Livre, Chap. |
[6, 485] |
Τόδε
τοίνυν
μετὰ
τοῦτο
σκόπει
|
εἰ |
ἀνάγκη
ἔχειν
πρὸς
(τούτῳ
ἐν |
[6, 486] |
μὴ
εὐθὺς
νέου
ὄντος
ἐπισκέψῃ,
|
εἰ |
ἄρα
δικαία
τε
καὶ
ἥμερος |
[6, 497] |
οὐ
γὰρ
τοῦτο
ἔμελλον,
ἀλλ’
|
εἰ |
αὑτὴ
ἣν
ἡμεῖς
διεληλύθαμεν
οἰκίζοντες |
[6, 502] |
ἄριστα
μὲν
εἶναι
ἃ
λέγομεν,
|
εἰ |
γένοιτο,
χαλεπὰ
δὲ
γενέσθαι,
οὐ |
[6, 497] |
ἀλλ’
εἰς
ἀλλότριον
ἦθος
ἐκπίπτειν·
|
εἰ |
δὲ
λήψεται
τὴν
ἀρίστην
πολιτείαν, |
[6, 506] |
ἐθέλω,
εἰ
καὶ
ὑμῖν
φίλον,
|
εἰ |
δὲ
μή,
ἐᾶν.
Αλλ’
ἔφη, |
[6, 505] |
ὅτι
αὐτὴν
οὐχ
ἱκανῶς
ἴσμεν·
|
εἰ |
δὲ
μὴ
ἴσμεν,
ἄνευ
δὲ |
[6, 504] |
ἀκριβείας,
ὡς
ἐμοὶ
ἐφαίνετο,
ἐλλιπῆ,
|
εἰ |
δὲ
ὑμῖν
ἀρεσκόντως,
ὑμεῖς
ἂν |
[6, 509] |
ἕξιν.
Αμήχανον
κάλλος,
ἔφη,
λέγεις,
|
εἰ |
ἐπιστήμην
μὲν
καὶ
ἀλήθειαν
παρέχει, |
[6, 489] |
ὅτι
πολὺ
ἂν
θαυμαστότερον
ἦν
|
(εἰ |
ἐτιμῶντο.
Αλλὰ
διδάξω,
ἔφη.
Καὶ |
[6, 493] |
σοφίαν
ταύτην
καλεῖν·
οἷόνπερ
ἂν
|
εἰ |
θρέμματος
μεγάλου
καὶ
ἰσχυροῦ
τρεφομένου |
[6, 503] |
μαθήμασι
πολλοῖς
γυμνάζειν
δεῖ,
σκοποῦντας
|
εἰ |
καὶ
τὰ
μέγιστα
μαθήματα
δυνατὴ |
[6, 506] |
καὶ
ὁμοιότατος
ἐκείνῳ,
λέγειν
ἐθέλω,
|
εἰ |
καὶ
ὑμῖν
φίλον,
εἰ
δὲ |
[6, 510] |
συνέστηκεν,
καὶ
πᾶν
τὸ
τοιοῦτον,
|
εἰ |
κατανοεῖς.
Αλλὰ
κατανοῶ.
Τὸ
τοίνυν |
[6, 505] |
οὐδὲν
ἡμῖν
ὄφελος,
ὥσπερ
οὐδ’
|
εἰ |
(κεκτῄμεθά
τι
ἄνευ
τοῦ
ἀγαθοῦ. |
[6, 488] |
πάντων
τῶν
τῇ
τέχνῃ
προσηκόντων,
|
εἰ |
μέλλει
τῷ
ὄντι
νεὼς
ἀρχικὸς |
[6, 500] |
ἄν
ποτε
ἄλλως
εὐδαιμονήσειε
πόλις,
|
εἰ |
μὴ
αὐτὴν
διαγράψειαν
οἱ
τῷ |
[6, 505] |
ἂν
ἕλοιντο
τὰ
δοκοῦντα,
κἂν
|
εἰ> |
μὴ
εἴη,
ὅμως
ταῦτα
πράττειν |
[6, 497] |
ἐμοὶ
μὲν
δοκεῖ
μετρίως
εἰρῆσθαι,
|
εἰ |
μὴ
ἔτ’
ἄλλο
λέγεις
τι |
[6, 485] |
δὲ
διὰ
τοῦ
σώματος
ἐκλείποιεν,
|
εἰ |
μὴ
πεπλασμένως
ἀλλ’
(ἀληθῶς
φιλόσοφός |
[6, 502] |
πρᾴους
γεγονέναι
καὶ
πεπεῖσθαι,
ἵνα,
|
εἰ |
μή
τι,
ἀλλὰ
αἰσχυνθέντες
ὁμολογήσωσιν; |
[6, 509] |
Καὶ
μηδαμῶς
γ’
ἔφη,
παύσῃ,
|
εἰ |
μή
τι,
ἀλλὰ
τὴν
περὶ |
[6, 487] |
οἷός
τε
γένοιτο
ἱκανῶς
ἐπιτηδεῦσαι,
|
εἰ |
μὴ
φύσει
εἴη
μνήμων,
εὐμαθής, |
[6, 486] |
Οὐκ
ἂν
γένοιτο.
Τί
δ’
|
εἰ |
μηδὲν
ὧν
μάθοι
σῴζειν
δύναιτο, |
[6, 503] |
ἀρχῆς
μετελθεῖν
δεῖ.
~ἐλέγομεν
(δ’
|
εἰ |
μνημονεύεις,
δεῖν
αὐτοὺς
φιλοπόλιδάς
τε |
[6, 490] |
κἀγαθὸν
(ἐσόμενον.
ἡγεῖτο
δ’
αὐτῷ,
|
εἰ |
νῷ
ἔχεις,
πρῶτον
μὲν
ἀλήθεια, |
[6, 505] |
γὰρ
οὐχί,
ἦν
δ’
ἐγώ,
|
εἰ |
ὀνειδίζοντές
γε
ὅτι
οὐκ
ἴσμεν |
[6, 505] |
μὴ
ἴσμεν,
ἄνευ
δὲ
ταύτης
|
εἰ |
ὅτι
μάλιστα
τἆλλα
ἐπισταίμεθα,
οἶσθ’ |
[6, 484] |
ἔτι
δοκεῖ
ἂν
βελτιόνως
φανῆναι
|
εἰ |
περὶ
τούτου
μόνου
ἔδει
ῥηθῆναι, |
[6, 501] |
πολύ
γε,
ἦ
δ’
ὅς,
|
εἰ |
σωφρονοῦσιν.
(Πῇ
γὰρ
δὴ
ἕξουσιν |
[6, 491] |
πάντα
ἔχουσαν
ὅσα
προσετάξαμεν
νυνδή,
|
εἰ |
τελέως
(μέλλοι
φιλόσοφος
γενέσθαι,
ὀλιγάκις |