Livre, Chap. |
[6, 497] |
(Αλλ’
ὅμως,
ἔφη,
λαβέτω
τέλος
|
ἡ |
ἀπόδειξις
τούτου
φανεροῦ
γενομένου.
Οὐ |
[6, 501] |
ποιήσειαν.
Καλλίστη
γοῦν
ἄν,
ἔφη,
|
ἡ |
γραφὴ
γένοιτο.
Αρ’
οὖν,
ἦν |
[6, 507] |
τρίτον,
ἡ
μὲν
οὐκ
ἀκούσεται,
|
ἡ |
δὲ
οὐκ
ἀκουσθήσεται;
Οὐδενός,
ἔφη. |
[6, 496] |
παρεσκεύασται
πρὸς
τὸ
ἐκπεσεῖν
φιλοσοφίας,
|
ἡ |
δὲ
τοῦ
σώματος
νοσοτροφία
ἀπείργουσα |
[6, 493] |
τοὺς
πολλούς,
πέρα
τῶν
ἀναγκαίων,
|
ἡ |
Διομηδεία
λεγομένη
ἀνάγκη
ποιεῖν
αὐτῷ |
[6, 499] |
τῷ
λόγῳ
διαμάχεσθαι,
ὡς
γέγονεν
|
ἡ |
εἰρημένη
πολιτεία
καὶ
ἔστιν
καὶ |
[6, 507] |
ὃ
(ἐὰν
μὴ
παραγένηται
τρίτον,
|
ἡ |
μὲν
οὐκ
ἀκούσεται,
ἡ
δὲ |
[6, 499] |
καὶ
γενήσεταί
γε,
ὅταν
αὕτη
|
ἡ |
Μοῦσα
πόλεως
ἐγκρατὴς
γένηται.
οὐ |
[6, 508] |
θεόν;
Πῶς;
Οὐκ
ἔστιν
ἥλιος
|
ἡ |
ὄψις
οὔτε
αὐτὴ
οὔτ’
ἐν |
[6, 502] |
ἐπίφθονός
τε
καὶ
χαλεπὴ
γίγνεσθαι
|
ἡ |
παντελῶς
ἀληθής·
νῦν
γὰρ
οὐδὲν |
[6, 501] |
πολίταις
κακῶν
παῦλα
ἔσται,
οὐδὲ
|
ἡ |
πολιτεία
ἣν
μυθολογοῦμεν
λόγῳ
ἔργῳ |
[6, 497] |
μετὰ
τοῦτο
ἐρήσῃ
τίς
αὕτη
|
ἡ |
πολιτεία.
Οὐκ
ἔγνως,
ἔφη·
οὐ |
[6, 506] |
γάρ,
ἔφη,
μαντεύῃ.
Οὐκοῦν
ἡμῖν
|
ἡ |
πολιτεία
τελέως
κεκοσμήσεται,
ἐὰν
ὁ |
[6, 498] |
γυμνάσια·
ὅταν
δὲ
λήγῃ
μὲν
|
ἡ |
ῥώμη,
πολιτικῶν
δὲ
καὶ
(στρατειῶν |
[6, 495] |
ἀγαθά,
πλοῦτοί
τε
καὶ
πᾶσα
|
ἡ |
τοιαύτη
παρασκευή;
Οὐ
γάρ,
ἀλλ’ |
[6, 505] |
τοῦτο
μᾶλλον·
ἐπεὶ
ὅτι
γε
|
ἡ |
τοῦ
ἀγαθοῦ
ἰδέα
μέγιστον
μάθημα, |
[6, 508] |
λέγεις.
~Οὐ
σμικρᾷ
ἄρα
ἰδέᾳ
|
ἡ |
τοῦ
ὁρᾶν
αἴσθησις
καὶ
ἡ |
[6, 508] |
ἡ
τοῦ
ὁρᾶν
αἴσθησις
καὶ
|
ἡ |
τοῦ
ὁρᾶσθαι
(δύναμις
τῶν
ἄλλων |
[6, 498] |
δὲ
τῆς
ἡλικίας,
ἐν
ᾗ
|
ἡ |
ψυχὴ
τελεοῦσθαι
ἄρχεται,
ἐπιτείνειν
τὰ |