Livre, Chap. |
[6, 485] |
αὐτοῖς
δηλοῖ
ἐκείνης
τῆς
οὐσίας
|
τῆς |
ἀεὶ
οὔσης
καὶ
μὴ
πλανωμένης |
[6, 503] |
καλῶς
μετέχειν,
ἢ
μήτε
παιδείας
|
τῆς |
ἀκριβεστάτης
δεῖν
αὐτῷ
μεταδιδόναι
μήτε |
[6, 486] |
Αλλ’
οὐ
μὴν
τό
γε
|
τῆς |
ἀμούσου
τε
καὶ
ἀσχήμονος
φύσεως |
[6, 495] |
διαφθορὰ
(τοσαύτη
τε
καὶ
τοιαύτη
|
τῆς |
βελτίστης
φύσεως
εἰς
τὸ
ἄριστον |
[6, 484] |
ὄντι
τοῦ
ὄντος
ἑκάστου
ἐστερημένοι
|
τῆς |
γνώσεως,
καὶ
μηδὲν
ἐναργὲς
ἐν |
[6, 500] |
τε
καὶ
δικαιοσύνης
καὶ
συμπάσης
|
τῆς |
δημοτικῆς
ἀρετῆς;
Ηκιστά
γε,
ἦ |
[6, 490] |
δὲ
πολλοὺς
κακοὺς
πᾶσαν
κακίαν,
|
τῆς |
διαβολῆς
τὴν
αἰτίαν
ἐπισκοποῦντες
ἐπὶ |
[6, 501] |
~ἀλλὰ
δὴ
(τίνα
λέγεις
τρόπον
|
τῆς |
διαγραφῆς;
Λαβόντες,
ἦν
δ’
ἐγώ, |
[6, 488] |
~οὕτω
(δυσαπόδεικτον;
ἄκουε
δ’
οὖν
|
τῆς |
εἰκόνος,
ἵν’
ἔτι
μᾶλλον
ἴδῃς |
[6, 498] |
ὑπηρεσίαν
φιλοσοφίᾳ
κτωμένους·
προϊούσης
δὲ
|
τῆς |
ἡλικίας,
ἐν
ᾗ
ἡ
ψυχὴ |
[6, 499] |
τόπῳ,
πόρρω
που
(ἐκτὸς
ὄντι
|
τῆς |
ἡμετέρας
ἐπόψεως,
ἢ
καὶ
ἔπειτα |
[6, 502] |
ἐγένετο
τήν
τε
τῶν
γυναικῶν
|
τῆς |
κτήσεως
δυσχέρειαν
ἐν
τῷ
πρόσθεν |
[6, 488] |
ναύτας
στασιάζοντας
πρὸς
ἀλλήλους
περὶ
|
τῆς |
κυβερνήσεως,
ἕκαστον
οἰόμενον
δεῖν
κυβερνᾶν, |
[6, 504] |
οὕτω
δὴ
ἐρρήθη
τὰ
τότε
|
τῆς |
μὲν
ἀκριβείας,
ὡς
ἐμοὶ
ἐφαίνετο, |
[6, 489] |
λέγειν.
ἦ
γάρ;
Ναί.
Οὐκοῦν
|
τῆς |
μὲν
τῶν
ἐπιεικῶν
ἀχρηστίας
τὴν |
[6, 489] |
οἱ
ἐπιεικέστατοι
τῶν
ἐν
φιλοσοφίᾳ·
|
τῆς |
μέντοι
ἀχρηστίας
τοὺς
μὴ
χρωμένους |
[6, 488] |
μέθῃ
ἤ
τινι
ἄλλῳ
συμποδίσαντας
|
τῆς |
νεὼς
ἄρχειν
χρωμένους
τοῖς
ἐνοῦσι, |
[6, 488] |
ἢ
ἀποκτεινύντας
ἢ
ἐκβάλλοντας
ἐκ
|
τῆς |
νεώς,
τὸν
δὲ
γενναῖον
ναύκληρον |
[6, 502] |
ὡς
ἔοικεν,
συμβαίνει
ἡμῖν
περὶ
|
τῆς |
νομοθεσίας
ἄριστα
μὲν
εἶναι
ἃ |
[6, 509] |
τοῦ
ἀγαθοῦ,
ἀλλ’
ἔτι
ἐπέκεινα
|
τῆς |
οὐσίας
πρεσβείᾳ
καὶ
δυνάμει
ὑπερέχοντος. |
[6, 485] |
ὃ
ἂν
αὐτοῖς
δηλοῖ
ἐκείνης
|
τῆς |
οὐσίας
τῆς
ἀεὶ
οὔσης
καὶ |
[6, 507] |
ἦ
δ’
ὅς.
Τὴν
δὲ
|
τῆς |
ὄψεως
καὶ
τοῦ
ὁρατοῦ
οὐκ |
[6, 496] |
ψυχὴ
φυῇ
καὶ
ἀτιμάσασα
τὰ
|
τῆς |
πόλεως
ὑπερίδῃ·
βραχὺ
δέ
πού |
[6, 502] |
καὶ
ἐπιτηδευμάτων
οἱ
σωτῆρες
ἐνέσονται
|
τῆς |
πολιτείας,
καὶ
κατὰ
ποίας
ἡλικίας |
[6, 501] |
οἴει
ὑπογράψασθαι
ἂν
τὸ
σχῆμα
|
τῆς |
πολιτείας;
Τί
μήν;
(Επειτα
οἶμαι |
[6, 497] |
ἐν
τῇ
πόλει
λόγον
(ἔχον
|
τῆς |
πολιτείας
τὸν
αὐτὸν
ὅνπερ
καὶ |
[6, 511] |
διορίζειν
σαφέστερον
εἶναι
τὸ
ὑπὸ
|
τῆς |
τοῦ
διαλέγεσθαι
ἐπιστήμης
τοῦ
ὄντος |
[6, 491] |
ἀλλοτριωτέρᾳ
οὖσαν
τροφῇ
κάκιον
ἀπαλλάττειν
|
τῆς |
φαύλης.
Εχει.
(Οὐκοῦν,
ἦν
δ’ |
[6, 499] |
ἀλλὰ
παραμυθούμενος
καὶ
ἀπολυόμενος
τὴν
|
τῆς |
φιλομαθείας
διαβολὴν
ἐνδεικνύῃ
οὓς
λέγεις |
[6, 497] |
κοινὰ
σώσει.
Τὸ
μὲν
οὖν
|
τῆς |
φιλοσοφίας
ὧν
ἕνεκα
διαβολὴν
εἴληφεν |
[6, 495] |
ὡς
ἄρα
καὶ
αὐτὰ
τὰ
|
τῆς |
φιλοσόφου
φύσεως
μέρη,
ὅταν
ἐν |
[6, 490] |
ἔφη.
Καὶ
δὴ
τὸν
ἄλλον
|
τῆς |
φιλοσόφου
φύσεως
χορὸν
τί
δεῖ |
[6, 491] |
ὅτι
ἓν
ἕκαστον
ὧν
ἐπῃνέσαμεν
|
τῆς |
φύσεως
ἀπόλλυσι
τὴν
ἔχουσαν
ψυχὴν |
[6, 490] |
πρὶν
αὐτοῦ
ὃ
ἔστιν
ἑκάστου
|
τῆς |
φύσεως
ἅψασθαι
ᾧ
προσήκει
ψυχῆς |
[6, 490] |
Ταύτης
δή,
ἦν
δ’
ἐγώ,
|
τῆς |
φύσεως
δεῖ
θεάσασθαι
τὰς
φθοράς, |
[6, 494] |
ἀνδρεία
καὶ
μεγαλοπρέπεια
ταύτης
εἶναι
|
τῆς |
φύσεως.
Ναί.
Οὐκοῦν
εὐθὺς
ἐν |
[6, 485] |
τὸ
τοιοῦτον
ἐρρυήκασιν,
περὶ
τὴν
|
τῆς |
ψυχῆς
οἶμαι
ἡδονὴν
αὐτῆς
καθ’ |
[6, 508] |
μήν;
Οὕτω
τοίνυν
καὶ
τὸ
|
τῆς |
ψυχῆς
ὧδε
νόει·
ὅταν
μὲν |