Livre, Chap. |
[6, 502] |
πεπεῖσθαι,
ἵνα,
εἰ
μή
τι,
|
ἀλλὰ |
αἰσχυνθέντες
ὁμολογήσωσιν;
Πάνυ
μὲν
οὖν, |
[6, 488] |
ἐνίοτε
δ’
ἂν
μὴ
πείθωσιν
|
ἀλλὰ |
ἄλλοι
μᾶλλον,
τοὺς
μὲν
ἄλλους |
[6, 487] |
ἂν
οἷός
τ’
εἴη
ἀντειπεῖν.
|
ἀλλὰ |
γὰρ
τοιόνδε
τι
πάσχουσιν
οἱ |
[6, 488] |
ἓν
οὐδὲν
ἄλλο
τοιοῦτον
πεπονθός,
|
ἀλλὰ |
δεῖ
ἐκ
πολλῶν
αὐτὸ
συναγαγεῖν |
[6, 501] |
ἦ
δ’
ὅς,
ἐάνπερ
αἴσθωνται.
|
~ἀλλὰ |
δὴ
(τίνα
λέγεις
τρόπον
τῆς |
[6, 485] |
μόνον
γε,
ὦ
φίλε,
εἰκός,
|
ἀλλὰ |
καὶ
πᾶσα
ἀνάγκη
τὸν
ἐρωτικῶς |
[6, 504] |
Οὐ
πάνυ,
ἦν
δ’
ἐγώ,
|
ἀλλὰ |
καὶ
σὺ
ἐρώτα.
πάντως
αὐτὸ |
[6, 509] |
τοῦ
ὁρᾶσθαι
δύναμιν
παρέχειν
φήσεις,
|
ἀλλὰ |
καὶ
τὴν
γένεσιν
καὶ
αὔξην |
[6, 509] |
φάναι
ὑπὸ
τοῦ
ἀγαθοῦ
παρεῖναι,
|
ἀλλὰ |
καὶ
τὸ
εἶναί
τε
καὶ |
[6, 492] |
Οὐ
γάρ,
ἦν
δ’
ἐγώ,
|
ἀλλὰ |
καὶ
τὸ
ἐπιχειρεῖν
πολλὴ
ἄνοια. |
[6, 488] |
τούτοις
φάσκοντας
μηδὲ
διδακτὸν
εἶναι,
|
ἀλλὰ |
καὶ
τὸν
λέγοντα
ὡς
διδακτὸν |
[6, 487] |
ἕνεκα
ἁψάμενοι
νέοι
ὄντες
(ἀπαλλάττωνται,
|
ἀλλὰ |
μακρότερον
ἐνδιατρίψωσιν,
τοὺς
μὲν
πλείστους |
[6, 489] |
ἀληθινοὺς
φιλοσόφους
τὴν
διάθεσιν
ἔοικεν,
|
ἀλλὰ |
μανθάνειν
ὃ
λέγω.
Καὶ
μάλ’ |
[6, 511] |
ἀρχαὶ
καὶ
διανοίᾳ
μὲν
ἀναγκάζονται
|
ἀλλὰ |
μὴ
αἰσθήσεσιν
αὐτὰ
θεᾶσθαι
οἱ |
[6, 493] |
ἐκεῖνο
ἀναμνήσθητι·
αὐτὸ
τὸ
καλὸν
|
ἀλλὰ |
μὴ
τὰ
πολλὰ
καλά,
~ἢ |
[6, 489] |
τοὺς
μὴ
χρωμένους
κέλευε
αἰτιᾶσθαι,
|
ἀλλὰ |
μὴ
τοὺς
ἐπιεικεῖς.
οὐ
γὰρ |
[6, 507] |
αὐτὴν
ἀποδοῦναι
καὶ
ὑμᾶς
κομίσασθαι,
|
ἀλλὰ |
μὴ
ὥσπερ
νῦν
τοὺς
τόκους |
[6, 485] |
εἶναι
μηδαμῇ
προσδέχεσθαι
τὸ
ψεῦδος
|
ἀλλὰ |
μισεῖν,
τὴν
δ’
ἀλήθειαν
στέργειν. |
[6, 486] |
ἱκανῶς
φιλοσόφοις
μή
ποτε
ἐγκρίνωμεν,
|
ἀλλὰ |
μνημονικὴν
αὐτὴν
ζητῶμεν
δεῖν
εἶναι. |
[6, 507] |
τόκου.
Εὐλαβησόμεθα,
ἔφη,
κατὰ
δύναμιν·
|
ἀλλὰ |
μόνον
λέγε.
Διομολογησάμενός
γ’
ἔφην |
[6, 502] |
ἐγώ,
μὴ
ἧττον
φῶμεν
αὐτοὺς
|
ἀλλὰ |
(παντάπασι
πρᾴους
γεγονέναι
καὶ
πεπεῖσθαι, |
[6, 499] |
ἕξουσιν,
ἐὰν
αὐτοῖς
μὴ
φιλονικῶν
|
ἀλλὰ |
παραμυθούμενος
καὶ
ἀπολυόμενος
τὴν
τῆς |
[6, 504] |
τοι
δή,
ἔφη,
οὕτω
σκοπεῖν.
|
ἀλλὰ |
ποῖα
δὴ
λέγεις
μαθήματα
μέγιστα; |
[6, 498] |
εἶδον
γενόμενον
τὸ
νῦν
λεγόμενον,
|
(ἀλλὰ |
πολὺ
μᾶλλον
τοιαῦτ’
ἄττα
ῥήματα |
[6, 506] |
ὁ
τούτων
ἐπιστήμων;
Ανάγκη,
ἔφη.
|
ἀλλὰ |
σὺ
δή,
ὦ
Σώκρατες,
πότερον |
[6, 505] |
ἔτι
ἀρκεῖ
τὰ
δοκοῦντα
κτᾶσθαι,
|
ἀλλὰ |
τὰ
ὄντα
ζητοῦσιν,
τὴν
δὲ |
[6, 493] |
μηδένα
ἔχοι
λόγον
περὶ
αὐτῶν,
|
ἀλλὰ |
τἀναγκαῖα
δίκαια
καλοῖ
καὶ
καλά, |
[6, 509] |
ἔφη,
παύσῃ,
εἰ
μή
τι,
|
ἀλλὰ |
τὴν
περὶ
τὸν
ἥλιον
ὁμοιότητα |
[6, 497] |
ὅς,
ἔτι
λέγω
περὶ
τούτου·
|
ἀλλὰ |
τὴν
προσήκουσαν
αὐτῇ
τίνα
τῶν |
[6, 504] |
ὑπογραφὴν
δεῖ
ὥσπερ
νῦν
θεάσασθαι,
|
ἀλλὰ |
τὴν
τελεωτάτην
ἀπεργασίαν
μὴ
παριέναι. |
[6, 487] |
Οὐκ
οἶδα,
ἦ
δ’
ὅς,
|
ἀλλὰ |
τὸ
σοὶ
δοκοῦν
ἡδέως
ἂν |
[6, 489] |
τῇ
ἀληθείᾳ
τι
ὄφελος
ᾖ.
|
ἀλλὰ |
τοὺς
νῦν
πολιτικοὺς
ἄρχοντας
ἀπεικάζων |
[6, 497] |
λέγεις
πολιτειῶν;
(Οὐδ’
ἡντινοῦν,
εἶπον,
|
ἀλλὰ |
τοῦτο
καὶ
ἐπαιτιῶμαι,
μηδεμίαν
ἀξίαν |
[6, 511] |
τὰς
ὑποθέσεις
ποιούμενος
οὐκ
ἀρχὰς
|
ἀλλὰ |
τῷ
ὄντι
ὑποθέσεις,
οἷον
ἐπιβάσεις |
[6, 508] |
χρόας
τὸ
ἡμερινὸν
φῶς
ἐπέχῃ,
|
ἀλλὰ |
ὧν
νυκτερινὰ
φέγγη,
ἀμβλυώττουσί
τε |