Livre, Chap.
[6, 491]	που κακὸν ἐναντιώτερον ἢ τῷ	μὴ	ἀγαθῷ. Πῶς δ’ οὔ; Εχει
[6, 511]	καὶ διανοίᾳ μὲν ἀναγκάζονται ἀλλὰ	μὴ	αἰσθήσεσιν αὐτὰ θεᾶσθαι οἱ θεώμενοι,
[6, 504]	τὰ λοιπὰ ἂν εἴην δίκαιος	μὴ	ἀκούειν. Η καὶ τὸ προρρηθὲν
[6, 484]	ἔχοντος δυνάμενοι ἐφάπτεσθαι, οἱ δὲ	μὴ	ἀλλ’ ἐν πολλοῖς καὶ παντοίως
[6, 493]	σοφιστὰς καλοῦσι καὶ ἀντιτέχνους ἡγοῦνται,	μὴ	ἄλλα παιδεύειν ἢ ταῦτα τὰ
[6, 508]	συζεύξεων τιμιωτέρῳ ζυγῷ ἐζύγησαν, εἴπερ	μὴ	ἄτιμον τὸ φῶς. Αλλὰ μήν,
[6, 500]	ποτε ἄλλως εὐδαιμονήσειε πόλις, εἰ	μὴ	αὐτὴν διαγράψειαν οἱ τῷ θείῳ
[6, 497]	τούτου φανεροῦ γενομένου. Οὐ τὸ	μὴ	βούλεσθαι, ἦν δ’ ἐγώ, ἀλλ’
[6, 492]	γίγνεται οὔτε γέγονεν οὐδὲ οὖν	μὴ	γένηται ἀλλοῖον ἦθος πρὸς ἀρετὴν
[6, 484]	ἐγώ, ὦ Γλαύκων, καὶ οἱ	μὴ	διὰ μακροῦ τινος διεξελθόντες λόγου
[6, 494]	δέ, τὸ δὲ οὐ κτητὸν	μὴ	δουλεύσαντι τῇ κτήσει αὐτοῦ, ἆρ’
[6, 497]	δ’ ἐγώ, ἀλλ’ εἴπερ, τὸ	μὴ	δύνασθαι διακωλύσει· παρὼν δὲ τήν
[6, 505]	ἕλοιντο τὰ δοκοῦντα, κἂν εἰ>	μὴ	εἴη, ὅμως ταῦτα πράττειν καὶ
[6, 507]	ἐγώ, οὐδ’ ἄλλαις πολλαῖς, ἵνα	μὴ	εἴπω ὅτι οὐδεμιᾷ, τοιούτου προσδεῖ
[6, 484]	ἄλλους αἱρεῖσθαι, εἴ γε τἆλλα	μὴ	ἐλλείποιντο· τούτῳ γὰρ αὐτῷ σχεδόν
[6, 492]	ἀνάγκη αὐξανομένην ἀφικνεῖσθαι, ἐὰν δὲ	μὴ	ἐν προσηκούσῃ σπαρεῖσά τε καὶ
[6, 511]	οἱ θεώμενοι, διὰ δὲ τὸ	μὴ	ἐπ’ ἀρχὴν (ἀνελθόντες σκοπεῖν ἀλλ’
[6, 504]	τιν’ ἄν σε, ἔφη, ἀφεῖναι	μὴ	ἐρωτήσαντα τί ἐστιν; Οὐ πάνυ,
[6, 497]	μὲν δοκεῖ μετρίως εἰρῆσθαι, εἰ	μὴ	ἔτ’ ἄλλο λέγεις τι σύ.
[6, 486]	δὴ ψυχὴν σκοπῶν φιλόσοφον καὶ	μὴ	εὐθὺς νέου ὄντος ἐπισκέψῃ, εἰ
[6, 500]	αὐτῶν καὶ τὴν ἐπιτήδευσιν, ἵνα	μὴ	ἡγῶνταί σε λέγειν οὓς αὐτοὶ
[6, 502]	~Βούλει οὖν, ἦν δ’ ἐγώ,	μὴ	ἧττον φῶμεν αὐτοὺς ἀλλὰ (παντάπασι
[6, 505]	οὐχ ἱκανῶς ἴσμεν· εἰ δὲ	μὴ	ἴσμεν, ἄνευ δὲ ταύτης εἰ
[6, 496]	παιδεύσεως, ὅταν αὐτῇ πλησιάζοντες ὁμιλῶσι	μὴ	κατ’ ἀξίαν, ποῖ’ ἄττα φῶμεν
[6, 486]	ἂν οἷός τ’ εἴη ἐπιστήμης	μὴ	κενὸς εἶναι; Καὶ πῶς; Ανόνητα
[6, 504]	καθαρώτατα ἕξει, τῶν δὲ μεγίστων	μὴ	μεγίστας ἀξιοῦν εἶναι καὶ τὰς
[6, 505]	πλέον εἶναι πᾶσαν κτῆσιν ἐκτῆσθαι,	μὴ	μέντοι ἀγαθήν; ἢ πάντα τἆλλα
[6, 500]	εἶναι, ὅτῳ τις ὁμιλεῖ ἀγάμενος,	μὴ	μιμεῖσθαι ἐκεῖνο; Αδύνατον, ἔφη. Θείῳ
[6, 500]	ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ τιθέναι καὶ	μὴ	μόνον ἑαυτὸν πλάττειν, ἆρα κακὸν
[6, 509]	γάρ; Καὶ τοῖς γιγνωσκομένοις τοίνυν	μὴ	μόνον τὸ γιγνώσκεσθαι φάναι ὑπὸ
[6, 506]	δίκαιον εἶναι περὶ ὧν τις	μὴ	οἶδεν λέγειν ὡς εἰδότα; Οὐδαμῶς
[6, 494]	περὶ τὸν πείθοντα, ὅπως ἂν	μὴ	οἷός τ’ ᾖ, καὶ ἰδίᾳ
[6, 509]	τὸ δ’ αὖ ὁρατοῦ, ἵνα	μὴ	οὐρανοῦ εἰπὼν δόξω σοι σοφίζεσθαι
[6, 506]	καὶ μάλα ἀρκέσει· ἀλλ’ ὅπως	μὴ	οὐχ οἷός τ’ ἔσομαι, προθυμούμενος
[6, 487]	καὶ πάνυ ἀλλοκότους γιγνομένους, ἵνα	μὴ	παμπονήρους εἴπωμεν, τοὺς δ’ ἐπιεικεστάτους
[6, 499]	Ω μακάριε, ἦν δ’ ἐγώ,	μὴ	πάνυ οὕτω τῶν πολλῶν (κατηγόρει.
[6, 507]	δὲ χρόας ἐν αὐτοῖς, ἐὰν	μὴ	(παραγένηται γένος τρίτον ἰδίᾳ ἐπ’
[6, 507]	τὴν δὲ ἀκούεσθαι, ὃ (ἐὰν	μὴ	παραγένηται τρίτον, ἡ μὲν οὐκ
[6, 498]	καὶ μηδὲν ἄλλο πράττειν, ὅτι	μὴ	πάρεργον, τοὺς μέλλοντας εὐδαιμόνως βιώσεσθαι
[6, 504]	θεάσασθαι, ἀλλὰ τὴν τελεωτάτην ἀπεργασίαν	μὴ	παριέναι. ἢ οὐ γελοῖον ἐπὶ
[6, 498]	πρὸς τὸν ἅπαντα. τὸ μέντοι	μὴ	πείθεσθαι τοῖς λεγομένοις τοὺς πολλοὺς
[6, 492]	ἢ οὐκ οἶσθα ὅτι τὸν	μὴ	πειθόμενον ἀτιμίαις τε καὶ χρήμασι
[6, 492]	ἔφη. Ην ἔργῳ προστιθέασι λόγῳ	μὴ	πείθοντες οὗτοι οἱ παιδευταί τε
[6, 488]	πηδάλιον ἐπιτρέψῃ, ἐνίοτε δ’ ἂν	μὴ	πείθωσιν ἀλλὰ ἄλλοι μᾶλλον, τοὺς
[6, 494]	καὶ περὶ αὐτόν, ὅπως ἂν	μὴ	πεισθῇ, καὶ περὶ τὸν πείθοντα,
[6, 485]	διὰ τοῦ σώματος ἐκλείποιεν, εἰ	μὴ	πεπλασμένως ἀλλ’ (ἀληθῶς φιλόσοφός τις
[6, 485]	οὐσίας τῆς ἀεὶ οὔσης καὶ	μὴ	πλανωμένης ὑπὸ γενέσεως καὶ φθορᾶς.
[6, 484]	τούτου μόνου ἔδει ῥηθῆναι, καὶ	μὴ	πολλὰ τὰ λοιπὰ διελθεῖν μέλλοντι
[6, 494]	~ἢ αὐτό τι ἕκαστον καὶ	(μὴ	τὰ πολλὰ ἕκαστα, ἔσθ’ ὅπως
[6, 493]	ἀναμνήσθητι· αὐτὸ τὸ καλὸν ἀλλὰ	μὴ	τὰ πολλὰ καλά, ~ἢ αὐτό
[6, 487]	ὑπὸ τῶν πεττεύειν δεινῶν οἱ	μὴ	τελευτῶντες ἀποκλείονται καὶ οὐκ ἔχουσιν
[6, 501]	Ατοπον μεντἄν, ἔφη, εἴη. Αλλὰ	μὴ	τὴν φύσιν αὐτῶν οἰκείαν εἶναι
[6, 488]	βιαζόμενοι τὸν ναύκληρον, τὸν δὲ	μὴ	τοιοῦτον ψέγοντας ὡς ἄχρηστον, τοῦ
[6, 501]	γὰρ δὴ ἕξουσιν ἀμφισβητῆσαι; πότερον	μὴ	τοῦ ὄντος τε καὶ ἀληθείας
[6, 487]	ὅσοι ἂν ἐπὶ φιλοσοφίαν ὁρμήσαντες	μὴ	τοῦ πεπαιδεῦσθαι ἕνεκα ἁψάμενοι νέοι
[6, 489]	μὴ χρωμένους κέλευε αἰτιᾶσθαι, ἀλλὰ	μὴ	τοὺς ἐπιεικεῖς. οὐ γὰρ ἔχει
[6, 491]	τῶν ζῴων, ἴσμεν ὅτι τὸ	μὴ	τυχὸν τροφῆς ἧς προσήκει ἑκάστῳ
[6, 497]	Οὐδέ γε, εἶπον, τὰ μέγιστα,	μὴ	τυχὼν πολιτείας προσηκούσης· ἐν γὰρ
[6, 500]	μὴ χαλεπῷ ἢ φθονεῖν τῷ	μὴ	φθονερῷ ἄφθονόν τε καὶ πρᾷον
[6, 499]	τοι δόξαν ἕξουσιν, ἐὰν αὐτοῖς	μὴ	φιλονικῶν ἀλλὰ παραμυθούμενος καὶ ἀπολυόμενος
[6, 486]	Τί οὖν; ὁ κόσμιος καὶ	μὴ	φιλοχρήματος μηδ’ ἀνελεύθερος μηδ’ ἀλαζὼν
[6, 487]	τε γένοιτο ἱκανῶς ἐπιτηδεῦσαι, εἰ	μὴ	φύσει εἴη μνήμων, εὐμαθής, μεγαλοπρεπής,
[6, 500]	ἢ οἴει τινὰ χαλεπαίνειν τῷ	μὴ	χαλεπῷ ἢ φθονεῖν τῷ μὴ
[6, 489]	φιλοσοφίᾳ· τῆς μέντοι ἀχρηστίας τοὺς	μὴ	χρωμένους κέλευε αἰτιᾶσθαι, ἀλλὰ μὴ
[6, 507]	ἀποδοῦναι καὶ ὑμᾶς κομίσασθαι, ἀλλὰ	μὴ	ὥσπερ νῦν τοὺς τόκους μόνον.

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 23/03/2006