HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
νυκτερινὰ 1
νυμφίου 1
Νῦν 2
νῦν 28
νυνδὴ 1
νυνδή 1
νῷ 1

Fréquences [« »]
25 ἐπὶ
26 ἦ
24 ὅς
28 νῦν
28 οὕτω
28 ὥσπερ
29 γάρ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre VI

νῦν

Livre, Chap.

[6, 501]   παρεδίδομεν, καί τι μᾶλλον αὐτὸ νῦν ἀκούοντες πραΰνονται; Καὶ πολύ γε,

[6, 502]   ἔχων πειθομένην, πάντ’ ἐπιτελέσαι τὰ νῦν ἀπιστούμενα. Ικανὸς γάρ, ἔφη. Αρχοντος

[6, 503]   ὦ φίλε, ἐγώ, εἰπεῖν τὰ νῦν ἀποτετολμημένα· νῦν δὲ τοῦτο μὲν

[6, 502]   χαλεπὴ γίγνεσθαι ἡ παντελῶς ἀληθής· νῦν γὰρ οὐδὲν ἧττον ἦλθεν τὸ

[6, 487]   δ’ εἰς τὸ παρὸν ἀποβλέψας. νῦν γὰρ φαίη ἄν τίς σοι

[6, 490]   τὴν αἰτίαν ἐπισκοποῦντες ἐπὶ τούτῳ νῦν γεγόναμεν, τί ποθ’ οἱ πολλοὶ

[6, 505]   πάντως αὐτὸ οὐκ ὀλιγάκις ἀκήκοας, ~νῦν δὲ ἢ οὐκ ἐννοεῖς ἢ

[6, 503]   ἐγώ, εἰπεῖν τὰ νῦν ἀποτετολμημένα· νῦν δὲ τοῦτο μὲν τετολμήσθω εἰπεῖν,

[6, 497]   μέλλω λέγειν, ὅτι τοὐναντίον ἢ νῦν δεῖ τοῦ ἐπιτηδεύματος τούτου πόλιν

[6, 490]   σφόδρα οὕτω παρὰ δόξαν τοῖς νῦν δοκουμένοις περὶ αὐτοῦ; Καὶ μάλα,

[6, 506]   ποτ’ (ἐστὶ τἀγαθὸν ἐάσωμεν τὸ νῦν εἶναι— πλέον γάρ μοι φαίνεται

[6, 499]   πόλει κατηκόῳ γενέσθαι, ἢ τῶν νῦν ἐν δυναστείαις ἢ βασιλείαις ὄντων

[6, 499]   τῷ παρεληλυθότι χρόνῳ ἢ καὶ νῦν ἔστιν ἔν τινι βαρβαρικῷ τόπῳ,

[6, 504]   τούτων οὐχ ὑπογραφὴν δεῖ ὥσπερ νῦν θεάσασθαι, ἀλλὰ τὴν τελεωτάτην ἀπεργασίαν

[6, 497]   ἐπαιτιῶμαι, μηδεμίαν ἀξίαν εἶναι τῶν νῦν κατάστασιν πόλεως φιλοσόφου φύσεως· διὸ

[6, 499]   καὶ οὐ πονηροῖς, ἀχρήστοις δὲ νῦν κεκλημένοις, ἀνάγκη τις ἐκ τύχης

[6, 487]   πάσχουσιν οἱ ἀκούοντες ἑκάστοτε ἃ νῦν λέγεις· ἡγοῦνται δι’ ἀπειρίαν τοῦ

[6, 497]   τὴν προσήκουσαν αὐτῇ τίνα τῶν νῦν λέγεις πολιτειῶν; (Οὐδ’ ἡντινοῦν, εἶπον,

[6, 503]   ἔτι δὴ ὃ τότε παρεῖμεν νῦν λέγομεν, ὅτι καὶ ἐν μαθήμασι

[6, 498]   γὰρ πώποτε εἶδον γενόμενον τὸ νῦν λεγόμενον, (ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον τοιαῦτ’

[6, 497]   οὕτω καὶ τοῦτο τὸ γένος νῦν μὲν οὐκ ἴσχειν τὴν αὑτοῦ

[6, 506]   τοῦ γε δοκοῦντος ἐμοὶ τὰ νῦν— ὃς δὲ ἔκγονός τε τοῦ

[6, 503]   τοῦ (λόγου, πεφοβημένου κινεῖν τὸ νῦν παρόν. Αληθέστατα, ἔφη, λέγεις· μέμνημαι

[6, 489]   τι ὄφελος ᾖ. ἀλλὰ τοὺς νῦν πολιτικοὺς ἄρχοντας ἀπεικάζων οἷς ἄρτι

[6, 498]   οὐκ ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου ὥσπερ νῦν συμπεσόντα. ἄνδρα δὲ ἀρετῇ παρισωμένον

[6, 505]   χρήσιμα καὶ ὠφέλιμα γίγνεται. καὶ νῦν σχεδὸν οἶσθ’ ὅτι μέλλω τοῦτο

[6, 507]   ὑμᾶς κομίσασθαι, ἀλλὰ μὴ ὥσπερ νῦν τοὺς τόκους μόνον. τοῦτον δὲ

[6, 497]   προθυμίαν εἴσῃ. σκόπει δὲ καὶ νῦν ὡς προθύμως καὶ παρακινδυνευτικῶς μέλλω

Livre, Chap.
[6, 501]	παρεδίδομεν, καί τι μᾶλλον αὐτὸ	νῦν	ἀκούοντες πραΰνονται; Καὶ πολύ γε,
[6, 502]	ἔχων πειθομένην, πάντ’ ἐπιτελέσαι τὰ	νῦν	ἀπιστούμενα. Ικανὸς γάρ, ἔφη. Αρχοντος
[6, 503]	ὦ φίλε, ἐγώ, εἰπεῖν τὰ	νῦν	ἀποτετολμημένα· νῦν δὲ τοῦτο μὲν
[6, 502]	χαλεπὴ γίγνεσθαι ἡ παντελῶς ἀληθής·	νῦν	γὰρ οὐδὲν ἧττον ἦλθεν τὸ
[6, 487]	δ’ εἰς τὸ παρὸν ἀποβλέψας.	νῦν	γὰρ φαίη ἄν τίς σοι
[6, 490]	τὴν αἰτίαν ἐπισκοποῦντες ἐπὶ τούτῳ	νῦν	γεγόναμεν, τί ποθ’ οἱ πολλοὶ
[6, 505]	πάντως αὐτὸ οὐκ ὀλιγάκις ἀκήκοας,	~νῦν	δὲ ἢ οὐκ ἐννοεῖς ἢ
[6, 503]	ἐγώ, εἰπεῖν τὰ νῦν ἀποτετολμημένα·	νῦν	δὲ τοῦτο μὲν τετολμήσθω εἰπεῖν,
[6, 497]	μέλλω λέγειν, ὅτι τοὐναντίον ἢ	νῦν	δεῖ τοῦ ἐπιτηδεύματος τούτου πόλιν
[6, 490]	σφόδρα οὕτω παρὰ δόξαν τοῖς	νῦν	δοκουμένοις περὶ αὐτοῦ; Καὶ μάλα,
[6, 506]	ποτ’ (ἐστὶ τἀγαθὸν ἐάσωμεν τὸ	νῦν	εἶναι— πλέον γάρ μοι φαίνεται
[6, 499]	πόλει κατηκόῳ γενέσθαι, ἢ τῶν	νῦν	ἐν δυναστείαις ἢ βασιλείαις ὄντων
[6, 499]	τῷ παρεληλυθότι χρόνῳ ἢ καὶ	νῦν	ἔστιν ἔν τινι βαρβαρικῷ τόπῳ,
[6, 504]	τούτων οὐχ ὑπογραφὴν δεῖ ὥσπερ	νῦν	θεάσασθαι, ἀλλὰ τὴν τελεωτάτην ἀπεργασίαν
[6, 497]	ἐπαιτιῶμαι, μηδεμίαν ἀξίαν εἶναι τῶν	νῦν	κατάστασιν πόλεως φιλοσόφου φύσεως· διὸ
[6, 499]	καὶ οὐ πονηροῖς, ἀχρήστοις δὲ	νῦν	κεκλημένοις, ἀνάγκη τις ἐκ τύχης
[6, 487]	πάσχουσιν οἱ ἀκούοντες ἑκάστοτε ἃ	νῦν	λέγεις· ἡγοῦνται δι’ ἀπειρίαν τοῦ
[6, 497]	τὴν προσήκουσαν αὐτῇ τίνα τῶν	νῦν	λέγεις πολιτειῶν; (Οὐδ’ ἡντινοῦν, εἶπον,
[6, 503]	ἔτι δὴ ὃ τότε παρεῖμεν	νῦν	λέγομεν, ὅτι καὶ ἐν μαθήμασι
[6, 498]	γὰρ πώποτε εἶδον γενόμενον τὸ	νῦν	λεγόμενον, (ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον τοιαῦτ’
[6, 497]	οὕτω καὶ τοῦτο τὸ γένος	νῦν	μὲν οὐκ ἴσχειν τὴν αὑτοῦ
[6, 506]	τοῦ γε δοκοῦντος ἐμοὶ τὰ	νῦν—	ὃς δὲ ἔκγονός τε τοῦ
[6, 503]	τοῦ (λόγου, πεφοβημένου κινεῖν τὸ	νῦν	παρόν. Αληθέστατα, ἔφη, λέγεις· μέμνημαι
[6, 489]	τι ὄφελος ᾖ. ἀλλὰ τοὺς	νῦν	πολιτικοὺς ἄρχοντας ἀπεικάζων οἷς ἄρτι
[6, 498]	οὐκ ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου ὥσπερ	νῦν	συμπεσόντα. ἄνδρα δὲ ἀρετῇ παρισωμένον
[6, 505]	χρήσιμα καὶ ὠφέλιμα γίγνεται. καὶ	νῦν	σχεδὸν οἶσθ’ ὅτι μέλλω τοῦτο
[6, 507]	ὑμᾶς κομίσασθαι, ἀλλὰ μὴ ὥσπερ	νῦν	τοὺς τόκους μόνον. τοῦτον δὲ
[6, 497]	προθυμίαν εἴσῃ. σκόπει δὲ καὶ	νῦν	ὡς προθύμως καὶ παρακινδυνευτικῶς μέλλω

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 23/03/2006