασιλεύειν
τὸ
μὲν
νοητοῦ |
[6, 492] |
αὐτὰ
τούτοις
καλὰ
καὶ
αἰσχρὰ
|
εἶναι, |
καὶ
ἐπιτηδεύσειν
ἅπερ
ἂν
οὗτοι, |
[6, 505] |
δὴ
αὐτοῖς
οἶμαι
ὁμολογεῖν
ἀγαθὰ
|
εἶναι |
καὶ
κακὰ
ταὐτά.
ἦ
γάρ; |
[6, 492] |
τελεώτατα
καὶ
ἀπεργάζεσθαι
οἵους
βούλονται
|
εἶναι |
καὶ
νέους
καὶ
πρεσβυτέρους
καὶ |
[6, 486] |
τ’
εἴη
ἐπιστήμης
μὴ
κενὸς
|
εἶναι; |
Καὶ
πῶς;
Ανόνητα
δὴ
πονῶν |
[6, 504] |
δὲ
μεγίστων
μὴ
μεγίστας
ἀξιοῦν
|
εἶναι |
καὶ
τὰς
ἀκριβείας;
Καὶ
μάλα, |
[6, 505] |
καὶ
οὗτοι
ἀναγκάζονται
ὁμολογεῖν
ἡδονὰς
|
εἶναι |
κακάς;
Σφόδρα
γε.
Συμβαίνει
δὴ |
[6, 488] |
τούτου
μήτε
μελέτην
οἰόμενοι
δυνατὸν
|
εἶναι |
λαβεῖν
ἅμα
καὶ
τὴν
κυβερνητικήν. |
[6, 485] |
Τὴν
ἀψεύδειαν
καὶ
τὸ
ἑκόντας
|
εἶναι |
μηδαμῇ
προσδέχεσθαι
τὸ
ψεῦδος
ἀλλὰ |
[6, 500] |
ἀφομοιοῦσθαι.
ἢ
οἴει
τινὰ
μηχανὴν
|
εἶναι, |
ὅτῳ
τις
ὁμιλεῖ
ἀγάμενος,
μὴ |
[6, 493] |
οὐκ
ἄτοπος
ἄν
σοι
δοκεῖ
|
εἶναι |
παιδευτής;
Εμοιγ’
ἔφη.
Η
οὖν |
[6, 486] |
ἀλλὰ
μνημονικὴν
αὐτὴν
ζητῶμεν
δεῖν
|
εἶναι. |
Παντάπασι
μὲν
οὖν.
Αλλ’
οὐ |
[6, 505] |
ἀγαθοῦ.
ἢ
οἴει
τι
πλέον
|
εἶναι |
πᾶσαν
κτῆσιν
ἐκτῆσθαι,
μὴ
μέντοι |
[6, 506] |
δ’
ἐγώ·
δοκεῖ
σοι
δίκαιον
|
εἶναι |
περὶ
ὧν
τις
μὴ
οἶδεν |
[6, 506] |
(ἐστὶ
τἀγαθὸν
ἐάσωμεν
τὸ
νῦν
|
εἶναι— |
πλέον
γάρ
μοι
φαίνεται
ἢ |
[6, 490] |
οὐκ
(ἐπιμένοι
ἐπὶ
τοῖς
δοξαζομένοις
|
εἶναι |
πολλοῖς
ἑκάστοις,
ἀλλ’
ἴοι
καὶ |
[6, 484] |
ποτέρους
δὴ
δεῖ
πόλεως
ἡγεμόνας
|
εἶναι; |
Πῶς
οὖν
λέγοντες
ἂν
αὐτό, |
[6, 492] |
τοὺς
ταῦτα
λέγοντας
μεγίστους
(μὲν
|
εἶναι |
σοφιστάς,
παιδεύειν
δὲ
τελεώτατα
καὶ |
[6, 485] |
δ’
ὅς.
Η
οὖν
δυνατὸν
|
εἶναι |
τὴν
αὐτὴν
φύσιν
φιλόσοφόν
τε |
[6, 494] |
καὶ
ἀνδρεία
καὶ
μεγαλοπρέπεια
ταύτης
|
εἶναι |
τῆς
φύσεως.
Ναί.
Οὐκοῦν
εὐθὺς |
[6, 508] |
ἔφη,
πολλοῦ
γε
δεῖ
ἄτιμον
|
εἶναι. |
Τίνα
οὖν
ἔχεις
αἰτιάσασθαι
τῶν |
[6, 505] |
τοῖς
μὲν
πολλοῖς
ἡδονὴ
δοκεῖ
|
εἶναι |
τὸ
ἀγαθόν,
τοῖς
δὲ
κομψοτέροις |
[6, 511] |
ὅτι
μέντοι
βούλει
διορίζειν
σαφέστερον
|
εἶναι |
τὸ
ὑπὸ
τῆς
τοῦ
διαλέγεσθαι |
[6, 486] |
οἴει
τούτῳ
μέγα
τι
δοκεῖν
|
εἶναι |
τὸν
ἀνθρώπινον
βίον;
Αδύνατον,
ἦ |
[6, 501] |
μὴ
τὴν
φύσιν
αὐτῶν
οἰκείαν
|
εἶναι |
τοῦ
ἀρίστου,
ἣν
ἡμεῖς
διήλθομεν; |
[6, 500] |
τοὺς
πολλοὺς
διακεῖσθαι
ἐκείνους
αἰτίους
|
εἶναι |
τοὺς
ἔξωθεν
οὐ
προσῆκον
ἐπεισκεκωμακότας, |
[6, 501] |
ὄντος
τε
καὶ
ἀληθείας
ἐραστὰς
|
εἶναι |
τοὺς
φιλοσόφους;
Ατοπον
μεντἄν,
ἔφη, |
[6, 497] |
τοῦτο
καὶ
ἐπαιτιῶμαι,
μηδεμίαν
ἀξίαν
|
εἶναι |
τῶν
νῦν
κατάστασιν
πόλεως
φιλοσόφου |
[6, 492] |
ὥσπερ
οἱ
πολλοί,
διαφθειρομένους
τινὰς
|
εἶναι |
ὑπὸ
σοφιστῶν
νέους,
διαφθείροντας
δέ |